Temat interpretacji
Zgodnie z art. art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy PIT w przypadku wniesienia do spółki komandytowej wkładu niepieniężnego w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Wnioskodawca nie będzie uprawniony do jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wartości niezamortyzowanych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29
sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z
późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że
stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2019
r. (data wpływu 21 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji
indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w
zakresie możliwości jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania
przychodów niezamortyzowanej wartości środków trwałych i wartości
niematerialnych i prawnych w związku z wniesieniem ich do spółki
osobowej jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 21 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w związku z wniesieniem ich do spółki osobowej.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.
Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca jest wspólnikiem - komandytariuszem spółki komandytowej L. sp. z o.o. sp. k. dalej: Spółka komandytowa lub Spółka.
Spółka komandytowa jest spółką osobową, której wspólnikami są Wnioskodawca oraz spółka kapitałowa - L. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka komandytowa jest transparentna z punktu widzenia podatku dochodowego, a więc opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wspólnicy Spółki, tj. Wnioskodawca jako osoba fizyczna opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Podstawowym przedmiotem działalności Spółki zgodnie z PKD jest: 10.12.Z. Pozostałe PKD to m.in. 15.11.Z, 15.12.Z, 15.13.A., 15.13.B, 15.88.Z, 15.89 Z. i inne.
Działalność operacyjna Spółki sprowadza się zasadniczo do zakupu elementów mięsa wieprzowego i drobiowego, przetwórstwa oraz dystrybucji wyrobów mięsnych.
Podstawowym przedmiotem działalności Spółki zgodnie z PKD jest: 10.12.Z - przetwarzanie i konserwacja mięsa z wyłączeniem mięsa z drobiu. Pozostałe PKD to m.in. 15.11.Z, 15.12.Z, 15.13.A., 15.13.B, 15.88.Z, 15.89 Z. i inne. Działalność operacyjna Spółki sprowadza się zasadniczo do skupu, przetwórstwa oraz dystrybucji wyrobów mięsnych.
W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, w skład majątku Spółki komandytowej wchodzą w szczególności: nieruchomości, ruchome środki trwałe, w tym środki transportu (samochody osobowe i ciężarowe), wartości niematerialne i prawne, urządzenia, zapasy towarów i materiałów, wierzytelności, licencje i zezwolenia, zespół osobowy, klientela, kontrakty handlowe, zorganizowana sieć sprzedaży, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty, a także zobowiązania i należności związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.
Ponadto, Spółka w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa nabyła nieruchomość położoną w W, zlokalizowaną na działce nr. ew. 10/3 o powierzchni 580,00 m2, zabudowaną obecnie budynkiem biurowym (dalej: Nieruchomość), wybudowanym przez Spółkę w 2011 r. Przedmiotowa Nieruchomość jest wykorzystywana do działalności związanej z wynajmem nieruchomości biurowej (Spółka zawarła z kontrahentami szereg umów najmu powierzchni biurowej w Nieruchomości).
Z uwagi na powyższe, Spółka jest stroną umowy o administrowanie Nieruchomością, zawartej z wykwalifikowanym podmiotem zajmującym się zarządzaniem i administrowaniem nieruchomościami (dalej: Administrator). Zgodnie z zawartą umową Administrator jest podmiotem odpowiedzialnym za zarządzanie Nieruchomością według określonych standardów, sprawowaniem pieczy nad jej prawidłowym utrzymaniem i użytkowaniem stosownie do wymogów określonych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane i innych obowiązujących przepisach oraz wykonywaniem usług w zakresie czynności finansowych związanych z eksploatacją Nieruchomości.
Pozostałe kwestie, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, związanej z Nieruchomością i jej utrzymaniem, są wykonywane przez podmioty zewnętrzne. Spółka komandytowa ma podpisany szereg umów z dostawcami usług dla Nieruchomości, takimi m.in. jak usługi dystrybucji energii elektrycznej, usługi telekomunikacyjne czy usługi ochrony.
Przedmiotowy obszar działalności Spółki jest zarządzany przez członka zarządu Spółki.
Spółka prowadzi księgi rachunkowe i podlega obowiązkowemu badaniu sprawozdania finansowego przez biegłego rewidenta. Z uwagi na powyższe, ewidencja zdarzeń gospodarczych w prowadzonych księgach, zgodnie z zakładowym planem kont, wyróżnia osobną ewidencję aktywów i pasywów oraz przychodów i kosztów, która pozwala na wyodrębnienie i określenie stanu majątku oraz wyników finansowych związanych z podstawową działalnością Spółki oraz najmem Nieruchomości (osobno wyszczególnienie majątku oraz wyniku finansowego związanego z prowadzoną działalnością nieruchomościową oraz podstawową działalnością operacyjną).
Działalność związana z Nieruchomością jest przedmiotowo różna od podstawowej działalności Spółki - pełni inne funkcje gospodarcze, angażuje inne aktywa, posiada inne koszty oraz ma inny profil ryzyka gospodarczego.
Z uwagi na okoliczność, że Spółka komandytowa prowadzi działalność zasadniczo w dwóch odrębnych obszarach, podjęto decyzję w przedmiocie wyodrębnienia i wydzielenia ze struktury Spółki obszaru związanego z działalnością w zakresie najmu powierzchni biurowej Nieruchomości i przeniesienia tego obszaru do odrębnej spółki (V spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowa, spółki powiązanej, założonej w 2016 r., której przedmiotem działalności jest w szczególności prowadzenie działalności deweloperskiej oraz zarządzanie nieruchomościami, dalej: V).
Powyższa decyzja podyktowana jest względami natury biznesowej, tj. odseparowaniem dwóch różnych obszarów działalności prowadzonych przez Spółkę komandytową oraz chęci uporządkowania struktury biznesowej i zabezpieczenia majątku związanego z Nieruchomością.
W ramach przedmiotowej czynności ma dojść do przeniesienia majątku w ramach wyodrębnianego zespołu składników majątkowych, w tym zobowiązań, związanych z Nieruchomością, w zamian za ogół praw i obowiązków do spółki V, w celu dalszego kontunuowania działalności w zakresie najmu.
W rezultacie przedmiotem wyodrębnienia i przeniesienia do spółki V będą w szczególności:
- prawo do Nieruchomości, w tym również gruntu, na którym znajduje się Nieruchomość,
- środki trwałe związane z Nieruchomością, a także wartości niematerialne i prawne oraz wyposażenie - inne pozabilansowe składniki majątku,
- umowy zawarte w zakresie działalności przedsiębiorstwa, w tym umowy najmu powierzchni biurowej Nieruchomości, zawarte przez Spółkę, umowy o administrowanie, ochronę Nieruchomości,
- prawa i obowiązki wynikające z umów o dostawę mediów i umów serwisowych z dostawcami,
- wierzytelności związane z Nieruchomością,
- prawa do środków pieniężnych w gotówce jak i na rachunkach bankowych,
- księgi rachunkowe Spółki związane z Nieruchomością,
- know-how związany z działalnością nieruchomościową Spółki,
tj. wyodrębniony zespół składników majątkowych (wraz ze zobowiązaniami), pozwalający na samodzielne dalsze prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie najmu powierzchni Nieruchomości.
Powyższy zespól składników, w tym Nieruchomość, będący przedmiotem wniesienia na majątek V, faktycznie będzie umożliwiał kontynuowanie działalności w zakresie wynajmu Nieruchomości.
Po przejęciu ww. składników majątkowych przez spółkę V, będzie kontynuowana działalność w zakresie wynajmu Nieruchomości przez podmiot przejmujący.
Uzasadnienie biznesowe
Wydzielenie biznesu związanego z wynajmowaną Nieruchomością i przeniesienie go do V stanowi działanie mające na celu skoncentrowanie działalności związanej z nieruchomościami w jednym, wyspecjalizowanym podmiocie.
Pozwoli to w szczególności na:
- uporządkowanie działalności operacyjnej Spółki komandytowej tj. skupienie się na podstawowej działalności jaką jest przetwarzanie, produkcja i sprzedaż wyrobów mięsnych oraz Wnioskodawcy, tj. m.in. zarządzanie nieruchomościami,
- ograniczenie ryzyka biznesowego związanego z każdym z tych dwóch obszarów działalności i możliwe rzutowanie tego ryzyka na drugi obszar,
- wzmocnienie pozycji V, jako spółki prowadzącej działalność związaną z nieruchomościami, w szczególności poprzez dalsze prowadzenie działalności związanej najmem Nieruchomości,
- poprawę efektywności biznesowej i optymalizacja kosztów działalności poszczególnych spółek (potencjalny spadek kosztów jednostkowych obsługi Nieruchomości),
- dodatkowo reorganizacja oraz przejęcie aktywów i pasywów ma przyczynić się również do zwiększenia wiarygodności wśród instytucji finansowych oraz ułatwienia dostępu do środków na finansowanie kolejnych inwestycji biznesowych,
- reorganizacja działalności pozwoli na lepsze i bardziej optymalne wykorzystanie majątku Spółki komandytowej,
- zabezpieczenie majątków obu spółek, tj. Spółki komandytowej i V na wypadek potencjalnych roszczeń związanych z prowadzoną działalnością operacyjną poszczególnych podmiotów,
- rozważane przejście na emeryturę członka zarządu nadzorującego obszar działalności Spółki związany z najmem Nieruchomości i konieczność ograniczenia nakładu pracy poprzez ograniczenie zakresu obowiązków wynikających z prowadzenia jednocześnie dwóch rodzajów biznesu, co pozwoli skupić się głównie na zarządzaniu nieruchomością.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
Czy zgodnie z art. 5a pkt 4 ustawy PIT, zespół składników majątkowych, w skład którego wchodzi m.in. Nieruchomość, oraz zobowiązania, stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa?
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 3. W zakresie pytania nr 1 i 2 zostanie wydana odrębna interpretacja.
Zdaniem Wnioskodawcy:
Ad. 3
W ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z art. art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy PIT w przypadku wniesienia do V wkładu niepieniężnego w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Wnioskodawca nie będzie uprawniony do jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu niezamortyzowanych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3
Wnioskodawca pragnie wskazać, że zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy PIT dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku (...) wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej (...) jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku (...), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości (...).
Powyższa regulacja wskazuje, że w przypadku zbycia składników majątku, stanowiących u podatnika środek trwały lub wartość niematerialną i prawną, który podlega amortyzacji, w przypadku zbycia takich składników majątku, podatnik wnoszący taki majątek ma prawo do jednorazowego rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Niemniej, należy zwrócić uwagę, że przedmiotowe regulacje stosuje się w przypadku transakcji sprzedaży środków trwałych lub wartości niematerialnych oraz prawnych (odpłatnego przeniesienia prawa własności).
W przypadku przeniesienia składników majątku w formie wkładu niepieniężnego, tj. wyposażenia spółki w majątek, czynność ta nie jest związana z otrzymaniem wynagrodzenia po stronie wnoszącego majątek.
Podmiot otrzymujący majątek stanowiący środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne w formie wkładu niepieniężnego, są zobowiązane do kontynuacji wcześniej prowadzonej amortyzacji. Tym samym, niezamortyzowane koszty uzyskania przychodów będą rozpoznane u podatnika wnoszącego majątek.
W konsekwencji, w przypadku wniesienia majątku w formie ZCP którego nie można utożsamiać ze sprzedażą środków trwałych w rozumieniu art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy PIT Wnioskodawca nie będzie uprawniony do jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które będą podlegały dalszej amortyzacji przez podatnika, który otrzymał przedmiotowy majątek.
Powyższe stanowisko potwierdzają interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego, w tym m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2015 r. o nr IPPB1/4511-91/15-2/KS.
Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska w sprawie.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu powinien, w myśl powołanych przepisów spełniać łącznie następujące warunki: pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, być właściwie udokumentowany.
W konsekwencji nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania. Skoro, bowiem ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem osiągnięcia przychodów, to ten cel musi być widoczny. Ponoszone koszty winny ten cel realizować lub co najmniej zakładać go, jako realny. Prawo zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów dany podmiot ma w przypadku, gdy wydatki te pozostają w związku przyczynowo skutkowym z osiąganymi przychodami.
Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:
- musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
- musi nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
- musi być właściwie udokumentowany.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 powoływanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:
- nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
- nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,
- ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę
-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.
Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 24 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a: wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.
Składnikami, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy są m.in. środki trwałe ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Odnosząc się do przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że wniesienie do spółki osobowej prawa handlowego wkładu niepieniężnego w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie powoduje u Wnioskodawcy wystąpienia przychodu z tytułu odpłatnego zbycia składników majątkowych, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wniesienie tego wkładu nie wiąże się bowiem z odpłatnym zbyciem składników majątkowych będących przedmiotem aportu.
Osoba fizyczna wnosząca wkład niepieniężny do spółki osobowej otrzymuje udziały w tej spółce, których wartość materialna nie stanowi ceny nabycia tych udziałów. Otrzymujący udziały wspólnik nabywa całokształt praw i obowiązków związanych z uczestnictwem w przedsięwzięciu gospodarczym w ramach spółki osobowej, do której przystąpił przez wniesienie wkładu. Po stronie wspólnika nie powstaje jednak dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Czynność wniesienia do spółki komandytowej przedsiębiorstwa pozostaje neutralna podatkowo i nie skutkuje powstaniem przychodu po stronie wnoszącego wkład niepieniężny, co znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów administracyjnych np.: wyrok WSA w Gdańsku z dnia 26 stycznia 2010 r. sygn. akt I SA/Gd 912/09, wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 lutego 2011 r. sygn. akt VIII SA/Wa 1043/10, wyrok NSA z dnia 31 maja 2011 r. sygn. akt II FSK 949/11, wyrok NSA z dnia 15 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1202/10.
Należy również zaznaczyć, że jak wskazał NSA w uchwale z dnia 14.03.2011 r.- sygn. akt II FPS 8/10 - wniesienie przez osobę fizyczną do spółki osobowej (jawnej) wkładu niepieniężnego w postaci udziałów w spółce kapitałowej (aport) nie stanowi odpłatnego zbycia tych udziałów, o jakim mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a/ ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.).
Jeżeli więc wniesienie aportu do spółki osobowej jest neutralne podatkowo i nie wiąże się z odpłatnym zbyciem, to wskazany powyżej przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma w tej sprawie zastosowania.
Reasumując mając na uwadze powyższe należy potwierdzić stanowisko Wnioskodawcy, że zgodnie z art. art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy PIT w przypadku wniesienia do V spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa wkładu niepieniężnego w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Wnioskodawca nie będzie uprawniony do jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wartości niezamortyzowanych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej