Temat interpretacji

Skutki podatkowe odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości oraz możliwości złożenia korekty zeznania podatkowego PIT-39.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2018 r. (data wpływu 12 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 stycznia 2019 r. (data wpływu 14 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości oraz możliwości złożenia korekty zeznania podatkowego PIT-39 jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 21 grudnia 2018 r., nr 0113-KDIPT3.4011.562.2018.1.KK, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 21 grudnia 2018 r. (data doręczenia 4 stycznia 2019 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 7 stycznia 2019 r. (data wpływu 14 stycznia 2019 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 7 stycznia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Zdarzenie przyszłe:

W dniu 7 lipca 2016 r. Wnioskodawca wspólnie z małżonką sprzedali za cenę 326 000 zł 00 gr lokal mieszkalny, który:

1. w dniu 30 kwietnia 2009 r. został nabyty od dewelopera przez małżonkę Wnioskodawcy (będącą już w związku małżeńskim z Wnioskodawcą) na mocy umowy o ustanowienie odrębnej własności lokali i sprzedaży lokali. Księga wieczysta została założona dla ww. lokalu w dniu 14 lipca 2009 r. Nabycie obejmowało prawo własności lokalu mieszkalnego z przynależną piwnicą i związany z własnością tego lokalu udział we własności działki gruntu, na której posadowiony jest budynek oraz we własności części wspólnych budynku mieszkalnego, które nie służą do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali. Zgodnie z zapisem w akcie notarialnym nabycie nastąpiło za fundusze pochodzące z majątku osobistego małżonki. Częściowo nabycie było finansowane z kredytu udzielonego Wnioskodawcy oraz Jego małżonce przez bank umową z dnia 26 marca 2009 r.;
2. od czerwca 2009 r. był miejscem wspólnego zamieszkiwania Wnioskodawcy oraz Jego małżonki;
3. w dniu 14 marca 2011 r. stał się współwłasnością Wnioskodawcy na mocy notarialnie zawartej w tym dniu między Nim, a Jego małżonką umowy majątkowej małżeńskiej rozszerzającej obowiązującą ich majątkową wspólność ustawową m.in. na ww. lokal.

W dniu 18 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca złożył do urzędu skarbowego deklarację PIT-39, w której wykazał przychód ze sprzedaży ww. lokalu w wysokości 163 000 zł 00 gr (połowa ceny z uwagi na współwłasność). Czynność tę Wnioskodawca dokonał w związku z wątpliwościami i różnymi interpretacjami urzędów skarbowych dotyczących daty nabycia przedmiotowego lokalu, tj. mając obawy, że nieuznany zostanie fakt upływu 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wnioskodawca dysponuje dowodami potwierdzającymi wydatkowanie 163 000 zł 00 gr na własne cele mieszkaniowe, lecz powtórna analiza przypadku Wnioskodawcy i orzecznictwa w podobnych sprawach skłoniła Go do złożenia wniosku.

Stan faktyczny:

Wnioskodawca zamierza złożyć korektę deklaracji PIT-39 złożonej w dniu 18 kwietnia 2017 r. do urzędu skarbowego, w której wykazał przychód w wysokości 163 000 zł 00 gr ze sprzedaży lokalu mieszkalnego opisanego w przedmiotowym wniosku. W korekcie zeznania, Wnioskodawca ma zamiar wykazać zerowy przychód ze sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego.

W piśmie z dnia 7 stycznia 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca podał, że w dniu 12 stycznia 2008 r. zawarł związek małżeński. Przez cały okres trwania małżeństwa, pomiędzy Wnioskodawcą, a Jego małżonką istniała wspólność majątkowa małżeńska, przy czym z dniem 14 marca 2011 r. umową majątkową małżeńską, zawartą notarialnie tegoż dnia, rozszerzyli oni obowiązującą ich majątkową wspólność ustawową na majątek nabyty przez któregokolwiek z małżonków przed zawarciem związku małżeńskiego, jak i w czasie jego trwania zarówno w drodze darowizny, działu spadku, jak i umowy kupna sprzedaży, w tym także na majątek, który stanowił lokal mieszkalny opisany przez Wnioskodawcę. W dniu 8 marca 2017 r. ww. umowa majątkowa małżeńska została przez Wnioskodawcę oraz Jego małżonkę notarialnie zmieniona w ten sposób, że obowiązująca ich majątkowa wspólność ustawowa została rozszerzona na majątek nabyty przez któregokolwiek z małżonków przed zawarciem związku małżeńskiego, jak i w czasie jego trwania w drodze umowy kupna-sprzedaży z jednoczesnym wyłączeniem z jej postanowień nabycia przez Wnioskodawcę do Jego majątku osobistego udziału wynoszącego 1/3 części w lokalu mieszkalnym, do którego wniosek się nie odnosi. Opisana wyżej zmiana umowy majątkowej małżeńskiej nie ma znaczenia dla sprawy objętej wnioskiem, stąd Wnioskodawca nie przywołał jej we wniosku. Sprzedaż przez Wnioskodawcę i Jego małżonkę przedmiotowej nieruchomości, tj. lokalu mieszkalnego opisanego we wniosku nie została dokonana w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w opisanym przypadku, nabycie przez Wnioskodawcę przedmiotowego lokalu mieszkalnego w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nastąpiło w 2009 r., czy w 2011 r. i w konsekwencji - czy jego odpłatne zbycie było dla Wnioskodawcy źródłem przychodu, o którym mowa w ww. przepisie, powodującym powstanie zobowiązania podatkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1 we wniosku, nabycie przez Niego przedmiotowego lokalu mieszkalnego w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nastąpiło w 2009 r., w związku z czym jego sprzedaż w 2016 r. nie była dla Niego źródłem przychodu, o którym mowa w ww. przepisie, powodującym powstanie zobowiązania podatkowego.

Uznanie, że nabycie przez Wnioskodawcę przedmiotowego lokalu mieszkalnego nastąpiło w 2011 r. na skutek rozszerzenia wspólności małżeńskiej przeczyłoby zasadom wspólności ustawowej i nie korespondowało z zasadą, że udział we współwłasności ustawowej nie może być przedmiotem obrotu.

Stanowisko swoje Wnioskodawca opiera na informacjach uzyskanych drogą telefoniczną oraz mailową od Krajowej Informacji Skarbowej (odpowiedź mailowa z dnia 3 grudnia 2018 r.; identyfikator zapytania: ...) oraz na orzecznictwie w podobnych sprawach, w tym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 29 października 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 964/14: W orzecznictwie nie ma wątpliwości co do tego, że w przypadku objęcia wspólnością ustawową nieruchomości, stanowiącej odrębną własność, małżonek, który stałby się w ten sposób współwłaścicielem, w przypadku sprzedaży tej nieruchomości, korzystałby ze zwolnienia przysługującego drugiemu małżonkowi, na skutek upływu terminu 5 lat, liczonego od momentu nabycia nieruchomości przez pierwszego małżonka (...). Przy interpretacji powyższego przepisu, należy mieć również na uwadze założenie, jakiemu przyświecał, tj. przeciwdziałania spekulacji rzeczami i prawami w przepisie tym wymienionymi. W ocenie sądu takie ratio legis nie dotyczy małżeńskich umów majątkowych, w tym umowy rozszerzającej małżeńską wspólność ustawową i zmiany na ich podstawie statusu prawnego danego przedmiotu., a także wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 2 kwietnia 2015 r., sygn. akt I SA/Ol 40/15: ...nie każde przeniesienie własności jest nabyciem w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f...., ...włączenie do majątku małżonków, w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową, nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka nie jest nabyciem tej nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. przez drugiego małżonka....

W odniesieniu natomiast do pytania oznaczonego nr 2 we wniosku, w opinii Wnioskodawcy możliwe jest dokonanie w Jego przypadku korekty deklaracji PIT-39 przyjmując za podstawę uznanie, że nabycie przez Niego przedmiotowego lokalu nastąpiło w 2009 r., przez co jego sprzedaż w 2016 r. nie była dla Niego źródłem przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powodującym powstanie zobowiązania podatkowego. Swoje stanowisko Wnioskodawca wynosi z treści art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, który stanowi, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne znaczenie ma data nabycia nieruchomości lub udziału w nieruchomości oraz prawa majątkowego.

Stosownie do art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

W myśl art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w dniu 12 stycznia 2008 r. zawarł On związek małżeński. Przez cały okres trwania małżeństwa, pomiędzy Nim, a Jego małżonką istniała wspólność majątkowa małżeńska. W dniu 30 kwietnia 2009 r. został nabyty od dewelopera przez małżonkę Wnioskodawcy lokal mieszkalny. Z dniem 14 marca 2011 r. umową majątkową małżeńską, zawartą notarialnie tegoż dnia, rozszerzyli oni obowiązującą ich majątkową wspólność ustawową na majątek nabyty przez któregokolwiek z małżonków przed zawarciem związku małżeńskiego, jak i w czasie jego trwania zarówno w drodze darowizny, działu spadku, jak i umowy kupna sprzedaży, w tym także na majątek, który stanowił lokal mieszkalny opisany przez Wnioskodawcę. W dniu 7 lipca 2016 r. Wnioskodawca wspólnie z małżonką sprzedali przedmiotowy lokal mieszkalny. Sprzedaż przedmiotowego lokalu mieszkalnego nie została dokonana w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W dniu 18 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca złożył do urzędu skarbowego deklarację PIT-39, w której wykazał przychód ze sprzedaży ww. lokalu (połowa ceny z uwagi na współwłasność). Wnioskodawca zamierza złożyć korektę powyższej deklaracji. W korekcie zeznania Wnioskodawca ma zamiar wykazać zerowy przychód ze sprzedaży ww. udziału w lokalu mieszkalnym.

Aby zatem w niniejszej sprawie można było dokonać oceny, czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, istotne znaczenie ma ustalenie daty i formy prawnej jej nabycia.

Nadmienić w tym miejscu należy, że stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.). Przepis art. 31 § 1 Kodeksu stanowi, że z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), która obejmuje przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ustawodawca ukształtował jako wspólność łączną, bezudziałową. Zgodnie z art. 33 pkt 1 Kodeksu, do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej oraz przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 2 Kodeksu).

Zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa).

Umowa rozszerzająca wspólność ustawową małżeńską ma na celu ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowa ta jest czynnością prawną organizacyjną, która reguluje stosunki majątkowe małżonków podczas trwania ich związku małżeńskiego.

Ponadto, w doktrynie prawa rodzinnego podkreśla się, że w przypadku majątku osobistego małżonek pozostaje w stosunku do niego podmiotem wyłącznie uprawnionym, co oznacza, że jego uprawnienia do dysponowania przedmiotami wchodzącymi w skład majątku osobistego nie podlegają co do zasady żadnym ograniczeniom, w tym wynikającym z przepisów prawa rodzinnego, takimi jak konieczność uzyskania zgody współmałżonka, co do możliwości rozporządzania konkretnym składnikiem majątku osobistego. Możliwe jest więc swobodne dokonywanie pomiędzy małżonkami czynności rozporządzających prowadzących do przeniesienia określonego przedmiotu majątkowego z majątku osobistego do majątku wspólnego.

Zatem, włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości lub praw majątkowych stanowiących majątek osobisty jednego małżonka na zasadach i w sposób określony przez ustawę Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie jest nabyciem tej nieruchomości lub prawa majątkowego przez drugiego małżonka, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176, z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku w momencie jego poniesienia nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Nadmienić należy, że wyżej powołana uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego odnosi się wprawdzie do innego stanu faktycznego, jednakże argumenty w niej zawarte są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia nieruchomości dojdzie w wyniku włączenia do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków. Zarówno w wyniku włączenia do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków, jak i w wyniku ustania wspólności ustawowej wobec śmierci jednego z małżonków, następuje nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego do ustawowej wspólności małżeńskiej. Jednakże, datą nabycia nieruchomości przez każdego z małżonków jest data nabycia przez tego małżonka, który nieruchomość włączył do majątku wspólnego. W konsekwencji, od tej daty należy liczyć upływ 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, również w odniesieniu do małżonka, który nabył nieruchomość w drodze zawarcia umowy rozszerzającej wspólność majątkową małżeńską.

Mając na uwadze wyżej powołane przepisy prawa, przedstawiony opis sprawy oraz uchwałę NSA stwierdzić należy, że za datę nabycia przez Wnioskodawcę udziału w lokalu mieszkalnym na podstawie umowy rozszerzającej wspólność ustawową małżeńską należy uznać datę 30 kwietnia 2009 r., tj. moment nabycia przedmiotowej nieruchomości przez małżonkę Wnioskodawcy do majątku odrębnego. Zatem, 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z dniem 31 grudnia 2014 r. Oznacza to, że w przypadku Wnioskodawcy odpłatne zbycie w dniu 7 lipca 2016 r. udziału w lokalu mieszkalnym nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Stosownie do art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Prawo do złożenia korekty istnieje, dopóki zobowiązanie podatkowe nie uległo przedawnieniu.

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji (art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej).

Należy wskazać, że korekta jest jednym z uprawnień podatników, w związku z czym każdy podatnik ma prawo złożyć korektę deklaracji, nawet kilkukrotnie.

Korektę deklaracji składa się wówczas, gdy następują w wyniku jakichkolwiek zdarzeń gospodarczych zmiany w zakresie danych wykazanych w tych deklaracjach (np. po stronie przychodów, kosztów ich uzyskania, zwolnień, odliczeń, wysokości podatku należnego).

Zgodnie natomiast z art. 81b § 2 tej ustawy: uprawnienie do skorygowania deklaracji:

1. ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą;
2. przysługuje nadal po zakończeniu:
1. kontroli podatkowej,
2. postępowania podatkowego &‒ w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.

W odniesieniu do powyższych wskazań oraz braku uprawnień organu interpretacyjnego do ograniczania prawa do korekty zeznania podatkowego stwierdza się, że istnieją przesłanki do złożenia przez Wnioskodawcę korekty zeznania podatkowego PIT-39 dotyczącego odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

Jednak zbadanie zasadności takiej korekty, a także ewentualny zwrot powstałej w jej wyniku nadpłaty, należą do kompetencji organu podatkowego właściwego rzeczowo dla Wnioskodawcy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla Jego małżonki.

Mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie Organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej