Temat interpretacji

Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2019 r. (data wpływu 4 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni od 2016 roku prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej updof). Przedmiotem działalności Wnioskodawczyni jest:

• 68.20.Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (przeważająca działalność gospodarcza),
• 74.30.Z Działalność związana z tłumaczeniami,
• 86.23.Z Praktyka lekarska dentystyczna,
• 86.90.A Działalność fizjoterapeutyczna,
• 86.90.D Działalność paramedyczna,
• 86.90.E Pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej niesklasyfikowana,
• 96.02.Z Fryzjerstwo i pozostałe zabiegi kosmetyczne.

Wnioskodawczyni w dniu 8 kwietnia 1999 roku aktem notarialnym () nabyła do majątku wspólnego niezabudowaną nieruchomość, składającą się z działek o numerach X i Y, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą (), zwaną w dalszej części wniosku nieruchomością. Następnie na mocy orzeczenia z dnia 25 września 2008 roku sygn. akt: () Wnioskodawczyni nabyła ww. nieruchomość do majątku osobistego w drodze podziału majątku wspólnego.

W ewidencji gruntów prowadzonej przez właściwego starostę powiatowego nieruchomość ta posiada oznaczenia grunty orne. Wnioskodawczyni nie nabywała przedmiotowej nieruchomości w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 updof. Wnioskodawczyni nie wykorzystywała działek w żaden sposób na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 updof. Nieruchomości nie wpisano do ewidencji środków trwałych Wnioskodawczyni. Nieruchomość będąca własnością Wnioskodawczyni jest przedmiotem opodatkowania podatkiem rolnym oraz podatkiem od nieruchomości. Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonego uchwałą rady gminy z dnia 1 marca 2010 roku oraz () z dnia 30 września 2010 roku, przedmiotowa nieruchomość położona jest częściowo na terenie zabudowy usługowej oraz rzemieślniczej (2Ur), a częściowo na terenie zieleni izolacyjnej (ZI). Dla działki wydany został plan zagospodarowania przestrzennego, w którym dla działek przewidziano przeznaczenie budowlane.

Obecnie Wnioskodawczyni jest na etapie podejmowania czynności zmierzających do sfinalizowania transakcji sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawczyni aktem notarialnym z dnia 12 kwietnia 2019 roku zawarła z potencjalnym nabywcą nieruchomości umowę przedwstępną sprzedaży ww. nieruchomości. Wnioskodawczyni nie podejmowała wcześniej profesjonalnych działań zmierzających do sprzedaży nieruchomości, podziałów geodezyjnych przedmiotowej nieruchomości, nie wnosiła o wydanie warunków zabudowy, jak również nie prowadziła działań o charakterze reklamowym, zmierzających do sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dochód ze sprzedaży nieruchomości stanowić będzie dochód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 updof?

Stanowisko Wnioskodawczyni w odniesieniu do pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawczyni odpowiedź na pytanie 1 powinna być przecząca dochód ze sprzedaży działek nie będzie stanowił dochodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 updof. Działanie Wnioskodawczyni nie będzie bowiem stanowić prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 updof.

Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość przed wielu laty, bez związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zgodnie z poglądami wyrażanymi w orzecznictwie, o kwalifikacji sprzedaży nieruchomości jako dochodzie ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 updof, świadczy:

• wysoka organizacja działalności,
• uczynienie ze sprzedaży nieruchomości stałego źródła zarobkowania,
• powtarzalność i częstotliwość transakcji,
• duża skala działalności, przekraczająca zwykły zarząd majątkiem prywatnym

(wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 września 2015 r. II FSK 1557/13, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2015 r. II FSK 773/13, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 grudnia 2014 r. II FSK 2728/12, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 października 2014 r. II FSK 2390/12).

Orzecznictwo wskazuje także na konieczność uwzględnienia zamiaru podatnika:

Istotne znaczenie ma zatem, czy zamiarem podatnika było uczynienie sobie z odpłatnego zbycia nieruchomości stałego (ciągłego) źródła zarobkowania (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 czerwca 2016 r. II FSK 509/15).

Wnioskodawczyni w chwili nabycia nieruchomości nie towarzyszył zaś zamiar prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na obrocie przedmiotową nieruchomością. W orzecznictwie podkreśla się, iż nawet sam fakt dokonania podziału nieruchomości nie jest wystarczającą przesłanką uznania, że sprzedaż działek stanowić będzie dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej: ,,Samo tylko wyodrębnienie z jednej nieruchomości działek gruntu, powiązane także z koniecznością uprzedniego uzyskania stosownych decyzji administracyjnych (zatwierdzenie podziału, ustalenie warunków zabudowy w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) nie wykracza poza działania mieszczące się w zwykłym zarządzie własnymi sprawami majątkowymi (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 maja 2016 r. II FSK 1011/14).

Stanowisko Wnioskodawczyni w odniesieniu do pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawczyni odpowiedź na zadane pytanie nr 2 powinna być przecząca w przedstawionym zdarzeniu przyszłym sprzedaż nieruchomości nie będzie stanowiła przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a updof.

Powyższe jest konsekwencją przyjęcia, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym sprzedaż nieruchomości nie stanowi dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej wobec braku możliwości zakwalifikowania sprzedaży ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 updof. Z uwagi zaś na fakt, iż ewentualna sprzedaż działek nastąpiłaby po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, sprzedaż ta nie będzie stanowić przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a updof.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości na podstawie ww. regulacji nie powstanie, jeżeli spełnione będą łącznie dwa warunki:

1. odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
2. zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

W świetle powyższego dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych istotne znaczenie ma zatem data ich nabycia.

Odrębnym źródłem przychodów jest wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej bazuje na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy. Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla ustalenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Ponadto nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działań podjętych przez Wnioskodawczynię do właściwego źródła przychodu, należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z nabyciem oraz ze sprzedażą działek, o których mowa we wniosku.

Okoliczności przedstawione we wniosku wskazują, że Wnioskodawczyni od 2016 roku prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem nie jest obrót nieruchomościami. Wnioskodawczyni 8 kwietnia 1999 r. aktem notarialnym nabyła do majątku wspólnego niezabudowaną nieruchomość składającą się z dwóch działek (dalej: nieruchomość). Następnie na mocy orzeczenia z 25 września 2008 r. Wnioskodawczyni nabyła ww. nieruchomość do majątku osobistego w drodze podziału majątku wspólnego. W ewidencji gruntów prowadzonej przez właściwego starostę powiatowego nieruchomość ta posiada oznaczenia grunty orne. Wnioskodawczyni nie nabywała przedmiotowej nieruchomości w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni wskazała, że nie wykorzystywała ww. nieruchomości w żaden sposób na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą ani nie ujmowała jej w ewidencji środków trwałych. Nieruchomość będąca własnością Wnioskodawczyni jest przedmiotem opodatkowania podatkiem rolnym oraz podatkiem od nieruchomości. Według wydanego planu zagospodarowania przestrzennego działki składające się na ww. nieruchomość przeznaczono pod budownictwo. Obecnie Wnioskodawczyni jest na etapie podejmowania czynności zmierzających do sfinalizowania transakcji sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawczyni aktem notarialnym z 12 kwietnia 2019 r. zawarła z potencjalnym nabywcą nieruchomości umowę przedwstępną sprzedaży ww. nieruchomości. Wnioskodawczyni nie podejmowała wcześniej profesjonalnych działań zmierzających do sprzedaży nieruchomości, podziałów geodezyjnych, nie wnosiła o wydanie warunków zabudowy, jak również nie prowadziła działań o charakterze reklamowym, zmierzających do sprzedaży nieruchomości.

Z treści wniosku wynika zatem, że Wnioskodawczyni w stosunku do działek, które mają być przedmiotem sprzedaży, nie podejmowała w sposób ciągły, zorganizowany i zarobkowy żadnych czynności mogących świadczyć o jej aktywności w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Zachowanie Wnioskodawczyni w odniesieniu do ww. działek wskazuje na czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem. Nie są to działania o charakterze inwestycyjnym, ukierunkowane na osiągnięcie zysku, które są typowe dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

W związku z tym należy uznać, że sprzedaż wskazanej we wniosku nieruchomości składającej się z dwóch działek nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, a zatem nie będzie kwalifikowana do przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sprzedaż ww. nieruchomości należy rozpatrywać pod kątem możliwości powstania przychodu ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych tej transakcji decydujące znaczenie ma moment nabycia tych działek.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 10 ust. 6, który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nabyła działki 8 kwietnia 1999 r. Datą nabycia tych działek jest bowiem &− zgodnie z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych &− data nabycia tych nieruchomości do majątku wspólnego małżonków. Późniejsze ustanowienie rozdzielności majątkowej i dokonanie podziału majątku małżonków nie zmieniają daty nabycia działek wchodzących w skład zbywanej nieruchomości.

Biorąc pod uwagę powołane wcześniej przepisy, należy stwierdzić, że zbycie wskazanych we wniosku działek, z uwagi na to, że nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie, nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawczyni przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co za tym idzie, kwota uzyskana z tego tytułu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przychód ze sprzedaży nieruchomości nie będzie stanowić przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto sprzedaż tej nieruchomości nie będzie również skutkować powstaniem przychodu ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem Organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w niniejszym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej