Temat interpretacji

Czy sprzedaż nieruchomości w roku 2018 stanowi w całości przychód ze sprzedaży środka trwałego w działalności gospodarczej pana L.H.?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 stycznia 2019 r. (data wpływu 10 stycznia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 lutego 2019 r. (darta wpływu 4 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości w sytuacji istnienia rozdzielności majątkowej między małżonkami jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości w sytuacji istnienia rozdzielności majątkowej między małżonkami. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych. Wobec tego pismem z dnia 29 stycznia 2019 r., znak 0115-KDIT2-3.4011.15.2019.1.AW wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Niniejsze zostało dokonane w dniu 4 lutego 2019 r. (data wpływu).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

5 maja 2000 r. małżonkowie pozostający w ustawowej małżeńskiej wspólności majątkowej dokonali nabycia nieruchomości niezabudowanej wraz z działającą czynną stacją paliw. Nieruchomość nabyta została do majątku wspólnego.

Od 18 stycznia 2013 roku w małżeństwie obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej, a małżonkowie nie dokonali podziału majątku wspólnego.

W momencie sprzedaży powyższej nieruchomości, tj. w dniu 12 grudnia 2018 r. majątek małżonków w dalszym ciągu nie został podzielony, a stacja paliw w dalszym ciągu pozostaje we wspólności majątkowej, jak oświadczono w akcie notarialnym sprzedaży nieruchomości. Małżonkowie w drodze porozumienia ustalili, że stacja paliw w dalszym ciągu będzie w całości stanowiła środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Nieruchomość, jako działająca stacja paliw stanowiła środek trwały w działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego ze współmałżonków L.H. Ponoszone nakłady na utrzymanie nieruchomości stanowiły koszt uzyskania przychodów, dokonywano odpisów amortyzacyjnych od stacji paliw oraz pozostałych znajdujących się na nieruchomości budynków.

W roku 2002 została wybudowana od podstaw nowa stacja paliw (zakupiona kontenerowa nie spełniała żądanych standardów i wymogów) łącznie z całą infrastrukturą. Budowa była finansowana z kredytu inwestycyjnego zaciągniętego przez PLH, który został całkowicie spłacony z prowadzonej działalności. W okresie prowadzonej działalności Pani H. nie otrzymywała z działalności PLH żadnych przychodów.

W uzupełnieniu wniosku wyjaśniono ponadto:

1. Zgodnie z aktem notarialnym z dnia 5 maja 2000 r. nastąpiło przeniesienie własności nieruchomości niezabudowanej, składającej się z działki gruntu nr 418, położonej w B. obręb ... gmina B. wraz z działającą, czynną stacją paliw. Na stację paliw składały się przenośne kontenery oraz naziemne zbiorniki paliw. Odpisy amortyzacyjne dokonywane były od nowej stacji paliw, wybudowanej od podstaw zgodnie z obowiązującymi wymaganiami.
2. Zgodnie z przepisem art. 43 § 2 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego, po ustaniu ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, małżonkowie byli współwłaścicielami wskazanej nieruchomości w udziałach wynoszących po 1/2 części. Natomiast w treści księgi wieczystej byli niezgodnie z obowiązującym stanem prawnym wymienieni jako właściciele na zasadach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej.
3. Małżonkowie zawarli porozumienie w drodze ustnej umowy, że nieruchomość zabudowana stacją paliw w dalszym ciągu będzie stanowiła środek trwały w prowadzonym przez pana L.H. przedsiębiorstwie.
4. W 2002 roku została wybudowana od podstaw nowa stacja paliw, składająca się z:
   
   
   
   1. & budynku stacji paliw, w którym znajdował się sklep, pomieszczenia socjalne i toalety dla klientów,
   2. & magazynu paliw,
   3. & instalacji technologicznych,
   4. & stanowiska czyszczenia wnętrz samochodowych,
   5. & stanowiska odkurzacza i sprężarki,
   6. & wiaty stalowej nad stanowiskiem tankowania samochodów,
   7. & punktu napełniania samochodów autogazem,
   8. & kotłowni olejowej w budynku stacji,
   9. & zbiornika bezodpływowego na ścieki,
   10. & przyłączy: kanalizacji sanitarnej, kanalizacji deszczowej, wodociągowego i energetycznego,
   11. & oświetlenia zewnętrznego,
   12. & dróg i placów wewnętrznych, parkingów i chodników,
   13. & tablicy informacyjnej.
       
       
       Stacja kontenerowa została zlikwidowana powstał całkowicie nowy środek trwały.
       
       
       
5. Jak w pkt d) budynek, wiata, plac manewrowy, dystrybutory, zbiorniki na paliwo.
6. Każda z wymienionych nieruchomości lub budowli wprowadzona była do ewidencji środków trwałych jako oddzielny środek trwały.
7. Przedmiotem zbycia w roku 2018 była cała nieruchomość gruntowa zabudowana wskazanymi wyżej nieruchomościami lub budowlami: grunt, budynek stacji paliw, plac manewrowy, dystrybutory oraz zbiorniki na paliwo sprzedana została jako nieruchomość gruntowa zabudowana stacją paliw składającą się z wymienionych w pkt d) nieruchomości i budowli.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy sprzedaż nieruchomości w roku 2018 stanowi w całości przychód ze sprzedaży środka trwałego w działalności gospodarczej pana L.H.?

Zdaniem Wnioskodawcy ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku sprzedaż nieruchomości zabudowanej stacją paliw stanowić będzie w całości przychód z działalności gospodarczej pana L.H. zgodnie z przepisem art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Małżonkowie po ustaniu wspólności majątkowej nie dokonali prawnego podziału posiadanego majątku.

Jednak w drodze ustnej umowy postanowili, że nieruchomość zabudowana stacją paliw pozostanie własnością Wnioskodawcy, u którego stanowiła w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej środki trwałe. W związku z tak zawartą pomiędzy małżonkami umową cała wartość sprzedanej nieruchomości wraz ze stacją paliw powinna być ujęta w księgach Wnioskodawcy jako przychód z działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak stosownie do art. 10 ust. 3 ww. aktu prawnego, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
• nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 powyższej ustawy stanowi, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

• wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

W analizowanym stanie faktycznym w dniu 5 maja 2000 r. małżonkowie pozostający w ustawowej małżeńskiej wspólności majątkowej dokonali nabycia nieruchomości niezabudowanej wraz z działającą czynną stacją paliw. Nieruchomość nabyta została do majątku wspólnego. Od 18 stycznia 2013 roku w małżeństwie obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej, a małżonkowie nie dokonali podziału majątku wspólnego. Natomiast w treści księgi wieczystej byli niezgodnie z obowiązującym stanem prawnym wymienieni jako właściciele na zasadach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej. Małżonkowie zawarli porozumienie w drodze ustnej umowy, że nieruchomość zabudowana stacją paliw w dalszym ciągu będzie stanowiła środek trwały w prowadzonym przez pana L.H. przedsiębiorstwie. Zgodnie z przepisem art. 43 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, po ustaniu ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, małżonkowie byli współwłaścicielami wskazanej nieruchomości w udziałach wynoszących po 1/2 części. W dniu 12 grudnia 2018 r. Wnioskodawca wraz z małżonką postanowili sprzedać przedmiotową nieruchomość. Z opisu stanu faktycznego wynika, także że przedmiotem zbycia w roku 2018 była cała nieruchomość gruntowa zabudowana nieruchomościami lub budowlami: grunt, budynek stacji paliw, plac manewrowy, dystrybutory oraz zbiorniki na paliwo sprzedana została jako nieruchomość gruntowa zabudowana stacją paliw składającą się z wymienionych w pkt d) nieruchomości i budowli.

Aby ustalić znaczenie pojęcia współwłasności majątkowej małżonków należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.). Przez majątek wspólny, stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu, należy rozumieć majątek objęty małżeńską wspólnością ustawową. Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). W myśl art. 35 Kodeksu, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku. Zakazy wymienione w tym przepisie są konsekwencją ukształtowania wspólności ustawowej jako bezudziałowej wspólności łącznej trwającej aż do chwili jej ustania. Zgodnie z art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Oznacza to, że z chwilą ustania wspólności dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej we współwłasność w częściach ułamkowych (zwykłą), a udział każdego z małżonków w majątku wspólnym według domniemania jest równy udziałowi drugiego współmałżonka.

Tym samym, w przedmiotowej sprawie skoro od 2013 r. w małżeństwie obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej w momencie zbycia (w 2018 r.) nieruchomość (zabudowany budynkami i urządzeniami grunt) nie stanowiła wspólności majątkowej małżonków (rozumianej jako wspólność bezudziałowa). Zgodnie z treścią art. 43 § 1 i art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, wspólność majątkowa przekształciła się z mocy prawa z chwilą ustanowienia rozdzielności majątkowej we współwłasność w częściach ułamkowych, z równymi udziałami małżonków.

Innymi słowy, zniesienie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału majątku.

Z uwagi na okoliczność, że współwłaścicielami nieruchomości są małżonkowie, którzy ustanowili rozdzielność majątkową, przychód Wnioskodawcy należy przyjąć jedynie w części przypadającej na posiadany przez niego udział we współwłasności, tj. &½ uzyskanego ze sprzedaży przychodu.

W konsekwencji jako, że przedmiotowa nieruchomość stanowiła współwłasność ułamkową małżonków, to przychód z działalności gospodarczej stanowi połowę ceny sprzedaży środka trwałego (art. 14 ust. 2 pkt 1lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej