Temat interpretacji

Czy po wyodrębnieniu własności lokalu mieszkalnego należy zakończyć amortyzację spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w ramach wartości niematerialnych i prawnych i wprowadzić ten lokal do ewidencji środków trwałych i amortyzować według stawki 10% na podstawie indywidualnie ustalonej amortyzacji?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada (data wpływu 15 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 grudnia 2018 r. (data wpływu 11 grudnia 2018 r.) oraz pismem z dnia 2 stycznia 2019 r., (data wpływu 2 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do lokalu przy przekształceniu spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w prawo własności (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 grudnia 2018 r. oraz z dnia 2 stycznia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Aktem notarialnym z dnia 24 marca 2016 r. Wnioskodawczyni nabyła wspólnie z mężem spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w Spółdzielni Mieszkaniowej na ulicy . za kwotę .zł. Na Ich wniosek poprzedni właściciel mieszkania przeprowadził prace remontowo-wykończeniowe za kwotę .. zł (załącznik do przedwstępnej umowy sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego). Koszty związane z aktem notarialnym:

• 2% podatku na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - .. zł,
• podatek na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 7 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - .. zł,
• opłata sądowa od wniosku złożonego przez kupujących - zł,
• wynagrodzenie za dokonanie czynności notarialnej - zł,
• koszty za 4 wypisy i 1 odpis tego aktu - kwotę zł,
• podatek od towarów i usług w stawce 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. art. 146a pkt 1) ustawy o podatku od towarów i usług - .. zł,
• wynagrodzenie biura nieruchomości - zł.

Wnioskodawczyni wraz z mężem lokal ten zamierza wynajmować, a uzyskane przychody z tytułu czynszu opodatkować na zasadach ogólnych. W tym też przypadku będą amortyzować lokal przy zastosowaniu stawki w wysokości 2,5% właściwej dla wartości niematerialnych i prawnych od wartości przedmiotu. Wnioskodawczyni wraz z mężem są aktualnie na etapie składania wniosku do spółdzielni o wyodrębnienie lokalu i zmianę na prawo własności w księdze wieczystej. Przedmiotowy lokal znajduje się w budynku, który został wybudowany w latach 80 - tych. Po zmianie stanu prawnego nieruchomości na własność Wnioskodawczyni wraz z mężem zamierza amortyzować lokal mieszkalny (odrębna własność) według stawki indywidualnej, po uprzednim wprowadzeniu lokalu mieszkalnego do ewidencji środków trwałych.

Z uzupełnienia wniosku z dnia 11 grudnia 2018 r. wynika, że nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w dniu 24 marca 2016 nastąpiło do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską, natomiast w dniu 6 czerwca 2016 roku Wnioskodawczyni wraz z mężem ustanowiła w swoim małżeństwie ustrój rozdzielności majątkowej (akt notarialny Rep. ). Przedmiotowy lokal przed jego nabyciem był wykorzystywany przez okres co najmniej 60 miesięcy. Jest to blok z wielkiej płyty wybudowany w latach 80. Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

Ponadto z uzupełnienia wniosku z dnia 2 stycznia 2019 r. wynika, że przedwstępna umowa sprzedaży własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie została zawarta w formie aktu notarialnego. Postanowienia zawarte w umowie przedwstępnej nie znajdują odzwierciedlenia w umowie przenoszącej własność spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Cena nabycia lokalu mieszkalnego określonego w akcie notarialnym przenoszącym własność nie uwzględnia wydatków poniesionych na jego remont dokonany przed nabyciem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Na podstawie załącznika do umowy przedwstępnej jako strona kupująca Wnioskodawczyni wraz z mężem zobowiązali się do dopłaty w dniu podpisania aktu notarialnego kwoty 40 000 zł gotówką za prace remontowo-wykończeniowe, które powstały po podpisaniu umowy przedwstępnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Jak ustalić wartość początkową opisanego we wniosku lokalu mieszkalnego (środka trwałego) po wprowadzeniu go do ewidencji środków trwałych? (pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
2. Czy po wyodrębnieniu własności lokalu mieszkalnego należy zakończyć amortyzację spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w ramach wartości niematerialnych i prawnych i wprowadzić ten lokal do ewidencji środków trwałych i amortyzować według stawki 10% na podstawie indywidualnie ustalonej amortyzacji?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 2. W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z przepisem art. 22a ust. 1 oraz art. 22b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania: spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Na podstawie powyższych regulacji, będzie można dokonać, odpisów amortyzacyjnych od lokalu mieszkalnego i spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nabytego w drodze umowy kupna-sprzedaży w sytuacji spełnienia przesłanek wyszczególnionych w ww. przepisach uprawniających do dokonywania amortyzacji, tj. przedmiot amortyzacji stanowi własność Wnioskodawczyni wraz z mężem, jest zdatny do używania, okres używania dłuższy niż rok i został oddany do używania na podstawie umowy najmu. Po wyodrębnieniu własności lokalu mieszkalnego należy wprowadzić przedmiotowy lokal do ewidencji środków trwałych, gdyż do momentu wyodrębnienia stanowił on wartość niematerialną i prawną jakim jest spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Po wyodrębnieniu lokalu można zastosować indywidualną stawkę amortyzacji w wysokości do 10% na podstawie przepisu art. 22j ust. 3 pkt 1. Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy. Z uwagi na fakt wybudowania budynku, w którym mieścił się lokal mieszkalny w latach 80-tych zachodzi okoliczność spełnienia przesłanki wykorzystywania co najmniej 5 lat przed dniem nabycia, a tym samym spełnienia warunku umożliwiającego zastosowanie stawki indywidualnej w wysokości do 10%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• musi nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• musi być właściwie udokumentowany.

Przepis art. 22 ust. 8 ww. ustawy stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak stanowi art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 22i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Stosownie do treści art. 22j ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:

1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych

- dla których okres amortyzacji - nie może być krótszy niż 3 lata.

W myśl art. 22j ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w marcu 2016 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego. Lokal był wykorzystywany przed nabyciem przez okres ponad 60 miesięcy. W czerwcu 2016 r. aktem notarialnym została ustanowiona rozdzielność majątkowa między małżonkami. Wnioskodawczyni zamierza ww. lokal wynajmować a uzyskane przychody z tytułu czynszu opodatkować na zasadach ogólnych. Lokal będzie amortyzowany przy zastosowaniu stawki w wysokości 2,5% właściwej dla wartości niematerialnych i prawnych od wartości przedmiotu. Po zmianie stanu prawnego nieruchomości na własność Wnioskodawczyni zamierza amortyzować lokal mieszkalny według stawki indywidualnej, po uprzednim wprowadzeniu lokalu mieszkalnego do ewidencji środków trwałych.

Należy podkreślić, że z chwilą podpisania aktu notarialnego o ustanowieniu odrębnej własności lokalu zmieni się tytuł prawny do tego lokalu. Nie będzie on już stanowił wartości niematerialnej i prawnej. W przypadku, gdy podatnik zadecyduje o jego amortyzowaniu, pozyska on środek trwały po raz pierwszy wprowadzony przez niego do ewidencji środków trwałych. Przy czym podatnik może zastosować stawkę indywidualną, pod warunkiem, że wykaże, iż lokal przed jego nabyciem był wykorzystywany co najmniej przez okres 60 miesięcy.

Reasumując, stwierdzić należy, iż w wyniku przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w prawo jego własności, u Wnioskodawczyni powstanie nowy składnik majątku stanowiący środek trwały. Nowopowstały środek trwały należy wpisać do ewidencji środków trwałych. Ponieważ lokal ten był wykorzystywany przed nabyciem przez okres ponad 60 miesięcy Wnioskodawczyni będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych w oparciu o art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wg indywidualnej stawki 10%.

Dokonując amortyzacji środka trwałego Wnioskodawczyni jest zobowiązana uwzględnić wysokość dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości niematerialnych i prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej