Temat interpretacji

Czy należne jest opłacanie podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie przychodów z tytułu otrzymania nieodpłatnych świadczeń?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2017 r. (data wpływu 31 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pan wspólnikiem w spółce cywilnej. Ze wspólnikiem prowadzi Pan dodatkowo odrębne działalności gospodarcze. Spółka, ze względu na charakter działalności, nie posiada siedziby w tradycyjnym rozumienia tego słowa. Wspólnicy nie posiadają wynajętego lokalu, a wszystkie działania związane z działalnością w spółce wykonują w swoich mieszkaniach (zarejestrowanych jako siedziby działalności gospodarczych) oraz mobilnie.

Ze względów formalnych i prawnych jako siedzibę spółki podano adres zameldowania i zamieszkania Pana wspólnika. Między wspólnikami zawiązano umowę użyczenia adresu lokalu, którego właścicielem jest wspólnik wraz z żoną. Pod zgłoszonym adresem siedziby spółki nie przebywa Pan, nie osiąga żadnych korzyści rzeczowych bądź majątkowych związanych z tym lokalem. Z lokalu korzysta Pan tylko w taki sposób, że jest on wpisany jako adres do celów rejestrowych spółki, ponieważ jest to wymagane przez Urząd Skarbowy. Tym samym w podatkowej księdze przychodów i rozchodów nie uwzględnia Pan żadnych kosztów związanych z wynajmowaniem adresu. Nadmienia Pan, że umowa spółki została przyjęta w Urzędzie Skarbowym bez żadnych zastrzeżeń.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy należne jest opłacanie podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie przychodów z tytułu otrzymania nieodpłatnych świadczeń?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia w postaci użyczenia adresu spółce cywilnej nie występuje, gdyż Wnioskodawca nie otrzymuje żadnych korzyści - rzeczowych ani majątkowych z tytułu udostępniania adresu. Służy on jedynie wypełnieniu obowiązków rejestrowych spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, regulujących zasady używania rzeczy. Zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), użyczenie jest umową, przez którą użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Istotą tej umowy jest jej bezpłatny charakter, co oznacza, że biorący w używanie nie ma obowiązku dokonywania żadnych świadczeń i opłat na rzecz dającego do bezpłatnego używania.

Zgodnie z ogólną regułą zawartą w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Stosownie do art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Ustawodawca, stanowiąc o wartości otrzymanych nieodpłatnych świadczeń jako o przychodzie kształtującym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym, nie sprecyzował, co należy rozumieć przez użyte w cytowanym przepisie pojęcie nieodpłatnego świadczenia. Ograniczył się w tym względzie do wskazania w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sposobu i kryteriów ustalania ich wartości. Przyjmuje się, że przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Świadczenia nieodpłatne to szczególnego rodzaju świadczenia, w przypadku których otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym, co oznacza, że nie świadczy nic w zamian. Ustawodawca stanowi o nieodpłatnych świadczeniach innych niż świadczenia w naturze. Przedmiotem tych świadczeń nie są więc rzeczy, lecz usługi.

Świadczenie ma charakter nieodpłatny tylko wówczas, gdy otrzymujący w związku z wykonanym na jego rzecz świadczeniem nie świadczy niczego w zamian ani obecnie, ani też w przyszłości.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że jest Pan wspólnikiem w spółce cywilnej. Ze wspólnikiem prowadzi Pan dodatkowo odrębne działalności gospodarcze. Spółka, ze względu na charakter działalności, nie posiada siedziby w tradycyjnym rozumienia tego słowa. Wspólnicy nie posiadają wynajętego lokalu, a wszystkie działania związane z działalnością w spółce wykonują w swoich mieszkaniach (zarejestrowanych jako siedziby działalności gospodarczych) oraz mobilnie.

Ze względów formalnych i prawnych jako siedzibę spółki podano adres zameldowania i zamieszkania Pana wspólnika. Między wspólnikami zawiązano umowę użyczenia adresu lokalu, którego właścicielem jest wspólnik wraz z żoną. Pod zgłoszonym adresem siedziby spółki nie przebywa Pan, nie osiąga żadnych korzyści rzeczowych bądź majątkowych związanych z rym lokalem. Z lokalu korzysta Pan tylko w taki sposób, że jest on wpisany jako adres do celów rejestrowych spółki. Tym samym w podatkowej księdze przychodów i rozchodów nie uwzględnia Pan żadnych kosztów związanych z wynajmowaniem adresu.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że po stronie Pana, z tytułu użyczenia adresu lokalu dla zarejestrowania siedziby spółki cywilnej, nie powstanie przychód z nieodpłatnych świadczeń. Jak wynika z wniosku z tego tytułu nie otrzymuje Pan bowiem nieodpłatnego przysporzenia w swoim majątku. Poza wykazaniem adresu spółki dla celów rejestracyjnych w Urzędzie Skarbowym w żaden inny sposób nie korzysta Pan z przedmiotu użyczenia. Nie uzyskuje Pan z tego tytułu żadnych korzyści majątkowych.

Zatem, po Pana stronie nie powstanie przychód z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia.

Końcowo należy zauważyć, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników spółki cywilnej, bowiem interpretacja wywiera skutek wyłącznie w stosunku do tego podmiotu, do którego jest skierowana.

Zastrzec równocześnie należy, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie skutków podatkowych przedstawionego stanu faktycznego. Przedmiotu interpretacji nie stanowi ocena prawidłowości (możliwości) oraz skuteczności zawartej przez Spółkę umowy użyczenia pod względem formy, warunków, wzajemnych praw i obowiązków. Kwestie te regulują bowiem przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.).

Podkreślenia wymaga również, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację nie prowadzi postępowania dowodowego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej