Temat interpretacji

sprzedaż udziału w działkach

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2019 r. (data wpływu 28 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 października 2019 r. (data wpływu 28 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w działkach jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w działkach.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 15 października 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.409.2019.1.RK, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 15 października 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 18 października 2019 r.). W dniu 28 października 2019 r., wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 24 października 2019 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z małżonką w 2008 r. zakupił do majątku prywatnego działkę gruntu oznaczoną numerem 1 o powierzchni 0,8666 ha, która w chwili nabycia była niezabudowana i nie stanowiła nieruchomości rolnej w myśl przepisów kodeksu cywilnego. Działka w rejestrze gruntów widniała jako grunty zadrzewione oznaczone symbolem Lz. Decyzją Wójta Gminy w Wnioskodawca uzyskał zgodę na usunięcie krzewów akacji, celem ułatwienia pielęgnacji działki. Ponadto umową darowizny otrzymał wraz z małżonką od syna w 2017 r. działkę sąsiednią, niezabudowaną, oznaczoną numerem 2 o powierzchni 0,0906 ha. Wystąpił z małżonką do Wójta Gminy i otrzymali pozytywną decyzję o ustaleniu warunków zabudowy na działce o numerach 2 i 1 sześciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych, zbiorników bezodpływowych do gromadzenia nieczystości płynnych oraz studni. Działki o numerach 2 i 1 po scaleniu uzyskały oznaczenie 3, a po ponownym podziale numery od 1 do 8, z czego działka o numerze 7 stanowi wydzielony pas pod drogę dojazdową, a działka o numerze 8 o powierzchni 0,0100 ha prawdopodobnie zostanie zbyta na powiększenie istniejącej działki zabudowanej. Obecnie Wnioskodawca zamierza z małżonką sprzedać 6 działek pod budowę domów jednorodzinnych. Sprzedaż chcą zlecić agencji pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości, gdyż nie znają się na obrocie nieruchomościami, nie zamierzają się reklamować, ani prowadzić jakichkolwiek innych czynności na przedmiotowych działkach (typu uzbrojenie, ogrodzenie). Działki nie były w żaden sposób związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą (Szkoła Nauki Jazdy). Nigdy nie były wykorzystywane w działalności, ani ujmowane w ewidencji środków trwałych. Nie zamierza nabywać i sprzedawać kolejnych działek poza ww. działkami.

W piśmie z dnia 24 października 2019 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że działalność gospodarczą prowadzi od 29 kwietnia 1991 r. wyłącznie w zakresie Pozaszkolnych form edukacji z zakresu nauki jazdy i pilotażu, jako osoba fizyczna wpisana do CEiDG. Obecnie rozlicza się na zasadach podatku liniowego, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. Żona Wnioskodawcy nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Działkę oznaczoną nr 1 zakupił z małżonką w ramach wspólnoty majątkowej małżeńskiej w celu budowy domu mieszkalnego na własne cele mieszkaniowe. Obecnie mieszka w lokalu mieszkalnym w bloku. W chwili zakupu działki oznaczonej numerem 1 w 2008 r. była ona nieuzbrojona tj. bez doprowadzonego prądu, wody, gazu, ani kanalizacji. Do chwili obecnej i dalej do dnia zbycia nie były i nie będą doprowadzane przez Wnioskodawcę i Jego żonę żadne media (prąd, woda, gaz, kanalizacja). Działka nie była i nadal nie jest ogrodzona. W chwili otrzymania darowizny działki o numerze 2 w 2017 r. także ona nie była uzbrojona w żadne media, ani nie była ogrodzona. Do dnia dzisiejszego i dalej do dnia zbycia nie mają zamiaru doprowadzać mediów do niej, ani ogradzać.

Działki oznaczone numerami 2 i 1 od dnia nabycia, a także przed podziałem i po dokonanym podziale do teraz (i nadal), nie są wykorzystywane w żaden sposób.

Scalenie działek nastąpiło 5 czerwca 2019 r., a ich ponowny podział został dokonany 15 lipca 2019 r. w celu zbycia nieruchomości. Wnioskodawca miał z żoną świadomość, że mogą mieć trudność w zbyciu całej działki za godziwe pieniądze. Zatem na zasadzie zarządzania własnym majątkiem w celu osiągnięcia wyższej ceny sprzedaży zdecydowali się podzielić działkę na kilka mniejszych, wcześniej występując o warunki zabudowy.

Wniosek o wydanie warunków zabudowy został złożony 11 kwietnia 2017 r. W celu uprawdopodobnienia potencjalnym nabywcom możliwość budowy na tych działkach budynków mieszkalnych, wystąpili o wydanie warunków zabudowy dla Inwestycji polegającej na budowie 6 (sześciu) budynków mieszkalnych jednorodzinnych, zbiorników bezodpływowych do gromadzenia ścieków oraz studni. Działka o numerze 7 stanowi pas przewidziany na drogę dojazdową do 6 działek budowlanych, natomiast działka 8 o powierzchni 0,0100 ha jest przeznaczona na sprzedaż, celem powiększenia zabudowanej działki sąsiadów.

Wszystkie działki zamierza sprzedać w najbliższej przyszłości, jak tylko znajdą się potencjalni kupcy. Celem sprzedaży jest zbycie działek i pozyskanie środków finansowych w ich miejsce. Sprzedaż zostanie zlecona firmie, która zajmuje się pośrednictwem w sprzedaży nieruchomości, gdyż Wnioskodawca się na tym nie zna. Sprzedaż działek nastąpi poza działalnością gospodarczą. Działki powyższe nigdy nie miały związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie były ujmowane w jej majątku, ani w żaden sposób wykorzystywane do rolniczej lub pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:
Czy sprzedaż działek powstałych w wyniku scalenia działki 2 i 1 i jej ponownego podziału na działki 1 do 8, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z treścią art. 5a pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też jest to przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 tejże ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, sprzedaż działek powstałych w wyniku scalenia i ponownego podziału działek nabytych w drodze kupna w 2008 r. i otrzymanej w drodze darowizny w 2017 r., nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z treścią art. 5a pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sprzedaż ww. działek będzie stanowiła przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w części dotyczącej działki otrzymanej w formie darowizny w 2017 r., gdyż nie minęło 5 lat od końca roku, w którym dokonano nabycia.

Natomiast sprzedaż działek w części nabytej w drodze kupna w 2008 r., nie stanowi żadnego źródła przychodu, o którym mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z treści art. 5a pkt 6 wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są przychody z działalności zarobkowej prowadzonej w sposób ciągły i zorganizowany, które nie są wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem Wnioskodawca zauważa, że sprzedaż gruntu będącego Jego współwłasnością małżeńską, nabytego w celu prywatnym poza prowadzoną działalnością gospodarczą, nie ma cech mogących wskazywać, że robi to w sposób ciągły i zorganizowany. Był to incydentalny zakup i darowizna, a sprzedaż także będzie miała charakter jednorazowy, pomimo że będzie dotyczyć kilku działek.

Wnioskodawca nie wykonywał żadnych czynności związanych z działkami mogących wskazywać, że zachowuje się w tym zakresie jak przedsiębiorca. Nie doprowadzał mediów, nie ogrodził, a w zakresie sprzedaży także nie będzie wykonywał żadnych czynności związanych z reklamą. Sam podział dokonany na mniejsze działki był związany, jak już wcześniej podniósł, z racjonalnym zbyciem tych działek, gdyż bez decyzji o warunkach zabudowy zbycie byłoby trudne, a już na pewno niekorzystne z punktu widzenia ekonomicznego.

Ponadto w art. 5a pkt 6 jest zastrzeżenie, że działalność zarobkowa jest działalnością gospodarczą o ile uzyskane z niej przychody nie są zaliczane do innych przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym przypadku uważa, że przychód jest zaliczony do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

W myśl art. 8 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasady, o których mowa w ust. 1 i 2, mają również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 przychody ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z tego źródła przez jednego z nich.

Art. 9 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

&‒jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

• zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,

• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od dnia 29 kwietnia 1991 r. w zakresie Pozaszkolnych form edukacji z zakresu nauki jazdy i pilotażu. W 2008 r. wraz z małżonką zakupił do majątku prywatnego działkę gruntu oznaczoną numerem 1 o powierzchni 0,8666 ha. Ponadto umową darowizny otrzymał wraz z małżonką od syna w 2017 r. działkę sąsiednią, niezabudowaną, oznaczoną numerem 2 o powierzchni 0,0906 ha. Scalenie działek nastąpiło 5 czerwca 2019 r., a ich ponowny podział został dokonany 15 lipca 2019 r., w celu zbycia nieruchomości. Działki oznaczone numerami 2 i 1 po scaleniu uzyskały oznaczenie numerem 3, a po ponownym podziale numery od 1 do 8. Działka o numerze 7 stanowi pas przewidziany na drogę dojazdową do 6 działek budowlanych, natomiast działka o numerze 8 o powierzchni 0,0100 ha jest przeznaczona na sprzedaż, celem powiększenia zabudowanej działki sąsiadów. Wnioskodawca z żoną w celu osiągnięcia wyższej ceny sprzedaży zdecydowali się podzielić działkę na kilka mniejszych, wcześniej występując o warunki zabudowy. Wniosek o wydanie warunków zabudowy złożyli 11 kwietnia 2017 r. dla inwestycji polegającej na budowie 6 (sześciu) budynków mieszkalnych jednorodzinnych, zbiorników bezodpływowych do gromadzenia ścieków oraz studni. Obecnie Wnioskodawca zamierza z małżonką sprzedać 6 działek pod budowę domów jednorodzinnych. Sprzedaż chcą zlecić agencji pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości, gdyż nie zna się na obrocie nieruchomościami, nie zamierza się reklamować, ani prowadzić jakichkolwiek innych czynności na przedmiotowych działkach (typu uzbrojenie, ogrodzenie). Działki powyższe nigdy nie miały związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie były ujmowane w jej majątku ani w żaden sposób wykorzystywane do rolniczej lub pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie zamierza nabywać i sprzedawać kolejnych działek poza działkami ww.

Okoliczności opisane we wniosku, wskazują, że planowane przez Wnioskodawcę odpłatne zbycie udziału działek powstałych w wyniku scalenia działki 2 i 1 i ich ponownego podziału na działki 1 do 8, nie nastąpi w ramach zorganizowanej i ciągłej działalności, która wyczerpywałaby znamiona działalności gospodarczej, określonej w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym, przychód jaki uzyska Wnioskodawca z odpłatnego zbycia udziału działek (powstałych w wyniku scalenia działek 2 i 1 i ich ponownego podziału na działki 1 do 8) nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, skutki podatkowe planowanego odpłatnego zbycia udziału ww. działek należy rozpatrywać w kontekście przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

W przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Należy przy tym podkreślić, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakazuje liczyć bieg określonego w nim pięcioletniego terminu od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie własności nieruchomości, a nie przekształcenie, podział, czy scalenie danej nieruchomości.

W świetle powyższego, zgodnie z powołanym art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, datę nabycia nowo wydzielonych nieruchomości gruntowych (działek) powstałych w wyniku scalenia działek 2 i 1 i ich ponownego podziału na działki 1 do 8, należy utożsamiać z datą nabycia w drodze umowy kupna przez Wnioskodawcę udziału w prawie własności działki oznaczonej Nr 1 i z datą nabycia w drodze darowizny przez Wnioskodawcę udziału w prawie własności działki oznaczonej Nr 2.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia nabycie, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw. Zatem poprzez nabycie, należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Interpretacja pojęcia nabycie została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu, przez pojęcie nabycie, użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Jak wskazano powyżej, moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego. Zgodnie z treścią art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Przy czym, umowa zobowiązująca do przeniesienia prawa własności nieruchomości powinna być dla jej ważności zawarta w formie aktu notarialnego, zgodnie z art. 158 ww. Kodeksu.

Stosownie do treści art. 888 § 1 ww. Kodeksu, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Z powyżej zacytowanego przepisu wynika, że podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem jego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Ponadto wyjaśnić należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Stosownie do art. 501 ww. Kodeksu, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że skoro wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności jest to wspólność bezudziałowa, w trakcie trwania której nie jest możliwe wyodrębnienie przypadającego każdemu z małżonków udziału w nieruchomości lub prawie majątkowym podczas pierwotnego, wspólnego jej nabycia. Zatem stwierdzić należy, że do nabycia przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości stanowiącej działkę oznaczoną numerem 1 doszło w 2008 r., tj. w roku zawarcia umowy kupna. Zatem, pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca 2008 r. Natomiast odnośnie nabycia przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości stanowiącej działkę oznaczoną numerem 2 stwierdzić należy, że doszło w 2017 r., tj. w roku zawarcia umowy darowizny. Zatem, pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca 2017 r.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że planowane przez Wnioskodawcę odpłatne zbycie udziału w działkach (powstałych z działki 1), nabytych w 2008 r. w drodze kupna do majątku wspólnego, nienastępujące w wykonywaniu działalności gospodarczej, nie będzie rodziło po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie ww. nieruchomości i w konsekwencji, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Odnosząc się natomiast do odpłatnego zbycia udziału w działkach (powstałych z działki 2), nabytych w 2017 r. w drodze umowy darowizny do majątku wspólnego, nienastępujące w wykonywaniu działalności gospodarczej, będzie rodziło po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego, określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zostanie dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie ww. nieruchomości i w konsekwencji będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Końcowo zaznaczyć należy, że tut. Organ wydając interpretacje w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności faktycznych podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla małżonki Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43 300 Bielsko Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej