Temat interpretacji

Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2019 r. (data wpływu 21 maja 2019 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło w dniu 22 lipca 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości (pytanie Nr 3) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 2 lipca 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.263.2019.1.AP, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 2 lipca 2019 r. (data doręczenia 9 lipca 2019 r.). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek przesyłając kserokopię dowodu uiszczenia brakującej opłaty, nadaną za pośrednictwem . w dniu 16 lipca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą, w zakresie której osiągane dochody są opodatkowane wg zasad wskazanych w treści art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT), prowadzącą rozliczenia w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, stosownie do regulacji ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT).

Wnioskodawca w dniu ... stycznia 2008 r., w drodze zawartej umowy przeniesienia własności oraz ustanowienia hipoteki zawartej w wyniku uprzednio zawartej w dniu ... grudnia 2007 r. umowy sprzedaży warunkowej, nabył prawo własności nieruchomości położonej w miejscowości ...., gmina i jednostka ewidencyjna ...., powiat ...., utworzonej z jedynej działki Nr X o powierzchni 0,2500 ha. Nieruchomość ta na dzień jej nabycia przez Wnioskodawcę była zabudowana budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, wybudowanym przez sprzedających na podstawie decyzji Starosty Powiatowego, oznaczonym Nr Y w G..., o powierzchni użytkowej 314,60 m², który to budynek na moment nabycia znajdował się w stanie deweloperskim (do wykończenia). Cena sprzedaży przedmiotowej nieruchomości została ustalona na kwotę 1 290 000 zł. Sprzedawana nieruchomość zabudowana budynkiem oznaczonym Nr Y w miejscowości G..... została nabyta od osób fizycznych - małżonków (stanowiła ona przedmiot małżeńskiej współwłasności ustawowej), a sprzedaż nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Zakup przedmiotowego budynku (zabudowanej nieruchomości) został sfinansowany przez Wnioskodawcę w oparciu o udzielony Mu na ten cel kredyt bankowy (umowa z dnia stycznia 2008 r.) denominowany w CHF, z przeznaczeniem na sfinansowanie nabycia przedmiotowej nieruchomości położonej w miejscowości G... oraz sfinansowanie kosztów jej wykończenia. Kredyt został udzielony Wnioskodawcy w wysokości stanowiącej równowartość 591 707,20 CHF. Spłata kredytu ustalona została na 467 rat, tj. do dnia 20 grudnia 2046 r.

Od dnia nabycia przedmiotowej zabudowanej wskazanym budynkiem nieruchomości do czerwca 2008 r. Wnioskodawca poniósł nakłady związane z przedmiotową nieruchomością - roboty remontowe (adaptacja budynku) dla potrzeb prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W czerwcu 2008 r. nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych po uprzednim dokonaniu zgłoszenia zamiaru zmiany sposobu użytkowania nabytego budynku z budynku mieszkalnego na zakład montażu mebli. Zgłoszenia tego dokonano pismem skierowanym do Starosty z dnia ... lutego 2008 r., stosownie do obowiązujących w tym zakresie procedur. Właściwy organ nie wniósł sprzeciwu w terminie 30 dni, co oznaczało możliwość dokonania zmiany sposobu użytkowania przedmiotowego obiektu budowlanego. Z tytułu ponoszonych nakładów o charakterze remontowym w związku z istnieniem ich związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych, Wnioskodawcy przysługiwało uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego na gruncie regulacji ustawy o VAT. Ustalona wartość inwestycji (koszty nabycia zabudowanej nieruchomości oraz koszty do momentu przekazania nieruchomości do używania) ustalona została na kwotę 1 498 460 zł. Określona na dzień oddania do używania (wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy) wartość początkowa budynku dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych (po wyłączeniu wartości gruntu niepodlegającego amortyzacji) określona została na kwotę 1 231 734 zł 63 gr.

Budynek od dnia jego oddania do używania jest w całości wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie dla potrzeb prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, a dokonywane przez Niego od jego wartości początkowej odpisy amortyzacyjne stosownie do regulacji art. 22a-22o ustawy o PIT zaliczane są w ciężar podatkowych kosztów uzyskania przychodów. W zakresie prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane na gruncie regulacji ustawy o VAT. Do 2015 r. budynek wykorzystywany był w całości jako zakład montażu mebli.

W związku z zaistniałą zmianą profilu działalności Wnioskodawcy, na podstawie zawartej w dniu ... grudnia 2015 r. umowy najmu, od 2016 r. przedmiotowy budynek w znacznej części (tj. 210 m2) jest wynajmowany na potrzeby prowadzenia działalności handlowej przez inny podmiot gospodarczy. Pozostała część budynku (część biurowa) jest nadal wykorzystywana przez Wnioskodawcę dla potrzeb Jego działalności gospodarczej. Osiągane z tytułu jego wynajmu przychody stanowią przychody z działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z wykazanym związkiem przedmiotowej nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawcy oraz dokonywaną spłatą udzielonego na nabycie przedmiotowej nieruchomości kredytu denominowanego w walucie obcej (CHF), Wnioskodawca obok zaliczania w ciężar podatkowych kosztów uzyskania przychodów zalicza także zapłacone odsetki z tytułu udzielonego kredytu (stosownie do treści art. 22 ust. 1 w związku z brzmieniem art. 23 ust. 1 pkt 32 i 33 ustawy o PIT), a także wynikające ze spłaty przedmiotowego kredytu różnice denominacyjne, tj. różnice wynikające ze spłaty kapitału w wartości większej niż kwota otrzymanego kredytu (stosownie do brzmienia art. 22 ust. 1 w związku z treści art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT). Kwalifikację taką Wnioskodawca opiera na otrzymanej w tym zakresie interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 lipca 2009 r., Nr IBPBI/1/415-340/09/ZK, w której Organ interpretujący uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w przedmiotowej sprawie.

Wnioskodawca od momentu wprowadzenia przedmiotowego budynku do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie ponosił wydatków kwalifikowanych jako ulepszenie środka trwałego, których wartość osiągałaby 30% jego wartości początkowej. Łączna wartość wszystkich wydatków kwalifikowanych stosownie do regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako ulepszenie środka trwałego wyniosła w tym okresie ok. 32 000 zł.

W 2019 r. planowane jest dokonanie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, stanowiącej środek trwały Wnioskodawcy.

Z uwagi na fakt, w świetle którego zakup przedmiotowej nieruchomości został sfinansowany szczegółowo opisanym powyżej kredytem denominowanym kursem waluty obcej (frank szwajcarski) umowa sprzedaży zostanie skonstruowana w ten sposób, że ustalona cena sprzedaży zostanie w części zapłacona przez nabywcę z jego środków, bądź ze środków pochodzących z udzielonego nabywcy na ten cel kredytu bankowego w poniższy sposób:

• w części na rachunek bankowy prowadzony w związku z zawartą przedmiotową umową kredytu na nabycie przedmiotowej nieruchomości - w wysokości ustalonej w wydanym zaświadczeniu banku wartości pozostałego do spłaty kredytu na dzień zawarcia planowanej umowy sprzedaży, tj. w wysokości pozostałej do spłaty wartości kredytu denominowanego kursem waluty obcej przeliczonej na złotówki, oraz

• w pozostałej części na rachunek Wnioskodawcy.

Wskazany sposób rozliczenia sprzedaży nieruchomości pomiędzy stronami umożliwi dokonanie zbycia przedmiotowej nieruchomości stanowiącej składnik majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w stanie wolnym od obciążeń, tj. z uzyskaniem zgody banku na wykreślenie ujawnionej w księdze wieczystej przedmiotowej nieruchomości hipoteki stanowiącej zabezpieczenie udzielonego Wnioskodawcy i szczegółowo opisanego powyżej kredytu na nabycie przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż przedmiotowego budynku korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług w oparciu o treść regulacji art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o ustawy o podatku od towarów i usług (ewentualnie art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy)?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 3 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie pytania Nr 4 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie. Ponadto, w zakresie pytań Nr 1 oraz Nr 2 dotyczących podatku od towarów i usług, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, osiągnięte przychody z tytułu zbycia przedmiotowej nieruchomości, tj. nieruchomości zabudowanej budynkiem oznaczonym Nr Y, stanowiącej składnik majątku w prowadzonej działalności gospodarczej (środek trwały), stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, winny być kwalifikowane jako przychody z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, a zatem będą zaliczane do źródła przychodów wskazanego w treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W szczególności, z uwagi na dokonane w 2008 r. zgłoszenia zamiaru zmiany sposobu użytkowania nabytego budynku z budynku mieszkalnego na zakład montażu mebli (aktualnie jego wynajmowanie w przeważającej części oraz wykorzystywanie w pozostałej części (niewynajmowanej) na potrzeby prowadzonej działalności przez Wnioskodawcę), a także faktyczne dokonanie zmiany przeznaczenia budynku, brak jest podstaw dla stosowania regulacji art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do tej regulacji, do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio. W konsekwencji, regulacja ta znajduje zastosowanie w odniesieniu do przychodów z odpłatnego zbycia m.in. budynku mieszkalnego.

W tym miejscu zwrócenia uwagi wymaga, że regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyrażają definicji pojęcia budynku mieszalnego, stąd zasadnym staje się odwołanie do treści rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. z 1999 r., Nr 112, poz. 1316, ze zm.). Stosownie do zawartych w treści tego rozporządzenia objaśnień, pojęcie budynku mieszkalnego oznacza obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Natomiast zgodnie z tymi objaśnieniami pojęcie budynku niemieszkalnego oznacza obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny.

Następstwo powyższych definicji na gruncie analizowanego zdarzenia przyszłego stanowi zatem wniosek, w świetle którego przedmiotowy budynek, stosownie do treści powołanego rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie PKOB winien być klasyfikowany jako budynek niemieszkalny PKOB 12.

W efekcie na gruncie regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody wynikające ze zbycia przedmiotowej nieruchomości zabudowanej wskazanym budynkiem niemieszkalnym winny być kwalifikowane do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, stosownie do brzmienia art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a) - c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zasady ustalania przychodów z działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ww. ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei, przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c powołanej ustawy).

O tym, jaki składnik majątku może stanowić środek trwały, decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

&‒ o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z powyższych wyjaśnień wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej).

Stosownie natomiast do art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził tych składników do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, a w dniu 7 stycznia 2008 r., w drodze zawartej umowy przeniesienia własności oraz ustanowienia hipoteki zawartej w wyniku uprzednio zawartej w dniu ... grudnia 2007 r. umowy sprzedaży warunkowej, nabył prawo własności nieruchomości, która na dzień nabycia była zabudowana budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, wybudowanym przez sprzedających, który to budynek na moment nabycia znajdował się w stanie deweloperskim (do wykończenia). Cena sprzedaży przedmiotowej nieruchomości została ustalona na kwotę 1 290 000 zł. Zakup przedmiotowego budynku (zabudowanej nieruchomości) został sfinansowany przez Wnioskodawcę w oparciu o udzielony Mu na ten cel kredyt bankowy (kredyt mieszkaniowy denominowany w CHF, z przeznaczeniem na sfinansowanie nabycia przedmiotowej nieruchomości oraz sfinansowanie kosztów jej wykończenia). Od dnia nabycia przedmiotowej zabudowanej wskazanym budynkiem nieruchomości do czerwca 2008 r. Wnioskodawca poniósł nakłady związane z przedmiotową nieruchomością - roboty remontowe (adaptacja budynku) dla potrzeb prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W czerwcu 2008 r. nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych po uprzednim dokonaniu zgłoszenia zamiaru zmiany sposobu użytkowania nabytego budynku z budynku mieszkalnego na zakład montażu mebli. Ustalona wartość inwestycji (koszty nabycia zabudowanej nieruchomości oraz koszty do momentu przekazania nieruchomości do używania) ustalona została na kwotę 1 498 460 zł. Określona na dzień oddania do używania (wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy) wartość początkowa budynku dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych (po wyłączeniu wartości gruntu niepodlegającego amortyzacji) określona została na kwotę 1 231 734 zł 63 gr. Budynek od dnia jego oddania do używania jest w całości wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie dla potrzeb prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, a dokonywane przez Niego od jego wartości początkowej odpisy amortyzacyjne zaliczane są w ciężar podatkowych kosztów uzyskania przychodów. Do 2015 r. budynek wykorzystywany był w całości jako zakład montażu mebli. W związku z zaistniałą zmianą profilu działalności Wnioskodawcy, na podstawie zawartej umowy najmu, od 2016 r. przedmiotowy budynek w znacznej części (tj. 210 m²) jest wynajmowany na potrzeby prowadzenia działalności handlowej przez inny podmiot gospodarczy. Pozostała część budynku (część biurowa) jest nadal wykorzystywana przez Wnioskodawcę dla potrzeb Jego działalności gospodarczej. Osiągane z tytułu jego wynajmu przychody stanowią przychody z działalności gospodarczej Wnioskodawcy. W 2019 r. planowane jest dokonanie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, stanowiącej środek trwały Wnioskodawcy.

Generalnie przychód ze sprzedaży nieruchomości lub jej części, stanowiących własność podatnika, wykorzystywanych przez podatnika do celów prowadzonej działalności gospodarczej, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowi jego przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższa zasada ma zastosowanie również w przypadku sprzedaży nieruchomości, w tym budynków, stanowiących współwłasność, które wykorzystywano do celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca dokona sprzedaży przedmiotowej nieruchomości zabudowanej budynkiem, stanowiącej składnik majątku w prowadzonej działalności gospodarczej (środek trwały), która jest przez Niego wykorzystywana w działalności gospodarczej, to osiągnie przychód z działalności gospodarczej zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten będzie podlegał opodatkowaniu, zgodnie z wybraną formą opodatkowania dochodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo zaznaczyć należy, że tut. Organ wydając interpretacje w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności faktycznych podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej