Możliwości zastosowania przez płatnika zwolnienia, o którym w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do zwracanych kosztów przejazdu.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zastosowania przez płatnika zwolnienia, o którym w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do zwracanych kosztów przejazdu P. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem nadanym 13 września 2023 r. (wpływ 14 września 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w X realizuje zadania w ramach (...) programu (...) – edycja 2023, w okresie od (...).

W ramach realizacji ww. programu MOPS zatrudnia P, na podstawie umowy zlecenia.

P pobiera wynagrodzenie za określoną liczbę przepracowanych godzin. Usługa polega też m.in. na dowozie (...) do różnych miejsc swoim prywatnym samochodem. Strony umówiły się, że zleceniodawca będzie zwracał zleceniobiorcy koszty dojazdów według tzw. kilometrówki (zł/km).

P odbywają podróże lokalne z (...) – w granicach miasta X oraz podróże zamiejscowe, np. przewóz (...).

Przy dokonywaniu rozliczeń kosztów przejazdów P, zarówno lokalnych jak i zamiejscowych, zleceniodawca (MOPS X) stosuje zwolnienie od podatku dochodowego, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ w ocenie MOPS w X zwrot kosztów przejazdu nie stanowi przychodu P podlegającego opodatkowaniu.

Zleceniobiorcy, z którymi aktualnie zawarte są umowy zlecenia, są osobami nieprowadzącymi działalności gospodarczej.

Pytanie

Czy zleceniodawca prawidłowo stosuje wyżej wymienione zwolnienie – zarówno w przypadku przejazdów lokalnych i zamiejscowych P?

Państwa stanowisko w sprawie

Według Państwa, jazdy lokalne i zamiejscowe P korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwrot kosztów przejazdów nie stanowi przychodu P. Naliczenie i potrącenie podatku powoduje, iż P otrzymają mniejszą kwotę, niż faktycznie poniesione koszty.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 2 przywołanej ustawy:

Źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Na podstawie art. 13 pkt 8 wskazanej ustawy:

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

a)osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

b)właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością,

c)przedsiębiorstwa w spadku

–z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Z art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw – do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika; przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Z kolei art. 41 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, że:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

We wniosku wskazują Państwo, że w okresie (...) Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w X realizuje zadania w ramach (...) programu (...) – edycja 2023. W ramach realizacji ww. programu MOPS zatrudnia P, na podstawie umowy zlecenia. Przy czym zleceniobiorcy, z którymi aktualnie zawarte są umowy zlecenia, są osobami nieprowadzącymi działalności gospodarczej. P pobiera wynagrodzenie za określoną liczbę przepracowanych godzin. Usługa polega też m.in. na dowozie (...) do różnych miejsc swoim prywatnym samochodem. Strony umówiły się, że zleceniodawca będzie zwracał zleceniobiorcy koszty dojazdów według tzw. kilometrówki. P odbywają podróże lokalne z (...) – w granicach miasta X oraz podróże zamiejscowe. Przy dokonywaniu rozliczeń kosztów przejazdów P, zarówno lokalnych jak i zamiejscowych, zleceniodawca stosuje zwolnienie od podatku dochodowego, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze – w pierwszej kolejności zauważyć należy, że – P zatrudniony przez Państwo na podstawie umowy zlecenia, uzyskuje przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji zwrot wydatków P za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych stanowi jego przychód na mocy ww. przepisów.

Jednakże – wbrew Państwa opinii – zwolnienie, o którym mowa art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie znajduje zastosowania do rozliczeń kosztów przejazdów lokalnych i zamiejscowych P.

Powołany przepis ogranicza bowiem krąg podatników mogących skorzystać z omawianego zwolnienia do tych, którym przepisy odrębnych ustaw gwarantują możliwość przyznania prawa do zwrotu poniesionych kosztów, bądź nakładają na pracodawcę obowiązek zwrotu pracownikowi tych kosztów. Co istotne, ma ono zastosowanie do zwrotu kosztów poniesionych wyłącznie przez pracownika – z tytułu używania pojazdu stanowiącego jego własność, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych. Pracownikiem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest – jak wynika wprost z art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – osoba pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy. Państwo natomiast zatrudniają P na podstawie umowy zlecenia.

Wobec tego, Państwa stanowisko w sprawie możliwości zastosowania zwolnienia, o którym w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do zwracanych kosztów przejazdu – zarówno w przypadku przejazdów lokalnych i zamiejscowych – P jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm