Temat interpretacji

skutki podatkowe odpłatnego zbycia kiosku handlowo-usługowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2017 r. (data wpływu 1 lutego 2017 r.), uzupełniony pismem z dnia 8 marca 2017 r. (data wpływu 10 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia kiosku handlowo-usługowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 27 lutego 2017 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.98.2017.1.MAP, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 27 lutego 2017 r. (data doręczenia 6 marca 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem, które wpłynęło w dniu 10 marca 2017 r., nadanym w dniu 9 marca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 30 października 2013 r. umową darowizny zawartą w formie aktu notarialnego Wnioskodawca wraz z żoną otrzymał od rodziców żony roszczenia z tytułu nakładów poniesionych na wybudowanie pawilonu handlowego. Budynek wybudowany był na działce, która była własnością Urzędu Miasta . Z Urzędem Miasta była sporządzona umowa dzierżawy działki, na której stał pawilon. Termin umowy dzierżawy kończył się w styczniu 2017 r. W budynku tym Wnioskodawca wraz z żoną prowadził od dnia 19 czerwca 2013 r. działalność gospodarczą, polegającą na handlu artykułami rolno spożywczymi i przemysłowymi (z rodzicami żony Wnioskodawcy sporządzona była umowa użyczenia budynku). Zły stan zdrowia małżonki Wnioskodawcy skutkował tym, że z dniem 31 grudnia 2015 r. Wnioskodawca wraz z żoną zakończył prowadzenie działalności gospodarczej. W dniu 22 grudnia 2015 r. zawarte zostało porozumienie w sprawie przekazania na rzecz Miasta za odszkodowaniem naniesień budowlanych w postaci pawilonu handlowo-usługowego. Na działce, gdzie stał budynek, ma powstać parking dla pobliskich bloków. Odszkodowanie za przekazanie naniesień budowlanych wynosiło 20 000 zł.

W piśmie, które wpłynęło w dniu 10 marca 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem darowizny był kiosk handlowo-usługowy - tymczasowy obiekt budowlany posadowiony na działce Miasta .... W umowie darowizny zawartej w dniu 30 października 2013 r. wskazano, że przedmiot umowy darowizny wchodzi w skład majątku wspólnego małżonków. Przedmiotowy kiosk był nabyty przed 2005 r. przez darczyńców od Spółdzielni Mleczarskiej w .... Umowa dzierżawy pomiędzy Miastem ... a darczyńcami zawarta była w 2005 r., zaś umowa pomiędzy Miastem a Wnioskodawcą i Jego żoną obowiązywała od listopada 2013 r. W dniu 22 grudnia 2016 r. pomiędzy Miastem ... a Wnioskodawcą i Jego żoną zostało zawarte porozumienie w sprawie przekazania na rzecz Miasta ... za odszkodowaniem naniesień budowlanych w postaci kiosku handlowo-usługowego. Zgodnie z ustaleniami poczynionymi w Urzędzie Miasta ... wynagrodzenie wypłacone na podstawie niniejszego porozumienia, nie wynikało z odpowiedzialności odszkodowawczej (nie stanowiło odszkodowania), a zapłatę ceny za sprzedaż rzeczy ruchomej. Działka 363/5 w obrębie ... Miasta ..., zgodnie z danymi z rejestru gruntów i budynków Starostwa Powiatowego w ..., jest działką niezabudowaną, a znajdujący się na niej kiosk handlowo-usługowy stanowi tymczasowy obiekt budowlany. Urząd Miasta ... dokonał w dniu 29 grudnia 2016 r. zapłaty ceny sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy i Jego żony. Urząd Miasta nie wystawił informacji PIT-8C z tytułu wypłaty ceny sprzedaży rzeczy ruchomej, tj. kiosku handlowo-usługowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane odszkodowanie za naniesienie budynku podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), wynagrodzenie wypłacone na podstawie porozumienia zawartego z Miastem ... pomimo użycia potocznej nazwy odszkodowanie, w rzeczywistości stanowiło zapłatę ceny za sprzedaż rzeczy ruchomej.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie innych rzeczy, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

W ocenie Wnioskodawcy, wynagrodzenie z tytułu sprzedaży przedmiotowego kiosku handlowo- usługowego, nabytego w 2013 r., nie stanowi źródła przychodu, zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy, ustawodawca dokonał podziału przysporzeń majątkowych uzyskiwanych przez podatników na różne źródła przychodów.

Zgodnie z tym przepisem odrębnymi źródłami przychodów są m.in.:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3),

• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy, (art. 10 ust. 1 pkt 3).

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Stosownie do art. 5a pkt 6 cyt. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy.

Aby zatem przychód uzyskany z prowadzonej działalności mógł być uznany za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, działalność ta musi spełniać następujące przesłanki:

• musi być działalnością zarobkową,

• musi być działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

• musi być działalnością prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły,

• przychody z niej uzyskane nie mogą być zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 tej ustawy.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ww. ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio;

Należy zauważyć, że cyt. powyżej przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Natomiast, przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, wskazuje na niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej.

Powołane przepisy ustawy podatkowej nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku niespełniających kryteriów wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Dlatego dokonując wykładni przepisów ustawy w tym zakresie należy mieć na względzie, że zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą.

Przepis art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej (w tym przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi). Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika, wykorzystywanego w działalności gospodarczej, stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) stanowią przychód z działalności gospodarczej o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy.

Z przedmiotowego wniosku wynika, że w dniu 30 października 2013 r. Wnioskodawca wraz z żoną na podstawie umowy darowizny zawartej w formie aktu notarialnego otrzymali roszczenia z tytułu nakładów poniesionych na wybudowanie pawilonu handlowego. W dniu 22 grudnia 2015 r. zawarte zostało porozumienie w sprawie przekazania na rzecz Miasta naniesień budowlanych w postaci pawilonu handlowo-usługowego. Zgodnie z ustaleniami poczynionymi w Urzędzie Miasta wynagrodzenie wypłacone na podstawie niniejszego porozumienia, nie wynikało z odpowiedzialności odszkodowawczej (nie stanowiło odszkodowania), a zapłatę ceny za sprzedaż rzeczy ruchomej. W dniu 29 grudnia 2016 r. Urząd Miasta dokonał zapłaty ceny sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy i Jego żony. W dniu 31 grudnia 2015 r. Wnioskodawca wraz z żoną zakończył prowadzenie działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że sprzedaż pawilonu handlowo-usługowego wykorzystywanego przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej skutkuje powstaniem przychodu ze źródła o którym mowa w art. 14 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. Uzyskany z tego tytułu dochód należy opodatkować, zgodnie z wybranym przez Wnioskodawcę sposobem opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z uwagi na to, że wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odpłatnego zbycia kiosku handlowo-usługowego, został złożony przez jednego ze współmałżonków, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2016 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej