Temat interpretacji

Odpłatne zbycie prawa

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2019 r. (data wpływu 2 października 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego wykorzystywanego uprzednio w działalności gospodarczej- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, jako osoba fizyczna, w zakresie usług medycznych i usług najmu. W ramach działalności gospodarczej zakupiła w dniu 2 października 2012 r. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego położonego w ... Wnioskodawczyni przez kilka lat lokal ten wynajmowała. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego Wnioskodawczyni zakwalifikowała jako wartość niematerialną i prawną, zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a po wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych amortyzowała metodą liniową, stawką roczną w wysokości 2,5%. W maju 2019 r. z uwagi na brak zainteresowania najmem, wycofała prawo do lokalu z działalności gospodarczej. Następnie w czerwcu 2019 r. Wnioskodawczyni dokonała przekształcenia sposobu użytkowania lokalu z użytkowego na mieszkalny i dokonała jego sprzedaży. Wnioskodawczyni wskazała, że przekształcenie sposobu użytkowania lokalu nie wymagało żadnych adaptacji, bądź remontów. Lokal położony jest w bloku mieszkalnym i wynajmowany był jako gabinet dentystyczny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy odpłatne zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, który był wykorzystywany na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, w przypadku gdy zbycie ma miejsce poza działalnością gospodarczą i następuje po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym prawo to zostało nabyte, jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8?

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dokonana transakcja sprzedaży jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych w uwagi na upływ ponad pięciu lat od momentu nabycia prawa własnościowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nie stosuje do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Zatem, przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy. Natomiast przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości mieszkalnych oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w tym prawie, nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej także w sytuacji, gdy lokal ten był w działalności wykorzystywany.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług medycznych i usług najmu. W ramach działalności gospodarczej zakupiła w dniu 2 października 2012 r. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego. Wnioskodawczyni przez kilka lat lokal ten wynajmowała. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego Wnioskodawczyni zakwalifikowała jako wartość niematerialną i prawną, zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a po wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych amortyzowała metodą liniową, stawką roczną w wysokości 2,5%. W maju 2019 r. z uwagi na brak zainteresowania najmem, wycofała prawo do lokalu z działalności gospodarczej. Następnie w czerwcu 2019 r. Wnioskodawczyni dokonała przekształcenia sposobu użytkowania lokalu z użytkowego na mieszkalny i dokonała jego sprzedaży. Wnioskodawczyni wskazała, że przekształcenie sposobu użytkowania lokalu nie wymagało żadnych adaptacji, bądź remontów. Lokal położony jest w bloku mieszkalnym i wynajmowany był jako gabinet dentystyczny.

Mając na względzie powołane przepisy prawne, stwierdzić należy, że skoro przedmiotem sprzedaży było spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, to kwota uzyskana ze sprzedaży tego prawa nie będzie stanowiła dla Wnioskodawczyni przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na wyjątek zawarty we wskazanym wyżej art. 14 ust. 2c ww. ustawy. Wówczas skutki podatkowe sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego należy rozważyć pod kątem powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) tej ustawy. W konsekwencji, sprzedaż ww. prawa będzie skutkować powstaniem przychodu z tego źródła, jeżeli nastąpi przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym je nabyto. Natomiast obowiązek podatkowy nie powstanie, jeżeli zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego będzie miało miejsce po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym je nabyto. Wobec powyższego, odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie będzie stanowiło źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, gdyż odpłatne zbycie nastąpi po upływie okresu wskazanego w tym przepisie.

Zatem, w sytuacji sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie będzie miał zastosowania art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo tutejszy Organ zauważa, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje zwolnienia z opodatkowania przychodów osiągniętych ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. W jego świetle przychód z tego tytułu może podlegać lub nie będzie podlegał opodatkowaniu ww. podatkiem. Jednakże, ze względu na poprawne wskazanie przez Wnioskodawczynię w pytaniu i własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, odnoszącego się do skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Wskazać należy również, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie różnił się od stanu, który wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej