Temat interpretacji

Skutki podatkowe odpłatnego zbycia lokalu usługowego, nabytego do majątku wspólnego małżonków, wykorzystywanego przez Wnioskodawczynię w pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanej kartą podatkową, niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2018 r. (data wpływu 10 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie skutków podatkowych zbycia lokalu użytkowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni ponad 20 lat prowadziła jednoosobowo usługową działalność gospodarczą (działalność główna 86 - usługi fryzjerskie dla kobiet i dziewcząt). Rozliczała się z Urzędem Skarbowym w formie ryczałtu, na podstawie decyzji w sprawie ustalenia wysokości stawki karty podatkowej.

W 2005 r. na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła użytkowy lokal niemieszkalny (17,5 m²) jako nieruchomość do majątku wspólnego małżonków. W lokalu tym przez kolejne lata świadczyła usługi fryzjerski. W 2006 r. Wnioskodawczyni przeszła na emeryturę ze względu na wiek, nie przerywając jednocześnie prowadzenia działalności, ani nie zmieniając formy opodatkowania. W 2016 r. wyrejestrowała działalność usługową, a w 2018 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem sprzedała ww. lokal użytkowy z częścią gruntu, na podstawie aktu notarialnego. Wnioskodawczyni nigdy nie wprowadziła lokalu do ewidencji środków trwałych, a od 2016 r. nie prowadziła żadnej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy u Wnioskodawczyni powstanie obowiązek podatkowy ze sprzedaży lokalu użytkowego niemieszkalnego, stanowiącego nieruchomość należącej do majątku wspólnego małżonków, wykorzystywanego w działalności gospodarczej przez jednego z Nich w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni opodatkowana była w formie karty podatkowej, a sprzedaż nastąpiła po zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej oraz minął już okres 5 lat od daty zakupu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, decyzja w sprawie ustalenia wysokości stawki karty podatkowej za każdy rok podatkowy, którą otrzymywała od Naczelnika Urzędu Skarbowego zawiera uzasadnienie, w którym w sposób jasny i wyraźny wskazane jest, że ustalając wysokość stawki karty podatkowej wzięto pod uwagę wszelkie okoliczności mające wpływ na rozmiary prowadzonej działalności, a w szczególności miejsce wykonywania działalności i jej zakres. Jest to więc katalog otwarty, uwzględniający wszelkie okoliczności. Tym samym uważa, że stawka karty podatkowej uwzględniała również podatek należny od przychodów uzyskanych ze sprzedaży lokalu, w którym tę działalność prowadziła. Jednocześnie Wnioskodawczyni nie prowadziła ewidencji (wykazu) środków trwałych. Lokal użytkowy sprzedała po ustaniu prowadzenia działalności gospodarczej, jako majątek wspólny małżonków, po upływie 5 lat od daty zakupu.

Wnioskodawczyni uważa, że nie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży, jako przychód z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, jak również nie powstanie obowiązek podatkowy z odpłatnego zbycia nieruchomości, ponieważ minął ustawowy termin 5 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów powołanej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

• pkt 3 pozarolnicza działalność gospodarcza,

• pkt 8 odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności gospodarczej i dniem ich zbycia nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy).

Z kolei zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

-wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, nie zalicza się, stosownie do treści art. 14 ust. 2c ww. ustawy, przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, że z istoty rozwiązań zawartych w ww. przepisach wynika, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy, stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Podatnicy podejmujący działalność gospodarczą wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 43), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą.

Opodatkowanie niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne na podstawie przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym jest wyjątkiem od generalnej zasady opodatkowania na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej mogą opłacać osoby fizyczne osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast art. 23 ust. 1 powołanej ustawy stanowi, że zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej mogą płacić podatnicy prowadzący działalność wymienioną w punktach 1-11 tego przepisu.

Analiza przepisów art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 1 pkt 1 i art. 23 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne prowadzi do wniosku, że przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (za wyjątkiem osiąganych z enumeratywnie wymienionych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym źródeł), w przypadku podatnika, który złożył właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, są opodatkowane zgodnie z formami określonymi w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych, tj. na zasadach wskazanych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej mogą płacić podatnicy prowadzący działalność wymienioną w ust. 1 art. 23 cyt. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Obliczanie podatku dochodowego jest w tym przypadku dokonywane w sposób uproszczony, bez ustalania podstawy opodatkowania, zgodnie z jej podstawową konstrukcją przyjętą w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wysokość świadczenia podatkowego przy opodatkowaniu w tej formie wynika z treści przepisów prawa podatkowego.

Podatek dochodowy w formie karty podatkowej ustalany jest odrębnie na każdy rok podatkowy w drodze decyzji naczelnika urzędu skarbowego. Podatnicy korzystający z tej formy opodatkowania są zwolnieni od obowiązku prowadzenia ksiąg, składania zeznań podatkowych, deklaracji o wysokości uzyskanego dochodu oraz wpłacania zaliczek na podatek dochodowy. W konsekwencji, podatnicy ci nie muszą wykazywać również rzeczywistych przychodów z prowadzonej działalności. Stawki karty podatkowej zostały bowiem tak skalkulowane, że odpowiadają wysokości podatków przypadających od przeciętnych w skali kraju przychodów i dochodów osiąganych przy określonym stanie zatrudnienia w danym rodzaju i zakresie działalności oraz w danej grupie miejscowości.

W przypadku opodatkowania w formie karty podatkowej, wysokość podatku nie jest uzależniona od wielkości uzyskiwanych przychodów, ani od ponoszonych kosztów. Wysokość podatku jest uzależniona od rodzaju prowadzonej działalności i jest wypadkową przede wszystkim dwóch wielkości: po pierwsze liczby zatrudnionych osób (co mówi o wielkości przedsiębiorstwa) oraz liczby mieszkańców miejscowości, w której prowadzona jest działalność. Tym samym stawki karty podatkowej uwzględniają również podatek należny od przychodów uzyskanych ze sprzedaży składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej opodatkowanej w tej formie, jeżeli źródłem tych przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Bez znaczenia dla uznania przychodów uzyskanych ze sprzedaży tych składników za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej pozostaje okoliczność, że podatnicy opodatkowani kartą podatkową nie prowadzą ewidencji (wykazu) środków trwałych oraz ewidencji wyposażenia, skoro od obowiązku ich prowadzenia zwolnieni są na mocy ustawy. Jednocześnie nieprowadzenie tych ewidencji nie oznacza, że przychody uzyskane ze sprzedaży omawianych składników majątku nie stanowią przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Należy bowiem zauważyć, że opodatkowaniu w formie karty podatkowej podlegają przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których zalicza się również przychody uzyskane ze sprzedaży składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni przez ponad dwie dekady prowadziła jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług fryzjerskich. Uzyskiwane dochody rozliczała w formie ryczałtu, na podstawie decyzji w sprawie ustalenia wysokości stawki karty podatkowej. W 2005 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła do majątku wspólnego użytkowy lokal użytkowy, niemieszkalny, w którym przez kolejne lata świadczyła usługi fryzjerskie. Wnioskodawczyni nigdy nie wprowadziła lokalu do ewidencji środków trwałych. W 2006 r. Wnioskodawczyni przeszła na emeryturę nie przerywając prowadzenia działalności, ani nie zmieniając formy opodatkowania. W 2016 r. wyrejestrowała działalność usługową, a w 2018 r. małżonkowie sprzedali ww. lokal użytkowy z częścią gruntu, na podstawie aktu notarialnego.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że przychód z odpłatnego zbycia lokalu użytkowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej, dokonanego po zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej, w sytuacji gdy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja tej działalności do dnia odpłatnego zbycia tego lokalu nie upłynęło sześć lat, jest przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej. Niemniej jednak w przypadku podatnika, który złożył właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej, wszystkie przychody z tej działalności są opodatkowane zgodnie z ustawą o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, której przepisy dotyczące opodatkowania kartą podatkową nie przewidują odrębnego opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości, wobec tego przychody te są obojętne podatkowo i nie podlegają opodatkowaniu innemu niż stawka karty podatkowej. Zatem, przychód ze sprzedaży lokalu użytkowego wykorzystywanego przez Wnioskodawczynię w ramach działalności gospodarczej nie wpływa na wysokość zobowiązania podatkowego ustalanego decyzją o wysokości podatku dochodowego w formie karty podatkowej.

Przychód ze sprzedaży lokalu użytkowego nie podlega również opodatkowaniu jako odpłatne zbycie nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości, stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem zostało dokonane po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. Wobec powyższego, u Wnioskodawczyni nie powstanie obowiązek podatkowy ze sprzedaży w 2018 r. przedmiotowego lokalu.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznano za prawidłowe.

Wniosek z dnia 28 listopada 2018 r. o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w ww. zakresie, został złożony tylko przez Wnioskodawczynię, zatem zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla męża Wnioskodawczyni.

Końcowo należy zaznaczyć, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Jednocześnie wskazać należy, że w dniu 1 stycznia 2019 r., w związku z opublikowaniem ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193) oraz ustawy z dnia 4 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2126) zmianie uległy przepisy art. 26 ust. 1 pkt 9 oraz art. 30c ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy jednak zastrzec, że przedmiotowa interpretacja indywidualna została wydana w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych według stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku i nie odnosi się do przepisów prawa podatkowego obowiązujących po dniu złożenia wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej