Czy wykazując przychód uzyskany ze sprzedaży opisanej nieruchomości (lokal mieszkalny + miejsce parkingowe) przed upływem 5 lat, licząc od końca rok... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 03.01.2019, sygn. 0115-KDIT2-3.4011.343.2018.3.AD, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Czy wykazując przychód uzyskany ze sprzedaży opisanej nieruchomości (lokal mieszkalny + miejsce parkingowe) przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, po stronie kosztów uzyskania przychodu (zgodnie z art. 22 ust. 6c -6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) należy ująć udokumentowane koszty nabycia ww. nieruchomości (kwota wydatkowana na zakup lokalu mieszkalnego i miejsca parkingowego oraz opłaty sądowo- notarialne poniesione przy zakupie), powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły jej wartość, poczynione w czasie posiadania nieruchomości?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2018 r. (data wpływu 22 października 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 listopada 2018 r. (data wpływu 13 listopada 2018 r.) oraz pismem z dnia 3 grudnia 2018 r. (data wpływu 3 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia lokalu mieszkalnego oraz miejsca parkingowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia lokalu mieszkalnego oraz miejsca parkingowego. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 12 listopada 2018 r. (data wpływu 13 listopada 2018 r.) oraz pismem z dnia 3 grudnia 2018 r. (data wpływu 3 grudnia 2018 r.) .

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 9 stycznia 2013 r. Wnioskodawca na podstawie faktury i aktu notarialnego nabył:

nieruchomości - lokal wraz z udziałem we współwłasności wspólnych części budynku i innych urządzeń, które nie służą do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali objęte księgą wieczystą za kwotę 263 863 zł 08 gr,
prawo do wyłącznego korzystania z miejsca garażowego nr w ramach ustalenia sposobu korzystania z poszczególnych miejsc postojowych w garażu wielostanowiskowym według podziału quoad usum, zapisane również w ww. dziale III księgi wieczystej za kwotę 25 000 zł.

Zawarcie umowy quoad usum według ww. aktu notarialnego, rozciąga skutek prawny nie tylko na rzecz współwłaścicieli, ale określa, że w razie zbycia swojego udziału na rzecz osoby trzeciej (wraz ze sprzedażą lokalu mieszkalnego) sposób korzystania z nieruchomości wspólnej obowiązuje również tę osobę trzecią.

Przy zakupie ww. nieruchomości Wnioskodawca poniósł zgodnie z wystawioną przez notariusza fakturą niżej wymienione koszty:

akt notarialny 1 432 zł 95 gr
wypis aktu notarialnego 184 zł 50 gr
odpis aktu notarialnego 36 zł 90 gr
poświadczenie zgodności kopii
z okazanym dokumentem 7 zł 38 gr
poświadczenie zgodności kopii
z okazanym dokumentem 22 zł 14 gr
opłatę sądową 610 zł

łącznie 2 293 zł 87 gr.

W czerwcu 2013 r. Wnioskodawca zlecił wykonanie usługi remontowej (trwałej zabudowy wnęki w lokalu mieszkalnym), która udokumentowana została fakturą z dnia 19 czerwca 2013 r. na kwotę 4 400 zł oraz fakturą z dnia 26 czerwca 2013 r. na kwotę 1 580 zł. Łączna wartość 5 980 zł.

Zestawienie udokumentowanych wydatków przedstawia się następująco:

koszty nabycia lokalu mieszkalnego oraz komórki 263 863 zł 08 gr
miejsce parkingowe 26 136 zł 42 gr
opłaty notarialne i sądowe 2 293 zł 87 gr
poniesione nakłady 5 980 zł

łączny koszt nabycia i poniesionych nakładów 298 273 zł 87 gr.

W dniu 29 października 2015 r., a więc przed upływem 5 lat, Wnioskodawca sprzedał powyższą nieruchomość w całości na podstawie aktu notarialnego za kwotę 306 000 zł.

Wnioskodawca podaje, że przychód 306 000 zł pomniejszony o koszty nabycia i poniesione nakłady w wysokości 298 273 zł 87 gr równa się dochód do opodatkowania 7 726 zł 13 gr.

Urząd skarbowy podczas przeprowadzonych czynności kontrolnych sporządzonego przez Wnioskodawcę zeznania PIT-39 za 2015 r. zakwestionował w pozycji koszty uzyskania przychodów kwotę 26 136 zł 92 zł wydatkowaną na zakup miejsca parkingowego i o taką kwotę zwiększył dochód do opodatkowania.

W wyniku przeprowadzonych przez urząd skarbowy czynności Wnioskodawca podpisał sporządzoną przez kontrolujących korektę zeznania PIT-39 oraz uiścił wynikający z korekty należny podatek wraz z odsetkami.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku z dnia 12 listopada 2018 r. Wnioskodawca zadał następujące pytanie.

W sformułowanym w uzupełnieniu wniosku z dnia 12 listopada 2018 r. własnym stanowisku Wnioskodawca podaje, że jego zdaniem dochodem do opodatkowania jest różnica między przychodem uzyskanym ze sprzedaży nieruchomości (lokal mieszkalny + miejsce parkingowe), a kosztami uzyskania przychodu wyliczonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c - 6e i uwzględniającymi całą cenę nabycia wydatkowaną na zakup lokalu mieszkalnego i miejsca parkingowego oraz opłaty sądowo-notarialne związane z zakupem wraz z udokumentowanymi nakładami, które zwiększyły wartość nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że źródłem przychodu jest m.in. odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w dniu 9 stycznia 2013 r. nabył lokal mieszkalny wraz z udziałem we współwłasności wspólnych części budynku i innych urządzeń, które nie służą do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz prawo do wyłącznego korzystania z miejsca garażowego w ramach ustalenia sposobu korzystania z poszczególnych miejsc postojowych w garażu wielostanowiskowym według podziału quoad usum. Następnie w dniu 29 października 2015 r. dokonał zbycia powyższej nieruchomości wraz z prawem do wyłącznego korzystania miejsca parkingowego.

Tym samym powyższa sprzedaż - z uwagi na fakt, że nie minął pięcioletni okres, o którym mowa w wyżej cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 - stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Należy w tym miejscu podkreślić, że (odmiennie od zasady wyrażonej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) zgodnie z cytowanym powyżej przepisem przychodem ze zbycia jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Nie zaś otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne.

Stosownie do treści art. 19 ust. 3 cyt. ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ww. ustawy).

Przy czym wskazać należy, że pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Można do takich kosztów zaliczyć:

koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego,
prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości,
koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości,
wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej,
koszty i opłaty sądowe.

Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód. Przychodem ze sprzedaży jak wskazano powyżej jest cena pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Tak obliczony przychód można następnie pomniejszyć o koszty uzyskania przychodu w celu ustalenia dochodu, który jest podstawą opodatkowania.

Natomiast za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, uważa się udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania (art. 22 ust. 6c ustawy).

W świetle powyższego definicję kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości ustawodawca precyzuje poprzez bezpośrednie wskazanie, że koszty takie stanowią udokumentowane koszty nabycia nieruchomości powiększone o nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości, a poczynione zostały w czasie jej posiadania.

Koszt nabycia, co do zasady, określa umowa notarialna sprzedaży, na podstawie której nabywca staje się właścicielem nieruchomości. Kosztem nabycia bez wątpienia będzie zatem cena jaką zapłacił nabywca zbywcy za nieruchomość będącą przedmiotem sprzedaży, niezależnie od tego czy zakup ten jest sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na zakup nieruchomości pochodzą z oszczędności nabywcy. Kosztem nabycia są również wydatki notarialne, czyli wydatki związane ze sporządzeniem aktu notarialnego związanego z nabyciem nieruchomości, pod warunkiem, że w istocie nabywca takie wydatki poniósł.

W doktrynie ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym przez nakłady na nieruchomość należy rozumieć sumę wydatków poniesionych na substancję danej nieruchomości. Uznaje się, że są to nie tylko nakłady ulepszające lub modernizujące nieruchomość, ale również nakłady o charakterze budowlanym, remontowym. Ponadto ustawa przewiduje, że wysokość nakładów zwiększających wartość nieruchomości poniesionych w czasie jej posiadania ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

A zatem, w ślad za powyższymi regulacjami, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (cena jaką zapłacił nabywca zbywcy za nieruchomość oraz udokumentowane nakłady na nieruchomości poczynione w czasie jej posiadania).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30 ust. 5 ustawy).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia czy ustalając dochód ze zbycia opisanej we wniosku nieruchomości ma on możliwość po stronie kosztów uzyskania przychodów uwzględnić następujące wydatki:

koszty nabycia lokalu mieszkalnego i miejsca parkingowego,
opłaty sądowo-notarialne poniesione przy zakupie,
udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości.

Odnosząc się zatem do zagadnienia możliwości zakwalifikowania poniesionych przez Wnioskodawcę ww. wydatków należy stwierdzić, że w świetle art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży opisanego we wniosku lokalu mieszkalnego oraz udziału we współwłasności wspólnych części budynku i innych urządzeń można zaliczyć: cenę jego nabycia określoną w akcie notarialnym, opłaty sądowe, oraz koszty związane ze sporządzeniem danego aktu notarialnego, w tym jego kopii i odpisu.

Nie stanowią natomiast kosztu uzyskania przychodu wydatki poniesione na wykonanie usługi remontowej (trwałej zabudowy wnęki w lokalu mieszkalnym), która udokumentowana została fakturami. Wskazać bowiem należy, że zabudowa wnęki będąca ze swej istoty zabudową meblową nie może być uznana za instalację lub urządzenie techniczne lokalu mieszkalnego. Może być ona w każdym czasie zdemontowana lub wymieniona. Tym samym wydatki te nie mają charakteru prac budowlanych czy remontowych, są związane z umeblowaniem i wyposażeniem lokalu mieszkalnego, nie zaś elementem jego konstrukcji. Nie stanowią nakładów zwiększających wartość lokalu mieszkalnego.

Również nie jest możliwe zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów poniesionej przez Wnioskodawcę opłaty za prawo do wyłącznego korzystania z miejsca garażowego w ramach ustalenia sposobu korzystania z poszczególnych miejsc postojowych w garażu wielostanowiskowym według podziału quoad usum.

Regulację dotyczącą umowy quoad usum odzwierciedla art. 206 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), który jest ustawowym sposobem określenia współposiadania i korzystania z rzeczy wspólnej, ale jednocześnie nie wyłącza w tym zakresie regulacji umownej oraz ustalenia stosunków między współwłaścicielami na podstawie orzeczenia sądowego. Zgodnie z ww. przepisem każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Umowa quoad usum polega tym samym na dokonaniu podziału nieruchomości na części do wyłącznego użytku poszczególnych współwłaścicieli i do odrębnego pobierania z nich pożytków. Skutkiem takiego podziału każdy ze współwłaścicieli części wspólnej będzie mógł korzystać z wydzielonej części nieruchomości wspólnej samodzielnie, bez ingerencji i ograniczeń ze strony pozostałych współwłaścicieli.

Podział dokonany mocą umowy quoad usum nie wywiera żadnych skutków w sferze praw rzeczowych współwłaścicieli. Na jego mocy pomiędzy współwłaścicielami kształtuje się wyłącznie stosunek zobowiązaniowy. Od chwili zawarcia umowy quoad usum na każdym ze współwłaścicieli ciąży obowiązek respektowania (czyli nie ingerowania) w prawa pozostałych współwłaścicieli do wyłącznego korzystania z przynależnej im części nieruchomości wspólnej.

Tym samym opłata za prawo do wyłącznego korzystania z miejsca garażowego w ramach ustalenia sposobu korzystania z poszczególnych miejsc postojowych w garażu wielostanowiskowym według podziału quoad usum stanowi wyłącznie jednorazową odpłatność za wyłączne prawo wyłącznego korzystania przez Wnioskodawcę z określonego miejsca postojowego z wyłączeniem innych osób i pozostaje bez wpływu na wysokość ceny nabycia nieruchomości (lokalu wraz z udziałem we współwłasności wspólnych części budynku i innych urządzeń). W konsekwencji brak jest podstaw do uznania tej opłaty za koszt uzyskania przychodu z tytułu zbycia przez Wnioskodawcę nieruchomości opisanej we wniosku.

Mając na uwadze powyższe, zajęte przez Wnioskodawcę stanowisko w zaprezentowanym stanie faktycznym w zakresie ustalenia dochodu z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego opisanego we wniosku uznać należy za nieprawidłowe.

Jednocześnie podkreślić należy, że przepisy rozdziału 1a ustawy Ordynacja podatkowa stanowią, że interpretacja indywidualna wydana w tym trybie, może dotyczyć tylko przepisów prawa podatkowego, przy czym Wnioskodawca jest zobowiązany wskazać je w złożonym wniosku.

Zakres żądania Wnioskodawcy wyznacza natomiast w szczególności:

stan faktyczny przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz
zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy.

Ze względu zatem na zakres żądania Wnioskodawcy ocenie interpretacyjnej organu podlegało wyłącznie zagadnienia przedstawione w pytaniu interpretacyjnym dotyczące kwestii ustalenia kosztów uzyskania przychodu z tytułu zbycia przez Wnioskodawcę nieruchomości opisanej we wniosku (lokalu wraz z udziałem we współwłasności wspólnych części budynku i innych urządzeń).

Natomiast ocena - czy wskazane przez Wnioskodawcę w treści wniosku wartości sprzedanej nieruchomości i wysokość ustalonego przez niego dochodu z tytułu ich zbycia jest zgodna z dyspozycją art. 19 ust. 1, art. 19 ust. 3-4 oraz art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być dokonana w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Zagadnienia te nie są bowiem elementem zastosowania przepisu. Weryfikacja przyjętych wartości i dokonanych obliczeń może być dokonana dopiero na etapie ewentualnych, późniejszych postępowań podatkowych lub kontrolnych, która nie jest możliwa w ramach wydawania interpretacji indywidualnych na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie