Temat interpretacji

W sytuacji gdy Wnioskodawca przez cały 2019 r. wykonywał i przez lata następne będzie wykonywał władzę rodzicielską w stosunku do dwójki małoletnich córek i nie wyraża zgody na inny podział proporcji kwoty odliczeń, należy przyjąć że jest uprawniony do ulgi w wysokości połowy kwoty przysługującej na dwójkę tych małoletnich dzieci. W świetle powyższego, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe przy spełnieniu przesłanek wynikających z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca wobec braku porozumienia z mamą dzieci będzie miał prawo składając w 2020 r. zeznanie za 2019 r. skorzystać z ulgi prorodzinnej w wysokości 50% kwoty ulgi na każde dziecko, ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy. Powyższe będzie miało zastosowanie również do lat następnych pod warunkiem, że nie ulegną zmianie przepisy prawa będące podstawą niniejszego rozstrzygnięcia oraz stan faktyczny sprawy, w szczególności Wnioskodawca będzie wspólnie z byłą małżonką nadal wykonywał władzę rodzicielską.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2019 r. (data wpływu 9 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 29 września 2015 r. Sąd Okręgowy orzekł rozwód Wnioskodawcy oraz pani E. (wyrok sygn. akt: ). W wyroku powierzono obojgu rodzicom wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi () i (). Orzekając o kontaktach z dziećmi, co nastąpiło na wniosek Wnioskodawcy, Sąd ustalił, iż kontakty te przysługują mu w każda środę od godziny 17.00 do godziny 19.00, w drugi i czwarty piątek miesiąca od godziny 15.30 do godziny 20.00, pierwszy i trzeci czwartek miesiąca od godziny 17.00 do godziny 19.30, w każdy drugi weekend miesiąca od soboty godzina 10.00 do niedzieli godzina 19.00 (z noclegiem), w każdy czwarty weekend miesiąca w sobotę od godziny 10.00 do godziny 20.00 i w niedzielę od godziny 10.00 do godziny 19.00 (bez noclegu). Ponadto dwa tygodnie wakacji letnich, Święta Bożego Narodzenia w latach nieparzystych Wigilię Świąt od godziny 18.00 do godziny 21.00 i dnia 26 grudnia w godzinach od 10.00 do 20.00, a w latach parzystych w Wigilię Świąt od godziny 15.00 do godziny 17.30 i dnia 25 grudnia od godziny 10.00 do godziny 20.00, Święta Wielkanocne w latach parzystych w poniedziałek od godziny 10.00 do godziny 20.00, w latach nieparzystych w niedzielę od godziny 9.00 do godziny 20.00, ponadto po 2 godziny w urodziny dzieci, w Dzień Dziecka i w Dzień Ojca. W latach 2016, 2017, 2018 i do chwili obecnej opłacał na rzecz dzieci alimenty ustalone w wyroku rozwodowym. Od maja 2019 r. wynoszą one 1.500 zł.

W każdym miesiącu dzieci spędzają z Wnioskodawcą 2 weekendy, w tym jeden z noclegiem oraz 8 dni roboczych. Łącznie daje to 12 dni w miesiącu (w dni robocze dzieci uczęszczają do szkoły, a przed lub po lekcjach przebywają w świetlicy szkolnej). We wspomniane dni robocze spotkania Wnioskodawcy z córkami to każda środa (od 15.40/17.00 do 19.00), dwa czwartki (od 15.40/17.00 do 19.30), dwa piątki (od 15.30 do 20.00). W przypadku środy i czwartku różna godzina wynika z faktu, iż Wnioskodawca odbierał dzieci o 17.00 w latach 2016, 2017, 2018 (do sierpnia), a o 15.40 po uzgodnieniu tego z mamą córek od września 2018 r. do czerwca 2019 r. i we wrześniu 2019 r. Od października 2019 r. mama córek nie wyraziła zgody na wcześniejsze ich odbieranie ze świetlicy. Czas, który Wnioskodawca spędza z córkami poświęca w głównej mierze nauce z nimi (w roku szkolnym), sprawdza ich książki i zeszyty. Przywozi dzieci ze szkoły w A do B i odwozi do A. Dzieci jedzą ciepły, pełnowartościowy obiad, przygotowany ze świeżych produktów, podwieczorek, deser, owoce, jogurty i w umiarkowanych ilościach słodycze. Gdy są jeszcze głodne, jedzą również kolację. Pozostałe wolne chwile w tych dniach Wnioskodawca przeznacza na ich odpoczynek od szkoły i towarzyszy im do czasu ich powrotu do domu. W dni weekendowe dostają również pierwsze lub drugie śniadanie. Zawsze mogą liczyć na drobne przekąski. Podczas pobytu u Wnioskodawcy niczego im nie brakuje ze strony materialnej, jak również emocjonalnej. W weekendy Wnioskodawcy zapewnia on dzieciom rozrywkę, są to wyjścia do kina, na basen, a w okresie zimowym na lodowisko. Spacerują, rozmawiają, korzystają z wielu atrakcji organizowanych w mieście. Wnioskodawca nie zapomina o nauce i nawet wówczas stara się powtórzyć z dziećmi bieżący i często zaległy materiał ze szkoły. Dzieci świetnie czują się w towarzystwie Wnioskodawcy i utrzymują bardzo dobre relacje. Dużo rozmawiają, gdyż czas, który Wnioskodawca z nimi spędza, przeznacza tylko dla nich. Oprócz tego sprawuje opiekę nad dziećmi w okresie letnich wakacji przez 16 dni w miesiącu (np. w 2019 r. był to okres od dnia 13 lipca do dnia 28 lipca) oraz w dni inne niż powyższe, które wymieniono w wyroku rozwodowym, np. Wigilia, Boże Narodzenie, Wielkanoc, Dzień Taty, Dzień Dziecka. Co roku Wnioskodawca opiekuje się również dziećmi w dni niewyszczególnione w wyroku rozwodowym: ferie zimowe w 2016 r. 2 dni, w 2017 r. 5 dni, w 2018 r. 4 dni, w 2019 r. 4 dni. Zdarzają się również czasami tzw. dni dodatkowe np. w czasie rozpoczęcia i zakończenia roku szkolnego, Nowy Rok i Sylwester, np. dnia 2 września 2019 r. rozpoczęcie roku szkolnego. Wszystkie te dodatkowe dni Wnioskodawca uzgadnia z mamą córek.

Udział w życiu córek Wnioskodawca spełnia również uczestnicząc w wywiadówkach szkolnych, zakończeniach i rozpoczęciach roku szkolnego, występach klasowych oraz innych wydarzeniach szkolnych, np. w 2019 r. zielona szkoła młodszej córki (). Na bieżąco zapoznaje się z postępami w nauce dzieci za pośrednictwem dziennika elektronicznego, do którego ma zapewniony dostęp. Dzięki temu jest w stałym kontakcie z nauczycielami córek oraz rodzicami innych dzieci z ich klas. Wnioskodawca uczęszczał z dziećmi na zajęcia pływania w roku szkolnym wrzesień 2016 wrzesień 2017 i wrzesień 2017 czerwiec 2018 (), a obecnie również od października 2019 r. (). W zeszłym roku, jak również i w tym, brał udział w spotkaniach rodziców dzieci przystępujących do I Komunii Świętej. Mimo że jest osobą niewierzącą, dba o to, aby dzieci chodziły systematycznie do Kościoła i brały udział w ważnych obrzędach kościelnych (niedzielne msze, roraty, droga krzyżowa, katechezy). W okresie Święta Zmarłych odwiedza z córkami rodzinne groby. Nie zapomina też o tym, aby dziewczynki złożyły życzenia swoim dziadkom w dniu ich święta, na ich urodziny oraz imieniny i by mogły odwiedzić ich z kwiatkiem oraz drobnym upominkiem za który Wnioskodawca płaci. Spotykają się ze swoimi kuzynami (ze strony siostry Wnioskodawcy).

Gdy wymaga tego stan zdrowia córek, a dzieci są z Wnioskodawcą, jedzie z nimi do lekarza. Najczęściej odbywa się to w dni, które spędzają z Wnioskodawcą, albowiem mama córek nie prosi Wnioskodawcy w pozostałych przypadkach o pomoc. W ten sposób w 2018 r. uczęszczał z córkami do stomatologa (), ale też odwiedził w 2018 r. młodszą córkę () w szpitalu po zabiegu usunięcia 3 migdała, jeździł z nią też na rehabilitację (lordoza i kifoza), a po jej zakończeniu powtarzali zestaw ćwiczeń w domu podczas spotkań.

W czasie dni, które Wnioskodawca spędza z dziećmi, jego koszty miesięczne wydatkowane na dzieci, oprócz zasądzonych alimentów, wynoszą około 300 zł miesięcznie. Do tego dochodzi to, co wydaje na przygotowanie posiłków i co trudno jest wydzielić kupując produkty dla całego domu. Aby mógł realizować spotkania wykazane w wyroku sądu wydaje również ponad 300 zł na paliwo do auta.

Pamięta też o higienie osobistej dzieci. Córki Wnioskodawcy mają u niego w domu swoje kosmetyki, akcesoria do kąpieli, mycia, czesania włosów i mycia zębów. Artykułów tych nie dostaje od mamy córek na czas pobytu dzieci u niego. Córki mają również w jego domu swoje ubrania, zakupione przez niego, dzięki czemu mogą się przebrać w sytuacji, gdy nie otrzymają od mamy rzeczy na zmianę. Dotyczy to zwłaszcza piżam, gdyż od czasu orzeczenia rozwodu dzieci Wnioskodawcy przyjeżdżając do niego na weekend z noclegiem nie dostawały piżam.

Wakacje to dla Wnioskodawcy ważny okres, dlatego też co roku poświęca swój czas i pieniądze, na to aby mógł wspólnie z dziećmi spędzić ten czas jak najlepiej. Córki mają zapewnione atrakcje, wyżywienie, smakołyki, ruch fizyczny. W tym czasie opiekuje się nimi i cały ten czas poświęca tylko dzieciom. W 2016 r. i 2017 r. spędzili dwutygodniowe wakacje w C, w 2018 r. w D, a w 2019 r. w E i F. Koszt tych ostatnich wakacji wyniósł przeszło 4.000 zł (rachunki i paragony).

W ramach okazyjnych prezentów urodzinowych, świątecznych, mikołajkowych, itp. Wnioskodawca zabiera córki na zakupy, gdzie wybierają sobie upragnione rzeczy, które zabierają ze sobą do domu, np. buty (), sukienki, spodnie, bluzki. Córki dostały również prezenty komunijne o wartości 1.200 zł na każdą z nich (rower, telefon, tablet). Te zakupy spełniają oczekiwania prezentowe dzieci, dają im sporo frajdy. Na dokonane zakupy dysponuje paragonami. Ponadto aby mieć jeszcze lepszy kontakt z dziećmi w 2019 r. Wnioskodawca kupił im telefony komórkowe, dzięki czemu może utrzymywać z nimi na bieżąco kontakt, również sms-owy (Wnioskodawca dysponuje ich zapisem). Kontaktuje się z dziećmi telefonicznie w dni, w których z nim nie przebywają.

W związku z tym że przez 12 dni w miesiącu sprawuje opiekę na córkami ponosił również koszty przygotowania i wyposażenia dla nich pokoju w mieszkaniu (biurko, kanapa, TV, laptop, konsola). Dzięki temu dzieci mają zapewnione bardzo dobre warunki mieszkaniowe i czują się u Wnioskodawcy ciepło oraz komfortowo.

Od czasu rozwodu tj. dnia 29 września 2015 r., Wnioskodawca w pełni korzysta z przysługującej mu władzy rodzicielskiej i nadal w kolejnych latach zamierza postępować w podobny sposób, jak opisany powyżej.

W dniu 30 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca dokonał korekty zeznań podatkowych (PIT-37) za lata 2016-2018 w zakresie ulgi prorodzinnej i odliczył 50% tej ulgi, zgodnie z zapisem art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponieważ okazało się, iż mama córek bez żadnego porozumienia z Wnioskodawcą odliczała 100% tej ulgi za te lata, poinformowała Wnioskodawcę, że po wezwaniu z Urzędu Skarbowego (), dokonała korekty zeznań za rok 2016, 2017, 2018 tylko w zakresie 2 miesięcy, tj. dokonała zwrotu ulgi tylko za dwa miesiące w roku podatkowym, za jedno dziecko, powołując się na zapisy wyroku rozwodowego i ustalone w nim terminy spotkań. Ponieważ Wnioskodawca uważa to za naruszenie przysługującego mu prawa do 50% ulgi prorodzinnej na każde dziecko, a przed Wnioskodawcą kolejne lata rozliczeń podatkowych postanowił wystąpić o interpretację indywidualną. Wnioskodawca pragnie również podkreślić, iż nie wyraził zgody na inny, nieproporcjonalny podział ulgi prorodzinnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w 2020 r. oraz w kolejnych latach, wykonując władzę rodzicielską w opisany powyżej sposób (podobnie) Wnioskodawca może odliczyć 50% ulgi prorodzinnej na każdą córkę?
2. Czy w opisanym powyżej stanie wykonywania przez Wnioskodawcę władzy rodzicielskiej, mama jego córek może bez porozumienia z nim, odliczyć więcej niż 50 % przysługującej jej ulgi prorodzinnej na każdą córkę, powołując się jedynie na zapis wyroku sądowego określającego terminy spotkań z ich dziećmi?

Zdaniem Wnioskodawcy, w 2020 r. oraz w kolejnych latach może odliczyć 50% ulgi prorodzinnej na każde dziecko, ponieważ od czasu rozwodu, tj. w latach 2016, 2017, 2018, 2019 wykonywał, wykonuje, a w latach kolejnych będzie wykonywał władzę rodzicielską realizując spotkania z córkami w sposób określony w wyroku rozwodowym, ale również spotykając się z dziećmi w inne dni niż tam określone, np. początek roku szkolnego w 2019 r., ferie, troszcząc się w tym czasie o ich zdrowie, rozwój emocjonalny, edukację (stały kontakt z nauczycielami), rozrywkę, o bardzo dobre relacje z jego rodziną, zwłaszcza dziadkami, utrzymując z córkami bieżący kontakt, w tym telefoniczny.

Według Wnioskodawcy mama jego córek nie ma prawa korzystać z przysługującej mu połowy ulgi prorodzinnej na każde dziecko, tj. dokonać jej odliczenia innego niż 50% na każde dziecko, ponieważ nie doszło między Wnioskodawcą a mamą jego dzieci do porozumienia w sprawie innego podziału ulgi prorodzinnej. Dlatego też Wnioskodawca uważa, iż przysługuje mu możliwość odliczenia połowy ulgi prorodzinnej na każde dziecko.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

W myśl art. 27f ust. 2 powołanej ustawy odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   
   
   
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci kwota:
   
   
   
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Przepis art. 27f ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

Na podstawie art. 27f ust. 4 powołanej ustawy odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle art. 27f ust. 5 ww. ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

W tym miejscu należy wyjaśnić, że dokonując analizy art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zakresie możliwości skorzystania przez obojga rodziców z przedmiotowej ulgi należy wziąć pod uwagę cel wprowadzenia tej preferencji podatkowej przez ustawodawcę, którym jest niewątpliwie pomoc rodzicom w związku z ciążącymi na nich obowiązkami w zakresie wychowywania dzieci i łożenia na ich utrzymanie. Zatem dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej niezbędne jest zarówno posiadanie władzy rodzicielskiej nad dzieckiem, jak również rzeczywiste uczestnictwo rodzica w realizacji wskazanych wyżej powinności względem dziecka. Należy więc rozróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, bowiem samo jej posiadanie nie oznacza jej wykonywania. W celu nabycia prawa do odliczenia tej ulgi nie wystarczy wykazanie przez podatnika, że jest rodzicem posiadającym władzę rodzicielską. Konieczne jest jej wykonywanie, w szczególności wychowywanie przez podatnika swego dziecka, sprawowanie pieczy nad nim i jego majątkiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej oznacza też osobiste zajmowanie się sprawami dziecka, czyli podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych i duchowych (mieszkania, wyżywienia, zdrowia, bezpieczeństwa, edukacji, wychowania, wypoczynku, zaspokajanie potrzeb kulturalnych, sportowych, religijnych, itp.).

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w wyniku rozwodu z dnia 29 września 2015 r. wykonywanie władzy rodzicielskiej powierzono Wnioskodawcy i mamie jego małoletnich dzieci. Wnioskodawca oświadczył, że bierze udział w życiu córek, sprawuje nad nimi opiekę, w pełni korzysta z przysługującej mu władzy rodzicielskiej i nadal w kolejnych latach zamierza z niej korzystać w podobny sposób, przy czym nie wyraził zgody na inny podział ulgi prorodzinnej niż po 50%.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów uznać należy, że w sytuacji, gdy w stosunku do dzieci małoletnich zarówno Wnioskodawca jak i była małżonka wykonują władzę rodzicielską są uprawnieni do korzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać jednak należy, iż w powołanym art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zdanie drugie ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku w proporcji ustalonej przez oboje rodziców, przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. W sytuacji natomiast braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15 podkreślił, że () wykonywanie władzy rodzicielskiej przez oboje rodziców, w sytuacji braku porozumienia między nimi odnośnie proporcji przysługującej kwoty do odliczenia, powoduje iż przysługującą im kwotę ulgi podatkowej należy rozdzielić między nich w częściach równych.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, w sytuacji gdy Wnioskodawca przez cały 2019 r. wykonywał i przez lata następne będzie wykonywał władzę rodzicielską w stosunku do dwójki małoletnich córek i nie wyraża zgody na inny podział proporcji kwoty odliczeń, należy przyjąć że jest uprawniony do ulgi w wysokości połowy kwoty przysługującej na dwójkę tych małoletnich dzieci.

W świetle powyższego, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe przy spełnieniu przesłanek wynikających z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca wobec braku porozumienia z mamą dzieci będzie miał prawo składając w 2020 r. zeznanie za 2019 r. skorzystać z ulgi prorodzinnej w wysokości 50% kwoty ulgi na każde dziecko, ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy.

Powyższe będzie miało zastosowanie również do lat następnych pod warunkiem, że nie ulegną zmianie przepisy prawa będące podstawą niniejszego rozstrzygnięcia oraz stan faktyczny sprawy, w szczególności Wnioskodawca będzie wspólnie z byłą małżonką nadal wykonywał władzę rodzicielską.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej