Temat interpretacji

W zakresie skutków podatkowych otrzymania ogółu praw i obowiązków w związku z rozwiązaniem spółki komandytowej oraz unicestwieniem tych praw w Spółce 2.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 8 marca 2019 r. (data wpływu 8 marca 2019 r.) uzupełnione pismem (data nadania 18 kwietnia 2019 r., data wpływu 18 kwietnia 2019 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 17 kwietnia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.183.2019.1.EC (data nadania 17 kwietnia 2019 r., data odbioru 17 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania ogółu praw i obowiązków w związku z rozwiązaniem spółki komandytowej oraz unicestwieniem tych praw w Spółce 2 jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania ogółu praw i obowiązków w związku z rozwiązaniem spółki komandytowej oraz unicestwieniem tych praw w Spółce 2.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 0114-KDIP3-1.4011.183.2019.1.EC z dnia 17 kwietnia 2019 r. (data nadania 17 kwietnia 2019 r., data doręczenia 18 kwietnia 2019 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 18 kwietnia 2019 r. (data nadania 18 kwietnia 2019 r., data wpływu 18 kwietnia 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  Pana A;
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  Pana B;
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  Pana C;
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  Pana D;

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca oraz Zainteresowani są wspólnikami spółki komandytowej (dalej: Spółka 1). Wnioskodawca jest komplementariuszem. Zainteresowani komandytariuszami Spółki 1.
Spółka 1 jest komandytariuszem w innej spółce komandytowej (dalej: Spółka 2), do której wniosła wkład niepieniężny w postaci całego swojego przedsiębiorstwa. Wnioskodawca i Zainteresowani są również komandytariuszami w Spółce 2.

Spółka 1 to spółka celowa, powstała celem ograniczenia ryzyka związanego z otwarciem i prowadzeniem jednego z lokali gastronomicznych należących do sieci lokali gastronomicznych Spółki 2. Umowa najmu tego lokalu w centrum handlowym stanowiła zagrożenie finansowe dla całej działalności Spółki 2 w razie nie osiągnięcia oczekiwanych poziomów sprzedaży. W związku z tym, że poziom sprzedaży w lokalu był satysfakcjonujący i pozwalał na pokrycie wszelkich zobowiązań związanych z prowadzonym lokalem, podjęto decyzję o przeniesieniu działalności związanej z tym jednym lokalem do Spółki 2, a więc spółki, w której prowadzone są pozostałe lokale gastronomiczne. W tym celu Spółka 1 wniosła aportem do Spółki 2 całe swoje przedsiębiorstwo (lokal gastronomiczny w centrum handlowym) i objęła w Spółce 2 funkcję komandytariusza.

Planowane jest rozwiązanie Spółki 1. Do momentu rozwiązania Spółka 1 pozostanie wspólnikiem w Spółce 2.

Spółka 1 zostanie rozwiązana na podstawie jednomyślnej uchwały wszystkich wspólników. Zakończenie działalności Spółki 1 zostanie przeprowadzone na zasadach określonych w uchwale bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego Spółki 1. Uchwała będzie zawierała również zasady podziału majątku Spółki 1 pomiędzy wspólników.

Wspólnicy Spółki 1 w wyniku likwidacji Spółki 1 otrzymają ogół praw i obowiązków komandytariusza (Spółki 1) w Spółce 2 (dalej: Opio), który zostanie im przekazany na współwłasność w udziałach równych udziałom posiadanym przez każdego wspólnika w majątku Spółki 1. Po otrzymaniu Opio przez wspólników Spółki 1 nastąpi unicestwienie Opio poprzez zmianę umowy Spółki 2 i zwiększenie udziału poszczególnych wspólników - współwłaścicieli Opio - w zyskach Spółki 2, proporcjonalnie do udziału każdego współwłaściciela w Opio, wyznaczonego przez udział poszczególnych współwłaścicieli w majątku zlikwidowanej Spółki 1. Na przykład, jeżeli jeden ze wspólników Spółki 2 posiadałby udział w zyskach Spółki 2 o wartość 10%, a jego udział w majątku Spółki 1 wynosił 20%, zaś udział Spółki 1 w zyskach Spółki 2 wynosiłby 10%, to po zmianie wartość udziału tego wspólnika w zyskach Spółki 2 zostanie zwiększona o 2% i będzie wynosiła łącznie 12%.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 17 kwietnia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011. 183.2019.1.EC (data nadania 17 kwietnia 2019 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez złożenie oświadczenia i podpisu Zainteresowanego będącego stroną postępowania lub osoby upoważnionej, w brzmieniu aktualnie obowiązującym.

Pismem z dnia 18 kwietnia 2019 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek w terminie. Zainteresowany złożył podpis pod prawidłowym oświadczeniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymanie w wyniku rozwiązania Spółki 1 bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego ogółu praw i obowiązków Spółki 1 w Spółce 2, a następnie unicestwienie ogółu praw i obowiązków w Spółce 2 w ramach opisanej zmiany umowy Spółki 2, spowoduje powstanie u Wnioskodawcy i Zainteresowanych przychodu podatkowego w rozumieniu przepisów ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno otrzymanie w wyniku rozwiązania Spółki 1 bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego ogółu praw i obowiązków Spółki 1 w Spółce 2, jak i unicestwienie ogółu praw i obowiązków w Spółce 2 w ramach opisanej zmiany umowy Spółki 2 nie spowoduje powstania u Wnioskodawcy i Zainteresowanych przychodu podatkowego w rozumieniu przepisów ustawy o PIT.

Zgodnie z przepisem art. 4 § 1 pkt 1 k.s.h. spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna. W myśl art. 58 ww. ustawy, rozwiązanie spółki powodują:

• przyczyny przewidziane w umowie spółki,
• jednomyślna uchwała wszystkich wspólników,
• ogłoszenie upadłości spółki,
• śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości,
• wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika,
• prawomocne orzeczenie sądu.

Stosownie do treści art. 67 § 1 k.s.h., w przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki. Likwidacja jest traktowana na równi z rozwiązaniem spółki na gruncie ustaw podatkowych. Przez wskazany w art. 67 § 1 KSH tzw. "inny sposób zakończenia działalności spółki" należy, zdaniem Wnioskodawcy, rozumieć między innymi:

• przejęcie przedsiębiorstwa spółki przez jednego lub kilku wspólników wraz z obowiązkiem spłaty na rzecz wspólników,
• zbycie przedsiębiorstwa spółki osobie trzeciej,
• wniesienie przedsiębiorstwa, bądź wybranych aktywów spółki do założonej w tym celu bądź istniejącej spółki, czy rozwiązanie spółki osobowej bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego.

W świetle powyższych przepisów w przypadku rozwiązania spółki osobowej przeprowadzanie likwidacji nie jest obligatoryjne. Decyzja o przeprowadzeniu procesu likwidacji leży w granicach dyspozycji samych wspólników, którzy mają prawo do odmiennego ukształtowania losów spółki podlegającej rozwiązaniu. Istotne jest jedynie, aby przyjęte przez wspólników zasady doprowadziły do zakończenia działalności spółki, uregulowania/zabezpieczenia jej zobowiązań oraz rozwiązania spółki. Oznacza to, że spółka osobowa może zostać rozwiązana bez konieczności przeprowadzenia procesu likwidacyjnego. Tym samym, w myśl przepisów KSH, nie należy uzależniać rozwiązania spółki od jej likwidacji, rozumianej jako postawienie spółki osobowej w stan likwidacji oraz przeprowadzenie formalnej procedury likwidacyjnej. Tym bardziej, że zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2011 r. (sygn. akt IV CSK 473/10) możliwe są różne rozwiązania zakończenia działalności spółki osobowej: "W świetle art. 67 k.s.h. wspólnicy powinni określić w jaki sposób zostanie zastąpiona procedura likwidacji spółki. Możliwe są różne rozwiązania. Porozumienie pomiędzy wspólnikami może zatem obejmować np. upoważnienie dla określonej osoby do sprzedaży majątku spółki i zaspokojenia wierzycieli (...) lub przejęcie majątku przez jednego ze wspólników i zobowiązania się wobec pozostałych, że zaspokoi wierzycieli (...)".

Należy stwierdzić, że postępowanie likwidacyjne polega jedynie na podjęciu czynności faktycznych i prawnych, które zmierzają do upłynnienia majątku spółki osobowej i spłaty jej zobowiązań. Jeżeli spółka nie ma zobowiązań ani majątku wystarczające jest podjęcie uchwały wszystkich wspólników, a następnie zgłoszenie rozwiązania spółki do sądu rejestrowego oraz wyrejestrowanie jej z urzędu skarbowego, urzędu statystycznego, likwidacja rachunków bankowych itp. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, likwidacja spółki (zakończenie jej bytu prawnego) nie musi być związane bezpośrednio z przeprowadzeniem postępowania likwidacyjnego spółka osobowa może zostać zlikwidowana w wyniku podjęcia szeregu innych, wskazanych powyżej działań.

Przechodząc na grunt przepisów podatkowych, to należy wskazać, że zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o PIT, za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Co do zasady należą do nich wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Z kolei stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b) ustawy o PIT, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osoba prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

Zgodnie jednak z art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b) ustawy o PIT, do przychodów podatkowych nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja spółki niebędącej osobą prawną, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

W konsekwencji, w przypadku gdy w wyniku rozwiązania Spółki 1, Wnioskodawca wraz z Zainteresowanymi otrzyma Opio, w momencie rozwiązania Spółki nie powstaje u tych podmiotów przychód podatkowy. Z powołanego art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b) wynika jednoznacznie, że przychód powstaje dopiero w momencie ewentualnego odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki osobowej o ile zbycie to nastąpi przed upływem sześciu lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja Spółki osobowej (rozumiana jako wykreślenie spółki jawnej z KRS), do dnia ich odpłatnego zbycia i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Jak wynika z powyższych przepisów, wartość innych niż środki pieniężne składników majątku (takich jak np. udziały lub ogół praw i obowiązków w spółkach osobowych) otrzymanych przez wspólnika z tytułu likwidacji spółki nie będącej osobą prawną nie stanowi dla wspólnika przychodu do opodatkowania. Zgodnie z ww. przepisami wartość innych niż środki pieniężne składników majątku otrzymanych w wyniku likwidacji spółki nie będącej osobą prawną będzie stanowić przychód dla wspólnika dopiero w momencie ich ewentualnego odpłatnego zbycia (lub nie będzie stanowić przychodu przy założeniu, że odpłatne zbycie nastąpi po upływie sześciu lat od likwidacji spółki niebędącej osobą prawną oraz nie zostanie dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej).

Przy czym opisane w zdarzeniu przyszłym zdarzenie, polegające na unicestwieniu Opio i zmianie umowy Spółki 2 poprzez zwiększenie udziałów współwłaścicieli Opio w zysku Spółki 2, proporcjonalnie do udziału każdego współwłaściciela w Opio, wyznaczonego przez udział poszczególnych współwłaścicieli w majątku zlikwidowanej Spółki 1, nie będzie stanowiło odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b PIT. Czynność ta nie spowoduje żadnej zmiany w majątku dotychczasowych współwłaścicieli Opio i będzie miała przede wszystkim charakter organizacyjny i porządkowy. Żadne aktywo nie wyjdzie z majątku poszczególnych wspólników ani do niego nie wejdzie. Również nie zmieni się udział w zyskach dotychczasowych współwłaścicieli Opio w zyskach Spółki 2, ponieważ udział, o który zostanie powiększony udział w zyskach poszczególnych wspólników, przysługiwał im przed zmianą umowy Spółki 2 pośrednio - jako współwłaścicielom Opio. Z uwagi na powyższe Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm.), spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych, określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

W myśl art. 58 ww. ustawy rozwiązanie spółki powodują:

• przyczyny przewidziane w umowie spółki,

• jednomyślna uchwała wszystkich wspólników,

• ogłoszenie upadłości spółki,

• śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości,

• wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika,

• prawomocne orzeczenie sądu.

Stosownie do treści art. 67 § 1 Kodeksu spółek handlowych, w przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

W konsekwencji, wskazane w ww. art. 58 Kodeksu spółek handlowych rozwiązanie spółki osobowej skutkuje zakończeniem działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto podkreślić należy, że w przypadku rozwiązania spółki osobowej przeprowadzanie likwidacji nie jest obligatoryjne. Tym samym, w myśl przepisów ww. Kodeksu, nie należy uzależniać rozwiązania spółki od jej likwidacji.

Ponadto, stwierdzić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnoszące się do likwidacji działalności gospodarczej należy interpretować w związku z przepisami Kodeksu spółek handlowych odnoszącymi się do rozwiązania spółki, a nie do procesu jej likwidacji. Zatem, w przypadku rozwiązania spółki osobowej zarówno w sytuacji przeprowadzenia likwidacji, jak i bez przeprowadzania procesu likwidacji na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozpoznać należy zdarzenie likwidacji działalności gospodarczej.

W związku z tym należy uznać, że zarówno likwidacja, jak i rozwiązanie spółki osobowej, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wywołują te same konsekwencje podatkowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Spółka osobowa to spółka prawa handlowego, która nie posiada osobowości prawnej. Dochody spółek niebędących osobami prawnymi nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników takiej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce niebędącej podatnikiem podatku dochodowego uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarczą.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady, do kategorii przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej są zaliczane wszystkie przychody osiągane w związku z tą działalnością. Wyjątki od powyższej zasady wprowadza art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazujący na przysporzenia uzyskiwane w związku z tą działalnością, które nie są uważane za przychody podatkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 17 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku:

1. pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, prowadzonych samodzielnie,
2. otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

Natomiast przepis art. 14 ust. 3 pkt 12 ww. ustawy stanowi, że do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2 nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku:

1. pozostałych na dzień likwidacji prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej lub prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej,
2. otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki

- jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca i Zainteresowani są wspólnikami spółki komandytowej (Spółka 1). Spółka 1 jest komandytariuszem w innej spółce komandytowej (dalej: Spółka 2), do której wniosła wkład niepieniężny w postaci całego swojego przedsiębiorstwa. Wnioskodawca i Zainteresowani są również komandytariuszami w Spółce 2.

Planowane jest rozwiązanie Spółki 1. Do momentu rozwiązania Spółka 1 pozostanie wspólnikiem w Spółce 2. Spółka 1 zostanie rozwiązana na podstawie jednomyślnej uchwały wszystkich wspólników. Zakończenie działalności Spółki 1 zostanie przeprowadzone na zasadach określonych w uchwale bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego Spółki 1. Uchwała będzie zawierała również zasady podziału majątku Spółki 1 pomiędzy wspólników.

Wspólnicy Spółki 1 w wyniku likwidacji Spółki 1 otrzymają ogół praw i obowiązków komandytariusza (Spółki 1) w Spółce 2, który zostanie im przekazany na współwłasność w udziałach równych udziałom posiadanym przez każdego wspólnika w majątku Spółki 1. Po otrzymaniu ogółu praw i obowiązków Spółki 2 przez wspólników Spółki 1 nastąpi unicestwienie Opio poprzez zmianę umowy Spółki 2 i zwiększenie udziału poszczególnych wspólników - współwłaścicieli Opio - w zyskach Spółki 2, proporcjonalnie do udziału każdego współwłaściciela w Opio, wyznaczonego przez udział poszczególnych współwłaścicieli w majątku zlikwidowanej Spółki 1.

Przenosząc uprzednio zanalizowane przepisy na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że likwidacja spółki komandytowej jest dla wspólnika tej spółki podatkowo neutralna, co oznacza, że nabycie z tytułu likwidacji ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej Spółce 2, na moment tej likwidacji nie powoduje powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u Wnioskodawcy i Zainteresowanych. Moment opodatkowania jest odroczony do chwili, gdy Wnioskodawca i Zainteresowani odpłatnie zbędą te składniki majątku z zastrzeżeniem warunków, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wątpliwość Wnioskodawcy i Zainteresowanych wzbudziło ponadto, czy w przypadku gdy będąc już wspólnikami w spółce osobowej (Spółka 2) otrzymają w wyniku likwidacji spółki komandytowej (Spółka 1) ogół praw i obowiązków w Spółce 2, spowoduje to powstanie przychodu podatkowego.

W pojęciu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b mieści się również odpłatne zbycie ogółu praw i obowiązków w spółkach osobowych. Odpłatne zbycie oznacza przeniesienie własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca oraz Zainteresowani nie dokonują odpłatnego zbycia ogółu praw i obowiązków w Spółce 2. Wnioskodawca oraz Zainteresowani otrzymali składnik majątku w postaci ogółu praw i obowiązków w Spółce 2 w ramach likwidacji spółki komandytowej (Spółki 1), która była komandytariuszem w Spółce 2. Jak wskazał Wnioskodawca i Zainteresowani nastąpi unicestwienie ogółu praw i obowiązków poprzez zmianę umowy Spółki 2 i zwiększenie udziału poszczególnych wspólników w zyskach Spółki 2. Tak więc właścicielem ogółu praw i obowiązków nie będzie już Spółka 1 tylko wspólnicy współki komandytowej (Spółka 2). Nie oznacza to jednak zbycia ogółu praw i obowiązków.

Wskazać należy zatem, że otrzymanie przez Wnioskodawcę i Zainteresowanych ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej (Spółce 2), w wyniku, którego nastąpi zwiększenie udziałów wspólników w Spółce 2 nie stanowi odpłatnego zbycia składników majątkowych, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym nie powstanie przychód do opodatkowania. Uzyskanie przychodu nastąpi dopiero w razie odpłatnego zbycia ogółu praw i obowiązków.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawne oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że :

• otrzymanie przez Wnioskodawcę i Zainteresowanych, w wyniku rozwiązania spółki komandytowej, składników majątku, tj. ogółu praw i obowiązków w spółce 2 na moment ich otrzymania nie będzie skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawcy i Zainteresowanych przychodu podatkowego na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• zwiększenie udziałów wspólników w Spółce 2 nie stanowi odpłatnego zbycia składników majątkowych, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z powyższym nie powstanie przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78-79, 56-126 Wrocław za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej