Najem nieruchomości.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 27 lipca 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 24 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej: „Podatnik”), chcąc pozyskać środki finansowe na prowadzenie swojego gospodarstwa domowego, postanowiła wykorzystać do tego celu indywidualnie gromadzone na przestrzeni lat aktywa majątkowe, jak również zasoby majątkowe udostępnione jej przez rodziców.

W skład zasobów majątkowych, o których mowa w zdaniu poprzedzającym, wchodzi między innymi:

a)pięć mieszkań, których właścicielem jest Wnioskodawca,

b)dwa mieszkania, których właścicielem pozostaje ojciec Podatnika oraz

c)dwadzieścia mieszkań, których właścicielem pozostaje matka Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca zamierza zawrzeć długoterminową umowę najmu/dzierżawy obejmującą wszystkie posiadane zasoby lokalowe. Umowa będzie podpisana ze spółką jawną (dalej: Spółka), której wspólnikiem jest również Wnioskodawca. Spółka jest podmiotem wyspecjalizowanym w zakresie zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi i użytkowymi.

Co w sprawie istotne, mieszkania wykorzystane przez Podatnika w celu pozyskania środków na finansowanie potrzeb gospodarstwa domowego, o których mowa w literze b i c powyżej, Wnioskodawca uzyskał w oparciu o nieodpłatną umowę użyczenia zawartą z rodzicami (odrębnie z ojcem i matką – właścicielami przywołanych lokali mieszkalnych).

Istotą planowanych działań przez Wnioskodawcę pozostaje:

1)Chęć wykorzystania zgromadzonego zasobu lokalowego do generowania bieżących przychodów finansowych, co pozwoli na regularne otrzymywanie przez Wnioskodawcę dochodu z nagromadzonego majątku.

2)Brak po stronie Wnioskodawcy jakichkolwiek struktur organizacyjnych, które byłyby odpowiedzialne za organizację procesu najmu/dzierżawy posiadanego zasobu lokalowego. Podatnik w ramach delegowania na najemcę/dzierżawcę ograniczonego prawa rzeczowego do mieszkań nie czyni tego w sposób zorganizowany. Wnioskodawca podpisuje jedną – długoterminową – umowę ze Spółką na cały zasób lokalowy. Wysokość dochodu uzyskiwanego przez Podatnika w żadnym stopniu nie jest uzależniona od dochodu generowanego z wykorzystaniem przedmiotowego zasobu lokalowego. Wnioskodawca nie jest i nie będzie zobowiązany do podejmowania działań zmierzających do zarządzania potencjałem przedmiotowych mieszkań.

3)Spółka, uzyskująca na podstawie umowy najmu/dzierżawy zawartej z Wnioskodawcą tytuł prawny do lokali mieszkaniowych, będzie przy pomocy tego zasobu prowadzić działalność gospodarczą. Zatem ryzyko gospodarcze, związane z rynkową ekspozycją ponosi już bezpośrednio Spółka. A zatem Wnioskodawca nie będzie stroną przyszłych stosunków prawnych zawieranych przez Spółkę jako podmiotem władającym mieszkaniami.

4)Podatnik nie wypracowuje żadnej strategii działalności, tj. planów co do jej rozwoju, badania rynku pod kątem potrzeb potencjalnych najemców korzystających z tego zasobu lokalowego, czy dostosowaniem mieszkań do tychże potrzeb.

Warto podkreślić, iż wszystkie mieszkania wchodzące w zasób lokalowy stanowiący przedmiot umowy najmu/dzierżawy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką nie są na dzień zawarcia przywołanej umowy wykorzystywane w działalności gospodarczej prowadzonej przez Podatnika.

Pytanie

Czy przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z długoterminowej umowy najmu zasobu lokalowego, o której mowa w stanie faktycznym, będzie dla Podatnika stanowił przychód podatkowy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 PIT, a w konsekwencji będzie opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy przychód uzyskany przez Podatnika w związku z wykonaniem umowy najmu/dzierżawy zawartej ze Spółką, a której przedmiotem będzie zespół lokali pozostających w dyspozycji Wnioskodawcy, będzie stanowił przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 PIT i w rezultacie będzie opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w sprawie

W myśl art. 10 PIT źródłami przychodu w rozumieniu przywołanej ustawy są:

a)stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;

b)działalność wykonywana osobiście;

c)pozarolnicza działalność gospodarcza;

d)działy specjalne produkcji rolnej;

e)najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;

f)kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c PIT;

g)odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem art. 10 ust. 2 PIT:

-nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

-spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

-prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-innych rzeczy,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

h)działalność prowadzona przez zagraniczną jednostkę kontrolowaną;

i)niezrealizowane zyski, o których mowa w art. 30da PIT;

j)inne źródła.

Już sama konstrukcja przedmiotowej normy implikuje rozłączny charakter źródeł przychodu. Tym samym, uprawnionym pozostaje wniosek, że najem/dzierżawa pozostają odrębnym od innych źródłem przychodów zidentyfikowanych mocą ustawy PIT.

W konsekwencji, przychód z najmu/dzierżawy realizowany poza działalnością gospodarczą stanowi odrębne od tejże działalności źródło przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na swoisty brak prawnej możliwości dowolnego przyporządkowania przychodu do źródeł, o których mowa w art. 10 PIT, wskazuje między innymi uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej; „NSA”) z dnia 21 października 2013 roku, sygn. II FPS 1/13, w myśl której o kwalifikacji określonej aktywności do źródła przychodu określonego mocą PIT, decyduje „zasadniczo jej przedmiot oraz sposób funkcjonowania w obrocie prawnym”.

Tezę tą wspiera też uchwała NSA z dnia 22 czerwca 2015 roku, sygn. II FPS 1/15, z której wynika, „że katalog źródeł przychodu ma charakter rozłączny, a zatem każdy konkretny przychód może być przypisany wyłącznie do jednego źródła przychodów”.

Tym samym w ramach judykatury ukształtował się pogląd, zgodnie z którym przychód powinien być przypisany do tego źródła, którego opis w sposób najbardziej szczegółowy odpowiada sposobowi jego powstania, chyba że ustawa expressis verbis nakazuje zaliczenie go do innego źródła.

Mając na uwadze powyższe, a w szczególności brak legalnej definicji pojęcia najmu/dzierżawy, trudno określić normatywne znaczenia źródła przychodu wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 6 PIT w odniesieniu do tychże kategorii. Co jednak ważne, już w samej treści normy zawartej w przywołanym przepisie, racjonalny Ustawodawca wymienił ab initio poszczególne tytuły zaliczone do tego źródła, jak: najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa, uzupełniając powyższe wyliczenie frazą o kwalifikacji do tej grupy także innych umów o podobnym charakterze. „To zaś wskazuje, że legislator podatkowy odwołał się do rozumienia tego pojęcia, które przypisywane jest instytucji prawa zobowiązań należącej do gałęzi prawa cywilnego” (uchwała 7 sędziów NSA z dnia 24 maja 2021 roku, sygn. II FPS 1/21; dalej: „Uchwała”).

W konsekwencji, dokonując wykładni źródła przychodu z tytułu najmu/dzierżawy, w pierwszej kolejności przyjąć należy, że przychód ten jest skutkiem umowy nazwanej z Kodeksu cywilnego, o której mowa w Księdze Trzeciej Zobowiązania, Tytuł XVII Najem i dzierżawa ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (dalej: „KC”).

Zatem w zakres umów wpisujących się w przywołane źródło przychodu wchodzi cała grupa umów konsensualnych, o charakterze odpłatnym, wzajemnych, o trwałym charakterze, w ramach których wśród elementów przedmiotowo istotnych (które stanowią essentialia negotii) wymienić należy przedmiot najmu/dzierżawy, jak i czynsz płatny wynajmującemu.

I to właśnie ten czynsz – stanowiący rzeczywiste przysporzenie po stronie wynajmującego – stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Czynsz ów stanowiący pożytek cywilny ma dla wynajmującego charakter zarobkowy. „Jak przyjęto w literaturze, skoro czynsz najmu jest pożytkiem cywilnym z posiadanego majątku, to błędne byłoby przyjęcie, że bierne uzyskiwanie przez podatnika pożytków z majątku stanowi prowadzenie działalności gospodarczej (por. M. Jamroży, A. Główka. Kwalifikacja przychodów z najmu prywatnego do źródła przychodów, „Monitor Podatkowy” 2017, nr 6, s. 55)”.

Prowadzenie działalności gospodarczej wymaga bowiem posiadania przedsiębiorstwa, zatem zorganizowanego zespołu składników materialnych, jak i niematerialnych przeznaczonego do prowadzenia działalności gospodarczej. Co w sprawie istotne, mając na uwadze art. 551 KC, w związku z art. 5a pkt 3 PIT, pod pojęciem przedsiębiorstwa kryje się indywidualizujące je oznaczenie, własność ruchomości i nieruchomości, prawa najmu i dzierżawy, koncesje, licencje i zezwolenia, a także księgi i dokumenty nierozerwalnie złączone z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Zatem prowadzenie przedsiębiorstwa wiąże się z wydzieleniem z majątku osoby fizycznej składników majątkowych, które będą wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji, prowadzenie działalności gospodarczej, co do zasady, wymaga prowadzenia ewidencji środków trwałych, ksiąg podatkowych, tworzeniem zorganizowanej struktury, przy pomocy której możliwym będzie gospodarowanie majątkiem, koniecznością pozyskania źródeł finansowania takiej aktywności (porusza wyrok NSA z dnia 22 października 2019 roku, sygn. II FSK 1581/18).

Jeżeli zatem „podatnik:

a)nie podejmuje czynności zmierzających do wyraźnego wyodrębnienia przedsiębiorstwa poprzez stworzenie zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych mających służyć tej działalności,

b)nie buduje struktury organizacyjnej pozwalającej mu na zarządzanie tą wydzieloną częścią majątku,

c)nie wypracowuje strategii tej działalności (planów co do jej rozwoju, badania rynku pod kątem potrzeb potencjalnych najemców, dostosowywania składników majątku do tych potrzeb)” /Uchwała/,

a aktywność podatnika ogranicza się jedynie do wykorzystania ulokowanej w zasób mieszkaniowy nadwyżki finansowej, jak i majątku udostępnionego nieodpłatnie przez rodziców, który to zagregowany majątek jest następnie wynajmowany, to nie sposób kwalifikować taki przychód do innej kategorii, niż ta, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 PIT.

Istotnym argumentem w sprawie kwalifikacji przychodu z najmu, o jakim mowa w opisanym zdarzeniu przyszłym, jako odrębnego od działalności gospodarczej źródła przychodu, pozostaje również sposób opodatkowania tego rodzaju przychodu oparty o art. 1a pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 roku o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (tekst jednolity Dz. U. z 2022 roku, poz. 2540 z późniejszymi zmianami; dalej: „Ryczałt”).

Od 1 stycznia 2018 roku w ramach Ryczałtu obowiązują dwie stawki podatkowe: 8,5% do kwoty przychodu równej 100.000 PLN oraz od nadwyżki przychodu ponad przywołaną kwotę 12,5%.

Przywołana regulacja prowadzi do wniosku, że „Ustawodawca zatem musi zakładać osiąganie większych przychodów z tytułu najmu niż tylko czynsz z posiadania pojedynczych, czy nawet kilku lokali. Uzasadnienie tej noweli jest dość skromne, ale zmianę tą zbiorczo potraktowano jako przeciwdziałanie optymalizacji. Wobec tego należy to rozumieć w ten sposób, że podatnik, który chce „wyłączyć” z majątku firmy i przenieść do majątku „prywatnego” (czyli niezwiązanego z działalnością gospodarczą) najem nieruchomości, (...) powinien, (...) [gdy osiągnie] przychód powyżej 100 000 zł z tytułu najmu, zapłacić wyższą stawkę podatku. Z samej wielkości osiąganego przychodu, jak również liczby wynajmowanych nieruchomości nie da się jednak wyprowadzić wniosku, że jest to już przychód nie z najmu, ale z działalności gospodarczej.

To zatem podatnik decyduje o tym, czy powiązać określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem” (Uchwała).

W efekcie zatem – zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym przez NSA w wyroku z dnia 5 kwietnia 2016 roku, sygn. II FSK 379/14, decydujące znaczenie co do kwalifikacji „określonych przychodów wynikających ze stosunku najmu należy przypisać samemu podatnikowi, który może powiązać posiadane i będące przedmiotem najmu składniki majątku z wykonywaniem działalności gospodarczej lub też pozostawić je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą”.

Na koniec nie sposób też pominąć faktu, iż majątek „osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku niezwiązanego z działalnością gospodarczą (nazywanego również „prywatnym” lub „osobistym”), dlatego też przekazanie składnika majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na inne własne potrzeby, w tym także zarobkowe, poprzez oddanie go w najem nie może być postrzegane jako bezskuteczne na gruncie podatkowym. Nastąpi w takim przypadku wyłącznie przesunięcie rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku niezwiązanego z taką działalnością, lecz nadal (...) [rzecz ta będzie pozostawać] mieniem tej samej osoby” (Uchwała).

Zmierzając do konkluzji, Wnioskodawca przywołał sentencję zaprezentowaną w Uchwale, gdzie NSA wskazuje: „Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej”.

Finalnie zatem, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w przypadku realizacji założeń zaprezentowanych w opisie zdarzenia przyszłego stanowiącego przedmiot niniejszego wniosku, sposób zagospodarowania zasobu lokalowego będącego we władaniu Podatnika jednoznacznie determinuje kwalifikację przychodu Wnioskodawcy do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i pkt 6 tego przepisu:

Natomiast pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że:

Z tych przepisów wynika, że wynajem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny).

W sytuacji, gdy wynajem faktycznie wypełnia przesłanki pozwalające na uznanie go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub gdy przedmiot wynajmu związany jest z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, to powinien zostać on rozliczony tak jak przychody z tej działalności.

Z kolei, zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Zgodnie z art. 353¹ Kodeksu cywilnego:

Zatem ustawodawca wprowadził na grunt prawa zobowiązań zasadę swobody umów, która obejmuje także swobodę stron w kształtowaniu formy umowy. Wobec tego same strony mogą zdecydować, w jakiej formie umowa między nimi zostanie zawarta, z tym jednak zastrzeżeniem, że nie może to powodować naruszenia właściwości (natury) stosunku, ustawy lub zasad współżycia społecznego.

W tym miejscu wskazuję też na Uchwałę NSA z 24 maja 2021 r. sygn. akt II FPS 1/21, gdzie wskazano:

Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej.

Zasadą jest zatem kwalifikowanie przychodów do źródła – najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii „związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą” – kwalifikuje je do przychodów z działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że chcąc pozyskać środki finansowe na prowadzenie swojego gospodarstwa domowego, postanowiła Pani wykorzystać do tego celu indywidualnie gromadzone na przestrzeni lat aktywa majątkowe, jak również zasoby majątkowe udostępnione Pani przez rodziców. Zamierza Pani zawrzeć długoterminową umowę najmu/dzierżawy obejmującą wszystkie posiadane zasoby lokalowe. Umowa będzie podpisana ze spółką jawną (dalej: Spółka), której wspólnikiem jest również Pani. Spółka jest podmiotem wyspecjalizowanym w zakresie zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi i użytkowymi. Wszystkie mieszkania wchodzące w zasób lokalowy stanowiący przedmiot umowy najmu/dzierżawy zawartej pomiędzy Panią a Spółką nie są na dzień zawarcia przywołanej umowy wykorzystywane w działalności gospodarczej prowadzonej przez Panią. Istotą planowanych przez Panią działań pozostaje:

·chęć wykorzystania zgromadzonego zasobu lokalowego do generowania bieżących przychodów finansowych, co pozwoli na regularne otrzymywanie przez Panią dochodu z nagromadzonego majątku,

·brak po Pani stronie jakichkolwiek struktur organizacyjnych, które byłyby odpowiedzialne za organizację procesu najmu/dzierżawy posiadanego zasobu lokalowego,

·nie wypracowuje Pani żadnej strategii działalności, tj. planów co do jej rozwoju, badania rynku pod kątem potrzeb potencjalnych najemców korzystających z tego zasobu lokalowego, czy dostosowaniem mieszkań do tych potrzeb.

Na podstawie zaprezentowanych przepisów prawa podatkowego oraz opisanego zdarzenia przyszłego stwierdzam, że uzyskiwane przez Panią przychody z tytułu zawarcia umów najmu mogą zostać zaliczone do przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2540 ze zm.) wynika, że:

W świetle art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Przepis art. 3 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne stanowi, że:

W myśl art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Zatem przychody osiągane przez podatników (tu: Panią) ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Reasumując – przychód uzyskany przez Panią z długoterminowej umowy najmu zasobu lokalowego, o której mowa w opisanej sprawie, będzie dla Pani przychodem podatkowym, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji będzie opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ponadto wskazuję, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości tej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, stwierdzam, że tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w tym postępowaniu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).