Zastosowanie ulgi na ekspansję.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 lipca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 14 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi na ekspansję. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

… (dalej: „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym będącym podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej także: „PIT”). Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca jest przedsiębiorcą. W celu rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, Wnioskodawca opodatkowuje swoje przychody z tej działalności w formie podatku liniowego.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą „…”, której głównym przedmiotem działalności jest produkcja wyrobów jubilerskich i podobnych (PKD 32.12.Z).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zajmuje się również m.in.:

·naprawą zegarów, zegarków oraz biżuterii (PKD 95.25.Z),

·sprzedażą detaliczną zegarków, zegarów i biżuterii prowadzoną w wyspecjalizowanych sklepach (PKD 47.77.Z) oraz

·sprzedażą detaliczną prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet (PKD 47.91.Z).

Wnioskodawca od lat wprowadza na rynek opracowywane i produkowane we własnym zakresie produkty, głównie pierścionki, kolczyki, bransoletki, łańcuszki, naszyjniki i innego rodzaju biżuterię. Wnioskodawca posiada szeroki asortyment, a Jego produkty charakteryzują się najwyższą jakością i często dostosowane są do indywidualnych potrzeb klienta. Wnioskodawca nieustannie powiększa swój asortyment także o nowe produkty, które nie są dotychczas oferowane.

Wytwarzane przez Wnioskodawcę produkty można podzielić na dwie kategorie:

1)produkty opracowane i wytwarzane z inicjatywy Wnioskodawcy, które są następnie wprowadzane na rynek i oferowane w sklepach stacjonarnych i sklepie internetowym;

2)produkty realizowane na indywidualne zamówienie klientów.

Wnioskodawca prowadzi sklepy stacjonarne, w których oferowane są wytworzone przez Niego produkty. Wnioskodawca prowadzi również sprzedaż w formie e-commerce (sprzedaż produktów przez Internet). Produkty Wnioskodawcy są wprowadzane na rynek i sprzedawane pod marką Wnioskodawcy. Wnioskodawca oferuje swoje produkty głównie w Polsce. Sklepy stacjonarne Wnioskodawcy położone są na terytorium kraju. Jednakże dostęp do strony internetowej Wnioskodawcy możliwy jest na całym świecie, dlatego też oferta sprzedażowa Wnioskodawcy może rozciągać się na inne kraje.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności handlowej, która polega jedynie na zakupie towarów handlowych, a następnie ich odsprzedaży z zyskiem (marżą) w stanie nieprzetworzonym (w niezmienionej formie).

W 2023 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca ponosi wydatki mające na celu dalszy rozwój przedsiębiorstwa, które finalnie mają przyczynić się do wzrostu przychodów ze sprzedaży produktów. Są to głównie koszty związane z prowadzeniem działań reklamowych zmierzających do wypromowania produktów Wnioskodawcy oraz zwiększenia zainteresowania produktami znajdującymi się w ofercie Wnioskodawcy i Jego nowymi produktami. Działania te mają również na celu zachęcenie potencjalnych klientów do składania indywidualnych zamówień na różnego rodzaju biżuterię produkowaną przez Wnioskodawcę.

Wydatki ponoszone na działania promocyjno-informacyjne są i będą prowadzone w zdecydowanej większości za pośrednictwem sieci Internet. Wnioskodawca ponosi koszty związane z prowadzeniem własnej strony internetowej oraz korzysta i będzie korzystał z serwisów i portali aukcyjnych.

W szczególności Wnioskodawca ponosi wydatki na:

1)przygotowanie materiałów reklamowych (np. katalogi, broszury),

2)zarządzanie, projektowanie i uaktualnianie własnej strony internetowej, na której oferowane są produkty Wnioskodawcy,

3)nabycie przestrzeni reklamowej w sieci i promocję w mediach społecznościowych (m.in. …),

4)przygotowanie kampanii reklamowych i publikowanie reklam w sieci Internet,

5)udostępnianie materiałów reklamowych na różnych portalach internetowych dla podmiotów zewnętrznych,

6)korzystanie z zagranicznych platform sprzedażowych (np. …),

7)przygotowywanie tekstów reklamowych, projektowanie i wysyłki newsletterów,

8)współpracę z tzw. influencerami (osobami, które promują produkty w mediach społecznościowych),

9)wyświetlanie linków sponsorowanych w wynikach wyszukiwania stron internetowych.

Wymienione wyżej koszty Wnioskodawca będzie również ponosił w przyszłości.

Wskazać również należy, iż prowadzenie sprzedaży za pośrednictwem portali czy platform sprzedażowych może wiązać się z koniecznością poniesienia przez Wnioskodawcę opłat prowizyjnych, której wysokość jest uzależniona od wartości sprzedaży za pośrednictwem danego serwisu. W niektórych przypadkach może również istnieć obowiązek poniesienia opłat za samo wystawienie produktu oraz prowizji od wartości sprzedaży wystawionych produktów.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca chciałby skorzystać z tzw. „ulgi na ekspansję” uregulowanej w art. 26gb ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.; dalej: „ustawa o PIT”). Wnioskodawca chce uwzględniać w swoich rozliczeniach podatkowych w zakresie PIT za 2023 r. i w następnych latach podatkowych opisane wyżej wydatki, jako koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów. Tym samym, Wnioskodawca planuje odliczyć od podstawy obliczenia PIT za 2023 r. i następne lata ww. koszty do wysokości dochodu uzyskanego w roku podatkowym z pozarolniczej działalności gospodarczej, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w danym roku podatkowym.

Wnioskodawca przewiduje, że dzięki podjętym działaniom promocyjno-informacyjnym w 2023 r. zwiększy przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów uzyskanych w ubiegłym roku, a także zwiększy swój przychód z tego tytułu w latach następnych w stosunku do 2023 r. Wnioskodawca przewiduje również, iż podejmowane przez Niego działania promocyjno-informacyjne przyczynią się także do osiągnięcia przychodów ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych.

Tym samym, Wnioskodawca przewiduje, że w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł i ponosić będzie koszty zwiększenia przychodów, zwiększy przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub osiągnie przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych.

Wnioskodawca zaznacza przy tym, iż opisane wyżej koszty, poniesione na działania promocyjno-informacyjne, nie zostały Wnioskodawcy zwrócone w jakiejkolwiek formie oraz nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Podobnie w przyszłości tego typu koszty nie zostaną Wnioskodawcy zwrócone w jakiejkolwiek formie oraz nie zostaną odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, w sposób inny niż zgodnie z art. 26bg ustawy o PIT.

Ponadto wytwarzane przez Wnioskodawcę produkty są i będą zbywane do podmiotów niebędących podmiotami powiązanymi.

Wnioskodawca nie wyklucza, że oprócz wydatków wymienionych powyżej, będzie ponosić także inne wydatki wskazane w przykładowym katalogu wymienionym w art. 26gb ust. 7 ustawy o PIT.

Wnioskodawca nie korzystał i nie korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b ustawy o PIT.

Pytania

1.Czy w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie mógł zakwalifikować opisane we wniosku wydatki jako koszty poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów w rozumieniu art. 26gb ust. 7 ustawy o PIT i w konsekwencji będzie je mógł odliczyć od podstawy opodatkowania PIT, zgodnie z art. 26gb ust. 1 ustawy o PIT?

2.Czy w świetle art. 26gb ust. 4 ustawy o PIT, w celu skorzystania z odliczenia, o którym mowa w art. 26gb ust. 1 ustawy o PIT, wystarczającym jest, aby Wnioskodawca zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia kosztów zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, w jednym z dwóch lat podatkowych w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, w świetle obowiązujących przepisów prawa oraz przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

Ad 1

Wnioskodawca będzie mógł zakwalifikować opisane we wniosku wydatki jako koszty poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów w rozumieniu art. 26gb ust. 7 ustawy o PIT i w konsekwencji będzie je mógł odliczyć od podstawy opodatkowania PIT, zgodnie z art. 26gb ust. 1 ustawy o PIT.

Ad 2

W świetle art. 26gb ust. 4 ustawy o PIT, w celu skorzystania z odliczenia, o którym mowa w art. 26gb ust. 1 ustawy o PIT, wystarczającym jest, aby Wnioskodawca zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia kosztów zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, w jednym z dwóch lat podatkowych w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o PIT.

Uzasadnienie

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2022 r., wprowadzono regulację mające na celu zdynamizować rozwój gospodarczy kraju poprzez system ulg podatkowych. Jedną z wprowadzonych wówczas form wsparcia przedsiębiorców jest tzw. „ulga na ekspansję”. Jak wynika z projektu ww. ustawy, celem wprowadzanej ulgi jest umożliwienie podwójnego uwzględniania w rozliczeniu podatkowym kosztów związanych ze zwiększeniem przychodów ze sprzedaży produktów, co ma być zachętą do rozszerzania skali prowadzonej działalności (druk sejmowy nr 1532, sejm IX kadencji).

Zgodnie z art. 26gb ust. 1 ustawy o PIT, podatnik uzyskujący przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej odlicza od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów do wysokości dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z pozarolniczej działalności gospodarczej, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym.

Stosownie do art. 26gb ust. 2 ustawy o PIT, przez produkty rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika.

Natomiast w świetle art. 26gb ust. 3 ustawy o PIT, przez zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów, o którym mowa w ust. 1, rozumie się odpłatne zbycie produktów do podmiotu niebędącego podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4.

Podatnik jest uprawniony do skorzystania z odliczenia pod warunkiem, że w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w ust. 1, zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju (art. 26gb ust. 4 ustawy o PIT).

Przy ustalaniu spełnienia tego warunku uwzględnia się wyłącznie przychody, z których dochód podlega opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 26gb ust. 5 ustawy o PIT).

W przypadku gdy podatnik, który skorzystał z odliczenia, nie spełni warunku, o którym mowa w ust. 4, jest obowiązany w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym upłynął termin do osiągnięcia przychodów ze sprzedaży produktów, do odpowiedniego doliczenia kwoty uprzednio odliczonej (art. 26gb ust. 6 ustawy o PIT).

Zgodnie z art. 26gb ust. 7 ustawy o PIT, za koszty poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty:

1)uczestnictwa w targach poniesione na:

a)organizację miejsca wystawowego,

b)zakup biletów lotniczych dla pracowników i podatnika,

c)zakwaterowanie i wyżywienie dla pracowników i podatnika;

2)działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów;

3)dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów;

4)przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów, w szczególności dotyczącej certyfikacji towarów oraz rejestracji znaków towarowych;

5)przygotowania dokumentacji niezbędnej do przystąpienia do przetargu, a także w celu składania ofert innym podmiotom.

Stosownie zaś do art. 26gb ust. 8 ustawy o PIT, podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Sposób odliczenia omawianej ulgi reguluje art. 26gb ust. 9 ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Istotne jest, iż koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (art. 26gb ust. 10 ustawy o PIT).

Ad 1

Przenosząc powyższe regulacje na grunt rozpatrywanej sprawy, w pierwszej kolejności wskazać należy, że z tzw. „ulgi na ekspansję”, o której mowa w przepisach art. 26gb ustawy o PIT, mogą skorzystać podatnicy, którzy wytworzyli produkty w ramach swojej działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 26gb ust. 2 Ustawy o PIT przez produkty rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika.

Nie ulega wątpliwości, iż w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca spełnia powyższy warunek.

Wnioskodawca prowadzi bowiem działalność produkcyjną. Wnioskodawca produkuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wszelkiego rodzaju biżuterię, w szczególności pierścionki, kolczyki, bransoletki, łańcuszki, czy naszyjniki. Produkty Wnioskodawcy są opracowane i wytwarzane z Jego własnej inicjatywy i następnie oferowane w sklepach stacjonarnych i sklepie internetowym, albo też realizowane na indywidualne zamówienie klientów. Produkty Wnioskodawcy są wprowadzane na rynek i sprzedawane pod marką Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie prowadzi działalności handlowej, która polega jedynie na zakupie towarów handlowych, a następnie ich odsprzedaży z zyskiem (marżą) w stanie nieprzetworzonym (w niezmienionej formie).

Przy czym podkreślić należy, iż wytwarzane przez Wnioskodawcę produkty są i będą zbywane do podmiotów niebędących podmiotami powiązanymi. Tym samym, Wnioskodawca spełnia kolejny warunek do skorzystania z tzw. „ulgi na ekspansję”, o którym mowa w art. 26gb ust. 3 ustawy o PIT.

W ocenie Wnioskodawcy, wymienione przez Niego wydatki na:

1)przygotowanie materiałów reklamowych (np. katalogi, broszury),

2)zarządzanie, projektowanie i uaktualnianie własnej strony internetowej, na której oferowane są produkty Wnioskodawcy,

3)nabycie przestrzeni reklamowej w sieci i promocję w mediach społecznościowych (m.in. …),

4)przygotowanie kampanii reklamowych i publikowanie reklam w sieci Internet,

5)udostępnianie materiałów reklamowych na różnych portalach internetowych dla podmiotów zewnętrznych,

6)korzystanie z zagranicznych platform sprzedażowych (np. …),

7)przygotowywanie tekstów reklamowych, projektowanie i wysyłki newsletterów,

8)współpracę z tzw. influencerami (osobami, które promują produkty w mediach społecznościowych),

9)wyświetlanie linków sponsorowanych w wynikach wyszukiwania stron internetowych

można uznać za koszty działań promocyjno-informacyjnych, o których mowa w art. 26gb ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT, a tym samym koszty te można zakwalifikować jako koszty poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów w rozumieniu art. 26gb ust. 1 ustawy o PIT. Do tego typu kosztów można również zaliczyć wydatki poniesione na korzystanie z serwisów aukcyjnych oraz koszty prowizji w ww. serwisach, a także opłat za wystawienie produktów w ramach aukcji.

Zgodnie z art. 26gb ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT, za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów. Zauważyć należy, że użycie w powyższym przepisie zwrotu „w tym” oznacza, iż wymieniony katalog nie jest zamknięty. Innymi słowy, w przywołanym przepisie Ustawodawca wymienił jedynie przykładowe rodzaje kosztów działań promocyjno-informacyjnych. Pozwala to na zaliczenie do tego typu kosztów również innych podobnych wydatków, które nie są wprost określone w omawianym przepisie, jednakże ich charakter pozwala na zakwalifikowanie tych wydatków do kosztów działań promocyjno-informacyjnych. Taki też charakter mają wymienione przez Wnioskodawcę wydatki.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), „promocja” to działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia. Natomiast „reklama” to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług, jak też - w aspekcie zmaterializowanym - plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp., służące temu celowi.

Z kolei pod pojęciem usług reklamowych rozumie się wszelką działalność promocyjną, w wyniku której lub w trakcie której następuje przekazywanie treści mających za zadanie informować o istnieniu lub cechach oferowanych towarów lub usług w celu zwiększenia sprzedaży tych produktów. Usługi reklamowe mogą być wykonywane zarówno przez podmioty, które profesjonalnie zajmują się świadczeniem usług reklamowych, jak i podmioty, dla których wykonanie usługi reklamowej nie jest realizowane w ramach ich podstawowej działalności gospodarczej (zob. Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”) z 30 czerwca 2022 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.188.2022.2.BS).

Mając powyższe na uwadze, nie powinno budzić wątpliwości, iż podejmowane przez Wnioskodawcę działania, opisane w niniejszym wniosku, zmierzają do zwiększenia popularności Jego produktów i mają na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu tych produktów.

Tym samym, wymienione przez Wnioskodawcę i ponoszone przez Niego w omawianym celu wydatki stanowią koszt działań promocyjno-informacyjnych w rozumieniu art. 26gb ust. 7 ustawy o PIT.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w wydanych przez DKIS interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, np.:

·z 4 stycznia 2023 r., nr 0114-KD1P2-1.4010.190.2022.2.KW;

·z 23 grudnia 2022 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.412.2022.1.AR,

·z 6 października 2022 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.466.2022.2.SG.

Jednocześnie, opisane przez Wnioskodawcę koszty nie zostały Wnioskodawcy zwrócone w jakiejkolwiek formie oraz nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Podobnie w przyszłości tego typu koszty nie zostaną Wnioskodawcy zwrócone w jakiejkolwiek formie oraz nie zostaną odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, w sposób inny niż zgodnie z art. 26bg ustawy o PIT.

Ponadto Wnioskodawca nie korzystał i nie korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b ustawy o PIT.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, iż w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z tzw. „ulgi na ekspansję”. Wnioskodawca będzie mógł zakwalifikować opisane we wniosku wydatki jako koszty poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów w rozumieniu art. 26gb ust. 7 ustawy o PIT i w konsekwencji będzie mógł je odliczyć od podstawy opodatkowania PIT, zgodnie z art. 26gb ust. 1 ustawy o PIT.

Ad 2

Zgodnie z art. 26gb ust. 4 ustawy o PIT, podatnik jest uprawniony do skorzystania z odliczenia pod warunkiem, że w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w ust. 1, zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że wykładnia przepisów prawa podatkowego nie może mieć charakteru prawotwórczego. Jeżeli wbrew jasnemu pod względem językowym sformułowaniu przepisu nadawałoby mu się jakieś inne znaczenie aniżeli to oczywiste znaczenie językowe, to wówczas rola ustawodawcy byłaby tylko pozorna (uchwała 7 sędziów NSA z 30 marca 2009 r., sygn. akt II FPS 7/08, LEX nr 485845).

W polskim prawie podatkowym obowiązuje prymat wykładni językowej. Zgodnie z przyjętą w orzecznictwie i doktrynie zasadą pierwszeństwa wykładni językowej w procesie wykładni prawa, należy w pierwszej kolejności zastosować dyrektywy wykładni językowej, a dopiero w przypadku dalszych wątpliwości lub w celu wzmocnienia wyniku wykładni językowej, sięgać kolejno po wykładnię systemową lub funkcjonalną (wyrok NSA z 26 października 2021 r., sygn. akt II FSK 979/21, LEX nr 3256462).

Przy czym podkreślić należy, iż odstępstwo od rezultatów wykładni językowej jest wykluczone - między innymi - gdyby wykładnia inna niż językowa była niekorzystna dla podatnika (B. Brzeziński, Wstęp do nauki prawa podatkowego, Toruń 2003, s. 197).

W świetle powyższego wskazać należy, iż nie powinno ulegać wątpliwości, iż literalne brzmienie art. 26gb ust. 4 ustawy o PIT nie wymaga aby wzrost przychodów ze sprzedaży produktów następował w każdym roku w okresie dwóch kolejno następujących po sobie latach podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w art. 26gb ust. 1 ustawy o PIT. Innymi słowy, wystarczającym jest, aby podatnik zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia kosztów zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, w jednym z dwóch lat podatkowych w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o PIT.

Stanowisko to zostało potwierdzone również przez Ministerstwo Finansów. W odpowiedzi z 2 stycznia 2023 r. na interpelację poselską nr 37741 z 13 grudnia 2022 r., Minister Finansów wyjaśnił, iż „W kontekście przedstawionego w interpelacji pytania o sposób rozumienia wymogu dwuletniego wzrostu przychodów należy uznać, że będzie on spełniony, jeśli przyrost przychodów względem dnia odniesienia (tj. ostatniego dnia roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia wydatków uprawniających do pomniejszenia podstawy opodatkowania w związku z zastosowaniem ulgi) nastąpi choćby w jednym z wyznaczonych treścią interpretowanego przepisu dwóch lat podatkowych”.

Przykładowo, gdy Wnioskodawca poniesie koszty zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów w 2023 r. i zechce skorzystać z tego tytułu z ulgi na ekspansję, rozliczając ją w zeznaniu PIT-36L za tenże rok podatkowy, to wymagany ww. przepisami wzrostu przychodów powinien być osiągnięty w 2023 r. lub 2024 r. Przy czym wzrost przychodów za 2023 r. lub 2024 r. powinien być porównany z przychodami z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów, tj. na dzień 31 grudnia 2022 r. Jednocześnie warto podkreślić, iż przepisy regulujące ulgę na ekspansję nie określają wartości o jaką mają być zwiększone przychody bądź jakiej wartości przychody mają być osiągnięte, aby skorzystanie z ulgi było skuteczne (tak też w: Adam Mariański (red.), Komentarz do zmian w ustawach podatkowych. Polski Ład 2022, Warszawa 2022, Legalis).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo informuję, że:

·powołane przez Pana interpretacje indywidualne dotyczą konkretnych, indywidualnych spraw podjętych w określonych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych. Z tego względu, tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia te są wiążące,

·procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Wydając indywidualną w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, opieramy się wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym we wniosku - nie prowadzimy postępowania dowodowego. Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonaliśmy więc wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na Podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi On dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku okoliczności różnić się będą od występujących w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.