Temat interpretacji
Skutki podatkowe sprzedaży towarów przez kuratora spadku.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
3 lipca 2023 r. wpłynął Pani wniosek 28 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży towarów przez kuratora spadku. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło 13 września 2023 r. (wpływ 18 września 2023 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Będąc kuratorem spadku od 10 czerwca 2022 r. ma Pani zamiar sprzedawać ruchomości w postaci kostiumów kąpielowych, które zmarły pozostawił w spadku od 1 kwietnia 2022 r.
W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że od 20 lutego 2017 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie projektowania specjalistycznego. Forma opodatkowania to podatkowa księga przychodów i rozchodów. Przedmiotem złożonego wniosku będą wyłącznie rzeczy ruchome, tj. kostiumy kąpielowe. Sprzedaży będzie dokonywać Pani na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.
Sprzedaży ww. towarów będzie dokonywała Pani, jako kurator spadku w imieniu/na rzecz przyszłego spadkobiercy. Sprawa spadkowa nie jest jeszcze zakończona. Jest w toku. Spadkodawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie produkcji strojów kąpielowych. Spadkodawca zmarł 31 marca 2022 r.
Pani, jako kurator spadku – z racji pełnionej funkcji – ma zgodę Sądu na sprzedaż ruchomości wchodzących w skład spadku.
Pytanie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku)
Czy przychód uzyskany ze sprzedaży kostiumów kąpielowych, wchodzących w skład masy spadkowej, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
Pani stanowisko w sprawie
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2647 ze zm.; dalej jako: ustawa), źródłem przychodów jest m.in. odpłatne zbycie innych rzeczy (rzeczy ruchomych), jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.
W sytuacji, gdy sprzedaż rzeczy dokonywana jest przez podatnika w sposób zorganizowany i ciągły, we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, w celu zarobkowym, tzn. z nastawieniem na zysk, wówczas będzie ona posiadać znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej, wskazanej w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym przychody uzyskane z tego tytułu zalicza się do przychodów z działalności gospodarczej.
Natomiast, gdy sprzedaż nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i jest dokonywana po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, wówczas nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy.
Są to przychody uzyskane ze sprzedaży rzeczy już używanych, które nie generują przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jednak w przypadku umowy sprzedaży rzeczy zachodzi obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 170 ze zm.; dalej jako: PCC), który stanowi, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlega m.in. umowa sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.
Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 4 pkt 1 PCC, obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży, co do zasady, ciąży na kupującym. Przepis art. 7 ust. 1 PCC określa stawki podatku, które wynoszą od umowy sprzedaży m.in. rzeczy ruchomych 2%.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Szczegółowy zakres uprawnień i obowiązków wykonawcy testamentu regulują przepisy ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.) oraz ustawy z 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2023 r. poz. 1550 ze zm.).
Zgodnie z treścią art. 986 § 1 Kodeksu cywilnego:
Spadkodawca może w testamencie powołać wykonawcę lub wykonawców testamentu.
W myśl art. 988 § 1 cytowanego Kodeksu:
Jeżeli spadkodawca nie postanowił inaczej, wykonawca testamentu powinien zarządzać majątkiem spadkowym, spłacić długi spadkowe, w szczególności wykonać zapisy zwykłe i polecenia, a następnie wydać spadkobiercom majątek spadkowy zgodnie z wolą spadkodawcy i z ustawą, a w każdym razie niezwłocznie po dokonaniu działu spadku.
Wykonawca testamentu może pozywać i być pozywany w sprawach wynikających z zarządu spadkiem, jego zorganizowaną częścią lub oznaczonym składnikiem. Może również pozywać w sprawach o prawa należące do spadku i być pozwany w sprawach o długi spadkowe (art. 988 § 2 powołanego Kodeksu).
W świetle art. 666 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego:
Do czasu objęcia spadku przez spadkobiercę sąd czuwa nad całością spadku, a w razie potrzeby ustanawia kuratora spadku.
Zgodnie z art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego:
Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.
W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego:
Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.
Natomiast stosownie do art. 925 ww. Kodeksu:
Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.
Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. W związku z tym, spadkobiercy od momentu śmierci spadkodawcy z mocy prawa stają się właścicielami.
Pojęcia podatnika i płatnika zostały zdefiniowane w ustawie z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). I tak, w myśl art. 7 § 1 ww. ustawy:
Podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.
Stosownie do art. 8 ww. ustawy:
Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest określona w art. 10 ust. 1 pkt pozarolnicza działalność gospodarcza oraz określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d)innych rzeczy,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pól roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że będąc kuratorem spadku od 10 czerwca 2022 r. ma Pani zamiar sprzedawać ruchomości w postaci kostiumów kąpielowych, które zmarły pozostawił w spadku od 1 kwietnia 2022 r. Od 20 lutego 2017 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie projektowania specjalistycznego. Forma opodatkowania to podatkowa księga przychodów i rozchodów. Przedmiotem złożonego wniosku będą wyłącznie rzeczy ruchome, tj. kostiumy kąpielowe. Sprzedaży będzie dokonywać Pani na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Sprzedaży ww. towarów będzie dokonywała Pani jako kurator spadku w imieniu/na rzecz przyszłego spadkobiercy. Sprawa spadkowa nie jest jeszcze zakończona. Jest w toku. Spadkodawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie produkcji strojów kąpielowych. Spadkodawca zmarł 31 marca 2022 r. Pani, jako kurator spadku – z racji pełnionej funkcji – ma zgodę Sądu na sprzedaż ruchomości wchodzących w skład spadku.
Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że kurator sądowy spadku pomimo sprzedaży towarów (kostiumów kąpielowych) będących własnością nieustalonych jeszcze w postępowaniu sądowym spadkobierców, nie przejmuje funkcji podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie czynności wykonywanych na rzecz właścicieli tych towarów (kostiumów kąpielowych). Kurator sądowy spadku nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży rzeczy wchodzących w skład spadku. W takim przypadku, pomimo że interesy spadkobierców reprezentowane są przez kuratora i istnieje przedmiot sprzedaży, nie wystąpi opodatkowanie, ponieważ nie ma podmiotu podatkowego, a więc nie ma podatnika. Opodatkowanie nie wystąpi do czasu zakończenia postępowania spadkowego, ustalenia spadkobierców i uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku.
Wobec tego – w przedmiotowej sprawie – Pani jako kurator spadku, nie jest uprawniona do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów uzyskanych ze sprzedaży kostiumów kąpielowych, wchodzących w skład masy spadkowej.
W tej sytuacji Pani stanowisko, że przychód uzyskany ze sprzedaży rzeczy już używanych, nie generuje przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w oparciu o przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnoszące się do źródła przychodów z tytułu odpłatnego zbycia innych rzeczy (rzeczy ruchomych) oraz art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym zawierający definicje działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, należało uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Końcowo zaznaczyć należy, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jestem związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Panią oraz Pani stanowiskiem, tym samym dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.
Przedmiotowa interpretacja dotyczy tylko ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwestie dotyczące obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegały ocenie.
Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pani. Nie wywołuje skutków prawnych dla spadkobierców.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).