Temat interpretacji

skutki podatkowe odpłatnego przeniesienia prawa własności do przyłącza kanalizacji sanitarnej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2019 r. (data wpływu 8 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 marca 2019 r. (data wpływu 25 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego przeniesienia prawa własności do przyłącza kanalizacji sanitarnej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 11 marca 2019 r., nr 0113-KDIPT3.4011.66.2019.1.KK, 0112-KDIL4.4012.56.2019.3.NK na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 11 marca 2019 r. (data doręczenia 18 marca 2019 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 20 marca 2019 r. (data wpływu 25 marca 2019 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 20 marca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 2002 r. Wnioskodawca wraz żoną wybudowali przyłącz kanalizacji od sieci miejskiej do ich domu mieszkalnego. Przyłącz został wybudowany na gruncie należącym do miasta R.... Budowa przyłącza nie była objęta działalnością gospodarczą, nie był od niej odliczany podatek VAT. W grudniu 2018 r. Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w R.... (dalej również jako: ,, MPWiK) , na podstawie umowy, przejęło za opłatą przyłącz w związku z realizacją zadań pożytku publicznego. Ustalona została kwota, która jest niższa od kosztów poniesionych na budowę przyłącza. Kwota przejęcia wynosi 8 610 zł i została przelana na rachunek bankowy Wnioskodawcy na postawie umowy.

W piśmie z dnia 20 marca 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca podał, że rozliczenie przychodu dotyczy 2018 r. Protokół odbioru przyłącza kanalizacji sanitarnej przez MPWiK R.... nr .... z dnia 24 sierpnia 2006 r. Wykonanie nastąpiło w 2006 r. Przyłącz został przejęty na cele publiczne w rozumieniu art. 6 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie określono w umowie precyzyjnie podstawy prawnej. Nazwa umowy brzmi: ,,Umowa o przeniesienie na rzecz MPWiK w R.... prawa własności urządzeń kanalizacyjnych, a w § 2 jest zapis: ,,realizacja roszczenia wynikającego z przepisów prawa związanego z realizacją zadań pożytku publicznego. Nie wskazano przepisu, ale według oceny Wnioskodawcy, jest to art. 31 ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę. Przyłącz kanalizacji sanitarnej został sfinansowany przed 2006 r. z prywatnych funduszy Wnioskodawcy oraz Jego małżonki. Nie odliczano VAT-u, gdyż małżonkowie jako osoby fizyczne nie mieli takiej możliwości. Wnioskodawca nie prowadził wówczas działalności gospodarczej. Z posiadanego przyłącza nie uzyskiwał przychodów. Koszt wykonania, tj. materiały, robocizna wyniosły ok. 12 000 zł 00 gr (w ówczesnych cenach). Aktualnie, po zapoznaniu się z cenami materiałów i robocizny koszt wykonania wyniósłby ok. 17 000 zł 00 gr. Przyłącz pozostał na stanie majątkowym Wnioskodawcy oraz Jego małżonki, bo takie wówczas były przepisy, chociaż był na terenie miejskim. Umową z dnia 21 grudnia 2018 r. MPWiK R.... przejął przyłącz kanalizacji wypłacając zryczałtowaną kwotę 8 100 zł 00 gr. Wnioskodawca wyraził zgodę na kwotę niższą od kwoty zapłaconej za wykonanie, gdyż jest dla Niego wygodniej, aby eksploatacja i ewentualne przyszłe usterki podlegały MPWiK. Należność została przelana na Jego rachunek bankowy na podstawie umowy. Podatku dochodowego Wnioskodawca nie odprowadził, gdyż przychód był niższy od kosztów. W okresie, gdy przyłącz kanalizacji był na stanie majątkowym Wnioskodawcy oraz Jego małżonki, nie udzielali Oni żadnej zgody na przyłączenie się innych osób i nie uzyskali z tego tytułu żadnych dochodów, a ponieśli niewielką stratę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy należy od uzyskanej kwoty odprowadzić podatek VAT i podatek dochodowy?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na ww. pytanie w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast, wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku odprowadzić od otrzymanej kwoty podatku dochodowego, ponieważ przyłącz został wykonany na cele prywatne, nie był objęty działalnością gospodarczą, nie był odliczany VAT, budynek, do którego był wykonany przyłącz, wykorzystywany jest wyłącznie do celów mieszkalnych, kwota uzyskana od MPWiK za przyłącz jest mniejsza od kwoty poniesionej na jego wybudowanie. Przyłącz został przejęty przez MPWiK w celu realizacji zadań pożytku publicznego.

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek dochodowy nie należy się. W przepisach podatkowych nie ma precyzyjnego przepisu dotyczącego opisanego wyżej zdarzenia. Według oceny Wnioskodawcy, podstawą prawną może być art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 6 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Stosownie do art. 19 ust. 1 cyt. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Natomiast, w myśl art. 24 ust. 6 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia rzeczy a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

Z treści powołanych wyżej przepisów wynika, że gdy sprzedaż rzeczy nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i jest dokonywana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, wówczas stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei, przychód uzyskany ze sprzedaży rzeczy po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy, nie generuje przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż rzeczy ruchomych po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie (zakup) nie stanowi źródła przychodu.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy, źródłem przychodu są inne źródła.

Zgodnie z postanowieniami art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak wynika z powyższego przepisu katalog przychodów zaliczanych do tzw. innych źródeł jest katalogiem otwartym. Tym samym, do tegoż źródła należy zaliczyć wszystkie inne przychody, jednakże tylko takie, które nie mogą być zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia rzeczy, należy więc w tym zakresie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 45 Kodeksu cywilnego, rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

W myśl art. 46 § 1ww. ustawy, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Z powyższego przepisu wynika, że rzeczą ruchomą jest każdy przedmiot materialny niebędący nieruchomością.

Zgodnie z art. 47 § 1 ww. ustawy, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego (art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego).

W myśl art. 535 Kodeksu cywilnego, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Wskazać w tym miejscu należy, że nabycie i zbycie rzeczy następuje w wyniku zawarcia umowy przenoszącej własność tej rzeczy.

W myśl art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2017 r., poz. 328, z późn. zm.), osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie. Stosownie do art. 31 ust. 2 ww. ustawy, przekazywane urządzenia, o których mowa w ust. 1, powinny odpowiadać warunkom technicznym określonym w odrębnych przepisach. Na podstawie art. 31 ust. 3 ww. ustawy, należność za przekazane urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne może być rozłożona na raty lub uwzględniona w rozliczeniach za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków.

Natomiast, wracając na grunt ustawy Kodeksu cywilnego, stwierdzić należy, że na podstawie art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego, urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

W myśl § 2 tego przepisu, osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca.

Powyższe wskazuje, że po pierwsze, odpłatne przekazanie przedsiębiorstwu wybudowanych (nabytych) przez inną osobę urządzeń nie jest obowiązkiem, lecz możliwością (co oznacza, że przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne takiego nabycia (przejęcia) nie musi dokonać) oraz, po drugie, warunki finansowe tego przekazania muszą być uzgodnione w umowie, mogą więc być różne umówione wynagrodzenie może odpowiadać kosztom wybudowania (nabycia) urządzenia, ale może też być od nich niższe lub wyższe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2002 r. Wnioskodawca wraz żoną wybudowali przyłącz kanalizacji od sieci miejskiej do ich domu mieszkalnego. Przyłącz został wybudowany na gruncie należącym do miasta R..... W grudniu 2018 r. MPWiK, na podstawie umowy przejęło za opłatą przyłącz w związku z realizacją zadań pożytku publicznego. Protokół odbioru przyłącza kanalizacji sanitarnej przez MPWiK nastąpił w dniu 24 sierpnia 2006 r. Wykonanie nastąpiło w 2006 r. Przyłącz został przejęty na cele publiczne w rozumieniu art. 6 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie określono w umowie precyzyjnie podstawy prawnej. Nie wskazano przepisu, ale według oceny Wnioskodawcy, jest to art. 31 ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę. Przyłącz kanalizacji sanitarnej został sfinansowany z prywatnych funduszy Wnioskodawcy oraz Jego małżonki przed 2006 r. Wnioskodawca nie prowadził wówczas działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Warunkiem niezbędnym do skorzystania z omawianego zwolnienia jest otrzymanie przychodu z tytułu:

• odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub

• odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające wywłaszczenie stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami, lub

• sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odwołuje się do instytucji regulowanych przez ustawę z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r., poz. 2147, z późn. zm.) z uwagi na towarzyszący im charakter przymusu ze strony organów administracji dotyczący pozbawienia prawa własności dotychczasowego właściciela. Przepis ten wprowadza zwolnienie nie tylko dla przychodów z tytułu odszkodowania w związku z wywłaszczeniem, ale także dla przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustawa określa zasady wywłaszczania nieruchomości i zwrotu wywłaszczonych nieruchomości. W myśl art. 6 pkt 3 ww. ustawy celami publicznymi w rozumieniu ustawy jest m.in. budowa i utrzymywanie publicznych urządzeń służących do zaopatrzenia ludności w wodę, gromadzenia, przesyłania, oczyszczania i odprowadzania ścieków oraz odzysku i unieszkodliwiania odpadów, w tym ich składowania.

Jak wynika z art. 6 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, celami publicznymi są m.in. budowa i utrzymywanie publicznych urządzeń służących do zaopatrzenia ludności w wodę, gromadzenia, przesyłania, oczyszczania i odprowadzania ścieków oraz odzysku i unieszkodliwiania odpadów, w tym ich składowania.

Jak wynika z powyższego, przepis art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się do przychodów uzyskiwanych z tytułu odszkodowań lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, wypłacanych stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami. Natomiast, na gruncie niniejszej sprawy mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem rzeczy, tj. przyłącza kanalizacji sanitarnej, za które Wnioskodawca otrzymał stosowne wynagrodzenie. Zatem, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania powołany przez Wnioskodawcę art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, skoro w omawianej sprawie mamy do czynienia z umową przeniesienia na rzecz MPWiK prawa własności urządzeń kanalizacyjnych, oznacza to, że przedmiotem tej umowy jest przyłącz kanalizacji sanitarnej, który w świetle cyt. art. 49 Kodeksu cywilnego po fizycznym połączeniu z siecią przestaje być częścią składową nieruchomości i uzyskuje status samoistnej rzeczy ruchomej (wcześniej przed przyłączeniem do sieci był składnikiem nieruchomości Wnioskodawcy). Tym samym, moment przyłączenia ww. odcinka do sieci należy traktować jako moment nabycia przez Wnioskodawcę. Chodzi tu o wejście w skład przedsiębiorstwa rozumianego przedmiotowo, a więc o wejście w skład zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych.

Zauważyć przy tym należy, że wejście w skład przedsiębiorstwa jest jedynie kwestią faktu, co oczywiście nie oznacza, że przyłączone urządzenie (przyłącz kanalizacji sanitarnej) staje się własnością przedsiębiorcy (własnością staje się dopiero w momencie zawarcia stosownej umowy przekazania). W tej sytuacji należy przyjąć, że ww. urządzenie jest odrębną rzeczą ruchomą, która może być przedmiotem odrębnej umowy cywilnoprawnej.

Ponadto, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 24 października 2012 r., sygn. akt II FSK 421/11 stwierdził, że: (...) Urządzenie wodociągowo-kanalizacyjne, służące do doprowadzania do nieruchomości wody i odprowadzania z niej ścieków, z chwilą połączenia z siecią przestaje być częścią składową nieruchomości, uzyskując status samoistnej rzeczy ruchomej. Wynagrodzenie otrzymane przez osobę, która urządzenie takie wybudowała z własnych środków i zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 ze zm.) odpłatnie przekazała je gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, stanowi przychód z odpłatnego zbycia innych rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307 ze zm.) (...).

Przy czym podkreślić należy, że odpłatne zbycie tzw. innych rzeczy (rzeczy ruchomych) po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie nie stanowi źródła przychodu i tym samym nie rodzi obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, uznać należy, że w omawianej sprawie nabycie przez Wnioskodawcę wybudowanego przyłącza kanalizacji nastąpiło w 2006 r., a zatem, jeżeli jego odpłatne przejęcie przez MPWiK nastąpiło w 2018 r., a więc po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie to oznacza, że odpłatne przekazanie omawianego przyłącza kanalizacji sanitarnej nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym uzyskany przez Wnioskodawcę przychód nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W konsekwencji, w myśl zasady, że wadliwa argumentacja prawna Wnioskodawcy, przy prawidłowo wywiedzionym skutku prawnym, winna skutkować uznaniem stanowiska podatnika za nieprawidłowe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej