Temat interpretacji

Możliwość opodatkowania przychodu z tytułu wykonywania usług kierownika budowy oraz z tytułu wykonywania kosztorysów budowy oraz przeglądów budowlanych w ramach działalności nierejestrowej; koszty uzyskania przychodów w ramach działalności nierejestrowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 maja 2019 r. (data wpływu 10 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• możliwości opodatkowania przychodu z tytułu wykonywania usług kierownika budowy w ramach działalności nierejestrowej jest prawidłowe,
• kosztów uzyskania przychodów w ramach działalności nierejestrowej jest prawidłowe,
• możliwości opodatkowania przychodu z tytułu wykonywania kosztorysów budowy oraz przeglądów budowlanych w ramach działalności nierejestrowej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony 10 maja 2019 r. i 28 maja 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• możliwości opodatkowania przychodu z tytułu wykonywania usług kierownika budowy w ramach działalności nierejestrowej,
• kosztów uzyskania przychodów w ramach działalności nierejestrowej,
• możliwości opodatkowania przychodu z tytułu wykonywania kosztorysów budowy oraz przeglądów budowlanych w ramach działalności nierejestrowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

I.

Osoba zatrudniona na etat (umowa o pracę składki ZUS odprowadzane) zamierza świadczyć sporadycznie, jako osoba fizyczna, usługi kierownika budowy w ramach działalności nierejestrowej (miesięczny przychód nie będzie przekraczał 50% minimalnego wynagrodzenia), na podstawie ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców.

Usługi kierownika budowy dotyczyć będą w szczególności:

• bezpośredniego pobytu na budowie w momencie realizacji budynku mieszkalnego, gospodarczego,
• nadzorowania nad prawidłowym wykonaniem stropów, murów, nadproży, fundamentów, konstrukcji dachowych, elewacji, robót wykończeniowych oraz fizycznego uczestnictwa w pracach,
• pokazania prawidłowego wykonania technicznego robót,
• prowadzenia dokumentacji budowy,
• zgłoszenia obiektu budowlanego do odbioru oraz uczestniczenia w czynnościach odbioru i zapewnienia usunięcia stwierdzonych wad.

Opisane czynności dotyczyć będą domów jednorodzinnych u osób fizycznych.

II.

Przy działalności nierejestrowej Wnioskodawca będzie również ponosił koszty uzyskania przychodu, np. zakup książek budowy. Zamierza w zeznaniu rocznym PIT-36 przy obliczaniu dochodu odliczyć te koszty, które poniósł w związku z wykonywaną działalnością, i dokumentować je fakturami, paragonami.

III.

Wnioskodawca zamierza wykonywać kosztorysy budowy. Prace te nie będą ściśle powiązane z pełnieniem funkcji kierownika budowy, lecz wykonywane dodatkowo, jeżeli Wnioskodawca otrzyma takie zlecenie.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku (data wpływu 28 maja 2019 r.) Wnioskodawca wskazał, że jako osoba fizyczna nie prowadził działalności gospodarczej w okresie ostatnich 60 miesięcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy sporadyczne prowadzenie usług kierownika budowy na rzecz osób fizycznych może podlegać pod działalność nierejestrową, gdzie przychód miesięczny nie będzie przekraczał 50% minimalnego wynagrodzenia?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 3.

W dniu 30 kwietnia 2018 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r., poz. 646).

Wnioskodawca jako osoba fizyczna nie prowadził działalności gospodarczej w okresie ostatnich 60 miesięcy. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. ustawy nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w każdym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. i minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2017 r. poz. 847 oraz z 2018 r. poz. 650) od dnia 1 stycznia 2019 r. ustala się minimalne wynagrodzenie za pracę w wysokości 2250 zł.

Czynności wykonywane w ramach działalności nierejestrowej miałyby mieć charakter sporadyczny, czyli wykonywane w sposób rzadki, okazjonalny i nie mający charakteru działalności gospodarczej (ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, art. 2 Działalnością gospodarczą jest działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły).

Wykonywanie usług kierownika budowy, wykonywanie kosztorysów budowy, przeglądów budowlanych 5-letnich i rocznych na rzecz osób fizycznych (nie dotyczących spółek cywilnych) na co dzień nie wymaga uzyskania koncesji bądź licencji, nie powoduje obowiązku założenia działalności, gdyż nie ma charakteru ciągłości bądź zorganizowania. Usługi kierownika budowy, wykonywanie kosztorysów i przeglądów budowlanych są również zwolnione z rejestracji, gdyż będą prowadzone przez osobę fizyczną, która podejmie pracę w sposób samodzielny (stanowi o tym art. 5 ust. 5 ustawy Prawo Przedsiębiorców z dnia 6 marca 2018 r.) i będą prowadzone jedynie na rzecz osób fizycznych. Jeżeli osoba fizyczna prowadząca działalność nierejestrową przekroczy przychód należny w przynajmniej jednym miesiącu prowadzenia tej działalności będzie zobligowana do założenia działalności gospodarczej i zarejestrowania się w Centralnej Ewidencji Informacji o Działalności Gospodarczej art. 5 ust. 4 (Dz.U.2018.0.646 ustawa z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców) w ciągu 7 dni od dnia, w którym nastąpiło przekroczenie przychodu, gdzie przychód według art. 5 ust. 6 rozumie się jako kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane zawiera w sobie zapisy dotyczące uprawnień budowlanych specjalistów do przeprowadzania badań stanu technicznego budynku mieszkalnego art. 3 pkt 2a Prawo budowlane, art. 62 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2, art. 62 ust. 4, należy mieć na uwadze przepisy dotyczące przynależności do właściwej izby samorządu zawodowego (ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów oraz inżynierów budownictwa (Dz.U. z 2016 r. poz. 1725) oraz uprawnień budowlanych.

Reasumując, na podstawie ww. ustaw, Wnioskodawca jako osoba fizyczna może wykonywać usługi kierownika budowy, wykonywać kosztorysy oraz przeglądy 5-letnie i roczne na rzecz osób fizycznych, gdyż:

• przychód należny z działalności nierejestrowej nie będzie przekraczał w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia,
• Wnioskodawca nie wykonywał działalności gospodarczej w ciągu ostatnich 60 miesięcy, działalność którą zamierza wykonywać nie będzie dotyczyć spółek cywilnych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Brak zarejestrowanej działalności gospodarczej nie oznacza, że uzyskiwane dochody są zwolnione z opodatkowania. Osoba, która zamierza prowadzić działalność nierejestrową, musi odprowadzić należny podatek dochodowy. Według ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U z 2018 r. poz. 1509), w myśl obowiązującego od dnia 30 kwietnia 2018 r. art. 20 ust. 1ba przychody osiągane z działalności, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy Prawo Przedsiębiorców, należy kwalifikować do przychodów z innych źródeł, które ustawodawca ujął w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzałyby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że są nimi wszelkie rzeczywiście poniesione przez podatnika racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów.

Na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia, że dany wydatek został faktycznie poniesiony i że spełnia on ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu w szczególności, że pozostaje on w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub możliwością powstania przychodu.

Podatnik ma zatem prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich poniesionych przez siebie wydatków, które nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy, pod warunkiem że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Aby dany koszt mógł być zaliczany do kosztów uzyskania przychodów musi być również prawidłowo udokumentowany.

Powołany przepis art. 22 ww. ustawy nie określa zasad dokumentowania wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. Zatem dowód księgowy jest dokumentem potwierdzającym przeprowadzenie danej operacji gospodarczej. Podatnik, uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu, odnosi ewentualną korzyść podatkową, ponieważ ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Podatnik musi więc udokumentować, że dany wydatek jest kosztem uzyskania przychodu i że został on poniesiony w celu osiągnięcia przychodu z danej działalności. Według art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Dowodami w art. 188 ww. ustawy mogą być w szczególności księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku działalności analitycznej Krajowej Informacji Skarbowej, czynności sprawdzających kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenie skarbowe.

Dowód księgowy jest podstawą zapisów księgowych. Aby dokument mógł być uznany za dowód księgowy, musi spełniać odpowiednie wymagania. Powinien zawierać określone elementy niezbędne do szczegółowego odzwierciedlenia dokonanej operacji gospodarczej, a także kompletny i bez błędów rachunkowych.

Według powyższych przepisów i przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawca może w zeznaniu rocznym PIT-36 przy obliczaniu dochodu odliczyć koszty, które poniósł ściśle w związku z wykonywaną działalnością nierejestrową, np. zakup książek budowy, na podstawie faktur bądź paragonów. Może zatem poniesione wydatki koszty udokumentować wszelkimi dowodami, o których mowa w art. 181 Ordynacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• możliwości opodatkowania przychodu z tytułu wykonywania usług kierownika budowy w ramach działalności nierejestrowej jest prawidłowe,
• kosztów uzyskania przychodów w ramach działalności nierejestrowej jest prawidłowe,
• możliwości opodatkowania przychodu z tytułu wykonywania kosztorysów budowy oraz przeglądów budowlanych w ramach działalności nierejestrowej jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa określa źródła przychodów, jednym z których w myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy są inne źródła.

Zgodnie z przepisem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Stosownie do art. 20 ust. 1ba cytowanej ustawy: za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się również przychody osiągane z działalności, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646).

W dniu 30 kwietnia 2018 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r., poz. 646, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. ustawy: nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2017 r. poz. 847 oraz z 2018 r. poz. 650), i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej.

Stosowanie tego przepisu to prawo, a nie obowiązek potencjalnego przedsiębiorcy osoba wykonująca działalność może w każdej chwili złożyć wniosek o wpis do CEiDG, wchodząc w reżim obowiązujący zarejestrowanych przedsiębiorców (art. 5 ust. 2).

Działalność określona w art. 5 ust. 1 stanowi tzw. działalność nierejestrową.

Należy zauważyć, że przepis art. 20 ust. 1ba ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odsyła wprost do zapisu art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców. Z kolei art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców wymienia warunki uznania działalności za działalność nierejestrową, nie wskazując innych ograniczeń, czy wyłączeń. Tak więc w rozumieniu ustawy Prawo przedsiębiorców działalność będzie uznana za działalność nierejestrową, jeśli będzie wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekroczy w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie o minimalnym wynagrodzeniu za pracę i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej. W sytuacji, gdy osoba fizyczna wykonuje w ramach działalności nierejestrowej różne czynności, do ustalenia, czy przychód należny nie przekroczył w poszczególnych miesiącach 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, należy wziąć pod uwagę łączne przychody należne uzyskane z tej działalności w danym miesiącu.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca zamierza świadczyć sporadycznie, jako osoba fizyczna, usługi kierownika budowy w ramach działalności nierejestrowej na podstawie ustawy Prawo przedsiębiorców (miesięczny przychód nie będzie przekraczał 50% minimalnego wynagrodzenia). Ponadto Wnioskodawca zamierza wykonywać kosztorysy budowy oraz przeglądy budowlane. Prace te nie będą ściśle powiązane z pełnieniem funkcji kierownika budowy, lecz wykonywane dodatkowo, jeżeli Wnioskodawca otrzyma takie zlecenie. Wnioskodawca jako osoba fizyczna nie prowadził działalności gospodarczej w okresie ostatnich 60 miesięcy.

Mając powyższe na względzie, w przypadku, gdy jak wskazał Wnioskodawca prowadzone przez niego czynności będą wykonywane na zasadach tzw. działalności nierejestrowej, osiągnięte z tych czynności przychody należne Wnioskodawca może zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu natomiast do kosztów uzyskania przychodów należy stwierdzić, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie rzeczywiście poniesione przez podatnika, racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów.

Należy podkreślić, że to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia, że dany wydatek został faktycznie poniesiony i że spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu w szczególności, że pozostaje on w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub możliwością powstania przychodu.

Podatnik ma zatem prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich poniesionych przez siebie wydatków, które nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy, pod warunkiem że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów). Aby dany koszt mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi ponadto zostać prawidłowo udokumentowany.

Jak już wskazano powyżej, przesłanką konieczną do zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie związku przyczynowego między poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Każdorazowa ocena wydatków poniesionych przez podatnika wymaga zatem dokonania indywidualnej analizy.

Powołany wyżej przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa zasad dokumentowania wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów.

Należy zauważyć, że dowód księgowy jest dokumentem potwierdzającym przeprowadzenie danej operacji gospodarczej. Podatnik, uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu, odnosi ewidentną korzyść podatkową, ponieważ ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na podatniku spoczywa więc ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Ma on obowiązek nie tylko udokumentować, że wydatek został poniesiony (prawidłowo zarachowany), ale wykazać także, że poniesiony został w celu osiągnięcia przychodu.

Należy przy tym zwrócić uwagę na istotę dowodów nabycia towarów lub usług w postępowaniu kontrolnym lub podatkowym. Stosownie do art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900): jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Dowodami w postępowaniu podatkowym, zgodnie z art. 181 ww. ustawy, mogą być w szczególności księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku działalności analitycznej Krajowej Administracji Skarbowej, czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe.

Użyte przez ustawodawcę sformułowanie w szczególności wskazuje, że katalog dowodów jest otwarty. Wskazane jest zatem posiadanie (pod kątem ewentualnego postępowania kontrolnego lub podatkowego) wszelkich dowodów, potwierdzających zaistnienie danego zdarzenia gospodarczego.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy prawa oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że Wnioskodawca może w zeznaniu rocznym PIT-36 przy obliczaniu dochodu odliczyć koszty, które poniósł ściśle w związku z wykonywaną działalnością nierejestrową (np. zakup książek budowy). Wnioskodawca może wydatki udokumentować wszelkimi dowodami, o których mowa w art. 181 Ordynacji podatkowej.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 1.

Osiągnięte przez Wnioskodawcę przychody z wykonywania usług kierownika budowy na zasadach tzw. działalności nierejestrowej Wnioskodawca może zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 2.

W związku z prowadzoną działalnością nierejestrową Wnioskodawca będzie mógł przy obliczaniu dochodu odliczyć koszty, które poniósł ściśle w związku z wykonywaną działalnością nierejestrową (np. zakup książek budowy). Wnioskodawca może wydatki udokumentować wszelkimi dowodami, o których mowa w art. 181 Ordynacji podatkowej.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 3.

Osiągnięte przez Wnioskodawcę przychody z wykonywania kosztorysów budowy oraz przeglądów budowlanych budynków na zasadach tzw. działalności nierejestrowej, Wnioskodawca może zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo informuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga, czy na podstawie odrębnych przepisów, niebędących przepisami prawa podatkowego w rozumieniu przepisów ustawy Ordynacja podatkowa, Wnioskodawca może wykonywać czynności, o których mowa w przepisach ustawy Prawo przedsiębiorców.

Ponadto należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, w którym zastosowanie znajdą np. przepisy art. 180 i 191 ustawy Ordynacja podatkowa. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego.

Nie jest zatem możliwe na etapie wydawania interpretacji indywidualnej dokonanie oceny, czy faktury i paragony stanowią dowód poniesionych kosztów. Ocena w tym zakresie jest możliwa dopiero po przeprowadzeniu postępowania podatkowego, którego częścią jest postępowanie dowodowe. Na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej