Temat interpretacji

Wnioskodawcy przysługuje wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ww. ustawy tj. w wysokości 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2018.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2019 r. (data wpływu 12 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest ojcem małoletniego syna M.S. urodzonego 27 grudnia 2007 r. Sąd Okręgowy wyrokiem rozwodowym z dnia 20 września 2016 r. przyznał pełną władzę rodzicielską Wnioskodawcy i matce syna I.S., wskazując miejsce zamieszkania syna razem z Wnioskodawcą. Tym samym Wnioskodawca sprawuje stałą opiekę nad synem. Sąd zasądził matce alimenty na rzecz syna w wysokości 200 zł miesięcznie. Matka wywiązuje się z ich płacenia. Wnioskodawca jako ojciec ponosi wszelkie koszty związane z utrzymaniem syna. Dotyczy to bieżących wydatków socjalno-bytowych, jak i opłat szkolnych (komitet rodzicielski, ubezpieczenie), opłat za dodatkowe zajęcia pozalekcyjne, kosztów wycieczek szkolnych oraz wydatków związanych z kulturą (kino) i sportem (basen). Wnioskodawca jako ojciec i opiekun dba o zdrowie i jeśli jest to konieczne chodzi na wizyty lekarskie. Zapewnia dziecku w trakcie choroby opiekę, biorąc urlop w pracy. Wnioskodawca ponosi pełen koszt wydatków związanych z leczeniem syna. Matka ogranicza się tylko i wyłącznie do płacenia alimentów i nie partycypuje w innych kosztach. W związku z tą sytuacją Wnioskodawca uważa, że ulga prorodzinna za 2018 r. należy się mu w pełni za 12 miesięcy, jako rodzicowi, który tę opiekę w całym tym okresie sprawował samodzielnie. Pomimo, że Sąd Okręgowy w wyroku rozwodowym dał obu rodzicom pełną władzę rodzicielską to według Wnioskodawcy matka jego syna I.S. sprawuje ją tylko i wyłącznie na piśmie. Od września 2017 r. na skutek pogorszonych stosunków matka-syn nie miała ona kontaktów z synem, tym samym nie sprawowała żądnej opieki nad nim, przez ani jeden dzień w 2018 r. To Wnioskodawca był jedynym rodzicem sprawującym opiekę nad synem. Potwierdzeniem tego jest aktualnie toczące się przed Sądem Rejonowym postępowanie m.in. o zasadzenie kontaktów matki z synem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może rozliczyć ulgę prorodzinną w pełnej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawione fakty potwierdzają, że pełnił on samodzielnie opiekę nad małoletnim synem M. przez okres od września 2017 r. do chwili obecnej. Tym samym ulga prorodzinna za rok podatkowy 2018 przysługuje mu w pełnej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   
   
   
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
      
      
      
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   
   
   
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Stosownie do art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Jednocześnie jak stanowi art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682 z późn.zm.) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do dzieci obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dzieci limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki do zastosowania ulgi.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prawo do ulgi przysługuje rodzicowi, który w roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską w stosunku do małoletnich dzieci. Dla nabycia praw do przedmiotowej ulgi nie wystarczy więc posiadanie władzy rodzicielskiej. Prawo takie daje dopiero wykonywanie takiej władzy. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka.

Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz niepełnoletniego dziecka (nierzadko wymuszonych orzeczeniem sądowym) czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej (wyrok NSA z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15).

Wykonywać pieczę (zgodnie z def. Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) - to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować.

Jednocześnie jak wynika z uchwały Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 5 czerwca 2012 r. sygn. akt III CZP 72/11 w orzecznictwie Sądu Najwyższego ukształtowało się jednolite stanowisko, wywodzone z wykładni językowej art. 113 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, że prawo do utrzymywania przez rodziców kontaktów z dzieckiem nie należy do sfery sprawowania władzy rodzicielskiej. Wskazane zostało, że jest to uprawnienie odrębne od władzy rodzicielskiej, wynikające z najbliższego pokrewieństwa, ale ściśle z tą władzą związane i służy dobru dziecka.

W konsekwencji, samo utrzymywanie kontaktów z dzieckiem nie jest rozstrzygające dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest ojcem małoletniego syna M.S.. urodzonego 27 grudnia 2007 r. Sąd Okręgowy wyrokiem rozwodowym z dnia 20 września 2016 r. przyznał pełną władzę rodzicielską Wnioskodawcy i matce syna I.S., wskazując miejsce zamieszkania syna razem z Wnioskodawcą. Tym samym Wnioskodawca sprawuje stałą opiekę nad synem. Sąd zasądził matce alimenty na rzecz syna w wysokości 200 zł miesięcznie. Matka wywiązuje się z ich płacenia. Wnioskodawca jako ojciec ponosi wszelkie koszty związane z utrzymaniem syna. Dotyczy to bieżących wydatków socjalno-bytowych, jak i opłat szkolnych (komitet rodzicielski, ubezpieczenie), opłat za dodatkowe zajęcia pozalekcyjne, kosztów wycieczek szkolnych oraz wydatków związanych z kulturą (kino) i sportem (basen). Wnioskodawca jako ojciec i opiekun dba o zdrowie i jeśli jest to konieczne chodzi na wizyty lekarskie. Zapewnia dziecku w trakcie choroby opiekę, biorąc urlop w pracy. Wnioskodawca ponosi pełen koszt wydatków związanych z leczeniem syna. Matka ogranicza się tylko i wyłącznie do płacenia alimentów i nie partycypuje w innych kosztach. W związku z tą sytuacją Wnioskodawca uważa, że ulga prorodzinna za 2018 r. należy się mu w pełni za 12 miesięcy, jako rodzicowi, który tę opiekę w całym tym okresie sprawował samodzielnie. Pomimo, że Sąd Okręgowy w wyroku rozwodowym dał obu rodzicom pełną władzę rodzicielską to według Wnioskodawcy matka jego syna I.S. sprawuje ją tylko i wyłącznie na piśmie. Od września 2017 r. na skutek pogorszonych stosunków matka-syn nie miała ona kontaktów z synem, tym samym nie sprawowała żądnej opieki nad nim, przez ani jeden dzień w 2018 r. To Wnioskodawca był jedynym rodzicem sprawującym opiekę nad synem. Potwierdzeniem tego jest aktualnie toczące się przed Sądem Rejonowym postępowanie m.in. o zasadzenie kontaktów matki z synem.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, a w szczególności, że jak wskazał Wnioskodawca, to on mieszka z małoletnim synem, pełni samodzielnie stałą opiekę nad nim, ponosi wszelkie koszty związane z jego utrzymaniem tj. wydatki socjalno-bytowe, opłaty szkolne, opłaty za dodatkowe zajęcia pozalekcyjne, koszty wycieczek szkolnych oraz wydatki związane z kulturą (kino) i sportem (basen), dba o zdrowie syna, opiekuje się nim podczas choroby, natomiast matka syna sprawuje władzę rodzicielską tylko na piśmie, przez cały 2018 r. na skutek pogorszonych stosunków z synem nie miała z nim kontaktu, tym samym nie sprawowała nad nim żadnej opieki, ogranicza się ona tylko i wyłącznie do płacenia alimentów, nie partycypuje w innych kosztach związanych z wychowaniem syna, a jak wyjaśniono powyżej samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz niepełnoletniego dziecka (nierzadko wymuszonych orzeczeniem sądowym) nie wypełnia tak rozumianego określenia wykonywania władzy rodzicielskiej, uznać należy, że Wnioskodawcy przysługuje wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ww. ustawy tj. w wysokości 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2018.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie natomiast do treści art. 14na § 2 ww. ustawy, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy 5 o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej