W zakresie obowiązków płatnika i zastosowania ulgi dla młodych (umowa sponsoringu). - Interpretacja - 0114-KDIP3-2.4011.672.2023.2.MN

ShutterStock
Interpretacja indywidualna z dnia 10 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.672.2023.2.MN

Temat interpretacji

W zakresie obowiązków płatnika i zastosowania ulgi dla młodych (umowa sponsoringu).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika i zastosowania ulgi dla młodych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 30 sierpnia 2023 r. (wpływ 5 września 2023 r.) oraz z 12 września 2023 r. (wpływ 15 września 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Podstawowym przedmiotem Państwa działalności jest naprawa, modernizacja i utrzymanie (...).

Postanowili Państwo zawrzeć umowę sponsoringu właściwego polegającą na przekazaniu środków pieniężnych w zamian za świadczenie działań o charakterze promocyjnym.

Sportowiec, z którym planują Państwo zawrzeć umowę nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej, jest osobą poniżej 26 roku życia.

Powyższy zamiar rodzi wątpliwości w zakresie rozliczenia podatku PIT.

Uzupełnienie zdarzenia przyszłego

Umowa została zawarta w 2023 roku na 2 lata.

Umowa dotyczy roku podatkowego 2023/2024.

Przychód sportowca nie przekracza w roku podatkowym 85 528 zł.

Sportowiec do 31 sierpnia 2023 r. miał status ucznia, od 1 października 2023 r. będzie miał status studenta.

Pytania

1.Czy są Państwo zobowiązani do pobrania podatku PIT w imieniu sportowca (jako płatnik wynagrodzenia z tytułu działalności wykonywanej osobiście przez sportowca) oraz do sporządzenia informacji o wysokości uzyskanego przez sportowca dochodu?

2.Czy skala podatkowa określona w art. 27 ustawy PIT ma zastosowanie do umowy sponsoringu?

3.Czy przy poborze zaliczki ma zastosowanie zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 148?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie, do umowy sponsoringu właściwego ma zastosowanie art. 750 Kodeksu cywilnego, który mówi, że do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu, zatem w kontekście prawa podatkowego uzyskany przychód sponsorowany powinien zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

W takim przypadku występują Państwo w roli płatnika, mają Państwo obowiązek obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych sponsorowanego. Zgodnie z przepisami płatnik ma obowiązek przekazania sponsorowanemu oraz urzędowi skarbowemu właściwemu według miejsca zamieszkania sponsorowanego informację PIT-11.

W przypadku przychodów z działalności wykonywanej osobiście obowiązują ogólne zasady opodatkowania, czyli stawki podatku wynikające ze skali podatkowej określonej w art. 27 ustawy PIT.

Przy poborze zaliczki stosują Państwo zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 148.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z ww. przepisem:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź od których zaniechano poboru podatku.

Źródła przychodów

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy:

Źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Rodzaje przychodów z działalności wykonywanej osobiście wskazane zostały w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 13 pkt 8 ww. ustawy:

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

a)    osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

b)    właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością,

c)    przedsiębiorstwa w spadku

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. W świetle powyższego konieczne jest ustalenie źródła przychodów, do którego należy zakwalifikować wypłacane przez Państwa wynagrodzenie.

Z informacji przedstawionych przez Państwa wynika, że:

1.prowadzą Państwo działalność w zakresie naprawy, modernizacji i utrzymania (...)

2.postanowili Państwo zawrzeć ze sportowcem umowę sponsoringu o świadczenie usług promocyjnych;

3.sportowiec, z którym zawarto umowę nie prowadzi działalności gospodarczej i nie przekroczył 26 roku życia.

Powzięli Państwo wątpliwość co do Państwa obowiązków jako płatnika i możliwości zastosowania ulgi dla młodych przy poborze zaliczki na podatek dochodowy.

Umowa sponsoringu

Pod pojęciem promocji, zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, należy rozumieć „wszelkie działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia”.

Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi bądź markę można wyróżnić sponsoring. Jest on definiowany, jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (Słownik wyrazów obcych PWN – wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego, bądź też mieć charakter jednostronny. Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego.

Umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych – żadne przepisy nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość ich zawarcia wynikać będzie z reguły ogólnej zawartej w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), w myśl którego:

Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Stosownie zaś do art. 750 Kodeksu cywilnego:

Do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

Sponsoring jest jedną z form promocji, polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring uznawany jest za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma także kształtować pozytywny wizerunek firmy i popularyzować jej nazwę na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów.

Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego).

Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze promocyjnym można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług promocyjnych.

Przedmiotem umowy zawieranej przez Państwa ze sportowcem są działania promocyjne na Państwa rzecz.

W odniesieniu do powyższego należy stwierdzić, że dla uznania, że świadczenie na podstawie umowy objęte jest daną kategorią przychodów decydujący jest główny przedmiot umowy i przewaga charakterystycznych dla danej umowy świadczeń nad pozostałymi świadczeniami.

Mając powyższe na uwadze – wynagrodzenie wypłacane sportowcowi na podstawie umowy sponsoringu promującemu Państwa firmę jest przychodem, o którym mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powzięli Państwo wątpliwość, czy do powyższego wynagrodzenia mogą Państwo jako płatnik zastosować tzw. ulgę dla młodych.

Zwolnienie przedmiotowe

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wolne od podatku dochodowego są przychody:

a)    ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy,

b)    z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)    z tytułu odbywania praktyki absolwenckiej, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz.U. z 2018 r. poz. 1244),

d)    z tytułu odbywania stażu uczniowskiego, o którym mowa w art. 121a ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe,

e)    z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

- otrzymane przez podatnika do ukończenia 26. roku życia, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł.

Analiza treści powyższego zwolnienia podatkowego prowadzi do wniosku, że zwolnienie to nie ma charakteru jedynie podmiotowego, ale ma charakter podmiotowo-przedmiotowy:

  • podmiotowy - bowiem jest adresowane do podatników podatku dochodowego, którzy nie ukończyli 26. roku życia,
  • przedmiotowy - bo nie wszystkie przychody osiągnięte przez wskazanych metrykalnie podatników mogą korzystać z tego zwolnienia.

Zwolnienie dotyczy jedynie przychodów enumeratywnie wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 148 ww. ustawy. Możliwość zastosowania tego zwolnienia ustawodawca uzależnił od łącznego spełnienia wszystkich przesłanek wytyczonych analizowanym przepisem (zarówno tej podmiotowej, jak i tej przedmiotowej). Są to warunki sine qua non zastosowania zwolnienia. Ustawodawca na zasadzie zamkniętej listy wskazał zatem wprost źródła przychodów objętych zwolnieniem wynikającym z art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do żadnych innych źródeł przychodów zwolnienie to nie może mieć zastosowania.

Z artykułu tego wynika, że omawiane zwolnienie (tzw. ulga dla młodych) dotyczy przychodów z umów zleceń, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem do wynagrodzenia sportowca, który nie przekroczył 26 roku życia mogą Państwo zastosować tzw. ulgę dla młodych.

W tej części Państwa stanowisko należało więc uznać za prawidłowe.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Zasady ustalania podstawy obliczenia podatku określa art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast o skali podatkowej stanowi art. 27 ust. 1 tej ustawy.

Stosownie do art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29-30f, pobiera się od podstawy jego obliczenia według następującej skali podatkowej:

  • do 120 000: 12% minus kwota zmniejszająca podatek 3600 zł;
  • ponad 120 000: 10 800 zł + 32% nadwyżki ponad 120 000 zł.

Suma przychodów zwolnionych od podatku w ramach ulgi dla młodych nie może przekroczyć rocznie 85 528 zł.

Po wyczerpaniu rocznego limitu przychodów zwolnionych w ramach tej ulgi, przychody podlegają opodatkowaniu według skali podatkowej określonej w powyższym artykule.

Obowiązki płatnika

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku:

  • tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika;
  • obliczenie i pobór podatku przez płatnika.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę, poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.):

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:

  • określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz
  • określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Jednym z przepisów normujących obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych jest art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Przy czym obowiązki płatnika określone w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ciążą na tych podmiotach, jeśli dokonują świadczeń spełniających łącznie następujące warunki:

  • świadczenia są na rzecz osób określonych w art. 3 ust. 1 ww. ustawy, a więc osób fizycznych które mają miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy;
  • tytułem świadczeń jest działalność, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 (tj. działalność podatnika mieszcząca się w kategorii działalności wykonywanej osobiście określonej w tych przepisach) lub art. 18 (tj. prawa majątkowe podatnika).

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Na mocy powyższego artykułu mają Państwo obowiązek przekazywać kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według Państwa siedziby wykonuje swoje zadania.

W myśl art. 42 ust. 1 tej ustawy:

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 42 ust. 2 pkt 1 przywołanej ustawy:

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa: w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania – imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru.

Z powyższego wynika więc, że płatnicy dokonujący świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są obowiązani przekazywać urzędom skarbowym i podatnikom imienne informacje o wysokości dochodu (PIT-11). W informacji tej uwzględnia się uzyskane w danym roku podatkowym dochody oraz pobrane zaliczki.

Reasumując, w przypadku przekroczenia kwoty limitu przewidzianego w ramach tzw. ulgi dla młodych są Państwo zobowiązani do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych według skali podatkowej określonej w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie niezależnie od tego, czy przychód podatnika przekroczył czy też nie przekroczył kwoty zwolnionej w ramach ulgi dla młodych – wysokość uzyskanych przez podatnika przychodów (w rozbiciu na przychody zwolnione i przychody opodatkowane) są Państwo zobowiązani wykazać w imiennej informacji PIT-11 sporządzanej zarówno dla podatnika, jak i urzędu skarbowego.

Zatem Państwa stanowisko w kwestii obowiązków płatnika należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
  • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)  z zastosowaniem art. 119a;

2)  w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)  z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

  • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).