Temat interpretacji

Skutki podatkowe sprzedaży udziału w nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2019 r. (data wpływu 14 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 kwietnia 2019 r. (data wpływu 5 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w spadku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w spadku.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 27 marca 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.118.2019.1.MK, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem poczty w dniu 27 marca 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 2 kwietnia 2019 r.). W dniu 5 kwietnia 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 3 kwietnia 2019 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Przedmiotem spadku była działka nr 175/2, będąca współwłasnością dziadków Wnioskodawczyni, E. i J. Stanowiła ją nieruchomość gruntowa o powierzchni 0,26 ha, położona w województwie , Gminie , we wsi , w obrębie nr , nr rejestru , księga wieczysta nr . Dziadek Wnioskodawczyni zmarł w dniu 4 sierpnia 1980 r. Po śmierci dziadka w skład masy spadkowej po nim wchodziła tylko i wyłącznie 1/2 części ww. działki.

Postanowieniem Sądu z dnia 14 maja 1992 r., sygn. akt , na mocy ustawy spadek dziedziczyli żona J., z domu S., córka B. z domu W., syn E., syn W., w udziale po 1/4 części każdy w nich.

Z uwagi na fakt, że W. zmarł w dniu 5 marca 1984 r., postanowieniem Sądu z dnia 6 lipca 1992 r., sygn. akt , spadek po nim na podstawie ustawy nabyły żona B., z domu S., i Wnioskodawczyni, w udziale po 1/2 części każda z nich. Innych składników majątkowych nie było, a wartość rynkowa nabytego spadku nie przekraczała wartości udziału.

W wyniku powyższego, do księgi wieczystej nr dopisani zostali: B. córka E., E. syn E., B. żona zmarłego W., oraz Wnioskodawczyni.

Babcia Wnioskodawczyni, J., z domu S., zmarła w dniu 5 marca 2002 r. W skład masy spadkowej po zmarłej wchodził tylko i wyłącznie udział 5/8 części działki nr 175/2, położonej w województwie , Gminie , we wsi , w obrębie nr , nr rejestru , księga wieczysta nr Spadek po J., na podstawie art. 926 § 1 w zw. z art. 959 Kodeksu cywilnego nabyli wprost z mocy ustawy w udziale po 1/3 części spadku B. córka zmarłej, E. syn zmarłej, oraz Wnioskodawczyni wnuczka zmarłej.

Akt poświadczenia dziedziczenia Rep. A Nr , został podpisany przez notariusza , Kancelaria Notarialna w , ul.

Na podstawie postanowień Sądu oraz aktu poświadczenia dziedziczenia, Wnioskodawczyni nabyła spadek po dziadku i babci w wymiarze 13/48 części działki nr 175/2.

W dniu 10 lutego 2018 r. przedmiotowa działka została sprzedana w całości, co zostało potwierdzone aktem notarialnym.

Na terenie działki znajdowała się altana o powierzchni 12,5 m², przeznaczona do rozbiórki, do której równe prawo posiadali wszyscy spadkobiercy. W chwili sprzedaży wartość altany została określona na 0 zł (zero zł). Działka nie była częścią gospodarstwa rolnego, a jej zbycie nie nastąpiło w wyniku wykonywania działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie poniosła żadnych kosztów związanych ze sprzedażą działki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni jest zobowiązana do odprowadzenia podatku dochodowego ze sprzedaży Jej części działki, a tym samym złożenia PIT-39?

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatek jest nienależny, ponieważ nabycie spadku dochodzi do skutku w momencie otwarcia spadku, czyli z chwilą śmierci spadkodawcy. W tym przypadku, śmierć spadkodawcy babci Wnioskodawczyni, nastąpiła w 2002 r., czyli 16 lat przed sprzedażą nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, podatek jest nienależny, ponieważ sprzedaż nieruchomości, następująca po upływie pięciu lat od nabycia spadku, który jest równoważny z dokonaniem działu spadku, jest wolna od podatku dochodowego, ponieważ dział spadku jest czynnością wtórną w stosunku do nabycia spadku. Bez nabycia spadku nie można dokonać jego podziału. W związku z czym, cały przychód uzyskany ze sprzedaży części nieruchomości otrzymanej w wyniku działu spadku, jest zwolniony od podatku dochodowego, gdy sprzedaż części nieruchomości nastąpiła później niż pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie spadku. Spadkobierca spadek nabywa z chwilą jego otwarcia, tzn. śmierci spadkodawcy.

W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 października 2012 r., sygn. akt I SA/Po 553/12, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 czerwca 2015 r., nr IBPB-2-2/4511-17/15/ŁCz, stwierdzono, że ustawy podatkowe nie precyzują, co oznacza nabycie spadku, więc należałoby sięgnąć do ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), Księga IV Spadki, art. 922 § 1, art. 924, art. 925 Kodeksu cywilnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) & przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przedmiotem spadku była nieruchomość gruntowa stanowiąca działkę nr 175/2, o powierzchni 0,26 ha, będąca współwłasnością dziadków Wnioskodawczyni.

Dziadek Wnioskodawczyni zmarł w dniu 4 sierpnia 1980 r. Po śmierci dziadka w skład masy spadkowej po nim wchodziła tylko i wyłącznie 1/2 części ww. działki. Postanowieniem Sądu z dnia 14 maja 1992 r. na mocy ustawy spadek dziedziczyli: żona, córka i dwaj synowie, w udziale po 1/4 części każdy w nich. Z uwagi na fakt, że jeden z synów (ojciec Wnioskodawczyni) zmarł w dniu 5 marca 1984 r., postanowieniem Sądu z dnia 6 lipca 1992 r., spadek po nim na podstawie ustawy nabyły żona i córka (Wnioskodawczyni), w udziale po 1/2 części każda z nich. Innych składników majątkowych nie było, a wartość rynkowa nabytego spadku nie przekraczała wartości udziału.

Babcia Wnioskodawczyni zmarła w dniu 5 marca 2002 r. W skład masy spadkowej po zmarłej wchodził tylko i wyłącznie udział 5/8 części działki nr 175/2.

Spadek po babci Wnioskodawczyni, na podstawie art. 926 § 1 w zw. z art. 959 Kodeksu cywilnego, nabyli wprost z mocy ustawy, w udziale po 1/3 części spadku, córka, syn i wnuczka zmarłej.

Na podstawie postanowień Sądu oraz aktu poświadczenia dziedziczenia, Wnioskodawczyni nabyła spadek po dziadkach w wymiarze 13/48 części działki nr 175/2.

W dniu 10 lutego 2018 r. przedmiotowa działka została sprzedana w całości, co zostało potwierdzone aktem notarialnym. Na terenie działki znajdowała się altana o powierzchni 12,5 m², przeznaczona do rozbiórki, do której równe prawo posiadali wszyscy spadkobiercy. Działka nie była częścią gospodarstwa rolnego, a jej zbycie nie nastąpiło w wyniku wykonywania działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie poniosła żadnych kosztów związanych ze sprzedażą działki.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Zgodnie z art. 1037 § 1 i § 2 ww. ustawy, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział spadku powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że nabycie przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości będącego przedmiotem sprzedaży, nastąpiło w następujący sposób:

• w 1984 r. w drodze spadku po zmarłym dziadku Wnioskodawczyni,

• w 2002 r. w drodze spadku po zmarłej babci Wnioskodawczyni.

W związku z tym, sprzedaż przez Wnioskodawczynię w dniu 10 lutego 2018 r. udziałów w nieruchomości, nabytych w 1980 r. oraz w 2002 r., nienastępująca w wykonaniu działalności gospodarczej, została dokonana po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, uzyskany z tej sprzedaży przychód nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z ww. tytułu, jak również nie ma obowiązku wykazania ww. przychodu w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2018 (PIT-39).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni uznane zostało za prawidłowe.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Dokumenty dołączone do wniosku nie podlegają analizie tutejszego Organu. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej