Skutki podatkowe prowadzenia przez spółkę matkę programu motywacyjnego oraz zbycia udziałów w spółce matce przez uczestników programu, w związku z uczestnictwem pracowników spółki w programie o charakterze motywacyjnym.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z uczestnictwem Państwa pracowników w programie o charakterze motywacyjnym. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A, spółka prawa brytyjskiego („Spółka-matka”) prowadzi program motywacyjny (Program A.)(„Program”) dla jej pracowników oraz pracowników spółek zależnych (dalej łącznie jako: „Grupa”), polegający na nieodpłatnym przyznawaniu uczestnikom opcji („Opcje”) dających prawo m.in. do odpłatnego nabycia lub objęcia udziałów w Spółce-matce („Udziały”) na zasadach określonych w regulaminie Programu („Regulamin”), po cenie ustalonej na moment otrzymania Opcji („(y.)”). Biorąc pod uwagę, że celem Programu jest m.in. wzrost wartości Spółki-matki, Y ma z założenia być niższa niż wartość rynkowa Udziałów na moment ich objęcia/nabycia, w związku z czym Program ma umożliwiać nabycie Udziałów na preferencyjnych warunkach.

Wnioskodawca, B. Sp. z o.o., jest spółką zależną od Spółki-matki, należącą do Grupy.

Program obejmuje pracowników spółek z Grupy, w tym pracowników Wnioskodawcy, tj. osoby, które mają zawarte z Wnioskodawcą umowy o pracę i są polskimi rezydentami podatkowymi („Uczestnicy”). Ewentualne przejście danego uczestnika do innej spółki należącej do Grupy (tj. np. zakończenie umowy o pracę z Wnioskodawcą z jednoczesnym zawarciem umowy o pracę z inną spółką należącą do Grupy) pozostaje bez wpływu na uczestnictwo takiej osoby w Programie – udział w Programie na dotychczasowych zasadach nadal jest możliwy.

Regulamin został wprowadzony przez zarząd Spółki-matki oraz zatwierdzony przez zgromadzenie wspólników Spółki-matki. Wnioskodawca nie miał wpływu na zasady działania Programu określone w Regulaminie ani na treść jakichkolwiek dokumentów dotyczących Programu. Uczestnictwo w Programie, o ile zależne od istnienia stosunku zatrudnienia pomiędzy Uczestnikiem a Wnioskodawcą (w przypadku pracowników Wnioskodawcy), to jednak nie wynikało z umów o pracę zawartych pomiędzy Uczestnikami a Wnioskodawcą i nie miało swojego źródła w żadnych innych wewnątrzzakładowych dokumentach Wnioskodawcy, tj. np. regulaminie wynagradzania, regulaminie pracy, etc. Regulamin zawiera szczegółowe warunki uczestnictwa w Programie, określa m.in. grono osób uprawnionych i zasady przyznawania Opcji oraz ich wymiany na Udziały.

Udział w Programie nie ma wpływu na stosunek pracy łączący uczestników ze spółkami z Grupy, w tym na stosunek pracy łączący Uczestników z Wnioskodawcą. Uczestnictwo w Programie nie stanowi elementu umowy o pracę zawartej przez Uczestnika z Wnioskodawcą. Z uczestnictwa w Programie nie można wywodzić istnienia umowy o pracę. Opcje nie stanowią wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę, a w razie rozwiązania stosunku pracy uczestnictwo w Programie nie uprawnia Uczestników do otrzymania żadnego świadczenia, w tym kompensacyjnego, ani nie jest bazą do obliczenia jakichkolwiek dodatkowych świadczeń, takich jak odprawy, ekwiwalent urlopowy, świadczenia odszkodowawcze, etc.

Po zakwalifikowaniu danego Uczestnika do udziału w Programie sposób realizacji obowiązków wynikających z umów o pracę indywidualnie zawartych przez Uczestników z Wnioskodawcą nie wpływa na możliwość pozostawania w Programie ani na maksymalną liczbę Udziałów możliwych do nabycia/objęcia w wykonaniu praw z przyznanych Opcji. W szczególności negatywna ocena pracy danego Uczestnika nie mogła być podstawą wykluczenia go z Programu (chyba, że doprowadziła do rozwiązania umowy o pracę z Wnioskodawcą – dopiero to powodowało zakończenie udziału w Programie bez możliwości wykonania praw z Opcji). Program nie przewiduje żadnych celów indywidualnych dotyczących sposobu wykonywania obowiązków w ramach umowy o pracę przez poszczególnych Uczestników. Wzrost wartości Spółki-matki jest jedyną okolicznością, która w praktyce wpływa na wartość rozliczenia Programu – ewentualna korzyść Uczestników z Programu wynikać ma ze wzrostu wartości Udziałów pomiędzy momentem przyznania Opcji a momentem wykonania praw z Opcji. Uczestnicy pracują więc na zwiększenie wartości Spółki-matki (Grupy), a nie poszczególnych spółek zależnych, w tym Wnioskodawcy.

Przyznanie Opcji Uczestnikom nastąpiło na mocy uchwał zarządu Spółki-matki oraz uchwały zgromadzenia wspólników Spółki-matki w transzach: w 2020, 2021 i 2022 roku („Uchwały” – pojedynczo: „Uchwała”).

Zarząd Spółki-matki może według własnego uznania podjąć decyzję, czy Uczestnicy będą objęci programem w następnych latach, tj. czy będą im przyznawane kolejne tury Opcji. Przyznanie Opcji w jednej turze nie kreuje prawa Uczestnika do otrzymywania Opcji w przyszłości. W związku z tym ewentualny status pracownika Wnioskodawcy lub fakt, że Uczestnikowi przyznano Opcje w ramach Programu, nie mogą być interpretowane jako zobowiązanie Spółki-matki do przyznania takiemu Uczestnikowi Opcji w dalszych turach (o ile w ogóle nastąpią).

Udział pracowników Wnioskodawcy w Programie przebiegał na następujących zasadach wynikających z Regulaminu oraz pozostałych dokumentów Programu:

Wyboru osób spośród pracowników Wnioskodawcy do udziału w Programie dokonał zarząd Spółki-matki na podstawie propozycji Wnioskodawcy. Każdorazowo po podjęciu Uchwały Spółka-matka złożyła wybranym przez siebie pracownikom Wnioskodawcy ofertę przyznania Opcji („X”). Przyznanie Opcji Uczestnikom nastąpiło pod warunkiem podpisania i przekazania Spółce-matce zawiadomienia o przyjęciu oferty („Z”).

Przyznanie Opcji nastąpiło nieodpłatnie.

Samo przyznanie Opcji nie uprawniało do wykonywania praw udziałowych w Spółce-matce, tj. m.in. prawa do dywidendy czy prawa głosu (Uczestnicy mogli nabyć takie prawa dopiero po nabyciu prawa własności Udziałów). Z samego więc przyznania Opcji nie wynikały dla Uczestników żadne konkretne, miarodajne korzyści.

Opcje wygasały w sytuacjach wskazanych w Regulaminie, w szczególności po upływie określonego czasu, w razie rozwiązania umowy o pracę z Uczestnikiem, niewypłacalności Uczestnika lub likwidacji Spółki-matki. Możliwa więc była sytuacja, w której Opcje wygasłyby z przyczyn niezależnych od Uczestnika, jak również od Wnioskodawcy.

Zgodnie z zasadami Programu zbywalność Opcji była ograniczona – ich obciążenie lub przeniesienie na inną osobę na jakiejkolwiek podstawie (za wyjątkiem dziedziczenia) było niemożliwe. Wobec braku możliwości zbycia Opcji (brak rynku umożliwiającego swobodny obrót Opcjami), na moment przyznania Opcji określenie ich wartości nie było możliwe.

X określał maksymalną liczbę Udziałów możliwych do nabycia lub objęcia przez każdego Uczestnika w wykonaniu praw z Opcji oraz cenę wykonania praw z Opcji Y. Do wykonania praw z Opcji mogło dojść m.in. pod warunkiem zapłaty Y. Korzyść Uczestników z udziału w Programie miała więc wynikać ze wzrostu wartości Udziałów od momentu przyznania Opcji do momentu rozliczenia (wykonania praw z Opcji).

Co do zasady wykonanie praw z Opcji stawało się możliwe po upływie okresu restrykcji („P”). P Opcji miał następować częściowo i cyklicznie – zgodnie z przekazanym Uczestnikom harmonogramem P. Wykonanie praw z Opcji polegające m.in. na objęciu Udziałów możliwe było dopiero po zakończeniu okresu restrykcji w całości. Harmonogram P oraz data zakończenia P w całości („R”) wynikały z certyfikatu opcji („V”), który każdy Uczestnik otrzymał wraz z X.

Regulamin przewidywał kilka wyjątków od ww. zasady, polegających na umożliwieniu uczestnikom Programu wykonania praw z Opcji wcześniej, tj. przed nastąpieniem R, na mocy samych postanowień Regulaminu lub dyskrecjonalnej decyzji zarządu Spółki-matki. Do takich wyjątków należało m.in. przejęcie kontroli w Spółce-matce przez podmiot trzeci („Przejmujący”) na skutek złożenia przez ten podmiot oferty nabycia większościowego pakietu udziałów w Spółce-matce („Transakcja”). W takiej sytuacji Opcje podlegały wykonaniu w części, w jakiej nastąpił P, nawet jeśli R jeszcze nie nastąpił, a jednocześnie zarząd Spółki-matki był uprawniony do umożliwienia Uczestnikom wykonania praw z Opcji również w pozostałej części (tj. w części, co do której jeszcze nie nastąpił P).

W zdarzeniu objętym wnioskiem Transakcja wystąpiła po tylko częściowym upływie okresu restrykcji wobec Opcji przyznanych w 2021 i 2022 roku, tj. przed R przewidzianym w zakresie tych transz. Na moment wystąpienia Transakcji okres restrykcji wobec Opcji przyznanych w 2020 roku upłynął w całości, tj. nastąpił już R wobec tej transzy. W związku z powyższym, w odniesieniu do Opcji przyznanych w 2021 i 2022 roku zarząd Spółki-matki podjął decyzję o umożliwieniu Uczestnikom wcześniejszego wykonania praw z przyznanych Opcji w całości, tj. w maksymalnej liczbie wynikającej z Z, ale przed R.

Zarówno przyznanie Opcji, jak i P oraz wykonanie praw z Opcji przez Uczestników po upływie okresu restrykcji (lub wcześniej – o ile nastąpiły przesłanki opisane w Regulaminie) może nastąpić tylko w przypadku pozostawania danego Uczestnika w stosunku pracy z Wnioskodawcą lub z inną spółką z Grupy (chyba, że zachodzą wyjątkowe sytuacje przewidziane w Regulaminie, jak np. poważna choroba, inne okoliczności uznane przez zarząd Spółki-matki za ważne – wówczas możliwe jest rozliczenie Programu po zakończeniu stosunku pracy, zależy to jednak wyłącznie od dyskrecjonalnej decyzji zarządu Spółki-matki).

Wykonanie praw z Opcji polegało na objęciu przez Uczestników Udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki-matki. Zgodnie z zasadami Programu uprawnienie do wyboru sposobu wykonania praw z Opcji spośród kilku wariantów wskazanych w Regulaminie przysługiwało Spółce-matce.

Do wykonania praw z Opcji doszło w następujący sposób: Uczestnicy złożyli Spółce-matce zawiadomienie o wykonaniu Opcji oraz objęli Udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki-matki w zamian za Y. Y była niższa od wartości rynkowej Udziałów w momencie ich objęcia. Objęcie udziałów nie wymagało uiszczenia innej opłaty (poza Y) na rzecz Spółki-matki ani jakiegokolwiek innego podmiotu z Grupy.

W krótkim czasie po objęciu Udziałów Uczestnicy dokonali ich sprzedaży na rzecz Przejmującego. Spółka-matka pełniła rolę pomocniczą w czynnościach związanych ze sprzedażą Udziałów przez Uczestników w ten sposób, że Przejmujący przekazał na rachunek Spółki-matki cenę za nabycie Udziałów, a następnie Spółka-matka przekazała właściwe kwoty bezpośrednio Uczestnikom. Y podlegało wówczas potrąceniu na rzecz Spółki-matki z ceny sprzedaży Udziałów. Rola Spółki-matki w sprzedaży Udziałów przez Uczestników na rzecz Przejmującego była więc jedynie techniczna i miała na celu uproszczenie rozliczeń po stronie Przejmującego z uwagi na znaczną liczbę osób, z którymi Przejmujący zawarł umowę sprzedaży Udziałów. Spółka-matka ani Wnioskodawca nie byli przy tym stroną zawartych umów sprzedaży Udziałów.

Przez cały okres trwania Programu wszystkie koszty związane z udziałem Uczestników ponosiła (a w zakresie kosztów mogących się ewentualnie pojawić w przyszłości – poniesie) Spółka-matka.

Wnioskodawca nie jest ani nie będzie obciążany jakimikolwiek kosztami Programu, związanymi m.in. z jego wdrożeniem i rozliczeniem – wszelkie koszty Programu ewentualnie poniesione przez Wnioskodawcę są mu zwracane przez Spółkę-matkę.

Spółka-matka poniesie więc cały ekonomiczny ciężar Programu w tym w zakresie, w jakim Program obejmuje pracowników Wnioskodawcy. Jednocześnie korzyści z Programu również przypadały głównie Spółce-matce, ponieważ obejmowały wzrost wartości Spółki-matki, co przyczyniło się do wystąpienia Transakcji.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w związku z uczestnictwem pracowników Wnioskodawcy w Programie wdrożonym i prowadzonym przez Spółkę-matkę na Wnioskodawcy na żadnym etapie Programu nie ciążyły obowiązki płatnika podatku PIT ani obowiązki informacyjne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w związku ze zbyciem Udziałów w Spółce-matce, objętych przez Uczestników w ramach Programu, na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika podatku PIT ani obowiązki informacyjne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 1

W ocenie Wnioskodawcy, w związku z uczestnictwem pracowników Wnioskodawcy w Programie motywacyjnym wdrożonym i prowadzonym przez Spółkę-matkę, tj. w szczególności w momencie objęcia Udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki-matki oraz na jakimkolwiek wcześniejszym etapie (w tym na etapie przyznania Opcji), na Wnioskodawcy nie ciążyły obowiązki płatnika podatku PIT ani obowiązki informacyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 z późn. zm.) – („Ustawa o PIT”). Ewentualne przysporzenie, gdyby powstało po stronie Uczestników w związku z uczestnictwem w Programie, nie należałoby bowiem do kategorii przychodów ze źródła „stosunek pracy”, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 oraz art. 12 Ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 Ustawy o PIT do źródeł przychodów należą stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 Ustawy o PIT zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Stosownie zaś do art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. Z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.) – („Ordynacja podatkowa”) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z kolei art. 39 ust. 1 Ustawy o PIT nakłada na płatników, o których mowa m.in. w art. 32 Ustawy o PIT, obowiązek przesłania podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74, 148 i 152-154. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Mając na uwadze treść powyższych przepisów należy stwierdzić, że nawet gdyby w związku z uczestnictwem w Programie po stronie Uczestników powstał przychód podlegający opodatkowaniu, w niniejszej sprawie na Wnioskodawcy nie ciążyły obowiązki płatnika ani obowiązki informacyjne.

Przede wszystkim nie były to obowiązki wynikające z wypłacania świadczeń ze stosunku pracy, ponieważ:

1.Wnioskodawca nie miał wpływu na zasady i warunki Programu – zasady Programu, treść Regulaminu oraz wszystkich dokumentów Programu, jak również ostateczny krąg uczestników Programu, w tym wybranych spośród pracowników Wnioskodawcy, ustalały organy Spółki-matki w drodze dyskrecjonalnych decyzji. Wnioskodawca nie miał również wpływu na ustalenia i treść dokumentów związanych ze sprzedażą Udziałów przez Uczestników na rzecz Przejmującego.

2.Przyznanie Opcji, ich P, jak również umożliwienie Uczestnikom objęcia udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki-matki, w tym zwłaszcza w sytuacji, gdy nie doszło jeszcze do pełnego P Opcji (w ramach przyspieszonej realizacji Programu), odbyło się z inicjatywy Spółki-matki i bez udziału Wnioskodawcy.

3.Program nie wynika z umów o pracę zawartych między Uczestnikami a Wnioskodawcą i nie jest także zapisany w żadnych dokumentach obowiązujących w spółce Wnioskodawcy (regulaminie pracy, regulaminie wynagradzania itp.).

4.Sposób realizacji obowiązków wynikających z umów o pracę indywidualnie zawartych przez Uczestników z Wnioskodawcą nie wpływał na możliwość pozostawania w Programie ani na maksymalną liczbę Udziałów możliwych do nabycia/objęcia w wykonaniu praw z przyznanych Opcji. W szczególności negatywna ocena pracy danego Uczestnika nie mogła być podstawą wykluczenia go z Programu (chyba że doprowadziła do rozwiązania umowy o pracę z jedną ze spółek z Grupy – dopiero to powodowało zakończenie udziału w Programie bez możliwości wykonania praw z Opcji), a Program nie przewiduje żadnych celów indywidualnych, dotyczących sposobu wykonywania obowiązków w ramach umowy o pracę przez poszczególnych Uczestników.

5.O ile samo uczestnictwo w Programie jest warunkowane ciągłością umowy o pracę, Program nie zakłada, że chodzi tu o zachowanie ciągłości umowy o pracę z Wnioskodawcą, a z Grupą – rozwiązanie stosunku pracy przez pracownika Wnioskodawcy, jeśli dochodzi przy tym do zawarcia umowy o pracę z inną spółką należącą do Grupy, nie powodowało utraty prawa do uczestnictwa w Programie przez taką osobę. W razie „przejścia” danego pracownika między różnymi spółkami należącymi do Grupy pracownik ten nadal może brać udział w Programie.

Podsumowując stwierdzić należy, że Program jest ustanowiony i realizowany przez podmiot bezpośrednio niezwiązany z Uczestnikiem, tj. Spółkę-matkę, a Wnioskodawca w żaden sposób nie uczestniczy w organizacji i realizacji Programu. Wnioskodawca nie ma wpływu na zasady oraz fakt realizacji Programu, w tym na fakt przyznania Opcji, maksymalną pulę Udziałów w Spółce-matce możliwych do nabycia/objęcia w wykonaniu praw z Opcji, skorzystania przez organy Spółki-matki z możliwości wcześniejszego rozliczenia Opcji, tj. przyznania Udziałów w Spółce-matce przed zakończeniem P itd.

Wnioskodawca nie poniósł nadto żadnych kosztów Programu w tym w zakresie, w jakim Program obejmuje pracowników Wnioskodawcy – wszelkie koszty Programu ewentualnie poniesione przez Wnioskodawcę są mu zwracane przez Spółkę-matkę. Również korzyści z Programu przypadają głównie Spółce-matce z uwagi na powiązanie realizacji Programu ze wzrostem wartości Spółki-matki (Uczestnicy obejmują Udziały po cenie ustalonej na moment przyznania Opcji, wzrost wartości Udziałów jest więc ich bezpośrednią korzyścią z Programu) oraz z zaistnieniem Transakcji, tj. zmiany kontroli w Spółce-matce (był to jeden z czynników wpływających na przyspieszoną realizację Programu).

W związku z powyższym nie sposób uznać, że jakiekolwiek ewentualne przysporzenie po stronie Uczestnika będzie wynikało ze stosunku pracy, którego stronami są Wnioskodawca i Uczestnik, a co za tym idzie, na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika wskazane w art. 32 ust. 1 Ustawy o PIT ani obowiązki informacyjne wskazane w art. 39 ust. 1 Ustawy o PIT.

Jak wynika bowiem z treści powyższych przepisów, warunkiem istnienia obowiązków płatnika w stosunku do określonego podmiotu jest dokonywanie świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących jego pracownikami i powstanie u nich przychodu ze stosunku pracy zgodnie z art. 12 Ustawy o PIT. Z tego przepisu wynika z kolei, że przychodami ze źródła „stosunek pracy” są wszelkie wskazane tam świadczenia pieniężne i niepieniężne, które otrzymuje pracownik i które jednocześnie pozostają w związku prawnym i faktycznym ze stosunkiem pracy. Natomiast orzecznictwo sądowe doprecyzowuje, że świadczeniodawcą powinien być w takim przypadku pracodawca.

Zgodnie z uzasadnieniem wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 lutego 2015 r. (sygn. akt II FSK 640/12), „skoro między świadczeniem a stosunkiem pracy musi istnieć związek co najmniej faktyczny, to spełniającym te świadczenia musi być pracodawca, on bowiem jest drugą stroną stosunku pracy, zobowiązaną w jego ramach do spełniania świadczeń wynikających z umowy o pracę, układów zbiorowych pracy czy też wprost z przepisów prawa pracy, regulujących obowiązki pracodawcy względem pracowników”.

Jak argumentuje Naczelny Sąd Administracyjny „żaden inny podmiot, w ramach tego stosunku, nie ma obowiązku świadczenia na rzecz pracownika. Nie zmienia tego zawarte w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. zastrzeżenie, że świadczenie to nie musi być finansowane z własnych środków pracodawcy (przychód powstaje bez względu na źródło jego finansowania). Źródłem finansowania przychodów, wskazanych w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. mogą być zatem środki, które pracodawca otrzymuje z innego źródła (przykładowo z dotacji czy środków pochodzących od podmiotów wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 46a u.p.d.o.f.). Istotne dla uznania, że dany przychód pochodzi ze źródła jakim jest stosunek pracy, jest jednak uzyskanie go przez pracownika od pracodawcy”.

Przesłanką zakwalifikowania przychodu do źródła określonego jako „stosunek pracy” jest to, aby przychód stanowił wynagrodzenie w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, czyli musi wiązać się z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu wypłacającego to świadczenie. Świadczenie, które nie wynika ze stosunku pracy, otrzymane od osoby trzeciej – nawet jeżeli jako kryterium stanowiące podstawę jego przyznania zostanie określony fakt istnienia stosunku pracy z określonym podmiotem (spółką z grupy kapitałowej), nie może stanowić podstawy do uznania takiego świadczenia jako pochodzącego ze stosunku pracy.

Taki pogląd został wyrażony także w orzeczeniach organów podatkowych, m.in.:

–interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 stycznia 2021 r., znak: 0114-KDIP3-1.4011.576.2020.2.MG, w której Organ stwierdził, co następuje: W niniejszej sprawie (…) Pracownik polskiej spółki świadczenia otrzymywać będzie od spółki z siedzibą w Izraelu - organizatora przedmiotowego programu motywacyjnego. W takiej sytuacji nie można stwierdzić, że Pracownik będzie uzyskiwać świadczenia od pracodawcy. Po stronie Pracownika uczestniczącego w programie nie powstanie zatem przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy, w związku z uczestnictwem w programie, co w konsekwencji skutkuje tym, że na Pracodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika, wynikające z treści art. 31 [obecnie: 32 ust. 1 - przyp. aut.] ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

–interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 marca 2022 r., znak: 0114-KDIP3-1.4011.4.2022.1.MG w sprawie programu motywacyjnego o podobnej konstrukcji, co Program, lecz opartego o akcje, w której Organ podatkowy potwierdził, że: Skoro Spółka nie jest podmiotem dokonującym świadczeń na rzecz pracowników, po stronie Spółki nie powstaną obowiązki płatnika określone w art. 31 [obecnie: 32 ust. 1 - przyp. aut.], art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od kwalifikacji podatkowej opisanych we wniosku świadczeń po stronie pracowników Spółki, jako podatników, o ile one powstaną; zob. też: interpretacja indywidualna z dnia 17 maja 2023 r. 0115-KDIT2.4011.220.2023.1.ENB.

Reasumując należy stwierdzić, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu, co nie ma miejsca w niniejszej sytuacji. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności wykluczające, że ewentualny przychód uzyskany przez Uczestników z tytułu uczestnictwa w Programie będzie przychodem ze stosunku pracy, trzeba stwierdzić, że na Wnioskodawcy w żadnym razie nie będą ciążyć obowiązki płatnika polegające na odprowadzaniu zaliczek na podatek dochodowy (art. 32 ust. 1 Ustawy o PIT) oraz na przygotowaniu informacji imiennych, o których mowa w art. 39 ust. 1 Ustawy o PIT.

Ponadto, nawet w przypadku uznania, że w momencie objęcia udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki-matki w wykonaniu praw z Opcji lub na jakimkolwiek wcześniejszym etapie Programu powstaje przychód z „innych źródeł”, wymieniony w art. 10 ust. 1 pkt 9 Ustawy o PIT, na Wnioskodawcy również nie będą ciążyć obowiązki informacyjne wskazane w art. 42a ust. 1 Ustawy o PIT, ponieważ Wnioskodawca nie jest podmiotem, który „dokonuje wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1” Ustawy o PIT. „Świadczeniodawcą” byłaby w takiej sytuacji Spółka-matka, jako podmiot wypłacający świadczenia Uczestnikom i ponoszący całkowity ciężar ekonomiczny tych świadczeń.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w związku z realizacją Programu Wnioskodawca na żadnym jego etapie nie będzie zobowiązany do odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy ani spełnienia jakichkolwiek obowiązków informacyjnych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 2

W ocenie Wnioskodawcy, w związku ze zbyciem Udziałów w Spółce-matce, objętych przez Uczestników w ramach Programu, na Wnioskodawcy nie ciążyły obowiązki płatnika podatku PIT ani obowiązki informacyjne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ przychód uzyskany ze zbycia Udziałów nie należy do kategorii przychodów ze źródła „stosunek pracy”, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 oraz art. 12 Ustawy o PIT. Wnioskodawca nie będzie też zobowiązany do spełnienia obowiązku informacyjnego przy zbyciu tych udziałów, wynikającego z art. 39 ust. 3 Ustawy o PIT. Wnioskodawca nie jest bowiem ani podmiotem wypłacającym świadczenia (cena sprzedaży Udziałów w Spółce-matce), ani pośredniczącym w transakcji zbycia Udziałów w Spółce-matce.

Mając na uwadze treść przepisów powołanych w szczegółowym uzasadnieniu stanowiska do pytania nr 1, tj. w szczególności art. 10 ust. 1 pkt 1 Ustawy o PIT, art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, art. 32 ust. 1 Ustawy o PIT oraz art. 8 Ordynacji podatkowej, należy stwierdzić, że przychód uzyskany przez Uczestników ze zbycia Udziałów w Spółce-matce objętych w wykonaniu praw z Opcji na rzecz podmiotu trzeciego, tj. Przejmującego, nie jest przychodem ze stosunku pracy. Sprzedaż udziałów nastąpiła bowiem pomiędzy Uczestnikami a Przejmującym, bez udziału Wnioskodawcy, a cenę nabycia udziałów zapłacił Przejmujący na rzecz Uczestników (za pośrednictwem Spółki-matki, której rola była jednak jedynie pomocnicza/techniczna). Transakcja ta ani nie wynikała więc ze stosunku pracy, ani świadczenie (zapłata ceny za Udziały) nie zostało wypłacone przez pracodawcę. Argumentacja zaprezentowana w szczegółowym uzasadnieniu stanowiska do pytania nr 1 znajduje więc tu analogiczne zastosowanie.

Na marginesie Wnioskodawca wskazuje nadto, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a Ustawy o PIT, odpłatne zbycie udziałów generuje przychód ze źródła kapitały pieniężne. Dochód ten opodatkowany jest na podstawie art. 30b ustawy o PIT stawką w wysokości 19%.

Powyższe założenia nie są w żaden sposób kwestionowane w praktyce – interpretacje i orzecznictwo są w tym zakresie jednolite, a przepisy nie budzą większych wątpliwości (vide m.in.: pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 lutego 2022 r. – interpretacja indywidualna o nr 0113-KDIPT2-3.4011.973.2021.2.MS oraz pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 stycznia 2022 r. – interpretacja indywidualna nr 0113-KDIPT2-1.4011.852.2021.2.MGR).

Natomiast zgodnie z art. 39 ust. 3 Ustawy o PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są obowiązane przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2, sporządzone według ustalonego wzoru.

Jak wskazuje się z w doktrynie (J. Marciniuk (red.), Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz. Wyd. 18, Warszawa 2017) „po zakończeniu roku podatkowego – w terminie do końca lutego roku następującego po danym roku podatkowym – podmioty, za pośrednictwem których podatnik przeprowadzał transakcje odpłatnego zbycia papierów wartościowych, zobowiązane są do sporządzenia imiennej informacji o wysokości uzyskanego przychodu i przekazania jej podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika”.

Obowiązek, o którym mowa powyżej nie będzie zatem obciążał Wnioskodawcy w związku ze zbyciem Udziałów przez Uczestników na rzecz Przejmującego, ponieważ Wnioskodawca nie jest stroną transakcji zbycia Udziałów ani w niej nie pośredniczy.

Należy więc stwierdzić, że w związku ze zbyciem Udziałów przecz Uczestników na rzecz Przejmującego Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy ani spełnienia jakichkolwiek obowiązków informacyjnych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 poz. 2651 ze zm.):

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W świetle art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 poz. 2647 ze zm.):

Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych (…).

Ustawa przewiduje przy tym dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku dochodowego od osób fizycznych:

•tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika;

•obliczenie i pobór podatku przez płatnika.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych spoczywa na podatnikach. W odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została jednak wyłączona przez ustawodawcę, poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w art. 32, 33, 34, 35, 41 i 42e. Wymienione przepisy nakładają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. na:

–zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej – w odniesieniu do uzyskiwanych od tych zakładów pracy przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, a także wypłacanych przez nie zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego oraz wypłat z nadwyżki bilansowej (art. 32);

–osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej – w odniesieniu do dokonywanych na rzecz osób określonych w art. 3 ust. 1 świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 (art. 41 ust. 1);

–osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej – w odniesieniu do dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art.29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-17 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21 (art. 41 ust. 4).

Ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:

•określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz

•określenie kategorii przychodów (dochodów), w odniesieniu do których na ww. podmiotach spoczywają obowiązki płatnika podatku.

W odniesieniu do powołanego art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nadającego status płatnika podatku „zakładom pracy” należy podkreślić, że przepis ten dotyczy:

-przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy uzyskiwanych od zakładów pracy oraz

-zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy.

Analiza treści ww. przepisu wymaga wskazania, że ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tego przepisu:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się, w myśl art. 12 ust. 1 ustawy:

wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą. Istotne jest także to, czy istnieje związek prawny lub faktyczny danego świadczenia z istniejącym stosunkiem pracy. Nie ma natomiast znaczenia, z jakiego źródła pracodawca pokrywa wypłatę danych świadczeń dla pracowników – czy pokrywa wypłatę tych świadczeń bezpośrednio ze środków własnych czy pośrednio poprzez zapewnienie wypłaty świadczeń ze źródeł bezpośrednio z pracodawcą niezwiązanych.

Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, uzyskane bezpośrednio lub pośrednio od pracodawcy i mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jak wynika natomiast z art. 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Płatnicy, o których mowa w art. 32, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania (…) imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74, 148 i 152-154. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

W analizowanym przypadku Spółka rozważa, czy spoczywają na niej obowiązki płatnika i obowiązki informacyjne w podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z udziałem jej pracowników w programie o charakterze motywacyjnym, prowadzonym przez spółkę prawa brytyjskiego będącą Spółką-matką w stosunku do Spółki.

W pierwszej kolejności należy przeanalizować, czy pracownicy Wnioskodawcy otrzymują opisane świadczenia od Wnioskodawcy czy od innego podmiotu (A. bądź spółek z Grupy). Obowiązki płatnika po stronie Spółki mogłyby bowiem powstać wyłącznie w odniesieniu do sytuacji udzielenia przez nią świadczeń na rzecz pracowników.

Jak wskazano w opisie sprawy:

–pracownicy Wnioskodawcy zostali objęci programem motywacyjnym skierowanym do pracowników Spółki-matki i jej spółek zależnych;

–Program prowadzi spółka prawa brytyjskiego – A.;

–Wnioskodawca nie miał wpływu na zasady działania Programu określone w Regulaminie, ani na treść jakichkolwiek dokumentów dotyczących Programu. Regulamin został wprowadzony i zatwierdzony przez organy Spółki-matki;

–uczestnictwo w Programie nie wynikało z umów o pracę zawartych pomiędzy ww. Podmiotami i nie miało swojego źródła w żadnych innych wewnątrzzakładowych dokumentach Wnioskodawcy, np. regulaminie wynagradzania czy regulaminie pracy;

–wyboru osób spośród pracowników Wnioskodawcy do udziału w Programie dokonał zarząd Spółki-matki, na podstawie propozycji Wnioskodawcy;

–Wnioskodawca nie był stroną zawartych umów sprzedaży udziałów;

–Wnioskodawca nie jest ani nie będzie obciążany jakimikolwiek kosztami Programu związanymi m.in. z jego wdrożeniem i rozliczeniem – wszelkie koszty Programu ewentualnie poniesione przez Wnioskodawcę są mu zwracane przez Spółkę-matkę;

–Spółka-matka poniesie cały ekonomiczny ciężar Programu w zakresie, w jakim Program obejmuje pracowników Wnioskodawcy.

W takiej sytuacji świadczenia pracowników związane z uczestnictwem w Programie nie są przez nich uzyskiwane od Wnioskodawcy.

Skoro Wnioskodawca nie jest podmiotem dokonującym opisanych we wniosku świadczeń na rzecz pracowników, nie powstaną po jego stronie obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. W szczególności świadczenia opisane we wniosku nie są objęte zakresem zastosowania art. 32 omawianej ustawy, a tym samym również art. 39 (obowiązki informacyjne). Brak obowiązków Spółki jako płatnika jest przy tym niezależny od kwalifikacji podatkowej opisanych świadczeń (tj. przyznania opcji, objęcia udziałów w wyniku wykonania praw z opcji i uzyskania środków ze zbycia udziałów) po stronie uczestników Programu (jej pracowników) jako podatników.

Wnioskodawca prawidłowo zatem wskazał, że nie jest płatnikiem podatku w odniesieniu do świadczeń uzyskiwanych przez pracowników w związku z ich uczestnictwem w Programie, bowiem problemowe świadczenia nie pochodzą od niego (Wnioskodawca nie jest świadczeniodawcą w ramach opisanego Programu).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Państwa zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacje indywidualne przez Państwa powołane oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczą indywidualnych spraw odrębnych podmiotów. Niemniej jednak w toku rozważań nad sposobem rozstrzygnięcia wniosku miałem na względzie także prezentowane w nich stanowiska i argumenty.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

      Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).