Temat interpretacji

Czy dokonanie na rzecz macochy podatnika przez podatnika darowizny stanowiącego jego własność przedsiębiorstwa będzie opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych? Czy podatnik, po zbyciu w drodze darowizny przedsiębiorstwa na rzecz swojej macochy, będzie zobowiązany do skorygowania dokonanych odpisów amortyzacyjnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa środków trwałych (m.in. budynków, budowli, maszyn i urządzeń)?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2019 r. (data wpływu 27 maja 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 lipca (data wpływu 29 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• powstania przychodu po stronie darczyńcy z tytułu dokonanej darowizny jest nieprawidłowe,
• obowiązku dokonania korekty jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych darowizny przedsiębiorstwa. Wniosek uzupełniono dnia 29 lipca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (przedsiębiorca jednoosobowy) jest właścicielem przedsiębiorstwa, w skład którego wchodzą:

1. środki trwale, tj.:
   
   
   1. grunty,
   2. budynki lokale,
   3. urządzenia techniczne i maszyny,
   4. środki transportu,
   5. inne środki trwałe,
   6. środki trwałe w budowie,
      
      
      
2. środki pieniężne w kasie i na rachunkach bankowych,
3. należności:
   
   
   1. z tytułu sprzedaży,
   2. z tytułu wpłat zaliczek na podatek dochodowy,
   3. z tytułu rozliczeń podatku VAT,
   4. inne należności,
      
      
      
4. zobowiązania:
   
   
   1. z tytułu zawartych umów leasingów,
   2. zobowiązania z tytułu dostaw i usług,
   3. zobowiązania z tytułu podatków, ceł i ubezpieczeń,
   4. inne zobowiązania.

W toku prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca:

1. nabył własność środków trwałych (m.in. budynków, budowli, maszyn i urządzeń), które amortyzuje,
2. dokonał szeregu nakładów inwestycyjnych na nieruchomości wchodzące w skład jego przedsiębiorstwa, w związku z którymi dokonywał w latach 2009-2019 r. odliczeń podatku od towarów i usług.

W kategorii zobowiązań mieszczą się m.in. zobowiązania wobec dostawców. Wszystkie zobowiązania regulowane są na bieżąco i nie są wymagalne. Wartość zobowiązań znajduje pełne pokrycie w aktywach przedsiębiorstwa darczyńcy. Co znamienne zobowiązania podatnika nie są zabezpieczone prawami ustanowionymi na jego majątku.

Wnioskodawca zamierza przekazać w drodze darowizny stanowiące jego własność przedsiębiorstwo na rzecz swojej macochy i fakt ten zgłosić właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy darowizny.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku wskazano, że przedmiotem darowizny będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. Podstawowym przedmiotem działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę jest:

• sprzedaż hurtowa i detaliczna odzieży używanej i nowej oraz obuwia,
• sprzedaż hurtowa i detaliczna maszyn i urządzeń rolniczych,
• sprzedaż hurtowa i detaliczna mebli, dywanów,
• sprzedaż hurtowa i detaliczna odpadów i złomu.

Nabywca będzie kontynuował działalność gospodarczą prowadzoną dotychczas przez Wnioskodawcę oraz prawdopodobnie w przyszłości ją rozszerzał. W związku z transakcją (po jej sfinalizowaniu) Wnioskodawca zaprzestanie wykonywania działalności gospodarczej (ulegnie rozwiązaniu). Wszystkie składniki majątkowe wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności zostaną w całości przekazane na rzecz nabywcy.

Przedmiotem transakcji będą wszystkie składniki majątkowe tzn. w całości aktywa i pasywa, m.in:

• środki pieniężne,
• należności i zobowiązania, w szczególności należności od odbiorców, zobowiązania wobec dostawców, ewentualne zobowiązania podatkowe, które będą występowały na dzień przekazania przedsiębiorstwa,
• prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów, w szczególności wynikające z umów leasingowych, umów najmu lokali, umowy z dostawcami mediów (energia, woda, śmieci), pozwolenia związane z prowadzoną działalnością (np. pozwolenia odpadowe),
• środki trwałe i nakłady na ich modernizację.

Fizycznie przekazane zostaną również księgi rachunkowe i wszelkie umowy. Nabywca dopuszcza możliwość nowego utworzenia swoich dokumentów finansowo-księgowych. Nastąpi również przejęcie pracowników w trybie art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy.

Nabywca nie będzie musiał angażować innych składników majątkowych niebędących przedmiotem transakcji ani nie będzie musiał podejmować dodatkowych działań faktycznych niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o nabyte składniki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

1. Czy dokonanie na rzecz macochy podatnika przez podatnika darowizny stanowiącego jego własność przedsiębiorstwa będzie opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy podatnik, po zbyciu w drodze darowizny przedsiębiorstwa na rzecz swojej macochy, będzie zobowiązany do skorygowania dokonanych odpisów amortyzacyjnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa środków trwałych (m.in. budynków, budowli, maszyn i urządzeń)?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie na rzecz macochy podatnika przez podatnika darowizny stanowiącego jego własność przedsiębiorstwa nie będzie opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 2 ust. 1 punkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Podatnik, po zbyciu w drodze darowizny przedsiębiorstwa na rzecz swojej macochy, nie będzie zobowiązany do zwrotu równowartości środków umorzonych w wyniku amortyzacji środków trwałych (m.in. budynków, budowli, maszyn i urządzeń) nabytych przez podatnika i przez niego amortyzowanych. Przepisy podatkowe nie nakazują darczyńcy darowanego przedsiębiorstwa korygowania odpisów amortyzacyjnych ujętych dotychczas w kosztach przedsiębiorstwa. Zbycie przedsiębiorstwa skutkuje przeniesieniem na nabywcę wszelkich praw i obowiązków związanych z przekazywanym przedsiębiorstwem w tym również praw i obowiązków wynikających z amortyzacji środków trwałych. Tym samym dokonane odpisy pozostaną w mocy, tj. Wnioskodawca nie będzie zobligowany do skorygowania złożonych wcześniej deklaracji i weryfikacji dokonanych na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych w wyniku amortyzacji odliczeń. W zakresie zaś środków trwałych niecałkowicie zamortyzowanych na dzień zbycia przedsiębiorstwa nabywca będzie zobligowany do kontynuowania ich amortyzacji rozpoczętej przez zbywcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• powstania przychodu po stronie darczyńcy z tytułu dokonanej darowizny jest nieprawidłowe,
• obowiązku dokonania korekty jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5a pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1145) przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
5. koncesje, licencje i zezwolenia,
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
8. tajemnice przedsiębiorstwa,
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W myśl natomiast art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, może więc nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, czy darowizny.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Według art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

• wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza przekazać w drodze darowizny stanowiące jego własność przedsiębiorstwo na rzecz swojej macochy. Nabywca będzie kontynuował działalność gospodarczą prowadzoną dotychczas przez Wnioskodawcę oraz prawdopodobnie w przyszłości ją rozszerzał. W związku z transakcją (po jej sfinalizowaniu) Wnioskodawca zaprzestanie wykonywania działalności gospodarczej (ulegnie rozwiązaniu). Wszystkie składniki majątkowe wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności zostaną w całości przekazane na rzecz nabywcy.

Należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia darowizna. Dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z treścią art. 888 § 1 ww. Kodeksu przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione (art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego).

Z kolei w myśl art. 889 ww. Kodeksu nie stanowią darowizny następujące bezpłatne przysporzenia:

1. gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami kodeksu;
2. gdy kto zrzeka się prawa, którego jeszcze nie nabył albo które nabył w taki sposób, że w razie zrzeczenia się prawo jest uważane za nienabyte.

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem że czynność ta nie została wymieniona w treści cytowanego wyżej art. 889 Kodeksu cywilnego.

Z powyższego wynika, że podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Darowizna należy bowiem do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za otrzymane świadczenie. Istotą darowizny jako czynności nieodpłatnej jest więc brak po drugiej stronie ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego. Prowadzi ona do zmniejszenia majątku darczyńcy, a zarazem do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów po stronie majątku obdarowanego.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że w sytuacji przedstawionej we wniosku brak jest możliwości przypisania Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego, a co za tym idzie dochodu. Nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa nie spowoduje po Jego stronie obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Jednakże, nie można zgodzić się z argumentacją Wnioskodawcy odwołującą się do treści art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis art. 2 ust. 1 pkt 3 stanowi, że przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn i nie ma zastosowania w niniejszej sprawie. Zawarte w tym przepisie wyłączenie dotyczy bowiem czynności, które podlegają przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 644 ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej podatkiem, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m. in. darowizny. Zgodnie zaś z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Dla Wnioskodawcy (darczyńcy) darowizna przedsiębiorstwa nie jest zatem czynnością do której mają zastosowanie przepisy o podatku od spadków i darowizn, a brak opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych po stronie Wnioskodawcy wynika, jak wskazano, z tego że darowizna jest czynnością nieodpłatną i nie powoduje powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w myśl zasady, że wadliwa argumentacja prawna Wnioskodawcy, przy prawidłowo wywiedzionym skutku prawnym, winna skutkować uznaniem stanowiska podatnika za nieprawidłowe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie powstania przychodu po stronie darczyńcy z tytułu dokonanej darowizny należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast w zakresie obowiązku skorygowania dokonanych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych wchodzących w skład darowanego przedsiębiorstwa, należy wskazać, co następuje.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z dokonaną darowizną środki trwałe nie będą wykorzystywane dla celów działalności gospodarczej, brak więc będzie podstaw do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W przypadku darowizny środków trwałych darowizna jako jedna z form zbycia wyznacza datę zakończenia dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Nie powoduje jednak konieczności jakichkolwiek ich korekt w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Odpisy naliczone w okresie używania składnika majątku na potrzeby działalności pozostają kosztem uzyskania przychodu u darczyńcy. Ostatniego odpisu amortyzacyjnego dokonywanego od wartości początkowej amortyzowanego środka trwałego, który następnie zostaje darowany, można dokonać za miesiąc w którym darowizna została dokonana.

Reasumując, Wnioskodawca po zbyciu w drodze darowizny przedsiębiorstwa na rzecz swojej macochy nie będzie zobowiązany do skorygowania dokonanych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych wchodzących w skład darowanego przedsiębiorstwa.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

• powstania przychodu po stronie darczyńcy z tytułu dokonanej darowizny jest nieprawidłowe,
• obowiązku dokonania korekty jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej