Temat interpretacji

skutki podatkowe związane z wypłatą zysku Spółki jawnej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2019 r. (data wpływu 15 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lutego 2019 r. (data wpływu 5 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z wypłatą zysku Spółki jawnej (pytanie Nr 2) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 12 lutego 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.23.2019.1.AP, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 12 lutego 2019 r. (data doręczenia 21 lutego 2019 r.). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 26 lutego 2019 r. (data wpływu 5 marca 2019 r.), nadanym za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 26 lutego 2019 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca był jednym z dwóch wspólników w Spółce działającej pod firmą: X Spółka jawna A, B (obecnie: X Spółka jawna A, B, C) z siedzibą w Y, wpisaną do Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem: .... (adres: .....) (dalej: Spółka). Umowa Spółki została zawarta 27 listopada 2001 r. Przy zawieraniu umowy Spółki każdy ze wspólników został zobowiązany do wniesienia wkładu pieniężnego w wysokości 10 000 zł. Umowa Spółki przewidywała możliwość zbycia ogółu praw i obowiązków zgodnie z art. 10 Kodeksu spółek handlowych.

W dniu 23 lipca 2018 r. Wnioskodawca wraz z drugim wspólnikiem zbyli ogół praw i obowiązków w ww. Spółce jawnej na podstawie umowy sprzedaży, zawartej w formie aktu notarialnego (Repertorium A nr ....) przed notariuszem (adres: ....). Zbycie nastąpiło z wyłączeniem wierzytelności o niewypłacony zysk za dwa ostatnie lata obrotowe oraz o niewypłaconą część zysku z 2018 r., przypadającego proporcjonalnie do czasu uczestnictwa w Spółce. Niewypłacony zysk nie miał wpływu na ustalanie wartości ogółu praw i obowiązków.

W związku z niewypłaconym zyskiem Spółka podjęła dwie uchwały:

• uchwała nr 2/2017 z dnia 9 maja 2017 r. w sprawie podziału zysku za 2016 r.,

• uchwała nr 4/2018 z dnia 9 marca 2018 r. w sprawie podziału zysku za 2017 r.

Na dzień 23 lipca 2018 r. dokonano jedynie części wypłat na rzecz obu wspólników.

W dniu 23 lipca 2018 r. nowi wspólnicy złożyli oświadczenie o poddaniu egzekucji na podstawie art. 777 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania cywilnego. Oświadczenie zostało dokonane przed ww. notariuszem w formie aktu notarialnego (Repertorium A nr ....), w którym nabywcy zobowiązali Spółkę do wypłaty na rzecz Wnioskodawcy kwoty ww. niewypłaconego zysku w dwóch transzach - w terminach: do 31 sierpnia 2018 r. oraz 31 grudnia 2018 r. Obu wypłat dokonano w sposób terminowy. Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W piśmie z dnia 26 lutego 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że posiadał w Spółce 50% udziałów. Ponadto, zgodnie z umową Spółki, każdy wspólnik był uprawniony do równego udziału w zyskach. Wypłata z tytułu niewypłaconych zysków miała nastąpić (i nastąpiła) w formie przelewu bankowego na indywidualne konto Wnioskodawcy w dwóch transzach, w terminach: 31 sierpnia 2018 r. oraz 31 grudnia 2018 r. Wnioskodawca zbył udziały na rzecz C - obecnego wspólnika Spółki. W ramach zbycia ogółu praw i obowiązków Wnioskodawca nie przeniósł na nabywcę prawa do zysków w Spółce wypracowanych w okresie, kiedy Wnioskodawca był jej wspólnikiem. Zyski pozostawione w Spółce były przekazywane na kapitał zapasowy, a następnie - po uchwaleniu uchwały o podziału zysku za dany rok - przeksięgowywane na konta osobiste wspólników. Umowa Spółki nie zawiera zapisów o utworzeniu kapitału zapasowego. Wynika to z faktu, że brak jest podstaw prawnych nakładających obowiązek utworzenia kapitału zapasowego w spółkach osobowych prawa handlowego. Co więcej, nie istnieją również podstawy prawne nakazujące dokonania zmiany umowy Spółki jawnej przy tworzeniu kapitału zapasowego w tejże Spółce. Ponadto należy nadmienić, że kapitał zapasowy w Spółce jest odrębny od kapitału założycielskiego (pierwotnego) rzeczonej Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy przychód ze zbycia ogółu praw i obowiązków w Spółce będzie przychodem z praw majątkowych, zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), a kosztem uzyskania przychodu z tytułu zbycia ogółu praw i obowiązków w Spółce jawnej będzie kwota wkładu wniesionego przez Wnioskodawcę?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego w pytaniu Nr 2, natomiast pytanie Nr 1 będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata na rzecz Wnioskodawcy zysku wypracowanego przez Spółkę za okres, w którym był On wspólnikiem ww. Spółki, nie będzie stanowiła dla Niego przychodu oraz nie będzie podlegała opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: u.p.d.o.f.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 8 u.p.d.o.f., przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku oraz opodatkowuje na zasadach ogólnych (art. 27 u.p.d.o.f.) albo stawką liniową (art. 30c u.p.d.o.f.), uwzględniając zasady zawarte w art. 14 i 26 u.p.d.o.f.

Zgodnie z art. 44 u.p.d.o.f., podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego miesięczne zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Art. 45 u.p.d.o.f. wskazuje, że podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.

Z treści powołanych przepisów wynika, że podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą, m.in. w formie spółki jawnej, opodatkowują dochody uzyskane z tej działalności poprzez uiszczanie w trakcie roku podatkowego zaliczek na podatek, a następnie dokonują rocznego rozliczenia tego dochodu oraz wpłaconych zaliczek w składanym zeznaniu podatkowym. Jeżeli podatek należny wynikający ze złożonego zeznania jest wyższy od sumy zaliczek wpłaconych za dany rok, podatnicy są zobowiązani wpłacić stosowną różnicę.

W związku z powyższym, po zakończeniu każdego roku podatkowego Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki jawnej, był zobowiązany do:

• comiesięcznej wpłaty zaliczek na podatek dochodowy z tytułu udziału w Spółce oraz

• corocznego złożenia zeznania podatkowego, w którym wykazywał dochody z tytułu udziału w Spółce niebędącej osobą prawną, jako dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z tym, zysk z tytułu udziału w Spółce był systematycznie opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych w ciągu roku, natomiast bez znaczenia jest, czy zysk wypracowany przez Spółkę jawną był wypłacony wspólnikom, czy też wspólnicy podjęli decyzję o czasowym pozostawieniu zysku w Spółce, np. na ww. kapitale zapasowym lub jako zysk z lat ubiegłych.

Tym samym, Wnioskodawca uważa, że wypłata na Jego rzecz zysku wypracowanego przez Spółkę za okres, w którym był On wspólnikiem Spółki, nie powinna stanowić przychodu, bowiem została ona już opodatkowana jako dochód z działalności gospodarczej. Stanowisko odmienne prowadziłoby bowiem do podwójnego opodatkowania tego samego przychodu.

Potwierdzenie powyższego stwierdzenia znajduje się w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 lipca 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-3.4011.327.2018.1.ID, zawierającej podobny stan faktyczny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm.; dalej jako: K.s.h.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 10 § 1 ww. ustawy, ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej może być przeniesiony na inną osobę tylko wówczas, gdy umowa spółki tak stanowi. Ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej może być przeniesiony na inną osobę tylko po uzyskaniu pisemnej zgody wszystkich pozostałych wspólników, chyba że umowa spółki stanowi inaczej (art. 10 § 2 K.s.h.). Powyższe unormowania dopuszczają możliwość przeniesienia udziału rozumianego jako ogół praw i obowiązków wspólnika w spółce osobowej na osoby trzecie lub pozostałych wspólników, gdy umowa spółki tak stanowi.

W przypadku przeniesienia ogółu praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej na wspólnika przystępującego przechodzi zespół praw i obowiązków w zakresie, który przysługuje wspólnikowi występującemu w momencie dokonywania czynności przeniesienia. Za zobowiązania tej spółki osobowej odpowiadają solidarnie występujący wspólnik oraz wspólnik przystępujący do spółki (art. 10 § 3 K.s.h.).

Z przepisu art. 10 K.s.h. wynika, że zbyty może być tylko ogół praw i obowiązków. Nie można więc rozszczepiać praw i obowiązków (reguła nierozszczepialności jakichkolwiek praw od jakichkolwiek obowiązków wspólnika). Nie jest również możliwe zbycie pojedynczych praw, w spółkach osobowych, bowiem nie jest dopuszczalny obrót prawami ze względu na ich związek z osobą wspólnika. Reguła nierozszczepialności praw i obowiązków wspólnika determinuje konieczność przeniesienia ogółu praw i obowiązków wspólnika zawsze jako niepodzielnej (nierozłącznej) całości.

Spółka jawna, będąca spółką osobową nieposiadającą osobowości prawnej, nie jest podatnikiem podatków dochodowych. Opodatkowaniu podlegają dochody poszczególnych wspólników Spółki jawnej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w Spółce jawnej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3. Przy czym, w myśl art. 5a pkt 26 ww. ustawy, przez spółkę niebędącą osobą prawną należy rozumieć spółkę inną niż określona w pkt 28.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

W konsekwencji wspólnik spółki osobowej, przychody i koszty podatkowe winien rozliczać w wysokości ustalonej stosownie do jego udziału w spółce i w takim zakresie w jakim, jako wspólnik tej spółki, jest upoważniony i obowiązany do rozliczania przychodów i kosztów uzyskania przychodów tej spółki.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady należą do niego wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

W myśl art. 44 ust. 3 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość zaliczek, z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:

1. obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz najniższej stawki podatkowej określonej w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1;
2. zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b;
3. zaliczkę za dalsze miesiące ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające.

Zaliczki miesięczne od dochodów wymienionych w ust. 1, wpłaca się w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczki kwartalne podatnicy wpłacają w terminie do 20 dnia każdego miesiąca następującego po kwartale, za który wpłacana jest zaliczka. Zaliczkę za ostatni miesiąc lub ostatni kwartał roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 stycznia następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc lub odpowiednio kwartał, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 45 (art. 44 ust. 6 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

W myśl art. 45 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy, w terminie określonym w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników;

Z treści powołanych przepisów wynika, że podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą (w tym w formie Spółki jawnej), opodatkowują dochody uzyskane z tej działalności poprzez uiszczanie w trakcie roku podatkowego zaliczek na podatek, a następnie dokonują rocznego rozliczenia tego dochodu oraz wpłaconych zaliczek w składanym zeznaniu podatkowym. Jeżeli podatek należny wynikający ze złożonego zeznania jest wyższy od sumy zaliczek wpłaconych za dany rok podatnicy są zobowiązani wpłacić stosowną różnicę.

Co do zasady, przychodu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie generowała wypłata zysku, który wcześniej zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegał opodatkowaniu u wspólnika, na rzecz którego spółka dokona tej wypłaty.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca był jednym z dwóch wspólników w Spółce jawnej. Umowa Spółki została zawarta 27 listopada 2001 r. Przy zawieraniu umowy Spółki każdy ze wspólników został zobowiązany do wniesienia wkładu pieniężnego w wysokości 10 000 zł. Umowa Spółki przewidywała możliwość zbycia ogółu praw i obowiązków zgodnie z art. 10 Kodeksu spółek handlowych. W dniu 23 lipca 2018 r. Wnioskodawca wraz z drugim wspólnikiem zbyli ogół praw i obowiązków w ww. Spółce jawnej na podstawie umowy sprzedaży. Zbycie nastąpiło z wyłączeniem wierzytelności o niewypłacony zysk za dwa ostatnie lata obrotowe oraz o niewypłaconą część zysku z 2018 r., przypadającego proporcjonalnie do czasu uczestnictwa w Spółce. Niewypłacony zysk nie miał wpływu na ustalanie wartości ogółu praw i obowiązków. W związku z niewypłaconym zyskiem Spółka podjęła dwie uchwały (I uchwała w sprawie podziału zysku za 2016 r., II uchwała w sprawie podziału zysku za 2017 r.). Na dzień 23 lipca 2018 r. dokonano jedynie części wypłat na rzecz obu wspólników. W dniu 23 lipca 2018 r. nowi wspólnicy złożyli oświadczenie o poddaniu egzekucji na podstawie art. 777 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania cywilnego, w którym nabywcy zobowiązali Spółkę do wypłaty na rzecz Wnioskodawcy kwoty ww. niewypłaconego zysku w dwóch transzach - w terminach: do 31 sierpnia 2018 r. oraz 31 grudnia 2018 r. Obu wypłat dokonano w sposób terminowy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że wypłata zysków wypracowanych przez Spółkę jawną i opodatkowanych uprzednio po stronie wspólników (w tym Wnioskodawcy) za okres, w którym był On wspólnikiem ww. Spółki, nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku opis będzie różnił się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników Spółki jawnej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej