Temat interpretacji

W zakresie skutków podatkowych otrzymania środków pieniężnych w związku z rozwiązaniem spółki komandytowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 8 marca 2019 r. (data wpływu 8 marca 2019 r.) uzupełnione pismem (data nadania 18 kwietnia 2019 r., data wpływu 18 kwietnia 2019 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 17 kwietnia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.184.2019.1.EC (data nadania 17 kwietnia 2019 r., data odbioru 17 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania środków pieniężnych w związku z rozwiązaniem spółki komandytowej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania środków pieniężnych w związku z rozwiązaniem spółki komandytowej.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 0114-KDIP3-1.4011.184.2019.1.EC z dnia 17 kwietnia 2019 r. (data nadania 17 kwietnia 2019 r., data doręczenia 18 kwietnia 2019 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 18 kwietnia 2019 r. (data nadania 18 kwietnia 2019 r., data wpływu 18 kwietnia 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  Pana A;
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  Pana B;
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  Pana C;
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  Pana D;

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca oraz Zainteresowani są wspólnikami spółki komandytowej (dalej: Spółka 1). Wnioskodawca jest komplementariuszem. Zainteresowani komandytariuszami Spółki 1.
Spółka 1 jest komandytariuszem w innej spółce komandytowej (dalej: Spółka 2), do której wniosła wkład niepieniężny w postaci całego swojego przedsiębiorstwa. Wnioskodawca i Zainteresowani są również komandytariuszami w Spółce 2.

Spółka 1 to spółka celowa, powstała celem ograniczenia ryzyka związanego z otwarciem i prowadzeniem jednego z lokali gastronomicznych należących do sieci lokali gastronomicznych Spółki 2. Umowa najmu tego lokalu w centrum handlowym stanowiła zagrożenie finansowe dla całej działalności Spółki 2 w razie nie osiągnięcia oczekiwanych poziomów sprzedaży. W związku z tym, że poziom sprzedaży w lokalu był satysfakcjonujący i pozwalał na pokrycie wszelkich zobowiązań związanych z prowadzonym lokalem, podjęto decyzję o przeniesieniu działalności związanej z tym jednym lokalem do Spółki 2, a więc spółki, w której prowadzone są pozostałe lokale gastronomiczne. W tym celu Spółka 1 wniosła aportem do Spółki 2 całe swoje przedsiębiorstwo (lokal gastronomiczny w centrum handlowym) i objęła w Spółce 2 funkcję komandytariusza.

Planowane jest wystąpienie Spółki 1 ze Spółki 2 a następnie rozwiązanie Spółki 1. Spółka 1 zostanie rozwiązana na podstawie jednomyślnej uchwały wszystkich wspólników. Zakończenie działalności Spółki 1 zostanie przeprowadzone na zasadach określonych w uchwale bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego Spółki 1. Uchwała będzie zawierała również zasady podziału majątku Spółki 1 pomiędzy wspólników. Wspólnicy Spółki 1 w wyniku likwidacji Spółki 1 otrzymają środki pieniężne.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 17 kwietnia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.182.2019.1.EC (data nadania 17 kwietnia 2019 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez złożenie oświadczenia i podpisu Zainteresowanego będącego stroną postępowania lub osoby upoważnionej, w brzmieniu aktualnie obowiązującym.

Pismem z dnia 18 kwietnia 2019 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek w terminie. Zainteresowany złożył podpis pod prawidłowym oświadczeniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane w wyniku rozwiązania Spółki 1 bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego środki pieniężne stanowić będą dla Wnioskodawcy i Zainteresowanych przychód podatkowy w rozumieniu przepisów ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane w wyniku rozwiązania Spółki 1 bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego środki pieniężne nie będą stanowić dla Wnioskodawcy i Zainteresowanych przychodu podatkowego w rozumieniu przepisów ustawy o PIT.

Zgodnie z przepisem art. 4 § 1 pkt 1 k.s.h. spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 58 ww. ustawy, rozwiązanie spółki powodują:

• przyczyny przewidziane w umowie spółki,
• jednomyślna uchwała wszystkich wspólników,
• ogłoszenie upadłości spółki,
• śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości,
• wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika,
• prawomocne orzeczenie sądu.

Stosownie do treści art. 67 § 1 k.s.h., w przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki. Likwidacja jest traktowana na równi z rozwiązaniem spółki na gruncie ustaw podatkowych.

Przez wskazany w art. 67 § 1 KSH tzw. "inny sposób zakończenia działalności spółki" należy, zdaniem Wnioskodawcy, rozumieć między innymi:

• przejęcie przedsiębiorstwa spółki przez jednego lub kilku wspólników wraz z obowiązkiem spłaty na rzecz wspólników,
• zbycie przedsiębiorstwa spółki osobie trzeciej,
• wniesienie przedsiębiorstwa, bądź wybranych aktywów spółki do założonej w tym celu bądź istniejącej spółki, czy rozwiązanie spółki osobowej bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego.

W świetle powyższych przepisów w przypadku rozwiązania spółki osobowej przeprowadzanie likwidacji nie jest obligatoryjne. Decyzja o przeprowadzeniu procesu likwidacji leży w granicach dyspozycji samych wspólników, którzy mają prawo do odmiennego ukształtowania losów spółki podlegającej rozwiązaniu. Istotne jest jedynie, aby przyjęte przez wspólników zasady doprowadziły do zakończenia działalności spółki, uregulowania/zabezpieczenia jej zobowiązań oraz rozwiązania spółki. Oznacza to, że spółka osobowa może zostać rozwiązana bez konieczności przeprowadzenia procesu likwidacyjnego. Tym samym, w myśl przepisów KSH, nie należy uzależniać rozwiązania spółki od jej likwidacji, rozumianej jako postawienie spółki osobowej w stan likwidacji oraz przeprowadzenie formalnej procedury likwidacyjnej.

Tym bardziej, że zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2011 r. (sygn. Akt IV CSK 473/10) możliwe są różne rozwiązania zakończenia działalności spółki osobowej: "W świetle art. 67 k.s.h. wspólnicy powinni określić w jaki sposób zostanie zastąpiona procedura likwidacji spółki. Możliwe są różne rozwiązania. Porozumienie pomiędzy wspólnikami może zatem obejmować np. upoważnienie dla określonej osoby do sprzedaży majątku spółki i zaspokojenia wierzycieli (...) lub przejęcie majątku przez jednego ze wspólników i zobowiązania się wobec pozostałych, że zaspokoi wierzycieli (...)".

Należy stwierdzić, że postępowanie likwidacyjne polega jedynie na podjęciu czynności faktycznych i prawnych, które zmierzają do upłynnienia majątku spółki osobowej i spłaty jej zobowiązań. Jeżeli spółka nie ma zobowiązań ani majątku wystarczające jest podjęcie uchwały wszystkich wspólników, a następnie zgłoszenie rozwiązania spółki do sądu rejestrowego oraz wyrejestrowanie jej z urzędu skarbowego, urzędu statystycznego, likwidacja rachunków bankowych itp. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, likwidacja spółki (zakończenie jej bytu prawnego) nie musi być związane bezpośrednio z przeprowadzeniem postępowania likwidacyjnego spółka osobowa może zostać zlikwidowana w wyniku podjęcia szeregu innych, wskazanych powyżej działań.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że rozwiązanie spółki osobowej z przeprowadzeniem procedury likwidacyjnej ma identyczne skutki jak jej rozwiązanie bez przeprowadzenia procedury likwidacyjnej, skoro są to alternatywne formy zakończenia bytu prawnego spółki osobowej. W obu przypadkach bowiem rozwiązanie spółki osobowej prowadzi do zakończenia wykonywanej w ramach tej spółki działalności gospodarczej, przy czym w sytuacji rozwiązania umowy spółki osobowej bez przeprowadzenia likwidacji to wspólnicy spółki (a nie likwidator) doprowadzą do zakończenia jej działalności oraz do jej wykreślenia z rejestru.

Przechodząc na grunt ustawy PIT, to należy wskazać, że dochody spółek niebędących osobami prawnymi nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników takiej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce niebędącej podatnikiem podatku dochodowego uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki jawnej bądź komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f., za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 3 pkt 10 u.p.d.o.f., do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki.

Należy stwierdzić, iż przepisy ustawy o PIT, odnoszące się do likwidacji spółki niebędącej osobą prawną, należy interpretować w związku z przepisami KSH, w tym art. 67 § 1 w związku z art. 58 pkt 2 i art. 103 KSH, odnoszącymi się do możliwości rozwiązania spółki, nie zaś wyłącznie do samego procesu jej likwidacji. W ocenie Spółki, istotny jest efekt w postaci zakończenia bytu prawnego podmiotu (likwidacja), a nie proces, jaki prowadzi do tego efektu. Zatem w przypadku rozwiązania spółki osobowej zarówno w sytuacji przeprowadzenia sformalizowanego procesu likwidacji, jak i bez przeprowadzania takiego procesu (ale zakończonego likwidacją) na gruncie ustawy o PIT skutki podatkowe tych zdarzeń są identyczne i oznaczają likwidację działalności gospodarczej. Należy nadmienić, iż różnice pomiędzy likwidacją spółki w drodze likwidacji a jej likwidacją bez przeprowadzenia likwidacji są takie, że pierwszy sposób trwa dłużej i wymaga przeprowadzenia większej ilości czynności. Stosuje się go zwykle wtedy, gdy wspólnicy nie są pewni co do ilości i wartości majątku spółki, albo są w konflikcie. Drugi tryb jest szybszy dla spółki, ale jednocześnie wymaga zgodnego współdziałania wszystkich wspólników. Tym samym Wnioskodawca, kierując się zasadą racjonalności prawodawcy, stoi na stanowisku, że pod względem podatkowym ustawodawca nie czyni różnic pomiędzy obydwoma w/w sposobami i mówi ogólnie o likwidacji. Wnioskodawca nie znajduje uzasadnienia odmiennego twierdzenia.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, w którym Wnioskodawca (jako wspólnik spółki osobowej) przewiduje otrzymanie części majątku spółki osobowej w postaci środków pieniężnych po rozwiązaniu spółki osobowej bez przeprowadzania procesu likwidacji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż zastosowanie znajdzie w tej sytuacji art. 14 ust. 3 pkt 10 u.p.d.o.f., i tym samym nie dojdzie do powstania po jego stronie, ani po stronie Zainteresowanych, przychodu z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm.), spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych, określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

W myśl art. 58 ww. ustawy rozwiązanie spółki powodują:

• przyczyny przewidziane w umowie spółki,

• jednomyślna uchwała wszystkich wspólników,

• ogłoszenie upadłości spółki,

• śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości,

• wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika,

• prawomocne orzeczenie sądu.

Stosownie do treści art. 67 § 1 Kodeksu spółek handlowych, w przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

W konsekwencji, wskazane w ww. art. 58 Kodeksu spółek handlowych rozwiązanie spółki osobowej skutkuje zakończeniem działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto podkreślić należy, że w przypadku rozwiązania spółki osobowej przeprowadzanie likwidacji nie jest obligatoryjne. Tym samym, w myśl przepisów ww. Kodeksu, nie należy uzależniać rozwiązania spółki od jej likwidacji.

Ponadto, stwierdzić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnoszące się do likwidacji działalności gospodarczej należy interpretować w związku z przepisami Kodeksu spółek handlowych odnoszącymi się do rozwiązania spółki, a nie do procesu jej likwidacji. Zatem, w przypadku rozwiązania spółki osobowej zarówno w sytuacji przeprowadzenia likwidacji, jak i bez przeprowadzania procesu likwidacji na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozpoznać należy zdarzenie likwidacji działalności gospodarczej.

W związku z tym należy uznać, że zarówno likwidacja, jak i rozwiązanie spółki osobowej, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wywołują te same konsekwencje podatkowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Spółka osobowa to spółka prawa handlowego, która nie posiada osobowości prawnej. Dochody spółek niebędących osobami prawnymi nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników takiej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce niebędącej podatnikiem podatku dochodowego uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarczą.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady, do kategorii przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej są zaliczane wszystkie przychody osiągane w związku z tą działalnością. Wyjątki od powyższej zasady wprowadza art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazujący na przysporzenia uzyskiwane w związku z tą działalnością, które nie są uważane za przychody podatkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki.

Omawiany przepis został wprowadzony do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dniem 1 stycznia 2011 r. mocą ustawy z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 226, poz. 1478) jako jedno z unormowań mających na celu sprecyzowanie sposobu opodatkowania wspólników w przypadku zakończenia działalności spółki niebędącej osobą prawną.

Ponadto z dniem 1 stycznia 2015 r. mocą ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 1328, z późn. zm.) powyższy katalog regulacji dotyczących skutków podatkowych likwidacji spółki niebędącej osobą prawną został rozbudowany poprzez wprowadzenie do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 14 ust. 8. W myśl tego przepisu, przez środki pieniężne, o których mowa w ust. 3 pkt 10 i 11, rozumie się również wartość wierzytelności uprzednio zarachowanej jako przychód należny, pomniejszonej o należny podatek od towarów i usług, oraz wierzytelności z tytułu udzielonej przez spółkę niebędącą osobą prawną pożyczki z wyjątkiem wierzytelności z tytułu odsetek od opóźnionej zapłaty oraz wierzytelności z tytułu odsetek od takiej pożyczki, jeżeli wierzytelności te zostały spłacone na rzecz otrzymującego je wspólnika.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca oraz Zainteresowani są wspólnikami spółki komandytowej (Spółka 1). Spółka 1 wniosła wkład niepieniężny w postaci swojego przedsiębiorstwa do Spółki komandytowe (Spółka 2). Planowane jest wystąpienie Spółki 1 ze Spółki 2, a następnie rozwiązanie Spółki 1. Spółka 1 zostanie rozwiązana na podstawie jednomyślnej uchwały wszystkich wspólników. Zakończenie działalności Spółki 1 zostanie przeprowadzone na zasadach określonych w uchwale bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego Spółki 1. Uchwała będzie zawierała również zasady podziału majątku Spółki 1 pomiędzy wspólników. Wspólnicy Spółki 1 w wyniku likwidacji Spółki 1 otrzymają środki pieniężne.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że otrzymanie kwot pieniężnych na moment rozwiązania spółki bez przeprowadzenia formalnej likwidacji nie będzie skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawcy i Zainteresowanych przychodu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy i Zainteresowanych uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78-79, 56-126 Wrocław za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej