Temat interpretacji

Skutki podatkowe zwrotu nienależnie pobranych świadczeń.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2017 r. (data wpływu 24 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 czerwca 2017 r. (data wpływu 4 lipca 2017 r.) oraz pismem z dnia 12 lipca 2017 r. (data wpływu 13 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku ze zwrotem nienależnie pobranego wynagrodzenia jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2017 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku ze zwrotem nienależnie pobranego wynagrodzenia.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 26 czerwca 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.88.2017.1.AKU, wezwano Wnioskodawcę na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 27 czerwca 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 28 czerwca 2017 r.). W dniu 4 lipca 2017 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 3 lipca 2017 r.).

Z uwagi na fakt, że do ww. uzupełnienia wniosku nie dołączono dokumentu, z którego wynikałoby upoważnienie osoby podpisanej na uzupełnieniu do występowania w imieniu Wnioskodawcy, pismem z dnia 10 lipca 2017 r., 0113-KDIPT2-2.4011.88.2017.2.AKU, ponownie wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 10 lipca 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 12 lipca 2017 r.). W dniu 13 lipca 2017 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 12 lipca 2017 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W maju 2015 r. Sędziemu Sądu Okręgowego w na podstawie prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w , zostało wypłacone wyrównanie wynagrodzeń w związku ze zmianą stawki awansowej.

Wypłacono:

1. wyrównanie wynagrodzeń, od którego potrącono zaliczkę na podatek dochodowy w wysokości 2 244 zł i składkę zdrowotną w wysokości 1 912 zł 74 gr,
2. wyrównanie dodatkowego wynagrodzenia rocznego, od którego potrącono zaliczkę na podatek dochodowy w wysokości 238 zł i składkę zdrowotną w wysokości 208 zł 84 gr,
3. wyrównanie nagrody jubileuszowej, od której potrącono zaliczkę na podatek dochodowy w wysokości 112 zł,
4. należne odsetki zgodnie z wyrokiem.

Powyższe wyrównanie zostało ujęte w rozliczeniu PIT za 2015 r. Pracownik złożył oświadczenie, że będzie korzystał z możliwości rozliczenia podatku dochodowego za 2015 r. wspólnie ze współmałżonkiem. Pracownik przekroczył w roku podatkowym 2015 drugi próg podatkowy. Wnioskodawca jako zakład pracy, w lutym 2016 r. wystawił pracownikowi PIT-11. Pracownik dokonał samodzielnie rozliczenia podatku za 2015 r.

Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Okręgowego w i w dniu 10 lutego 2017 r. Sąd Okręgowy w oddalił w całości powództwo, wskazując, że kwoty wypłacone na rzecz pracownika zostały wypłacone nienależnie.

W dniu 20 marca 2017 r. Wnioskodawca, jako zakład pracy wezwał pracownika do zwrotu kwoty netto wypłaconych wyrównań wynagrodzeń, odsetek plus kwoty podatku dochodowego. Kwota podatku dochodowego wynosi 2 594 zł. Pracownik złożył wniosek o rozłożenie całej należności na raty. Jednocześnie pracownik wpłacił jednorazowo kwotę, którą zaliczono w pierwszej kolejności na wypłacone odsetki. Pozostałą kwotę odsetek i wynagrodzeń oraz kwotę podatku dochodowego Wnioskodawca rozłożył pracownikowi na 30 miesięcznych rat po 800 zł każda, z zastrzeżeniem, że raty będą potrącane z obecnie wypłacanego wynagrodzenia pracownika.

Pracownik złożył w kwietniu 2017 r. oświadczenie o łącznym opodatkowaniu dochodów z uczącym się dzieckiem do lat 25, na podstawie art. 32 ust. 1a, na zasadach określonych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wskazano, że dłużnik został wezwany w dniu 20 marca 2017 r. do zapłaty nienależnie pobranego wynagrodzenia w kwocie 32 158 zł 01 gr.

Na należność składały się następujące kwoty i tytuły:

1. odsetki 9 717 zł 29 gr,
2. wynagrodzenie netto 17 096 zł 03 gr plus podatek 2 244 zł, razem 19 340 zł 03 gr,
3. dodatkowe wynagrodzenie roczne 1 873 zł 56 gr plus podatek 238 zł, razem 2 111 zł 56 gr,
4. wyrównanie gratyfikacji jubileuszowej 877 zł 13 gr plus podatek 112 zł, razem 989 zł 13 gr.

Dłużnik w dniu 31 marca 2017 r. rozpoczął dokonywanie wpłat na poczet zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia, to jest dokonał wpłaty kwoty 8 158 zł, którą to kwotę zaliczono na poczet odsetek. Na podstawie porozumienia zawartego z Wnioskodawcą dłużnikowi rozłożono kwotę 24 000 zł 01 gr na 30 rat, począwszy od 26 kwietnia 2017 r. do 28 września 2019 r.. Dłużnik zadeklarował zwrot nadpłaconego wynagrodzenia poprzez dokonywanie potrąceń poszczególnych miesięcznych rat z bieżącego wynagrodzenia za pracę.

Wnioskodawca z powyższego tytułu dokonał następujących potrąceń:

• I potrącona rata w dniu 26 kwietnia 2017 r w wysokości 800 zł 01 gr została zaliczona na poczet odsetek;

• II potrącona rata w dniu 26 maja 2017 r. w wysokości 800 zł, w tym 759 zł 28 gr została zaliczona na poczet odsetek, a pozostała kwota 40 zł 72 gr na poczet zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia;

• III potrącona rata w dniu 26 czerwca 2017 r. w wysokości 800 zł została zaliczona na poczet zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia.

Następne raty miesięczne w kwocie 800 zł brutto będą potrącane przez Wnioskodawcę do dnia 28 września 2019 r. i będą one zaliczane na poczet zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia. Powyższe potrącenia nie będą jednak zaliczane na bieżąco na poczet ustalanych zaliczek na podatek dochodowy od należnego wynagrodzenia miesięcznego w roku podatkowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy w świetle powołanych przepisów art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) i opisanego stanu faktycznego, Wnioskodawca ma obowiązek jako płatnik wydać pracownikowi zaświadczenie o faktycznych dokonanych przez pracownika wpłatach na rzecz Sądu Okręgowego w , zaliczonych na poczet zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia za dany rok podatkowy, czyli za każdy rok podatkowy 2017, 2018, 2019, w którym nastąpi zwrot nienależnie pobranego wynagrodzenia?
2. Czy w świetle powołanych przepisów art. 26 ust. l pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 2017 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozliczenia podatku dochodowego pracownika z tytułu powyższego zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia bezpośrednio z właściwym Urzędem Skarbowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 31 wyżej wymienionej ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej zakładami pracy, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy. Wobec powyższego płatnik ma obowiązek prawidłowego obliczenia, pobrania i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłacanych lub postawionych do dyspozycji pracownika.

Z uwagi na okoliczność, że w zaistniałym stanie faktycznym, zwrot nienależnie pobranego wynagrodzenia dotyczy 2015 r. i jest wpłacany przez pracownika w ratach w okresie od 26 maja 2017 r. do 28 września 2019 r., zaliczka na podatek dochodowy od rat nie jest zwracana na bieżąco, a pracownik po zakończeniu danego roku podatkowego otrzyma stosowne zaświadczenie o dokonanych wpłatach i samodzielnie ma obowiązek je uwzględnić w zeznaniu podatkowym za dany rok, to jest 2017, 2018, 2019 czyli za każdy rok podatkowy, w którym nastąpi zwrot nienależnie pobranego wynagrodzenia.

Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozliczenia podatku podatnika (pracownika) z tytułu zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia bezpośrednio z właściwym urzędem skarbowym, ten obowiązek obciąża podatnika tego podatku, czyli pracownika.

Wnioskodawca nadmienia, że pracownik złożył w 2017 r. oświadczenie o wspólnym opodatkowaniu z uczącym się dzieckiem do lat 25.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przepisu art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy wynika, że podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym, że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści art. 31 ww. ustawy wynika, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej zakładami pracy, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do treści art. 410 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.) świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wypłacił w maju 2015 r. pracownikowi na podstawie prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego wyrównanie wynagrodzeń z uwagi na zmianę stawki awansowej.

W związku z uchyleniem przez Sąd Najwyższy ww. wyroku Sądu Okręgowego, kwoty wypłacone pracownikowi stały się nienależne. Wnioskodawca jako zakład pracy wezwał pracownika w dniu 20 marca 2017 r. do zwrotu kwoty netto wypłaconych wyrównań wynagrodzeń, odsetek oraz kwoty podatku dochodowego. Pracownik złożył wniosek o rozłożenie całej należności na raty, wpłacając jednocześnie jednorazowo kwotę, którą zaliczono na zasądzone odsetki od nienależnie wypłaconego świadczenia. Pozostałą kwotę odsetek i wynagrodzeń oraz kwotę podatku dochodowego Wnioskodawca rozłożył pracownikowi na 30 miesięcznych rat po 800 zł każda, z zastrzeżeniem, że raty będą potrącane z obecnie wypłacanego wynagrodzenia pracownika.

Należy wskazać, że ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, wprowadził procedurę określającą sposób zachowania się płatnika, w przypadku dokonania przez pracownika, zwrotu nienależnie pobranego świadczenia.

W sytuacji, gdy zwrotu nienależnie pobranego świadczenia dokona pracownik na rzecz pracodawcy w roku podatkowym, w którym nienależne świadczenie zostało pracownikowi wypłacone, płatnik rozliczy dokonany zwrot stosownie do art. 41b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik dokonał zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, przy ustalaniu wysokości podatku (zaliczek) płatnicy, o których mowa w art. 31, 33, 35 i 41, odejmują od dochodu kwotę dokonanych zwrotów, łącznie z pobranym podatkiem (zaliczką).

Powyższy przepis realizuje zasadę uwzględniania podatnikowi kwot przez niego zwróconych w możliwie najkrótszym czasie, czyli w rozliczeniach związanych z obliczeniem zaliczek na podatek. Płatnik, któremu pracownik zwrócił na skutek różnych okoliczności kwotę przez niego wcześniej wypłaconą, obowiązany jest zatem pomniejszać miesięczny dochód ustalany dla celów obliczenia zaliczki, o dokonany przez pracownika zwrot. Jeżeli kwota dokonanego zwrotu przekracza dochód danego miesiąca, płatnik może o powstałą różnicę pomniejszyć dochód z miesiąca następnego, aż do pełnego pomniejszenia. Przy czym, powyższe pomniejszenia mogą być stosowane przez płatnika wyłącznie w tym roku podatkowym, w którym podatnik dokonał zwrotu.

W sytuacji, gdy pracownik dokona zwrotu nienależnie pobranego świadczenia po upływie roku podatkowego, w którym powyższe świadczenie otrzymał, płatnik (Wnioskodawca) nie rozliczy podatnikowi ww. zwrotu. W tym wypadku uprawnienie do rozliczenia świadczenia przysługuje samemu podatnikowi na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, który dokona tego poprzez odliczenie świadczenia od dochodu w zeznaniu rocznym, składanym za rok podatkowy, w którym dokonał zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia, na podstawie dowodu potwierdzającego wpłatę (przelew, przekaz), lub na podstawie wystawionego przez pracodawcę zaświadczenia.

Przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi bowiem, że podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.

Kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 5, przekraczająca kwotę dochodu, o którym mowa w ust. 1, może być odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych (art. 26 ust. 7h ww. ustawy).

Zarówno art. 41b, jak i przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczą sytuacji, w której zwracane przez podatnika nienależnie pobrane świadczenia uprzednio zwiększały dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, dlatego też zwrot ten dokonywany w kwocie brutto łącznie z pobranymi zaliczkami na podatek dochodowy zapewnia odzyskanie przez podatnika kwoty tych zaliczek.

Natomiast, brak możliwości rozliczania przez płatnika kwoty zwrotów w latach następnych nie oznacza, że powyższa kwota podatnikowi przepada. Ustawodawca w art. 26 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy ustanowił procedury dokonywania takich odliczeń bezpośrednio przez podatnika, pozwalające samodzielnie pomniejszyć podstawę obliczenia podatku o dokonane w roku podatkowym zwroty nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.

Biorąc powyższe pod uwagę, dokonany przez pracownika na rzecz Wnioskodawcy zwrot nienależnie pobranego świadczenia, które uprzednio zwiększyło dochód podlegający opodatkowaniu, będzie podlegał odliczeniu od dochodu osiągniętego przez tegoż pracownika każdorazowo w tym roku podatkowym, w którym zostanie dokonany zwrot. Wobec tego, pracownik będzie miał możliwość odliczenia w zeznaniach rocznych składanych za poszczególne lata podatkowe zwróconej w roku podatkowym kwoty nienależnie pobranego świadczenia, które uprzednio zwiększyło dochód podlegający opodatkowaniu. W przypadku zaś, gdy cała kwota zwróconego nienależnego świadczenia nie zostanie odliczona w całości w roku dokonania zwrotu, będzie mogła zostać odliczona przez pracownika od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno następujących po sobie 5 latach podatkowych.

W sytuacji, gdy Wnioskodawca nie dokona na podstawie art. 41b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych potrącenia kwoty nienależnie pobranego świadczenia, a podatnik dokona takiego zwrotu poprzez wpłatę dla płatnika (Wnioskodawcy) z własnych środków, wówczas podatnikowi/pracownikowi będzie przysługiwało, wynikające z art. 26 ust. 1 pkt 5 tejże ustawy, prawo do pomniejszenia dochodu przed opodatkowaniem o kwotę dokonanego na rzecz płatnika zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, na podstawie wystawionego przez płatnika potwierdzenia dokonania owego zwrotu.

Kwotę zwróconą pracodawcy w ratach w danym roku podatkowym, podatnik powinien wykazać w załączniku PIT/O w pozycji Zwrot nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększały dochód podlegający opodatkowaniu (w kwotach uwzględniających podatek), jeżeli nie zostały one potrącone przez płatnika.

Równocześnie należy podkreślić, że odliczeniu nie będzie podlegała ta część wpłaty na rzecz pracodawcy (Wnioskodawcy), która będzie dotyczyła zapłaconych przez pracownika odsetek od nienależnie pobranego świadczenia.

Zatem, ustosunkowując się do przedstawionego we wniosku stanowiska, w którym stwierdzono, że Wnioskodawca jako płatnik nie jest zobowiązany do rozliczenia podatku dochodowego pracownika z tytułu zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia, gdyż obowiązek ten spoczywa na podatniku/pracowniku, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, że tut. Organ wydając interpretację indywidualną, nie może odnieść się do wyliczeń przedstawionych we wniosku przez Wnioskodawcę. Prawidłowość bądź nieprawidłowość wyliczeń podlega weryfikacji przez właściwy organ podatkowy w prowadzonym postępowaniu podatkowym.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej