Skutki podatkowe zniesienia współwłasności lokalu mieszkalnego i zwolnienia z długu.

Interpretacja indywidualna

  – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych - jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 czerwca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 23 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych zniesienia współwłasności lokalu mieszkalnego i zwolnienia z długu. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 lipca 2023 r. (wpływ – 21 lipca 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2021 r. wraz z byłą partnerką, będąc w związku nieformalnym, zawarł Pan umowę kupna mieszkania, na podstawie aktu notarialnego. Łączna cena kupna mieszkania wynosiła 385 000,00 zł. Udziały współwłasności nie były równe, ponieważ była partnerka wpłaciła środki na wkład własny pochodzące z jej majątku osobistego.

W związku z powyższym Pana udział we własności nieruchomości wynosił 7/20 (o wartości 129 500,00 zł), a partnerki 13/20 (o wartości 240 500,00 zł). Na zakup mieszkania zawarliście Państwo wspólnie umowę kredytu na kwotę 260 000,00 zł - kredytobiorcami z tej umowy byliście obydwoje. Z tytułu tej umowy w dziale IV księgi wieczystej wpisano hipotekę umowną do kwoty 442 000,00 zł na rzecz banku I..

Ani Pan, ani była partnerka nie prowadzicie i nie prowadziliście działalności gospodarczych. W związku z rozstaniem w 2022 r., w 2023 r. przed notariuszem zawarliście umowę zniesienia współwłasności, w wyniku której lokal mieszkalny wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej nabywa była partnerka w całości, ze spłatą na Pana rzecz w kwocie 5 000,00 zł.

Na dzień zawarcia ww. umowy zniesienia współwłasności wartość nieruchomości będącej przedmiotem tej umowy wynosiła 450 000,00 zł, a wartość udziału wynoszącego 7/20 części w nieruchomości wynosiła 157 500,00 zł. W akcie notarialnym strony oświadczyły, iż kwota spłaty stanowi różnicę pomiędzy wartością rynkową Pana udziału w przedmiocie lokalu, a sumą kwoty przeznaczonej przez byłą partnerkę na całkowitą spłatę Pana zobowiązania z tytułu udzielonego Państwu kredytu w kwocie 76 807,00 zł oraz nakładów poczynionych przez byłą partnerkę na przedmiot nieruchomości.

Od dnia Pana wyprowadzki z mieszkania, tj. od września 2022 r. nie partycypował Pan w kosztach utrzymania mieszkania, w tym w kosztach spłaty kredytu. Zobowiązanie kredytowe na potrzeby mieszkaniowe pokrywała była partnerka - stąd spłata ww. wysokości. Dodatkowo była partnerka w przedmiotowym akcie notarialnym zobowiązała się względem Pana do całkowitej spłaty zadłużenia wynikającego z kredytu udzielonego przez bank I.. w terminie do 30 czerwca 2023 r., a spłata pochodzić będzie z kolejnego kredytu, tym razem wziętego wyłącznie przez byłą partnerkę.

Od umowy zniesienia współwłasności wraz ze spłatą notariusz pobrała podatek z art. 7 ust. 1 pkt 2 lit. a w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - 2% od kwoty 157 500,00 zł w wysokości 3 150,00 zł oraz z art. 7 ust. 7 pkt b w kwocie 19,00 zł oraz inne koszy, w tym wynagrodzenie notariusza.

Jednocześnie po sporządzeniu aktu notarialnego notariusz pouczyła Pana, aby dowiedział się Pan, czy nie jest wymagane, aby od kwoty uzyskanej spłaty również uiścił podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 19%, niemniej wątpliwość pojawia się w zakresie podstawy obliczenia podatku.

Uzupełnienie wniosku

1.Na pytanie: W opisie sprawy podał Pan:

a.Czy Pan wraz z drugim kredytobiorcą odpowiadaliście solidarnie za zobowiązania z tytułu zawartej umowy kredytowej?

Odpowiedział Pan:

Tak, zgodnie z § 46 umowy kredytowej, kredytobiorcy odpowiadali solidarnie za zobowiązania wynikające z umowy.

b.Czy bank udzielający kredytu mógł żądać od Pana spłaty całości kredytu?

Odpowiedział Pan:

Mając na uwadze powyższe, tj. solidarną odpowiedzialność, tak bank mógł teoretycznie żądać ode mnie spłaty całości kredytu. Jednak z takim żądaniem nie wystąpił w czasie obowiązywania przedmiotowej umowy.

c.Jakie prawa i obowiązki wynikały dla Pana z zawartej umowy kredytowej?

Odpowiedział Pan:

Umowa kredytowa nie rozróżniała praw i obowiązków dwóch kredytobiorców, już w samej komparycji umowy wskazano, że Ja oraz Partnerka zwani dalej w umowie jesteśmy „Kredytobiorcą”. Podstawowym uprawnieniem jakie wynikało z § 1 umowy było udzielenie przez bank kredytu mieszkaniowego na kwotę 260 000,00 zł. Oczywistym obowiązkiem Kredytobiorcy była spłata kredytu zgodnie z harmonogramem. Umowa nie przewidywała żadnych indywidualnych praw i obowiązków dla mnie osobiście - wszystkie prawa i obowiązki dotyczyły nas wspólnie, jak wskazano powyżej odpowiadaliśmy za nie solidarnie.

d.Czy kredyt ten był przeznaczony wyłącznie na nabycie mieszkania, o którym mowa we wniosku?

Odpowiedział Pan: Tak, kredyt był przeznaczony wyłącznie na nabycie mieszkania, o którym mowa we wniosku.

2.Na pytanie: W opisie sprawy podał Pan:

a.Czy zawarł Pan z bankiem, który udzielił kredytu, umowę, która zwalniałaby Pana z długu wobec niego? - Jeśli tak, to jakie były jej postanowienia?

Odpowiedział Pan:

Nie, nie zawarłem z bankiem umowy, która zwalniałaby mnie z długu wobec niego. Kredyt mieszkaniowy udzielony przez bank I.. został w całości spłacony przez byłą Partnerkę, która na ten cel zaciągnęła kolejny kredyt hipoteczny, już samodzielnie, w innym banku. A ponieważ nasze zobowiązanie było solidarne, kiedy była Partnerka dokonała spłaty całości kredytu, moje zobowiązanie również wygasło.

b.W jaki sposób oraz w jakim terminie rozliczył/uregulował Pan swoje zobowiązania wobec banku?

Odpowiedział Pan:

Jak wskazano powyżej, była Partnerka uregulowała spłatę całości kredytu. Zgodnie z treścią umowy o zniesienie współwłasności była Partnerka zobowiązała się względem mnie do całkowitej spłaty zadłużenia wynikającego z kredytu udzielonego przez bank I.. w kwocie 220 447,00 zł w terminie do 30 czerwca 2023 r. i jednocześnie oświadczała, że spłata nastąpi ze środków pochodzących z kredytu bankowego udzielonego przez Bank II. Takie potwierdzenie otrzymałem 1 czerwca 2023 r., w sądzie 15 czerwca 2023 r. został złożony wniosek o wykreślenie hipoteki z ksiąg wieczystych, której byłem Kredytobiorcą.

c.Na jakiej podstawie i warunkach został Pan zwolniony z obowiązku świadczenia w postaci spłaty zadłużenia wobec banku, który udzielił kredytu?

Odpowiedział Pan:

Ponieważ za zobowiązania odpowiadaliśmy solidarnie, tak więc każdy z nas mógł samodzielnie realizować obowiązki wynikające z umowy kredytu - wyprowadzając się z mieszkania we wrześniu 2022 r. zaprzestałem partycypować w kosztach utrzymania mieszkania, w tym w spłatach kredytu, co zostało zgodnie ustalone pomiędzy mną, a byłą Partnerką. Do czasu całkowitej spłaty kredytu w czerwcu 2023 r. - o której szczegółowo mowa w lit. b), zobowiązania spłacała samodzielnie była Partnerka.

d.Czy warunkiem zwolnienia Pana z zobowiązania kredytowego wobec banku poprzez jego spłatę przez byłą Partnerkę było przekazanie na jej rzecz Pana udziału w prawie własności do przedmiotowego mieszkania, poprzez zawarcie umowy zniesienia współwłasności?

Odpowiedział Pan:

Tak.

e.Czy poniósł Pan osobiście jakiekolwiek wydatki na nabycie przedmiotowego mieszkania? - Jeśli tak, to jakie?

Odpowiedział Pan:

Całą kwotę, która posłużyła jako wkład własny na poczet zakupu nieruchomości została zaczerpnięta z oszczędności byłej partnerki. W trakcie wspólnego mieszania, wszystkie koszty związane z utrzymaniem mieszkania, w tym spłata kredytu, były dzielone pomiędzy mnie i byłą Partnerkę po równo. Różnica w posiadanych udziałach nieruchomości wynikała z pokrycia przez byłą Partnerkę kwoty wkładu własnego.

Pytanie

 Co stanowi w przedmiotowym stanie faktycznym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych - spłata jaką otrzymałam od byłej Partnerki z tytułu zniesienia współwłasności, czy różnica pomiędzy wartością mojego udziału w dniu zakupu mieszkania, a wartością mojego udziału na dzień zniesienia współwłasności.

Pana stanowisko

Pana zdaniem w przedmiotowym stanie faktycznym podstawą opodatkowania podatku dochodowego od osób fizycznym jest spłata jaką Pan otrzymał z tytułu zniesienia współwłasności, co stanowi realnie Pana korzyść majątkową (dochód) z tytułu tej transakcji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje wystąpieniem przychodu.

Stosownie do art. 11 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami prawa bankowego. Przez umowę kredytu, zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2324, ze zm.), przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu lub jego części, wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Instytucję zmiany dłużnika (w tym przejęcia długu) regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1360, ze zm.).

Zgodnie z art. 519 § 1 Kodeksu cywilnego, osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony.

Natomiast art. 523 tejże ustawy stanowi, że jeżeli w umowie o przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zwolnić zbywcę od związanych z własnością długów, poczytuje się w razie wątpliwości, że strony zawarły umowę o przejęcie tych długów przez nabywcę.

Ponadto zgodnie z art. 392 ww. ustawy, jeżeli osoba trzecia zobowiązała się przez umowę z dłużnikiem zwolnić go od obowiązku świadczenia, jest ona odpowiedzialna względem dłużnika za to, że wierzyciel nie będzie od niego żądał spełnienia świadczenia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2021 r. wraz z byłą Partnerką, będąc w związku nieformalnym, zawarł Pan umowę kupna mieszkania, na podstawie aktu notarialnego. Łączna cena kupna mieszkania wynosiła 385 000,00 zł.

Całą kwotę wkładu własnego na poczet zakupu nieruchomości stanowiły oszczędności byłej Partnerki. Udziały współwłasności nie były równe, Pana udział we własności nieruchomości wynosił 7/20, a partnerki 13/20 . Na zakup mieszkania zawarliście Państwo wspólnie umowę kredytu na kwotę 260 000,00 zł, za zobowiązania wynikające z umowy odpowiadaliście Państwo solidarnie. W związku z rozstaniem w 2022 r., w 2023 r. przed notariuszem zawarliście Państwo umowę zniesienia współwłasności, w wyniku której lokal mieszkalny wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej nabyła była Partnerka w całości, ze spłatą na Pana rzecz w kwocie 5 000,00 zł. Potwierdził Pan, że warunkiem zwolnienia Pana z zobowiązania kredytowego wobec banku poprzez jego spłatę przez byłą Partnerkę było przekazanie na jej rzecz Pana udziału w prawie własności do przedmiotowego mieszkania, poprzez zawarcie umowy zniesienia współwłasności

Zgodnie z treścią umowy o zniesienie współwłasności była Partnerka zobowiązała się względem Pana do całkowitej spłaty zadłużenia wynikającego z kredytu udzielonego przez bank w kwocie 220 447,00 zł w terminie do 30 czerwca 2023 r.

Na dzień zawarcia ww. umowy zniesienia współwłasności wartość nieruchomości będącej przedmiotem tej umowy wynosiła 450 000,00 zł, a wartość udziału wynoszącego 7/20 części w nieruchomości wynosiła 157 500,00 zł. W akcie notarialnym strony oświadczyły, iż kwota spłaty stanowi różnicę pomiędzy wartością rynkową Pana udziału w przedmiocie lokalu, a sumą kwoty przeznaczonej przez byłą Partnerkę na całkowitą spłatę Pana zobowiązania z tytułu udzielonego Państwu kredytu w kwocie 76 807,00 zł oraz nakładów poczynionych przez byłą Partnerkę na przedmiot nieruchomości.

Od września 2022 r. nie partycypował Pan w kosztach utrzymania mieszkania, w tym w kosztach spłaty kredytu. Zobowiązanie kredytowe na potrzeby mieszkaniowe pokrywała była partnerka, co zostało zgodnie ustalone pomiędzy Panem a byłą Partnerką - stąd spłata ww. wysokości.

Podkreślić należy, że do stwierdzenia powstania przychodu warunkiem koniecznym jest uzyskanie przysporzenia majątkowego. Podstawową formą odpłatnego zbycia będzie sprzedaż oraz zamiana. Zgodnie z zasadą swobody umów, odpłatne zbycie może nastąpić także w innej formie. Zaznaczyć należy, że „cena odpłatnego zbycia wyrażona w umowie nie musi być wyrażona w pieniądzu (wartościach pieniężnych). Nie jest bowiem wykluczone, że zapłatą za przeniesienie własności rzeczy lub przeniesienie praw będzie inna forma przysporzenia majątkowego” (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz, Lex, 2010, wyd. II). Tym samym wynagrodzenie można określić nie tylko w pieniądzu, ale także poprzez inne określenie jego wartości, np. zwolnienie z długu, czy potrącenie wzajemnych wymagalnych wierzytelności. Zatem, pod pojęciem „odpłatne zbycie” należy rozumieć nie tylko sprzedaż, ale każdą czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości, jej części lub udziału w niej za odpłatnością (niekoniecznie w formie gotówkowej), a więc co do zasady również odpłatne zniesienie współwłasności.

Potwierdzeniem powyższych spostrzeżeń jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 czerwca 2000 r., sygn. akt SA/Gd 2258/95, w którym wywiedziono, że: „zapłatę ceny sprzedaży można wyrazić nie tylko w pieniądzu, lecz również poprzez inne określenie jej wartości, w tym m.in. przez zwolnienie z długu, czy też potrącenie wymagalnych wierzytelności. Taki sposób rozliczenia się sprzedającego i kupującego nie pozbawia zawartej umowy tego elementu, jakim jest określenie ceny sprzedaży”. Podobnie stwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z dnia 11 sierpnia 2009 r., sygn. akt I SA/Bd 133/09, który orzekł, że odpłatnością może być także zwolnienie nabywcy z długu.

Charakterystyczną cechą odpłatnego zbycia jest ekwiwalentność świadczeń stron, przy czym świadczenia stron względem siebie nie muszą mieć tego samego wymiaru ekonomicznego, ustalanego według kryteriów obiektywnych. Odpłatne czynności prawne charakteryzują się tym, że każda ze stron uzyskuje jakąś korzyść majątkową (niekoniecznie w postaci pieniężnej). Cechą umów odpłatnych jest to, że świadczenie jednej strony umowy znajduje swój odpowiednik w świadczeniu drugiej strony. Jest to sytuacja, gdy każda ze stron umowy uzyskuje ekwiwalent (równoważnik) dla świadczenia własnego. Nie dochodzi więc w takim przypadku do sytuacji, gdy tylko jedna ze stron odnosi korzyść z dokonanego świadczenia, a świadczenie zbywcy nie odbywa się kosztem uszczuplenia własnego majątku. Istotą odpłatnego zbycia jest bowiem to, że zbywca dokonując przysporzenia nie czyni tego kosztem własnego majątku, albowiem uzyskuje ekwiwalentne świadczenie, posiadające określony wymiar materialny, przejawiający się w zwolnieniu ze długu.

W rozpatrywanej sprawie przeniesienie udziału w lokalu mieszkalnym w związku ze zniesieniem współwłasności na drugiego współwłaściciela w zamian za zwolnienie i przejęcie długu, będzie więc odpłatnym zbyciem tego udziału (odpłatnym zniesieniem współwłasności), natomiast dla osoby, która w zamian za otrzymany udział z tego długu zwalnia, jest nabyciem tego udziału. Skoro zatem w przedstawionej sprawie, konsekwencją zbycia przez Pana udziału w lokalu mieszkalnym będzie przejęcie przez drugiego współwłaściciela całości pozostałego do spłaty kredytu, zaciągniętego pierwotnie przez Pana i drugiego współwłaściciela, należy uznać, że celem tej czynności jest odpłatne zbycie przez Pana udziału we współwłasności nieruchomości, natomiast przejęcie w całości kredytu przez drugiego współwłaściciela jest formą odpłatności za przeniesienie własności.

Zatem przeniesienie przez Pana w 2023 r. na drugiego współwłaściciela w zamian za przejęcie długu w związku ze zniesieniem współwłasności swojego udziału w prawie własności do lokalu mieszkalnego, nabytego przez Pana w 2021 r., będzie stanowiło źródło przychodu o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zostanie dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Stosownie do art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy – koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Jak stanowi art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6f ww. ustawy, koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

Z przywołanych powyżej przepisów wynika, że w omawianej sprawie Pana dochodem z tytułu odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym, będzie różnica pomiędzy przychodem określonym na podstawie art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi na podstawie art. 22 ust. 6c ww. ustawy. Skoro zwolnienie z długu jest formą odpłatnego zbycia, to wartość długu z dnia dokonania zniesienia współwłasności, z którego został Pan zwolniona jest wynagrodzeniem za przeniesienie prawa własności udziału w nieruchomości – odpowiednikiem ceny.

W rozpatrywanej sprawie ceną będącą odpowiednikiem wartości długu, z którego został Pan zwolniony jest kwota kredytu pozostająca do spłaty na dzień zniesienia współwłasności w wysokości przypadającej na Pana oraz kwota spłaty, którą Pan otrzymał w ramach zniesienia współwłasności.

Kosztem uzyskania przychodu jest natomiast cena, do zapłaty której na podstawie aktu notarialnego był Pan obowiązany, aby nabyć swój udział w przedmiotowym lokalu mieszkalnym.

Reasumując, podstawą obliczenia podatku dochodowego będzie dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia, czyli wartością udziału w lokalu mieszkalnym wyrażoną w cenie określonej w umowie o zniesienie współwłasności (wartość kredytu jaki pozostał Panu do spłaty, który przejęty został przez drugiego współwłaściciela, pod warunkiem, że wyraża wartość rynkową tego udziału oraz kwota spłaty otrzymana przez Pana), pomniejszoną o ewentualnie poniesione przez Pana koszty odpłatnego zbycia, a kosztami uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli ceną nabycia przez Pana w 2021 r. udziału w lokalu mieszkalnym.

Wobec powyższego Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).