Temat interpretacji

Przychód członka związku zawodowego należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który nie korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym na Spółce nie ciąży obowiązek płatnika, tj. poboru zaliczki na podatek dochodowy, a jedynie obowiązek wystawienia informacji PIT-8C stosownie do treści art. 42a tej ustawy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2017 r. (data wpływu 31 marca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 31 maja 2017 r. (data nadania 2 czerwca 2017 r., data wpływu 5 czerwca 2017 r.) na wezwanie z dnia 22 maja 2017 r. Nr 0114-KDIP3-3-3.4011.57.2017.1.JK3 (data nadania 23 maja 2017 r., data doręczenia 26 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów podróży pracownika - członka związku zawodowego oraz obowiązków płatnika z tego tytułu jest:

• nieprawidłowe - w zakresie obowiązków płatnika z tego tytułu,
• prawidłowe- odnośnie braku możliwości zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów podróży pracownika - członka związku zawodowego oraz obowiązków płatnika z tego tytułu.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 0114-KDIP3-3.4011.57.2017.1.JK3 z dnia 22 maja 2017 r. (data nadania 23 maja 2017 r., data doręczenia 26 maja 2017 r.) tutejszy organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku.

Pismem z dnia 31 maja 2017 r. (data nadania 2 czerwca 2017 r., data wpływu 5 czerwca 2017 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W Spółce funkcjonuje Zakładowa Organizacja Związkowa. Na wniosek Komisji Zakładowej jeden z członków związku, od 16 maja 2016 r. do upływu kadencji zarządu zakładowej organizacji związkowej, tj. do 31 marca 2018 r., korzysta ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy, na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy z 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1881, ze zm.).

Pracodawca, w ramach prowadzonego dialogu społecznego, odbywa cykliczne spotkania z Zakładową Organizacją Związkową. W spotkaniach uczestniczą członkowie związku, pracownicy Spółki - zarówno czynnie świadczący pracę, jak i członek związku, korzystający ze zwolnienia od pracy. Pracownicy będący członkami związku czynnie świadczącymi pracę, uczestniczący w spotkaniach, otrzymują zwrot kosztów przejazdów oraz innych kosztów, a także diety z tytułu odbytej podróży służbowej. Na mocy Porozumienia w sprawie zasad korzystania ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy, pomimo braku takiego obowiązku wynikającego z przepisów prawa, Pracodawca zwraca także koszty przejazdów na spotkania z Pracodawcą oraz wypłaca dietę członkowi związku, który nie świadczy pracy - na zasadach określonych w przepisach wewnętrznych Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zwrot kosztów podróży pracownika - członka związku zawodowego, korzystającego ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie zakładowej organizacji związkowej, stanowi przychód pracownika i w związku z tym na Wnioskodawcy spoczywają obowiązki płatnika?

Zdaniem Wnioskodawcy, w stosunku do kosztów zwracanych członkowi związku, będącemu pracownikiem korzystającym ze zwolnienia od pracy, brak jest podstaw do stosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT, zatem na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego.

Uzasadnienie:

Zdaniem Wnioskodawcy należności wypłacane członkowi związku zawodowego, będącego pracownikiem zwolnionym z obowiązku świadczenia pracy, nie stanowią kosztów podróży służbowej w rozumieniu art. 775 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 1666, ze zm.) - dalej: Kodeks pracy i nie korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o PIT. W ocenie Wnioskodawcy zwolnienie od podatku, o którym mowa w powołanym przepisie ustawy o PIT, nie ma zastosowania do należności wypłacanych na podstawie zawartego Porozumienia członkowi związku, korzystającemu ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy, ponieważ nie spełniają one warunku określonego w tym przepisie, tj. nie dotyczą podróży służbowej w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy.

Zgodnie z art. 775 Kodeksu pracy, podróżą służbową jest wykonywanie, na polecenie pracodawcy, zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy. Członek związku - pracownik, korzystający ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie zakładowej organizacji związkowej, nie jest związany poleceniami pracodawcy, nie wykonuje zadań służbowych, a tym samym w czasie podróży nie wykonuje pracy, lecz realizuje zadania związane z działalnością związkową. Wobec powyższego, udział członka związku korzystającego ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy, niepozostającego w dyspozycji pracodawcy w spotkaniach z pracodawcą nie stanowi podróży służbowej w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy. Brak jest zatem podstaw do stosowania zwolnienia z podatku dochodowego w stosunku do należności wypłacanych członkowi związku korzystającemu ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy.

Powyższe stanowisko Spółka opiera także na stanowisku Głównego Inspektoratu Pracy, wyrażonym w piśmie z dnia 18 listopada 2009 r., zgodnie z którym: W przypadku zadań wykonywanych przez członka zarządu związku zawodowego, wynikających z jego funkcji związkowej, nie występują aż dwa elementy: polecenie pracodawcy i wykonywanie określonego przez pracodawcę zadania. W związku z tym pracodawca nie ma obowiązku wystawiania dokumentu polecenia wyjazdu służbowego. Podróż taka powinna być sfinansowana ze środków należących do związku.

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, że w stosunku do należności wypłacanych członkowi związku zawodowego, korzystającemu ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy z tytułu podróży związanych ze spotkaniami z Pracodawcą, nie ma zastosowania zwolnienie z podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT. W związku z tym na Wnioskodawcy ciążą w tym zakresie obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca prosi o uznanie jego stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe w zakresie obowiązków płatnika oraz prawidłowe odnośnie braku możliwości zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502, z późn. zm.), ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Zatem ustawodawca, na potrzeby ustawy Kodeks pracy, stworzył definicję prawa pracy, do którego zaliczył oprócz regulacji Kodeksu pracy oraz przepisów innych ustaw i aktów wykonawczych normujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, również postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Pracodawca ma obowiązek konsultacji lub zawierania porozumień z pracownikami za pośrednictwem związków zawodowych, a w przypadku ich braku z przedstawicielami pracowników. Obowiązek ten ma jednak miejsce tylko wtedy, gdy wynika to wyraźnie z przepisów prawa pracy, takich jak Kodeks pracy, ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, ustawa o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracyz przyczyn niedotyczących pracowników.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), należy zauważyć, że zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 tej ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku bądź od których zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 10 ust. 1 rozróżnia przychody na poszczególne źródła, wyodrębniając m.in.:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1),
• inne źródła (pkt 9).

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym w analizowanym stanie faktycznym przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przy czym należy zaznaczyć, że przepis ten wymienia jedynie przykładowo przychodyze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa w szczególności, co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, o ile w istocie mają swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Natomiast na podstawie art. 20 ust. 1 cyt. ustawy w brzmieniu obowiązującym w analizowanym stanie faktycznym za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłatyz indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte w ww. przepisie sformułowanie w szczególności, świadczy o tym, że definicja przychodów z innych źródeł także ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do kategorii przychodów określonych w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zalicza się wszystkie te przychody, które nie zostały enumeratywnie wymienione jako źródła przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle powyższego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód, uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc, podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być wszelkie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia nieodpłatnego świadczenia zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym generalnie jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Pracodawca, w ramach prowadzonego dialogu społecznego, odbywa cykliczne spotkania z Zakładową Organizacją Związkową. W spotkaniach uczestniczą członkowie związku, pracownicy Spółki - zarówno czynnie świadczący pracę, jak i członek związku, korzystający ze zwolnienia od pracy. Pracownicy będący członkami związku czynnie świadczącymi pracę, uczestniczący w spotkaniach, otrzymują zwrot kosztów przejazdów oraz innych kosztów, a także diety z tytułu odbytej podróży służbowej. Na mocy Porozumienia w sprawie zasad korzystania ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy, pomimo braku takiego obowiązku wynikającego z przepisów prawa, Pracodawca zwraca także koszty przejazdów na spotkania z Pracodawcą oraz wypłaca dietę członkowi związku, który nie świadczy pracy - na zasadach określonych w przepisach wewnętrznych Spółki.

Mając na uwadze ww. przepisy należy stwierdzić, że przychód uzyskany przez pracownika - członka związku zawodowego, korzystającego ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracyna okres kadencji w zarządzie zakładowej organizacji związkowej z tytułu otrzymania nieodpłatnych świadczeń w postaci zwrotu przez Wnioskodawcę kosztów podróży nie ma swojego źródła w łączącym strony stosunku pracy. Powyższe koszty Spółka ponosi w związku ze zobowiązaniami wobec organizacji związkowych, a nie w związku ze świadczeniem pracy przez członka związku zawodowego.

Powyższe nie oznacza jednak, że członek związku zawodowego będący pracownikiemnie uzyskuje przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku ze sfinansowaniem przez Wnioskodawcę kosztów podróży, o których mowa we wniosku. Osoba ta w związku z uczestnictwem w spotkaniach z Zakładową Organizacją Związkową, otrzymuje nieodpłatne świadczenia. Odnosi ona bowiem realną korzyść poprzez fakt, że nie ponosi uszczerbku w swoim majątku, bowiem koszty podróży ponoszone są przez inny podmiot.

W konsekwencji, w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość tych świadczeń, ustalona zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy, stanowi przychód członka związku zawodowego, który należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 tej ustawy.

Należy jednak zauważyć, że nie wszystkie świadczenia otrzymane przez osoby fizyczne podlegają opodatkowaniu.

I tak, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odnosząc się do art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) należy zauważyć, że w przedstawionym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z podróżą służbową pracownika, lecz podróżą członka związku zawodowego. Wyjazdy przedstawicieli załogi wynikają bowiem z pełnionej funkcji, nie stanowią zatem podróży służbowej, która wykonywana jest na polecenie pracodawcy jako zadanie służbowe.

Analizując z kolei lit. b) art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy zauważyć należy, że przepis nie odwołuje się już do podróży służbowej, lecz traktuje ogólnie o podróży osoby niebędącej pracownikiem. W przedstawionym stanie faktycznym członek związku zawodowego, któremu zwracane są koszty wyjazdu formalnie jest pracownikiem Wnioskodawcy, jednakże otrzymywane przez niego świadczenia nie wynikają ze stosunku pracy. Kwalifikacja tego przychodu do tzw. innych źródeł (niezwiązanych ze stosunkiem pracy) umożliwia zatem zastosowanie zwolnienia określonego w lit. b) art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy, przy spełnieniu pozostałych przesłanek.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), zwolnienie wskazane w ww. artykule, zgodnie z treścią art. 21 ust. 13 ustawy stosuje się jeżeli, otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Kluczowym jest jednak użyty przez ustawodawcę zwrot podróż zarówno w lit. a) dotyczącej podróży służbowej pracownika, jak i w lit. b) odnoszącej się do osoby niebędącej pracownikiem. Różnica treści lit. a) i b) związana jest wyłącznie z faktem, że w podróży służbowej może pozostawać jedynie pracownik, gdyż regulacje w tym zakresie zawiera Kodeks pracy. Stąd w odniesieniu do osób niepozostających w stosunku pracy (stosunkach pokrewnych) można mówić jedynie o podróży, a nie o podróży służbowej, w rozumieniu Kodeksu pracy. Niezależnie od powyższego, pojęcie podróż należy rozumieć identycznie. Przywołać w tym miejscu należy definicję podróży służbowej zawartą w przepisach Kodeksu pracy, którą posiłkowo stosuje się przy interpretacji art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy.

Zgodnie z art. 775 § 1 Kodeksu pracy, za podróż służbową uznaje się wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, bądź stałe miejsce pracy pracownika. Zatem niezależnie od stosunków pomiędzy pracodawcą a pracownikiem, przyjąć należy, że podróżą w sensie ogólnym jest wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba spółki bądź stałe miejsce wykonywania zadań.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że członek związku zawodowego korzystający ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy nie odbywa podróży, o której mowa w art. 775 § 1 Kodeksu pracy. Zatem zwrot kosztów podróży tego członka stanowi przychód z innych źródeł, do którego nie ma zastosowania zwolnienie przedmiotowe wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w tej części jest prawidłowe.

Konsekwencją powyższego oraz zakwalifikowania przychodów do innych źródeł jest obciążający Wnioskodawcę obowiązek wynikający z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na podstawie tej regulacji w brzmieniu obowiązującym w analizowanym stanie faktycznym osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Przychód członka związku zawodowego należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który nie korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym na Spółce nie ciąży obowiązek płatnika, tj. poboru zaliczki na podatek dochodowy, a jedynie obowiązek wystawienia informacji PIT-8C stosownie do treści art. 42a tej ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika w związku ze zwrotem kosztów podróży pracownikowi, odbywającemu podróż na spotkania z Zakładową Organizacją Związkową jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej