Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do normy art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (tj. Dz. U. z 2018 r. poz. 1509) o Podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Na wstępie, za Naczelnym Sądem Administracyjnym wskazać należy, że podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów wszelkie poniesione wydatki tylko wtedy, gdy wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz że poniesienie wydatku będzie miało lub ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów. Do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest przy tym zarówno zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego polegającego na zakupie towaru (usługi) u konkretnego sprzedawcy, za konkretną cenę, jak i odpowiednie udokumentowanie tej operacji (Wyrok NSA z dnia 16 lutego 2018 r. II FSK 426/16). Natomiast w innym orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że warunkiem uznania danego wydatku za koszt uznania przychodu jest łączne spełnienie następujących warunków: 1) faktycznego (rzeczywistego) poniesienia wydatku przez podatnika; 2) istnienia związku z prowadzoną przez podatnika działalnością; 3) poniesienie go w celu uzyskania przychodu, jego zwiększenia bądź zachowania źródła przychodu. Nie każdy zatem wydatek, nawet związany z prowadzoną działalnością gospodarczą jest kosztem podatkowym, zmniejszającym podstawę opodatkowania, ale tylko taki, który realizuje cel wskazany w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go realizować, bądź co na najmniej zakładać realnie możliwość jego osiągnięcia (Wyrok NSA z dn. 30 maja 2018 r. II FSK 1360/16).

Do listy powyższych przesłanek należy dodać przesłankę ustawową, którą można opisać jako: niekwalifikowanie wydatku do listy kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca, posługując się zwrotem koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika przyporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę pojęcia koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod tym wszakże warunkiem, że wykaże, że świadomie poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami, a możliwością uzyskania w przyszłości z tego tytułu przychodu trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Przy kwalifikowaniu określonych wydatków poczynionych przez podatnika do kosztów podatkowych należy jednocześnie brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość), jak też potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu podatnika.

Wnioskodawca pozostaje na stanowisku, zgodnie z którym wskazane przez niego koszty związane z uczestniczeniem w konferencjach poświęconych wytwarzaniu oprogramowania z wykorzystaniem specjalistycznych narzędzi (frameworków) oraz specjalistycznym dziedzinom wiedzy takim jak danologia"; uczenie maszynowe; "sztuczna inteligencja", należy uznawać za koszt związany z uzyskiwaniem przez przedsiębiorcę przychodu.

Niewątpliwie rzeczone konferencje mają charakter zdarzeń rzeczywistych, organizowanych przez wyspecjalizowane środowiska naukowe i branżowe związane z oprogramowaniem, a koszt których pozostaje realny (opłaty za udział w konferencji, wydatki związane z uczestnictwem).

Zważyć przy tym należy, że opisane w ramach niniejszego wniosku konferencje dedykowane są specjalistycznym zagadnieniom związanym z oprogramowaniem oraz powiązanymi z nim dziedzinami nauk.

Wnioskodawca w swojej codziennej działalności posługuje się wysoce wyspecjalizowaną wiedzą o wytwarzaniu oprogramowania, związaną w szczególności z jednym językiem programowania.

Mając na względzie dynamiczny rozwój tych nauk, a także dostrzegalną powszechną informatyzację wszystkich dziedzin życia człowieka, przedsiębiorca celem zachowania możliwości stałego osiągania przychodu bądź też jego zwiększenia musi poświęcać znaczną część swoich środków pieniężnych oraz czasu na samodoskonalenie oraz poszerzanie swojej wiedzy. Nie sposób zanegować faktu, iż przedmiot działalności przedsiębiorcy pozostaje innowacyjny, a co za tym idzie należy do dziedzin dynamicznie rozwijających się. Projekty realizowane na rzecz zleceniodawców wnioskodawcy wymagają stałego uzupełniania swojej wiedzy i poszerzania horyzontów myślowych w opanowanej dziedzinie, tak aby przedsiębiorca mógł zachować zdolność rozwiązywania powstających na każdym kroku nowych problemów, często wymagających nowatorskiego i eksperymentalnego podejścia. Zaprzestanie kształcenia się w tak prężnie rozwijających się dziedzinach spowodowałoby utratę przez przedsiębiorcę zdolności konkurencyjnej na rynku usług programistycznych. Istotą działalności przedsiębiorcy jest bowiem podążanie za aktualnym nurtem ewoluującej dziedziny i śledzenie coraz to nowszych rozwiązań związanych z programowaniem w opanowanym przez niego języku. Dodać należy, że przedmiotem działalności przedsiębiorcy interesuje się zarówno sektor prywatny, jak również publiczny, czego przejawem jest między innymi program zainicjowany przez obecnego Prezesa Rady Ministrów pod nazwą GovTech Polska" (https://govtech.gov.pl/). Udział we wzmiankowanych konferencjach jest niczym innym jak pobieraniem nauk i doskonaleniem swojej profesji. Konferencje te stanowią forum wymiany nowoczesnych myśli programistycznych, ujawniają problemy i sposoby ich rozwiązywania, a także wskazują kierunki w jakie należy się udać by odnaleźć rozwiązania problemów napotykanych w toku wykonywanej działalności.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że jego stanowisko odnajduje wiele analogii do przyjętego przez Organ stanowiska w ramach wydanej interpretacji indywidualnej, wydanej dnia 24 sierpnia 2017 r., sygnatura 0115-KDIT3.4011.175.2017.1.MPŁ, której dokument oznaczono znakiem: 513426/1". Przedmiotem zapytania wskazywanej interpretacji było ponoszenie wydatków związanych z kierunkiem studiów jako kosztów związanych z uzyskiwaniem działalności o przedmiocie zbliżonym do przedmiotu kierunku studiów. Wnioskodawca pozostaje świadomy, ze interpretacje indywidualne nie stanowią powszechnej wykładni przepisów prawa podatkowego, jednak w ocenie wnioskodawcy kierunek wykładni przyjęty przez Organ w tamtej sprawie odpowiada w wielu aspektach stanowisku wnioskodawcy opisanemu niniejszym wnioskiem.

Opisywane przez wnioskodawcę wydatki będą należycie udokumentowane poprzez uzyskane przez przedsiębiorcę faktury VAT wykazujące wysokość poniesionych kosztów. Nadto faktyczny udział przedsiębiorcy w konferencji jest łatwo weryfikowalny.

Stwierdzić należy, że omawiane przez wnioskodawcę wydatki nie wchodzą do katalogu kosztów - przesłanki negatywnej opisanej normą art. 23 ust. 1 Ustawy, a zatem ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów leży w gestii wykładni normy art. 22 ust. 1 ustawy.

Za Naczelnym Sądem Administracyjnym Wnioskodawca wskazuje, że użycie w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrotu w celu" oznacza, że nie zawsze wydatek przynieść musi skutek w postaci osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych ma możliwość odliczenia od przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem jednak, że będą one związane z opodatkowaną działalnością. Ponadto należy pamiętać, że przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanymi w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest jednoznaczny, należy rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Nie każdy zatem wydatek, nawet związany z prowadzoną działalnością gospodarczą jest kosztem podatkowym, zmniejszającym podstawę opodatkowania, ale tylko taki, który realizuje cel wskazany w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go realizować, bądź co na najmniej zakładać realnie możliwość jego osiągnięcia. (Wyrok NSA z dn. 30 maja 2018 r. II SDK 1360/16).

Konkludując powyższe, wnioskodawca stwierdza, że wydatki przeznaczone na jego udział w konferencjach z cyklu SciPy oraz PyData, których przedmiotem jest nauka, wymiana myśli i doświadczeń oraz prezentowanie nowych rozwiązań w dziedzinach programowania, uczenia maszynowego, danologii oraz sztucznej inteligencji stanowią koszty uzyskania przez niego przychodów w rozumieniu normy art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem wydatki te spełniają wszystkie niezbędne przesłanki do zaliczenia ich w poczet rzeczonych kosztów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późń. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy podstawową cechą kosztu podatkowego jest związek tego kosztu z przychodem (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów).

Istotne znaczenie ma również cel, w jakim został poniesiony.

Bliżej zasadę tę opisuje wyrok NSA z dnia 16.10.2012 r., sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono: zwrot w celu oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Wyrażenie w celu osiągnięcia przychodu zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie w celu należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot celowości.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Dokonując oceny charakteru ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga, bowiem uwzględnienia unormowań art. 23 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet, jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Wobec powyższego, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który racjonalnie oceniając mógłby przyczynić się do powstania przychodu, czy jego zwiększenia, nawet, jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Z przywołanego przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jakkolwiek podmioty gospodarcze mogą dowolnie i swobodnie podejmować decyzje finansowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to jednak kwalifikacja wydatków do kosztów podatkowych winna opierać się na przepisach prawa podatkowego. Nie każdy wydatek z racji tylko samego jego poniesienia jest kosztem podatkowym. Aby tak było, wydatek musi spełniać wskazane kryteria ustawowe. Nie ma w tym względzie dowolności i uznaniowości podyktowanej pozaustawowymi kryteriami.

Wskazać również należy, iż sam fakt nie objęcia ustawowym wykazem wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztu. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych, nie skutkuje automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.

Pogląd przeciwny zgodnie, z którym do kosztów podatkowych zalicza się wszelkie koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (z wyłączeniem wymienionych w art. 23 ustawy) jest zbyt daleko idący i abstrahuje od wskazanego w art. 22 ust. 1 ustawy celu poniesienia kosztu, a w rezultacie nie znajduje oparcia w treści tego przepisu. Uprawnione jest bowiem przyjęcie założenia, iż gdyby zamiarem ustawodawcy było uznanie za koszty uzyskania przychodów wszelkich kosztów ponoszonych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej, nadałby temu przepisowi takie właśnie brzmienie.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano, oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Do stwierdzenia, czy wydatki na usługi edukacyjne, koszty transportu do miejsca odbywania zajęć, koszty noclegów i koszty pomocy naukowych - poniesione w związku z uczestnictwem w specjalistycznych konferencjach z cyklu SciPy oraz PyData, oraz specjalistycznych konferencjach o podobnej tematyce mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, istotnym jest zatem ustalenie:

• czy takie wydatki związane ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością,

• czy też wydatki te służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia niezwiązanego z działalnością gospodarczą, a więc które co do zasady mają charakter osobisty.

Tym samym możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od obiektywnej, rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten spowoduje zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu, jakim jest w rozpatrywanym przypadku działalność gospodarcza. Jednak na podatniku spoczywa nie tylko obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskiwanym przychodem, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, ale także obowiązek właściwego ich udokumentowania.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, wynika, że Wnioskodawca rozpoczął wykonywanie jednoosobowej działalności gospodarczej w dniu 8 sierpnia 2016 r. Przedmiotem wykonywanej działalności jest świadczenie usług programistycznych, analitycznych oraz doradczych z zakresu wytwarzania i utrzymywania oprogramowania. Zdarzenia gospodarcze dotyczące prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Przedsiębiorca dokonał wyboru formy opodatkowania podatkiem dochodowym jako podatku liniowego w stawce 19%.

Głównym językiem programowania, w którym Wnioskodawca się specjalizuje jest Python. Język ten zyskuje w ostatnich latach coraz większą popularność zarówno w środowisku naukowym jak i biznesowym. Jest to spowodowane dużą dostępnością bibliotek pomocniczych oraz narzędzi do tworzenia systemów webowych udostępnianych na warunkach otwartych licencji tzn. pozwalających na komercyjne wykorzystanie kodu. Na uwagę zasługują działania środowisk akademickich (uczelni na całym świecie, w tym w Polsce) oraz jednostek badawczych, dzielących się rozwiązaniami state-of-the-art z dziedziny sztucznej inteligencji (najlepszymi dotychczas algorytmami rozwiązującymi konkretny problem), danologii (ang. Data Science) czy uczenia maszynowego (ang. Machinę Learning). Działania te stanowią wielki wkład w rozwój oraz popularyzację wskazanego języka programowania. Wraz z publikowanymi rozwiązaniami, na rynku programistycznym pojawiają się coraz to nowsze, a przy tym doskonalsze narzędzia, przyspieszające proces wytwarzania oprogramowania (ang. framework).

Począwszy od 2018 r. Wnioskodawca przeznacza dużo czasu na dokształcanie się w zakresie wytwarzania oprogramowania opartego na sztucznej inteligencji, uczeniu maszynowym oraz danologii. W lutym 2019 ukończył w szczególności specjalizację Deep Learning (uczenie głębokie, będące jedną z gałęzi uczenia maszynowego) organizowaną przez C. - spółkę edukacyjną utworzoną w Stanach Zjednoczonych Ameryki, współpracującą z rzeszą środowisk akademickich i badawczych, zdobywając certyfikat poświadczający ukończone kursy składające się na specjalizację wraz z uzyskanymi wynikami końcowymi. Warto wspomnieć, że Deep Learning jest obecnie jedną z najlepszych serii kursów dostępnych na rynku.

Poczyniona inwestycja czasowa pozwoliła Wnioskodawcy na podniesienie swoich kompetencji we wskazanych dziedzinach, nabycie nowych umiejętności, a także docelowo rozszerzenie oferowanych usług z zakresu wytwarzania oprogramowania o rozwiązania i systemy oparte na sztucznej inteligencji. W efekcie, w ciągu ostatniego półrocza, przedsiębiorca otrzymał od swojego obecnego zleceniodawcy dwa innowacyjne, kolejno następujące po sobie projekty, wymagające obszernej wiedzy z uczenia maszynowego, w szczególności specjalistycznej wiedzy z uczenia głębokiego.

Znajomość obecnie wykorzystywanych frameworków, algorytmów state-of-the-art, a także rozwiązań technologicznych wchodzących na rynek ma kluczowe znaczenie gwarantujące utrzymanie dużej konkurencyjności w branży wytwarzania oprogramowania, zwłaszcza tego związanego ze sztuczną inteligencją. Zdobywana na konferencjach specjalistyczna wiedza oraz umiejętności umożliwia Wnioskodawcy nie tylko zachowanie prowadzonej działalności gospodarczej, lecz co najistotniejsze, znaczne rozszerzenie jej zakresu. Przede wszystkim połączenie nabywanej wiedzy teoretycznej z uzyskiwaniem dostępu do najnowszych narzędzi i sposobów rozwiązywania problemów związanych z branżą wytwarzania oprogramowania, pozwala Wnioskodawcy na oferowanie coraz szerszego zakresu usług. Dzięki temu Wnioskodawca może nie tylko świadczyć coraz to nowe usługi na rzecz swoich dotychczasowych kontrahentów, lecz również kierować nowe oferty do szerszego grona odbiorców, zainteresowanych wysoce wyspecjalizowanymi dziedzinami oprogramowania. Każdorazowe uczestnictwo Wnioskodawcy w konferencjach ściśle związanych z przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności przyczynia się do wzrostu jego specjalizacji i czyni go wykwalifikowanym w bardzo wąskich dziedzinach. Taki status Wnioskodawcy niewątpliwie znajduje bezpośrednie przełożenie na wzrost jego konkurencyjności na rynku świadczonych usług oraz wzrost popytu na świadczone przezeń usługi, co z kolei oznacza możliwość uzyskiwania z tego tytułu coraz większych przychodów.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, iż wydatki na usługi edukacyjne, koszty transportu do miejsca odbywania zajęć, koszty noclegów i koszty pomocy naukowych - poniesione w związku z uczestnictwem w specjalistycznych konferencjach z cyklu SciPy oraz PyData, oraz specjalistycznych konferencjach o podobnej tematyce, choć trudno je przypisać konkretnym przychodom, to, jako przydatne do wykonywania działalności gospodarczej, faktycznie poniesione i właściwie udokumentowane mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zdobyta wiedza i umiejętności mogą niewątpliwie przyczynić się do poprawienia pozycji Wnioskodawcy na rynku usług poprzez wpływ na zakres i jakość świadczonych usług, zdobywaniu nowych kontrahentów a w konsekwencji powadzić do powstania lub zwiększenia źródła przychodów.

Jednakże zauważyć należy, iż to na podatniku spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Tutejszy organ zastrzega, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu uczestnictwa w specjalistycznych konferencjach z cyklu SciPy oraz PyData, oraz specjalistycznych konferencjach o podobnej tematyce jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisanym zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej