Temat interpretacji

Obowiązki płatnika w związku z podjęciem współpracy z artystą zagranicznym przedsiębiorcą z Japonii.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2019 r., uzupełnionym w dniu 21 lutego 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z podjęciem współpracy z artystą z Japonii jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z podjęciem współpracy z artystą z Japonii, który został uzupełniony w dniu 21 lutego 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawcą jest fundacja wpisana do Rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji i publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Wnioskodawca działa w oparciu o Statut i w ramach wykonywanej przez siebie statutowej działalności wspiera, upowszechnia i promuje twórczość artystyczną ze szczególnym uwzględnieniem twórczości niezależnej, promuje artystów wykonawców oraz ich twórczość, a także popularyzuje oraz podejmuje działania edukacyjne w zakresie sztuki muzycznej, plastycznej, filmowej i teatralnej.

Działalność Wnioskodawcy finansowana jest m.in. z:

1. środków z budżetu Miasta w formie dotacji celowych udzielanych na organizację konkretnego koncertu,
2. środków własnych, tj. uzyskiwanych z prowadzonej działalności statutowej, np. z biletowanych koncertów.

Organizując koncerty Wnioskodawca zawiera umowy także z artystami zagranicznymi. W 2019 roku planuje zaprosić do wykonania koncertu artystę z Japonii. Wnioskodawca uzyskał informację, że artysta ten w zakresie wykonywania koncertów prowadzi działalność gospodarczą o profilu artystycznym wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły, w celach zarobkowych. Artysta zagraniczny to osoba fizyczna, która zarejestrowała działalność gospodarczą w Japonii w rejestrze przedsiębiorców, będącym odpowiednikiem polskiej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej (CEIDG). Japoński przedsiębiorca jest traktowany w Japonii jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. Będzie on posiadał certyfikat rezydencji podatkowej wydany przez właściwy organ administracji podatkowej państwa według miejsca jego siedziby Japonii.

W celu uregulowania współpracy z ww. artystą, Wnioskodawca zawrze umowę z nim jako przedsiębiorcą na występ sceniczny. Wynagrodzenie zostanie przekazane bezpośrednio na konto przedsiębiorcy. Ww. osoba nie będzie osiągała dochodów na terenie Polski poprzez zakład w rozumieniu art. 5 umowy z dnia 20 lutego 1980 r. między Polską Rzeczpospolitą Ludową a Japonią o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. 1983 Nr 12, poz. 60), zwaną dalej Umową polsko-japońską. Nadto, dzieła muzyczne wykonywane przez nią nie będą wykonywane w ramach programu wymiany kulturalnej, uzgodnionym między Rządami obu umawiających się państw (Polską a Japonią), zgodnie z brzmieniem art. 17 ust. 1 zdanie drugie Umowy polsko-japońskiej.

W uzupełnieniu wniosku doprecyzowano, że Wnioskodawca zawrze umowę z artystą zagranicznym (prowadzącym działalność gospodarczą o profilu artystycznym) na występ sceniczny, który należy rozumieć jako usługi w zakresie działalności widowiskowej lub rozrywkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle Umowy między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Japonią o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Tokio dnia 20 lutego 1980 r. (zwanej dalej Umową polsko-japońską), osoba będąca przedsiębiorcą prowadząca działalność gospodarczą o profilu artystycznym w państwie jego siedziby (otrzymująca bezpośrednio wynagrodzenie od Wnioskodawcy) jest zwolniona z opodatkowania w Polsce na podstawie art. 7 ust. 1 Umowy polsko-japońskiej (tzw. zyski z przedsiębiorstwa), czy też powstaje obowiązek potrącania podatku dochodowego w Polsce od dochodów uzyskiwanych z tytułu takiej działalności, gdyż działalność taką należy zakwalifikować jako osobiście wykonywaną działalność artystyczną na podstawie art. 17 ust. 1 zdanie pierwsze Umowy polsko-japońskiej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509), zwanej dalej UPDOF, osoby fizyczne (prowadzące działalność gospodarczą), jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jest to ograniczony obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 29 ust. 2 UPDOF, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Imprezy artystyczne organizowane przez Wnioskodawcę jako działalność widowiskowa mieszczą się w katalogu ustalonym w art. 29 ust. 1 pkt 2, w związku z czym przychód osoby fizycznej mającej miejsce zamieszkania za granicą opodatkowuje się na zasadach ustalonych w ustawie, chyba że obowiązuje umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska. Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą o profilu artystycznym, w niniejszej sprawie, dostarczy certyfikat rezydencji podatkowej dokumentujący miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych, spełniający przesłanki art. 5a pkt 21 UPDOF, aby możliwe było zastosowanie art. 7 ust. 1 Ustawy polsko-japońskiej. Art. 7 ust. 1 Umowy polsko-japońskiej stanowi, iż zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Z kolei, art. 17 ust. 1 i 2 Umowy polsko-japońskiej wskazuje, że bez względu na postanowienia artykułu 14 i 15, dochody uzyskiwane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, występującą w charakterze artysty, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego lub muzyka, albo też sportowca, z osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie. Jednak dochód taki będzie zwolniony spod opodatkowania w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli taka działalność wykonywana jest przez osobę mającą miejsce zamieszkania w pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie, zgodnie ze specjalnym programem wymiany kulturalnej, uzgodnionym między Rządami obu Umawiających się Państw. Jeżeli dochód uzyskiwany z osobiście wykonywanej działalności przez artystów lub sportowców nie przypada na rzecz artysty lub sportowca, ale na rzecz innej osoby, to dochód ten może być bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 opodatkowany w Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana. Jednak dochód taki będzie zwolniony od opodatkowania w Umawiającym się Państwie, jeśli dochód ten jest uzyskiwany z tytułu działalności wykonywanej przez osobę mającą miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, zgodnie ze specjalnym programem wymiany kulturalnej uzgodnionym pomiędzy Rządami obu Umawiających się Państw, i przypada na rzecz innej osoby, która ma miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie.

Jak widać, art. 17 ust. 2 wskazuje, że tylko do sytuacji opisanej w tym ustępie nie stosuje się art. 7. Natomiast art. 17 ust. 1 nie wyłącza stosowania art. 7. Zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach niniejszej sprawy oznacza to, że skoro dochód powstanie w wyniku działalności przedsiębiorstwa z Japonii i przypadnie bezpośrednio temu przedsiębiorstwu, nieposiadającemu zakładu na terenie Polski, należy zastosować art. 7 ust. 1 Umowy polsko-japońskiej i takiego przychodu nie można opodatkować w Polsce. Wnioskodawca uważa, że przedsiębiorstwo (otrzymujące bezpośrednio wynagrodzenie od Wnioskodawcy) nie może zostać opodatkowane na podstawie art. 17 ust. 1 zdanie 1 Umowy polsko-japońskiej, lecz na podstawie art. 7 ust. 1 tejże Umowy (tzw. zyski z przedsiębiorstwa), gdyż z chwilą gdy artysta swoją działalność osobistą przekształcił w jednoosobową działalność gospodarczą, traktuje się go jako przedsiębiorcę/przedsiębiorstwo. Natomiast w przypadku, w którym wynagrodzenie nie będzie wypłacane bezpośrednio artyście, ale innej osobie (mowa tutaj w szczególności o agencjach artystycznych reprezentujących artystę), to zastosowanie będzie miał art. 17 ust. 2 Umowy polsko-japońskiej, wyłączający stosowanie art. 7.

Takie stanowisko zawiera interpretacja ogólna Nr DD2/033/30/KBF/14/RD-47426 Ministra Finansów z dnia 22 maja 2014 r., w której stwierdzono, że artysta co do zasady rozlicza swoje dochody jako dochody z działalności wykonywanej osobiście. Jednak, jeżeli prowadzi działalność o cechach działalności gospodarczej, zarejestrował się jako przedsiębiorca, wówczas są to dochody z działalności gospodarczej i nie musi ich rozliczać jako dochody z działalności wykonywanej osobiście. Zdaniem Wnioskodawcy, nie wydaje się zasadne, aby polskie organy podatkowe chciały inaczej traktować artystów przedsiębiorców polskich od zagranicznych w tym obszarze. Aktualnie, w polskich organach podatkowych obowiązuje ugruntowane stanowisko, iż polscy artyści (rezydenci) mogą być także przedsiębiorcami.

Celem rozróżnienia relacji pomiędzy art. 7 ust. 1 Umowy polsko-japońskiej od art. 17 tejże Umowy, Wnioskodawca zwrócił uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, chociaż Modelowa Konwencja OECD nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa. Wprawdzie poszczególne państwa członkowskie tej organizacji nie zdecydowały o przekazaniu organizacji uprawnień do stanowienia wiążącego je międzynarodowego prawa podatkowego, jednak stanowi ona wskazówkę, jak należy interpretować postanowienia umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Modelowa Konwencja OECD jest od lat tekstem podlegającym nowelizacji. Początkowo w art. 17 wskazywano, że jest on wyjątkiem od art. 7 i do art. 15 § 2. Wówczas brzmiał on tak: Notwithstanding the provisions of Article 7 and 15, income derived by the Resident.... Aktualnie, proponowane Państwom należącym do organizacji OECD postanowienie brzmi Notwithstanding the provisions of Article 15, income derived by the Resident ().

W związku z powyższym, wykładnia historyczna wskazywałaby na to, że art. 17 ust. 1 Umowy polsko-japońskiej nie jest wyjątkiem od art. 7 ust. 1. W ocenie Wnioskodawcy, w Umowie polsko-japońskiej w artykule 17 zostały opisane dwa przypadki, od których uzależniona jest forma opodatkowania. Ustęp pierwszy jak zostało zaakcentowane na początku odnosi się do sytuacji, gdy artysta wykonuje swoją działalność osobiście na terenie Polski. W takim przypadku strony Umowy wyraźnie podkreśliły, że przepis ten ma pierwszeństwo przed artykułami 14 i 15 Umowy i celowo zrezygnowały z powoływania się na brzmienie artykułu 7, który dotyczy zysków przedsiębiorstw. Natomiast ustęp drugi art. 17 Umowy polsko-japońskiej dotyczy sytuacji, gdy dochód z działalności artystycznej nie przypada bezpośrednio na rzecz artysty, ale na rzecz innego podmiotu. W tym przypadku Strony Umowy polsko-japońskiej wyraźnie podkreśliły, że ten przepis Umowy ma pierwszeństwo przed artykułami 14,15 i artykułem 7. Analiza brzmienia art. 17 ust. 1 i 2 Umowy polsko-japońskiej w sposób jednoznaczny wskazuje na zamiar Stron, aby w pewnych sytuacjach stosować art. 17 przed artykułem 7, a w innych stosować sytuację odwrotną.

Do tych samych wniosków prowadzi wykładnia systemowa, zarówno na gruncie samej Umowy polsko-japońskiej, jak i innych umów. Wyjątki od art. 7 Umowy polsko-japońskiej są bowiem wskazane wprost w innych miejscach Umowy, dla przykładu w art. 10 ust. 4, czy też art. 11 ust. 5 ww. Umowy. Gdy inne państwa chciały uczynić wyjątkiem art. 17 od art. 7, wyraźnie to wskazywały. Dla przykładu, w umowie między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisaną w Berlinie dnia 14 maja 2003 r., znalazło się następujące postanowienie art. 17 ust. 1: Bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie. 2. Jeżeli dochód, mający związek z osobiście wykonywaną działalnością artysty lub sportowca, nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej osobie, to dochód taki bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana.

Jednak zdaniem Wnioskodawcy, decydujące powinno być brzmienie literalne. I tak, umawiające się Państwa Japonia i Polska uzgodniły w art. 17, że bez względu na postanowienia artykułu 14 i 15, dochody uzyskiwane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, występującą w charakterze artysty, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego lub muzyka, albo też sportowca, z osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie. Jednak dochód taki będzie zwolniony spod opodatkowania w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli taka działalność wykonywana jest przez osobę mającą miejsce zamieszkania w pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie, zgodnie ze specjalnym programem wymiany kulturalnej, uzgodnionym między Rządami obu Umawiających się Państw. W zacytowanym wyżej artykule nie znalazło się sformułowanie, które wskazuje, że art. 17 ust. 1 Umowy polsko-japońskiej jest wyjątkiem od art. 7 ust. 1 tejże Umowy i ma on niejako pierwszeństwo w zastosowaniu.

Mając na uwadze powyższe, w sposób jednoznaczny należy stwierdzić, że dochody przedsiębiorstwa z Japonii (prowadzonego przez japońskiego artystę), o których mowa w niniejszym stanie faktycznym, będą zyskami przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 ust. 1 Umowy polsko-japońskiej: zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Są to jego tzw. business profits, czyli zyski z przedsiębiorstwa, w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stosownie do treści art. 3 ust. 1a ww. ustawy uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 3 ust. 2a powołanej ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
8. niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 29 ust. 1 pkt 2 tejże ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie natomiast do treści art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21 (art. 41 ust. 4 ww. ustawy).

W myśl art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Jak wynika z art. 29 ww. ustawy, płatnik może nie pobierać zryczałtowanego podatku w ogóle, bądź też pobierać go w niższej stawce wynikającej z umowy. Pobranie podatku w stawce wynikającej z umowy, bądź też odstąpienie od poboru zryczałtowanego podatku możliwe jest pod warunkiem udokumentowania płatnikowi dla celów podatkowych siedziby podatnika (odbiorcy płatności) uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (fundacja) w ramach swojej statutowej działalności zamierza zawrzeć umowę z osobą fizyczną (artystą zagranicznym) na występ sceniczny, który należy rozumieć jako usługi w zakresie działalności widowiskowej lub rozrywkowej. Artysta zagraniczny przedsiębiorca z Japonii prowadzący działalność gospodarczą o profilu artystycznym będzie posiadał certyfikat rezydencji podatkowej wydany przez właściwy organ administracji podatkowej państwa według miejsca jego siedziby: Japonii.

W procesie kwalifikacji prawnopodatkowej dochodów uzyskiwanych w układzie transgranicznym (rozpatrując kwestię ograniczonego obowiązku podatkowego w odniesieniu do nierezydentów), należy przeprowadzić analizę:

1. czy dane przysporzenie podlega opodatkowaniu w Polsce, jeżeli tak, to
2. czy Polska ma prawo do opodatkowania tego przysporzenia w świetle stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (o ile taka umowa obowiązuje).

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, pierwsza z ww. przesłanek jest w sposób oczywisty spełniona, z uwagi na literalne odczytanie powołanego art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Analizując drugą z ww. przesłanek, należy odnieść się do treści odpowiednich przepisów umowy między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Japonią o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Tokio dnia 20 lutego 1980 r. (Dz. U. z 1983 r., Nr 12, poz. 60).

W myśl art. 7 ust. 1 ww. umowy, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 lit. g powołanej umowy, określenie przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie albo przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie.

Wobec powyższego, dochody przedsiębiorstwa prowadzonego przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Państwie, w tym z działalności prowadzonej na terytorium drugiego Państwa, co do zasady podlegają opodatkowaniu tylko w państwie miejsca zamieszkania lub siedziby. Państwu, w którym prowadzona jest działalność, służy natomiast prawo do opodatkowania zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo pochodzące z innego kraju pod warunkiem, że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność w tym państwie w formie zakładu. W przeciwnym razie, dochody przedsiębiorstwa zagranicznego podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie jego siedziby (miejsca zamieszkania).

Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych artykułów nie zostają naruszone przez postanowienia niniejszego artykułu (art. 7 ust. 7 umowy).

W myśl art. 14 ust. 1 umowy polsko-japońskiej, dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o niezależnym charakterze, będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, chyba że dla wykonywania swojej działalności w drugim Umawiającym się Państwie dysponuje ona zwykle stałą placówką. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochody mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane tej stałej placówce.

Określenie wolny zawód zostało zdefiniowane w art. 14 ust. 2 ww. umowy. Obejmuje ono w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, techników, inżynierów, architektów, stomatologów oraz księgowych.

Zgodnie z dyspozycją art. 17 ust. 1 umowy, bez względu na postanowienia artykułu 14 i 15, dochody uzyskiwane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, występującą w charakterze artysty, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego lub muzyka, albo też sportowca, z osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie. Jednak dochód taki będzie zwolniony spod opodatkowania w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli taka działalność wykonywana jest przez osobę mającą miejsce zamieszkania w pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie, zgodnie ze specjalnym programem wymiany kulturalnej, uzgodnionym między Rządami obu Umawiających się Państw.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, przedsiębiorca z Japonii, z którym Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę na występ sceniczny nie będzie osiągał dochodów na terenie Polski poprzez zakład w rozumieniu art. 5 umowy z dnia 20 lutego 1980 r. między Polską Rzeczpospolitą Ludową a Japonią o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. Do dochodów, jakie artysta zagraniczny uzyska od Wnioskodawcy nie znajdzie ponadto zastosowania art. 17 ust. 1 tejże umowy, bowiem współpraca ww. podmiotów odbędzie się w ramach prowadzenia przez tego artystę działalności gospodarczej o profilu artystycznym, nie zaś osobiście wykonywanej działalności w charakterze artysty.

Uwzględniając powyższe należy więc stwierdzić, że zyski zagranicznego przedsiębiorcy z tytułu wykonywania działalności artystycznej w Polsce, nieprowadzącego tej działalności poprzez położony w Polsce zakład będą stosownie do treści art. 7 ust. 1 umowy polsko-japońskiej podlegać opodatkowaniu w Japonii. W konsekwencji, na Wnioskodawcy jako podmiocie wypłacającym należności na rzecz artysty zagranicznego nie będą ciążyły obowiązki płatnika na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej