Temat interpretacji

Skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2019 r. (data wpływu 19 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 lipca 2019 r. (data wpływu 19 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości.

Wniosek został podpisany przez Wnioskodawczynię, jednakże w podaniu w części D. Pełnomocnicy i przedstawiciele Wnioskodawcy wskazano jako pełnomocnika do doręczeń lub przedstawiciela (), nie dołączono natomiast do podania pełnomocnictwa, bądź innego dokumentu, z którego wynika prawo () do występowania w roli pełnomocnika Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym, skoro wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 138a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 28 czerwca 2019 r., nr 0112-KDIL3-2.4011.240.2019.1.DJ na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

W dniu 19 lipca 2019 r. do tut. organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie, w którym poinformowano, że pełnomocnictwo do doręczeń udzielone pełnomocnikowi zostało cofnięte z dniem 12 lipca 2019 r., tym samym w dalszym toku postępowania Strona działa bez pełnomocnika, a w konsekwencji pisma należy doręczać bezpośrednio Wnioskodawczyni.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest spadkobierczynią po A, która do chwili śmieci była właścicielką nieruchomości o powierzchni 109,8 m², dla której prowadzona jest księga wieczysta nr X oraz udział 1/2 w nieruchomości gruntowej, dla której prowadzona jest księga wieczysta o nr Y. Spadkodawczyni nabyła nieruchomość w dniu xx xx 1984 r. wskutek postanowienia Sądu Rejonowego. Fakt ten potwierdza wpis w dziale II odpisu zupełnego ksiąg wieczystych. Powyższe potwierdza także, że spadkodawczyni od 1984 r. do chwili śmierci była właścicielką ww. nieruchomości.

Spadkodawczyni zmarła xx xx 2005 r. Syn zmarłej A, B zrzekł się dziedziczenia, ponieważ działał z przekonaniem, że spadkodawczyni pozostawiła po sobie długi spadkowe w znacznej wysokości. Po odrzuceniu spadku przez syna spadkodawczyni, spadek przypadł Wnioskodawczyni (córce B i wnuczce A). Wnioskodawczyni z tych samych przyczyn, co B, odrzuciła spadek. Sąd Rejonowy stwierdził, że najbliższa rodzina odrzuciła spadek i jako podmiot dziedziczący wskazał Skarb Państwa Gminę.

Po czasie, kiedy Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w postępowaniu dokonała spisu inwentarza majątku po zmarłej A, rodzina zmarłej dowiedziała się, że spadkodawczyni nie pozostawiła po sobie długów spadkowych, a dotychczasowa wiedza na ten temat była błędna. Komornik w stosownym postanowieniu z dnia xx xx 2014 r. wskazał, że scheda spadkowa nie posiada zadłużeń. Posiada za to aktywa, jakimi są ww. nieruchomości.

Wnioskodawczyni złożyła wniosek do Sądu Rejonowego o uchylenie odrzucenia spadku, złożonego wskutek błędu. Sąd Rejonowy w postanowieniu z dnia xx xx 2018 r. (prawomocne od xx xx 2019 r.) zmienił postanowienie o sygn. i stwierdził, że Wnioskodawczyni wraz z dwiema siostrami odziedziczyła spadek po A w udziale 1/3.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawczynię udziału w ww. nieruchomości powstanie po stronie Wnioskodawczyni obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT) z tytułu zbycia nieruchomości jeżeli od chwili nabycia przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości nie upłynęło 5 lat?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku sprzedaży udziału w nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr X oraz Y przed upływem 5 lat licząc od dnia nabycia spadku, nie powstanie obowiązek uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT), ponieważ zgodnie z aktualnym brzmieniem art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę. Tym samym skoro spadkodawczyni nabyła ww. nieruchomości wskutek zniesienia współwłasności w 1984 r., a prawomocnym postanowieniem sądu Wnioskodawczyni nabyła prawo do spadku po zmarłej A w 2018 r., to okres własności nieruchomości A i Wnioskodawczyni należy zsumować, a łącznie przekracza on okres 5 lat i wynosi 34 lata (okres między 1985 a 2019 r.).

W związku z powyższym w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawczynię udziału w ww. nieruchomości w okresie krótszym niż 5 lat licząc od dnia nabycia nieruchomości (w drodze spadku), po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT).

Podobne stanowisko zostało już wyrażone w interpretacji nr 0115-KDIT3.4011.101.2019.1.DP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 924 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej.

Stosownie do art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego, powołanie do spadku, czyli przekazanie w spadku majątku, wynika z ustawy albo z testamentu, jednakże dniem nabycia spadku przez spadkobiercę jest data śmierci spadkodawcy. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W tym miejscu należy wskazać, że w dniu 1 stycznia 2019 r., w związku z opublikowaniem ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wprowadzono art. 10 ust. 5, zgodnie z którym w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Stosownie do art. 16 ww. ustawy zmieniającej, przepisy art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Wobec powyższego od dnia 1 stycznia 2019 r. pięcioletni okres, po upływie którego nie powstanie obowiązek uiszczenia podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości nabytych w drodze spadku liczony jest od końca roku, w którym spadkodawca ją nabył lub wybudował, a nie tak jak w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. - od końca roku, w którym został otwarty spadek (w którym zmarł spadkodawca). Zmiana obejmuje zatem wszystkich, którzy dokonają zbycia nieruchomości po dniu 31 grudnia 2018 r., bez względu na datę odziedziczenia nieruchomości.

Moment nabycia spadku przez spadkobiercę należy ocenić zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) w związku z art. 10 ust. 5 ww. ustawy (czyli nabytych w drodze spadku), decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia przez spadkodawcę.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest spadkobiercą po A, która do chwili śmieci była właścicielką nieruchomości o powierzchni 109,8 m² oraz 1/2 udziału w nieruchomości gruntowej. Spadkodawczyni nabyła nieruchomość w dniu xx xx 1984 r. Spadkodawczyni zmarła xx xx 2005 r. Syn zmarłej zrzekł się dziedziczenia, ponieważ działał z przekonaniem, że spadkodawczyni pozostawiła po sobie długi spadkowe w znacznej wysokości. Po odrzuceniu spadku przez syna spadkodawczyni, spadek przypadł Wnioskodawczyni (wnuczce zmarłej). Wnioskodawczyni z tych samych przyczyn, co syn zmarłej, odrzuciła spadek. Sąd Rejonowy stwierdził, że najbliższa rodzina odrzuciła spadek i jako podmiot dziedziczący wskazał Skarb Państwa. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w prowadzonym postępowaniu dokonał spisu inwentarza majątku po zmarłej. Wówczas rodzina zmarłej dowiedziała się, że spadkodawczyni nie pozostawiła po sobie długów spadkowych, a dotychczasowa wiedza na ten temat była błędna. Komornik w stosownym postanowieniu wskazał, że scheda spadkowa nie posiada zadłużeń. Posiada za to aktywa jakimi są ww. nieruchomości. Wnioskodawczyni złożyła wniosek do Sądu Rejonowego o uchylenie odrzucenia spadku, złożonego wskutek błędu. Sąd Rejonowy w postanowieniu z dnia xx xx 2018 r. (prawomocne od xx xx 2019 r.) zmienił wcześniej wydane postanowienie i stwierdził, że Wnioskodawczyni odziedziczyła spadek po zmarłej w udziale 1/3 części.

Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Wnioskodawczynię udziału w przedmiotowej nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie, czy odpłatne zbycie ww. udziałów będzie miało miejsce po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez spadkodawczynię.

W przedmiotowej sprawie datą nabycia nieruchomości przez spadkodawczynię, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest, jak wskazano we wniosku, dzień xx xx 1984 r. Zatem, pięcioletni okres liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez spadkodawczynię, przewidziany w ww. przepisach upłynął z dniem 31 grudnia 1989 r. Odpłatne zbycie posiadanych przez Wnioskodawczynię udziałów w tej nieruchomości dopiero nastąpi.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że planowane przez Wnioskodawczynię odpłatne zbycie udziału w nieruchomości z zastrzeżeniem, że nie nastąpi ono w wykonaniu działalności gospodarczej nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie ww. udziału nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez spadkodawczynię. W związku z powyższym, na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Końcowo zaznaczyć należy, że tutejszy organ wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i własnym stanowiskiem w sprawie, tym samym organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności faktycznych podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawczyni. Nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych spadkobierców.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej