Skutki podatkowe dobrowolnego umorzenia udziałów bez wynagrodzenia dla rezydenta Szwajcarii.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 lipca 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 12 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia udziałów bez wynagrodzenia. Uzupełniła go Pani pismem z 2 sierpnia 2023 r. (data wpływu 4 sierpnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest szwajcarskim rezydentem podatkowym, mającym miejsce zamieszkania na terytorium Konfederacji Szwajcarskiej i podlegającym w tym kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Obecnie, ze względów biznesowych, planowane jest przeprowadzenie reorganizacji, w ramach której umorzone bez wynagrodzenia będą, będące własnością Wnioskodawcy, udziały, w spółce prawa handlowego - spółce z o.o. (dalej: „Spółka”), posiadającej siedzibę na terytorium Polski i będącej polskim rezydentem podatkowym. Przedmiotem działalności Spółki jest … .

Aktywa majątkowe Spółki nie składają się w więcej niż 50% bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego.

Wspomniane wyżej umorzenie udziałów dokonywane będzie w celu uzyskania docelowej struktury udziałowej w Spółce. Ma to związek z dostosowaniem struktury udziałowej w Spółce w związku z sukcesją międzypokoleniową w ramach grupy kapitałowej, do której należy Spółka.

Planowana operacja polegać będzie na zbyciu udziałów Wnioskodawcy (dalej również: „Wspólnika”) na rzecz Spółki w ramach tzw. dobrowolnego umorzenia udziałów.

Umorzenie udziałów w kapitale Spółki, zostanie przeprowadzone zgodnie z art. 199 Kodeksu spółek handlowych (dalej: „k.s.h.”).

Umorzenie to ma być dokonane dobrowolnie, za zgodą Wspólnika w drodze nabycia tych udziałów przez Spółkę, celem umorzenia bez wypłaty wynagrodzenia.

Przedmiotem niniejszego wniosku jest ocena konsekwencji podatkowych umorzenia udziałów dla Wspólnika na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pytania

1.Czy dobrowolne umorzenie udziałów w Spółce - bez wynagrodzenia - będących własnością Wspólnika, będącego szwajcarskim rezydentem podatkowym będzie zdarzeniem, które spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej?

2.Alternatywnie, gdyby stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 zostało uznane za nieprawidłowe, czy w wyniku dobrowolnego umorzenia – bez wynagrodzenia – będących własnością Wspólnika udziałów w Spółce powstanie dla Wspólnika dochód (względnie przychód) podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Ad 1

Wnioskodawca jest szwajcarskim rezydentem podatkowym, w konsekwencji czego przed przystąpieniem do oceny ewentualnych krajowych skutków podatkowych należy zweryfikować, czy opodatkowanie hipotetycznego przychodu z tytułu planowanego umorzenia, jaki potencjalnie mógłby powstać w oparciu o przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.; dalej: „ustawa o PIT”), nie jest wyłączone z opodatkowania na terytorium Polski na mocy regulacji zawartych w Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 Nr 22 poz. 92; dalej: „UPO PL-CHE”).

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o PIT, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2 b ustawy o PIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1)pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2)działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3)działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4)położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5)papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

6)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

7)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

8)tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

9)niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 3Oda.

Jednocześnie przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o PIT), wobec czego konieczne jest dokonanie analizy postanowień UPO PL-CHE. W szczególności art. 10, który reguluje opodatkowanie dywidend oraz art. 13 regulującego opodatkowanie zysków ze sprzedaży majątku.

Zgodnie z art. 10 ust. 3 UPO PL-CHE, określenie „dywidendy” oznacza dochód z akcji, akcji gratisowych lub prawa do pobierania korzyści, akcji w kopalnictwie, akcji członków założycieli lub innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochód z innych praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka wydzielająca dywidendy ma siedzibę, zrównane są z wpływami z akcji.

Literalne brzmienie przywołanej definicji legalnej nie obejmuje zatem dochodu (przychodu) z tytułu dobrowolnego umorzenia udziałów. Co więcej, z brzmienia regulacji UPO PL-CHE wynika wprost, że za dywidendy uważa się wyłącznie taki dochód, który według prawa państwa wypłacającego dywidendę (tu: Polski) jest traktowany w taki sam sposób. Niewątpliwie w polskiej ustawie podatkowej terminy „dywidenda” (dochód zrównany z „wpływami z akcji”) oraz dochód z umorzenia udziałów mają odrębne znaczenia i uregulowania (nie są ze sobą tożsame).

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że w polskim porządku podatkowoprawnym nie istnieje legalna definicja „dywidendy” dla celów podatku dochodowego. Niemniej wyrażenie to pochodzące od łacińskiego dividendum (rzecz do podziału) oznacza aktywa (najczęściej pieniądze) wypłacane właścicielom (wspólnikom lub akcjonariuszom w zależności od formy prowadzenia spółki kapitałowej) jako wynagrodzenie za udzielenie kapitału. Zasadniczo zatem, dywidenda będzie stanowić część zysku spółki po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, która wypłacana jest posiadaczom udziałów/akcji owej spółki. Wysokość należnej dywidendy ustala się na podstawie wyniku finansowego spółki w danym roku, a jej wypłata możliwa jest jedynie w tym roku, w którym spółka osiągnęła dodatni wynik finansowy.

W ocenie Wnioskodawcy, wynagrodzenie będące częścią zysku, wypłacane za udostępnienie kapitału, które uzależnione jest od osiągniętego wyniku finansowego, stanowiące przysporzenie majątkowe dla osoby która je otrzymuje (dywidenda), nie powinno być utożsamiane z nieodpłatnym, dobrowolnym umorzeniem udziałów, które w swej istocie nie jest uzależnione od żadnego z powyżej wskazanych czynników (zasadniczo jest wynikiem decyzji udziałowca danego podmiotu), a co więcej nie wiąże się z osiągnięciem przez umarzającego wspólnika przychodu (dochodu) z tego tytułu.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, potencjalny przychód z tytułu umorzenia nie jest przychodem podobnym do „wpływów z akcji”, ponieważ jego istotą z perspektywy wspólnika Spółki jest bowiem to, że w zamian za umorzenie przysługujących mu udziałów w Spółce, wspólnik nie otrzymuje żadnego majątku Spółki. W związku z „prawnym unicestwieniem" posiadanych udziałów wspólnik nie ma ponadto prawa do partycypacji w dystrybucji środków z jej zysków (w żadnej formie).

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, do umorzenia zastosowanie znaleźć powinna regulacja zawarta w art. 13 UPO PL-CHE.

Zgodnie z art. 13 ust. 3a UPO PL-CHE, zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie (tu: Szwajcaria), z tytułu przeniesienia własności akcji (udziałów) w spółce, której aktywa majątkowe składają w więcej niż 50 procentach bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego, położonego w drugim Umawiającym się Państwie (tu: w Polsce) mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie (tu: w Polsce).

Jak wskazano w przedstawionym stanie faktycznym Spółka nie spełnia ww. kryterium posiadania aktywów o charakterze nieruchomościowym.

W związku z powyższym w przedmiotowym zakresie zastosowanie powinien znaleźć art. 13 ust. 4 UPO PL-CHE, zgodnie z którym, zyski z przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku niewymienionego w ustępach 1, 2, 3 i 3a podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę (tu: Konfederacja Szwajcarska).

Zatem, w związku z faktem, iż:

1)Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym na terytorium Szwajcarii,

2)Wnioskodawca podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu,

3)umorzenie udziałów nie jest tożsame z przychodem z tytułu dywidendy (tj. dochodem zrównanym z „wpływami z akcji”), w związku z czym nie obejmą Go uregulowania art. 10 UPO PL-CHE,

4)aktywa majątkowe Spółki nie składają się w więcej niż 50% bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego,

umorzenie udziałów podlega opodatkowaniu wyłącznie na terytorium Konfederacji Szwajcarskiej (to zaś, czy dochód ten jest faktycznie opodatkowany zależy od wewnętrznych przepisów tego kraju).

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone m.in. w wydanej w zbliżonym stanie faktycznym interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 października 2018 r., sygn. 0114-KDIP3-2.4011.438.2018.2.AK1.

Ad 2

Alternatywnie jeżeli stanowisko w zakresie pytania nr 1 zostanie uznane za nieprawidłowe, tzn. w przypadku, gdy Organ podatkowy uzna, iż Wnioskodawca będący szwajcarskim rezydentem podatkowym będzie podlegał opodatkowaniu na terytorium Polski, w związku z umorzeniem udziałów – Wnioskodawca przedstawia poniższe stanowisko w zakresie braku opodatkowania przedmiotowej transakcji na gruncie krajowych przepisów podatkowych.

Umorzenie udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością skutkuje ich prawnym unicestwieniem, które pociąga za sobą wygaśnięcie wszelkich praw, zarówno o charakterze majątkowym, jak i korporacyjnym, wynikających z posiadania umarzanych udziałów.

Przesłanki i tryb umorzenia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością określone zostały w art. 199 k.s.h.

Zgodnie z regulacją art. 199 §1 k.s.h., udział może być umorzony jedynie po wpisie spółki do rejestru i tylko w przypadku, gdy umowa spółki tak stanowi. Udział może być umorzony za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę (umorzenie dobrowolne) albo bez zgody wspólnika (umorzenie przymusowe). Przesłanki i tryb przymusowego umorzenia określa umowa spółki.

Stosownie natomiast do art. 199 §2 k.s.h., umorzenie udziału wymaga uchwały zgromadzenia wspólników, która powinna określać w szczególności podstawę prawną umorzenia i wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzony udział. Wynagrodzenie to, w przypadku umorzenia przymusowego, nie może być niższe od wartości przypadających na udział aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników. W przypadku umorzenia przymusowego uchwała powinna zawierać również uzasadnienie.

Za zgodą wspólnika umorzenie udziału może jednak nastąpić bez wynagrodzenia (art. 199 §3 k.s.h.).

Umorzenie udziałów Wspólnika w Spółce nastąpić ma w trybie określonym w art. 199 §3 k.s.h., tj. umorzenia dobrowolnego bez wynagrodzenia. Umorzenie zostanie przeprowadzone zgodnie z powołanymi powyżej regulacjami k.s.h. Podstawę umorzenia udziałów stanowić będzie uchwała zgromadzenia wspólników Spółki podjęta w oparciu o uprzednią zgodę Wspólnika, w której wyrazi On zgodę na umorzenie należących do Niego udziałów bez wynagrodzenia.

Odnosząc się do skutków podatkowych umorzenia udziałów dla wspólników, których udziały podlegają umorzeniu w pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PDOF, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów zgodnie z definicją zawartą w art. 9 ust. 2 ustawy o PDOF jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Zgodnie natomiast z regulacją art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PDOF, źródłami przychodów są m.in. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c).

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy PDOF, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych.

Jednocześnie zgodnie z regulacją art. 24 ust. 5 pkt 1 ustawy o PDOF, dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału, w tym także przychody z umorzenia udziałów (akcji) lub ze zmniejszenia ich wartości. Podstawę opodatkowania stanowi w tym przypadku dochód określony w sposób wskazany w art. 24 ust. 5d ustawy o PDOF jako nadwyżka przychodu otrzymanego w związku z umorzeniem nad kosztami uzyskania przychodu obliczonymi zgodnie z art. 22 ust. 1f albo 1g, albo 1ł, albo art. 23 ust. 1 pkt 38, albo 38c.

Mając na uwadze przytoczone powyżej regulacje wskazać należy, że w przypadku dobrowolnego umorzenia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością dochodzi do zbycia udziałów na rzecz spółki, która następnie dokonuje ich umorzenia. W konsekwencji przychód osiągnięty z tego tytułu przez wspólnika, którego udziały są umarzane należy zakwalifikować – zgodnie z powołanym powyżej art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o PDOF - do kapitałów pieniężnych. Powołany powyżej art. 24 ust. 5 pkt 1 ustawy o PDOF dotyczy natomiast jedynie umorzenia przymusowego oraz automatycznego (w przypadku, których nie dochodzi do nabycia udziałów przez spółkę w celu umorzenia) i nie obejmuje swoją dyspozycją zbycia udziałów w celu umorzenia, czyli umorzenia dobrowolnego.

Podsumowując przywołane powyżej regulacje wskazać należy, że w przypadku umorzenia dobrowolnego osiągnięty przychód ze zbycia udziałów w celu umorzenia należy zakwalifikować do kapitałów pieniężnych, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o PDOF. Jednakże należy zaznaczyć, że dyspozycją tego przepisu objęte jest wyłącznie zbycie o charakterze odpłatnym. W sytuacji, kiedy umorzenie udziałów przeprowadzane jest bez wynagrodzenia, nie powstaje przychód należny. Innymi słowy udziałowcowi, którego udziały umarzane są bez wynagrodzenia, nie przysługuje tytuł prawny do żądania wypłaty wynagrodzenia. W konsekwencji nie dochodzi wówczas do powstania przychodu, który można byłoby określić jako przychód należny. Oznacza to, że umorzenie dobrowolne bez wynagrodzenia nie będzie objęte dyspozycją powyższych przepisów.

Jednocześnie brak jest podstaw dla przyjęcia, że w analizowanym przypadku powstać może przychód podatkowy z innego tytułu.

Zgodnie z ogólną regulacją zawartą w art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, przychodami są, co do zasady, otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z powyższego wynika, że przychód podatkowy powstać może w sytuacji, gdy podatnik uzyskuje przysporzenie majątkowe, które powiększa jego majątek. W analizowanym przypadku takie przysporzenie jednak nie wystąpi. W związku z dobrowolnym umorzeniem udziałów Wspólnik dokonuje zbycia określonej ilości udziałów na rzecz Spółki. Dobrowolne umorzenie udziałów będzie miało miejsce bez wynagrodzenia. Tym samym w związku z dobrowolnym umorzeniem udziałów Wspólnik nie otrzyma od Spółki żadnego przysporzenia majątkowego, które mogłoby stanowić Jego przychód.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, w wyniku dobrowolnego umorzenia udziałów przysługujących Wspólnikowi w Spółce – bez wynagrodzenia – nie powstanie dla Wspólnika dochód (względnie przychód) podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowo, Wnioskodawca wskazuje, że stanowisko prezentowane w niniejszym wniosku, zostało potwierdzone w szeregu interpretacji dotyczących zbliżonych stanów faktycznych wydanych w ostatnich miesiącach, w tym w szczególności w:

1)interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 19 lipca 2021 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.436.2021.1.MS, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że: „(...) przytoczony uprzednio przepis art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje swą dyspozycją wyłącznie zbycie o charakterze odpłatnym. Ponadto z przepisu tego wynika, że uznanie, ze w danej sytuacji powstaje przychód ze zbycia udziałów wymaga stwierdzenia, ze jest to przychód. W sytuacji zaś, gdy umorzenie udziałów przeprowadzane jest bez wynagrodzenia, przychód nie powstaje. Innymi słowy podatnik, którego udziały umarzane są w trybie, który nie przewiduje wypłaty wynagrodzenia, nie ma tytułu prawnego do uzyskania wypłaty wynagrodzenia. Tym samym stwierdzić należy, że nie dochodzi wówczas do powstania przychodu. Ponadto należy zaznaczyć, że fakt zbycia przez jednego z udziałowców udziałów w spółce kapitałowej (co ma miejsce w przedmiotowej sprawie) nie jest jednak tożsamy z dokonaniem (w ogóle) zbycia udziałów przez pozostałych udziałowców, którzy takiego zbycia nie dokonują, a co więcej (w szczególe) - zbycia odpłatnego. Dodatkowo zauważyć należy, że wyżej wymieniona ustawa podatkowa nie zawiera żadnych innych regulacji, które pozwalałyby na uznanie, że w związku ze zbyciem udziałów (celem umorzenia) przez jednego z udziałowców po stronie pozostałych udziałowców (których udziały nie są zbywane i umarzane) powstaje przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym”;

2)interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 9 marca 2021 r., sygn. 0115-KDIT1.4011.871.2020.2.JG, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „Artykuł 11 ust. 1 u.p.d.o.f. zawiera ogólną definicję przychodu podatkowego. Przychodem tym są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, świadczenia w naturze lub inne nieodpłatne świadczenia. O przychodzie można zatem mówić, jeśli podatnik uzyskuje przysporzenie majątkowe, które powiększa jego majątek. W omawianej sytuacji takie przysporzenie nie występuje. W związku z dobrowolnym umorzeniem udziałów Wnioskodawca dokona zbycia określonej ilości udziałów na rzecz Spółki. Dobrowolne umorzenie udziałów będzie miało miejsce bez wynagrodzenia. Tym samym w związku z dobrowolnym umorzeniem udziałów Wnioskodawca nie otrzyma od Spółki żadnego przysporzenia majątkowego, które mogłoby stanowić jego przychód”;

3)interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 5 stycznia 2018 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.452.2017.1.MGR, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że: „(…) w przypadku umorzenia dobrowolnego osiągnięty przychód ze zbycia udziałów w celu umorzenia należy zakwalifikować do kapitałów pieniężnych, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże należy podkreślić, że dyspozycją tego przepisu objęte jest wyłącznie zbycie o charakterze odpłatnym. W sytuacji, kiedy umorzenie udziałów przeprowadzane jest bez wynagrodzenia, nie powstaje przychód należny. Innymi słowy udziałowcowi, którego udziały umarzane są bez wynagrodzenia, nie przysługuje tytuł prawny do żądania wypłaty wynagrodzenia. Stwierdzić należy, że nie dochodzi wówczas do powstania przychodu, który można byłoby określić jako przychód należny. To oznacza, że umorzenie dobrowolne bez wynagrodzenia nie będzie objęte dyspozycją ww. przepisu”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Jednocześnie, zaznaczyć należy, że w związku z tym, że odpowiedź na pytanie nr 1 jest prawidłowa, nie udziela się odpowiedzi na pytanie nr 2, ponieważ oczekiwała Pani na nie odpowiedzi w przypadku uznania Pani stanowiska w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.