Temat interpretacji
W zakresie opodatkowania przez Wnioskodawcę przychodów z działalności rolniczej oraz przychodów ze spółki komandytowej.
Na podstawie art. 13 § 2a, art.
14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z
2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia
16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej
Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r.,
(poz. 1948) Dyrektor
Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione
we wniosku z dnia z dnia 2 lutego 2017 r. (data wpływu 27 lutego 2017
r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej
podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przez
Wnioskodawcę przychodów z działalności rolniczej oraz przychodów ze
spółki komandytowej - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 27 lutego 2017 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przez Wnioskodawcę przychodów z działalności rolniczej oraz przychodów ze spółki komandytowej.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
W 2010 i 2011 r. Wnioskodawca posiadał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ograniczony obowiązek podatkowy na podstawie art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie uzyskał w 2010 r. żadnych przychodów (i nie poniósł żadnych kosztów) na terytorium Rzeczypospolitej, natomiast w 2011 r. Wnioskodawca osiągnął wyłącznie przychody ze sprzedaży produktów roślinnych pochodzących z jego własnych upraw roślinnych (z jego gospodarstwa rolnego) oraz z tytułu udziału w spółce osobowej - spółce komandytowej, w której był komandytariuszem (przychody z udziału w spółce tylko w 2011 r.). Spółka komandytowa posiadała w 2011 roku nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce (jej siedziba znajdowała się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej).
Grunty, na których prowadzona była działalność rolnicza, były dzierżawione przez Wnioskodawcę. Spółka komandytowa, o której mowa powyżej, uzyskała w 2011 r. wyłącznie przychody z działalności rolniczej (sprzedaż zbóż). Wnioskodawca nie złożył za 2010 i 2011 r. żadnych deklaracji (zeznań) rocznych z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych.
W związku z powyższym zadano następujące pytania.
Czy przychody ze sprzedaży produktów roślinnych pochodzących z własnych upraw Wnioskodawcy (z jego gospodarstwa rolnego) były w 2011 r. opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
Zdaniem Wnioskodawcy
Ad. 1
Przychody z działalności rolniczej osiągane przez osoby fizyczne nie były opodatkowane w 2011 r. podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 w/w ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 przepisów w/w ustawy nie stosowało się do przychodów z działalności rolniczej, natomiast według w/w ustawy działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1 była działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:
- miesiąc - w przypadku roślin,
- 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi i kaczek,
- 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
- 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt
- licząc od dnia nabycia.
Mając powyższe na uwadze przychody ze sprzedaży produktów roślinnych pochodzących z własnej produkcji roślinnej były w 2011 r. nieopodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Ad. 2
W zakresie dochodów ze spółek osobowych, w tym również z udziału w spółkach komandytowych, podatnikami są wspólnicy spółek komandytowych, a nie sama spółka.
W związku z powyższym dla udziałowców będących osobami fizycznymi zastosowanie znajdą przepisy w/w ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Taki wniosek można wywieść z treści art. 8 ust. 1 w/w ustawy: Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.
W związku z powyższym istotne znaczenie ma charakter przychodów (dochodów) uzyskiwanych przez spółkę komandytową. Jeśli spółka osiągnęła w 2011 r. wyłącznie przychody z działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 przepisów w/w ustawy, to nie były one opodatkowane przez wspólnika podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Ad. 3
Z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązujących w roku 2010 i 2011 nie wynikało jednoznacznie, że brak w roku podatkowym przychodów i kosztów, które są objęte podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zwalnia podatników z obowiązku składania zeznań rocznych na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Analiza treści art. 45 w powiązaniu art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala w ocenie Wnioskodawcy uznać, że w przypadku podatników nieprowadzących pozarolniczej działalności gospodarczej obowiązku składania rocznych zeznań podatkowych w 2010 i 2011 r. nie było.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Jednocześnie Tut. Organ wskazuje, iż obowiązującą w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w 2010 i 2011 r. była ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. z 2010 r.,Nr 51, poz. 307).
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej