Temat interpretacji

Odpłatne zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego po podziale majątku wspólnego małżonków

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2019 r. (data wpływu 24 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 maja 2019 r. (data wpływu 21 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), w związku z powyższym pismem z dnia 20 maja 2019 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.280.2019.1.SR, wezwano Wnioskodawczynię na podstawie art. 169 § 1-2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 20 maja 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 20 maja 2019 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem nadanym za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 21 maja 2019 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 21 października 2013 r. Wnioskodawczyni wraz ze swoim ówczesnym mężem nabyła do majątku wspólnego mieszkanie. Mieszkanie to zostało nabyte na kredyt mieszkaniowy na oboje małżonków. Małżonkowie nie zawierali nigdy umów majątkowych małżeńskich. Posiadali wspólnotę małżeńską od samego początku małżeństwa i przez cały czas jego trwania. Mieszkania Wnioskodawczyni posiada status spółdzielczego własnościowego prawa z księgą wieczystą. W dniu 8 maja 2015 r. został orzeczony rozwód. W ramach podziału majątku mieszkanie przypadło Wnioskodawczyni. Od tego czasu Wnioskodawczyni spłaca kredyt sama. W międzyczasie ułożyła sobie życie na nowo i wyprowadziła się z mieszkania, które jest położone w , do . Mieszkanie wynajęła, żeby mieć za co spłacać kredyt. W tym roku Wnioskodawczyni postanowiła je sprzedać, gdyż nie chce go dalej wynajmować i nie wróci już do niego, a czas spłacania kredytu to jeszcze kilkanaście lat. Problem stanowi też odległość miedzy miastami, żeby sprawować pieczę nad wynajmowaniem mieszkania. Poprzednia osoba była osobą zaufaną. Niestety zakończyła wynajem, kupując własne mieszkanie. Sprzedaż mieszkania umożliwi Wnioskodawczyni spłacenie kredytu. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Wobec tego planowana sprzedaż lokalu mieszkalnego nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż tego mieszkania będzie objęta podatkiem dochodowym w wysokości 19%?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż mieszkanie nie podlega opodatkowaniu, gdyż od zakupu mieszkania do majątku wspólnego minęło 5 lat (2014, 2015, 2016, 2017, 2018). Po orzeczeniu rozwodu w 2015 r. Wnioskodawczyni nie nabyła tego mieszkania na nowo, tylko został na Nią przepisany kredyt i spłacała go sama.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

&‒jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Stosownie do art. 10 ust. 6 ww. ustawy w brzmieniu nadanym art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159), a mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r. w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 21 października 2013 r. Wnioskodawczyni wraz ze swoim ówczesnym mężem nabyła do majątku wspólnego mieszkanie. Mieszkanie to zostało nabyte na kredyt mieszkaniowy na oboje małżonków. Małżonkowie nie zawierali nigdy umów majątkowych małżeńskich. Posiadali wspólnotę małżeńską od samego początku małżeństwa i przez cały czas jego trwania. Mieszkania Wnioskodawczyni posiada status spółdzielczego własnościowego prawa z księgą wieczystą. W dniu 8 maja 2015 r. został orzeczony rozwód. W ramach podziału majątku mieszkanie przypadło Wnioskodawczyni. Od tego czasu Wnioskodawczyni spłaca kredyt sama. W międzyczasie ułożyła sobie życie na nowo i wyprowadziła się z mieszkania, które jest położone w , do . Mieszkanie wynajęła, żeby mieć za co spłacać kredyt. W tym roku Wnioskodawczyni postanowiła je sprzedać, gdyż nie chce go dalej wynajmować i nie wróci już do niego, a czas spłacania kredytu to jeszcze kilkanaście lat. Sprzedaż mieszkania umożliwi Wnioskodawczyni spłacenie kredytu. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Wobec tego planowana sprzedaż lokalu mieszkalnego nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w przedmiotowej sprawie za datę nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego należy uznać datę jego nabycia do ustawowej wspólności majątkowej, tj. 2013 r.

Dokonując więc oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że przychód z planowanej sprzedaży ww. prawa, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, że pięcioletni okres czasu od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie ww. prawa, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) w zw. z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął w dniu 31 grudnia 2018 r. Wobec tego planowane przez Wnioskodawczynię odpłatne zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ze względu na upływ terminu, o którym mowa w tym przepisie. Zatem na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia ww. prawa do lokalu mieszkalnego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej