Skutki podatkowe sprzedaży rzeczy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia rzeczy jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 września 2023 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia rzeczy. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 października 2023 r. (wpływ 30 października 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W marcu tego roku Wnioskodawczyni zakończyła karierę zawodową i przeszła na emeryturę. Do tego czasu korzystała z platformy sprzedażowej … sporadycznie, bowiem praca zawodowa nie pozwalała Jej na poświęcenie na sprzedaż większej ilości czasu. Po przejściu na emeryturę zamierza korzystać z możliwości sprzedaży za pośrednictwem … częściej. W czasie aktywności zawodowej w pracy obowiązywał Wnioskodawczynię luźny dress code z racji kontaktów z klientem zewnętrznym. Z tej i innych przyczyn (zamiłowanie do mody), Wnioskodawczyni zgromadziła przez lata całkiem niemałą kolekcję ubrań i dodatków. Obecnie chciałaby pozbyć się części z nich, sprzedając na … swoje używane: ubrania, akcesoria, obuwie, biżuterię oraz perfumy zużyte w części z ich pojemności (najnowsza z rzeczy, którą Wnioskodawczyni ma w swojej szafie na dzień złożenia wniosku, ma zdecydowanie więcej niż 6 miesięcy). Przedmioty przeznaczone na sprzedaż są własnymi rzeczami Wnioskodawczyni, kupionymi we wcześniejszych okresach, a teraz, z racji przebywania na emeryturze, zbędnymi Jej w takiej ilości (bluzki koszulowe, marynarki czy spodnie wymagane przez dress code biurowy), pochodzącymi z poprzednich sezonów modowych. Ubrania te i akcesoria zostały nabyte przez Wnioskodawczynię głównie w sieciowych sklepach: …, …, …, rzadziej … . Ponieważ rzeczy te Wnioskodawczyni kupowała w celach osobistych i do realizacji własnych potrzeb bez zamiaru dalszej ich odsprzedaży, nie przechowywała paragonów zakupu, nawet jeśli posiada jakiś paragon zakupu to zwykle zawiera on ogólny opis, np. „bluzka”, a zatem trudno go przyporządkować do konkretnej nabytej rzeczy. Pomimo trudności ze wskazaniem faktycznej daty zakupu przedmiotów z całą pewnością są to rzeczy, w których posiadaniu Wnioskodawczyni jest powyżej pół roku. Przedmioty, które chce wystawić na sprzedaż są pojedynczymi, jednostkowymi egzemplarzami, nie powtarzają się, mają wycięte metki dotyczące składu materiałowego, warunków prania, a czasem nie mają metek wskazujących na markę w ogóle. Co do ilości rzeczy wystawianych na sprzedaż jest to trudne do określenia, ale przykładowo mogłaby wystawić: 2-3 bluzki koszulowe, 3-4 pary spodni, 3-4 swetry, 2 pary butów, 1-2 torebki, 1 płaszczyk czy kurtkę, 8-10 drobiazgów z biżuterii (drobne zawieszki do bransoletek, bransoletka, łańcuszek). Najtańsza z rzeczy, które Wnioskodawczyni chciałaby wystawić do sprzedaży będzie mogła kosztować 5 zł (np. czapka, skarpetki, szalik), droższe około 15-30 zł (np. bluzka, sweterek, spódniczka), najdroższa 100-170 zł (jednorazowa sprzedaż firmowej torebki w dobrym stanie czy butów). Natomiast określenie ilości sprzedanych przedmiotów w danym okresie, np. miesiącu i kwoty, którą uzyska z ich sprzedaży, jest zupełnie niemożliwe. Wnioskodawczyni nie jest w stanie przewidzieć, które rzeczy i ile z nich w danym czasie znajdzie nabywców. Biorąc jednak pod uwagę to, że ceny jednostkowe wystawionych na sprzedaż używanych przedmiotów będą stosunkowo niskie, to ewentualna kwota uzyskana z ich sprzedaży nie będzie wysoka. Dodatkowo Wnioskodawczyni chce dodać, że zasób Jej szafy, pomimo, że dość obszerny, nie jest nieograniczony i po udanej sprzedaży zbędnych obecnie wybranych elementów garderoby Wnioskodawczyni nie będzie już kontynuować sprzedaży. Co do warunków sprzedaży własnych używanych przedmiotów za pośrednictwem platformy …, to nie jest ona w żaden sposób zorganizowana przez Wnioskodawczynię tylko przez portal internetowy, który oferuje nabywcom do wyboru sposoby płatności, warunki zwrotów oraz rodzaje wysyłki przedmiotów. Po stronie Wnioskodawczyni pozostaje jedynie zamieszczenie fotografii, określenie stanu używanego przedmiotu (np. bardzo dobry, dobry, zadowalający) – ponieważ nowych przedmiotów Wnioskodawczyni nie sprzedaje i zaproponowanie ceny oraz podanie rozmiaru przesyłki, by nabywca mógł opłacić właściwy rozmiar przesyłki przez wybraną przez siebie firmę logistyczną.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że sprzedaż używanych rzeczy na platformie sprzedażowej jest przez Nią dopiero planowana, wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego. Sprzedaż ta nie będzie następowała w celach zarobkowych, a wyłącznie  w celu zaspokojenia Jej własnych potrzeb (w tym danie rzeczom drugiego życia, pośrednio ochrona planety). Sprzedaż nie będzie prowadzona w sposób ciągły, ponieważ będzie trwała przez okres czasu, który jest określony przez skończoną ilość posiadanych rzeczy.

Zamierzając wystawiać używane przedmioty na sprzedaż, Wnioskodawczyni w żaden sposób nie planuje osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Planuje wystawić rzeczy, które uprzednio zakupiła do osobistego użytku w ramach zwykłego zarządu prywatnym majątkiem, płacąc za nie cenę detaliczną. W przypadku, gdy dany przedmiot znajdzie nabywcę, Wnioskodawczyni uzyska kwotę pieniędzy, która absolutnie nie będzie zyskiem w porównaniu do kwoty wydanej na zakup. O ile w tym przypadku można mówić o „organizacji sprzedaży”, to ze strony Wnioskodawczyni polega ona na zrobieniu fotografii przedmiotu i załączeniu jej do oferty na portalu sprzedażowym, określeniu stanu używanego przedmiotu, zaproponowaniu ceny (nie jest ostateczna, może być negocjowana przez potencjalnego nabywcę) oraz podaniu wielkości przesyłki, by nabywca mógł zapłacić za usługę wybranej firmie logistycznej.

W ocenie Wnioskodawczyni, kompleksowa organizacja sprzedaży jest po stronie portalu internetowego, który swą działalność opiera o reguły zdefiniowane w regulaminie korzystania z witryny, udostępnia nabywcom możliwość przeglądania zdjęć przedmiotów wystawionych do sprzedaży, oferuje nabywcom do wyboru sposoby płatności, warunki zwrotów oraz rodzaje wysyłki przedmiotów.

W odniesieniu do działań polegających na sprzedaży używanych rzeczy na platformie sprzedażowej, Wnioskodawczyni:

-nie będzie ponosić odpowiedzialności wobec osób trzecich za sprzedane rzeczy (są to rzeczy używane, których stan udokumentowany będzie zdjęciami i opisem, decyzja o nabyciu takiej rzeczy leży po stronie nabywcy, nie ma reklamacji, gwarancji itp.),

-nie będzie ponosić ryzyka gospodarczego w żadnej z kategorii ryzyk, zarówno systematycznych, jak i specyficznych (rynkowych, siły nabywczej, finansowych czy innych). Wnioskodawczyni liczy się z tym, że przedmioty wystawione do sprzedaży mogą nie znaleźć nabywców i końcowo zasilą puszki podmiotów prowadzących działalność charytatywną, bądź wysypiska śmieci.

Przedmioty, które Wnioskodawczyni zamierza wystawić do sprzedaży są Jej własnymi rzeczami, kupowała je w celach osobistych i do realizacji własnych potrzeb życiowych bez zamiaru dalszej odsprzedaży. Nie wykorzystywała ich do celów prowadzenia działalności gospodarczej, jak i nie zamierza tego robić w przyszłości.

Pytanie

Czy od tak uzyskanego dochodu (w warunkach opisanych powyżej) ze sprzedaży własnych, używanych przedmiotów za pośrednictwem platformy sprzedaży internetowej, należy odprowadzić podatek dochodowy?

Pani stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W katalogu źródeł przychodu zawartym w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ww. ustawy jako odrębne źródła przychodu wyszczególniono:

-pozarolniczą działalność gospodarczą,

-odpłatne zbycie.

W myśl art. 5a pkt 6 wyżej powołanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Mając powyższe na uwadze, źródłem przychodu z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy ruchomych jest tylko taka sprzedaż, która łącznie spełnia następujące przesłanki:

-nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej,

-została dokonana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Jak wynika z przedstawionego na wstępie wniosku stanu faktycznego, w przyszłych okresach Wnioskodawczyni chciałaby wystawić na sprzedaż za pośrednictwem portalu sprzedażowego … należące do Niej przedmioty, będące w Jej posiadaniu powyżej pół roku. Sprzedaż ta będzie dotyczyła zbycia rzeczy zakupionych w celach osobistego użytku w ramach zwykłego zarządu prywatnym majątkiem. Sprzedaż ta będzie zaplanowana tylko w dosłownym rozumieniu tego słowa. Będzie trwała przez okres czasu, który jest określony przez skończoną ilość posiadanych przedmiotów i na tyle incydentalna, na ile wystawiane przedmioty znajdą nabywców. Sprzedaży o takim charakterze nie można przypisać cech działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, opisana planowana sprzedaż przedmiotów, dokonana po upływie pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, nie mieści się w dyspozycji art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie stanowi źródła przychodu z odpłatnego zbycia innych rzeczy, co w konsekwencji oznacza, że środki finansowe (dochód), uzyskane z tego tytułu, nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Z kolei, jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

·zarobkowym celu działalności,

·wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

·prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz, czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Op 18/08).

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 3 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Po 919/14: „Dla przyjęcia, że działalność ma charakter ciągły, nie jest niezbędne, by powtarzane były konkretne czynności; możliwe, że dana czynność (np. sprzedaż) będzie dokonana jednorazowo, natomiast wraz z poprzedzającymi ją czynnościami przygotowawczymi będzie tworzyła ciąg działań, który uznać należy za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a ust. 6 u.p.d.f.”.

Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Ponadto należy wskazać, że w myśl art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

W związku z powyższym, istotne jest również dla aktywności zarobkowej podatnika – mieszczącej się w zakresie zdefiniowanym w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nieistnienie przeszkód określonych w art. 5b ust. 1 ww. ustawy. Aby dana aktywność nie została uznana za działalność gospodarczą, konieczne jest łączne spełnienie tych przesłanek.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że chce Pani sprzedać część własnych, używanych rzeczy: ubrania, akcesoria, obuwie, biżuterię oraz perfumy zużyte w części z ich pojemności. Przedmioty przeznaczone na sprzedaż są Pani własnymi rzeczami, z całą pewnością są to rzeczy, w których posiadaniu jest Pani powyżej pół roku. Co do warunków sprzedaży własnych używanych przedmiotów za pośrednictwem platformy sprzedażowej, to nie jest ona w żaden sposób zorganizowana przez Panią tylko portal internetowy, który oferuje nabywcom do wyboru sposoby płatności, warunki zwrotów oraz rodzaje wysyłki przedmiotów.

W odniesieniu do działań polegających na sprzedaży używanych rzeczy na platformie sprzedażowej:

• nie będzie Pani ponosić odpowiedzialności wobec osób trzecich za sprzedane rzeczy (są to rzeczy używane, których stan udokumentowany będzie zdjęciami i opisem, decyzja o nabyciu takiej rzeczy leży po stronie nabywcy, nie ma reklamacji, gwarancji itp.),
• nie będzie Pani ponosić ryzyka gospodarczego w żadnej z kategorii ryzyk, zarówno systematycznych, jak i specyficznych (rynkowych, siły nabywczej, finansowych czy innych). Liczy się Pani z tym, że przedmioty wystawione do sprzedaży mogą nie znaleźć nabywców i końcowo zasilą puszki podmiotów prowadzących działalność charytatywną, bądź wysypiska śmieci.

Przedmioty, które Pani zamierza wystawić do sprzedaży są Pani własnymi rzeczami, kupowała je Pani w celach osobistych i do realizacji własnych potrzeb życiowych bez zamiaru dalszej odsprzedaży. Nie wykorzystywała ich Pani do celów prowadzenia działalności gospodarczej, jak i nie zamierza tego robić w przyszłości.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności nie wynika, aby przychody ze sprzedaży ww. własnych, używanych składników majątku osobistego można było zakwalifikować jako uzyskiwane ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pani zachowanie w  stosunku do sprzedaży ww. rzeczy, które kupowała Pani w celach osobistych i do realizacji własnych potrzeb życiowych bez zamiaru dalszej odsprzedaży, wskazuje bowiem na czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe racjonalne gospodarowanie tym majątkiem. Nie są to działania o charakterze inwestycyjnym, ukierunkowane na osiągnięcie zysku, które są typowe dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

Tym samym, w wyniku sprzedaży wymienionych we wniosku własnych, używanych składników majątku (rzeczy, które Pani kupowała je w celach osobistych i do realizacji własnych potrzeb życiowych bez zamiaru dalszej odsprzedaży), nie powstanie przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem, skutki podatkowe sprzedaży opisanych we wniosku własnych, używanych składników majątku: ubrań, akcesoriów, obuwia, biżuterii oraz perfum, należy rozpatrywać w kontekście źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy.

W myśl art. 24 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że gdy sprzedaż rzeczy nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i jest dokonywana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, wówczas stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei, przychód uzyskany ze sprzedaży rzeczy po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy, nie generuje przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż rzeczy po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie, nie stanowi źródła przychodu.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące regulacje prawne należy wskazać, że przychody uzyskiwane z odpłatnego zbycia Pani własnych, używanych składników majątku: ubrań, akcesoriów, obuwia, biżuterii oraz perfum, kwalifikują się do przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z odpłatnego zbycia rzeczy.

Zatem stwierdzić należy, że skoro – jak Pani wskazała - wszystkie ww. rzeczy kupowane w celach osobistych na własne potrzeby i w posiadaniu tych rzeczy była Pani powyżej pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym je nabyła, to ich sprzedaż nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym uzyskany z tego tytułu przychód w ogóle nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ... . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r, poz. 2383).