1. nie wiadomo, gdzie mieszka sprzedający, a zatem nie wiadomo, gdzie wykonał on swoje prawo majątkowe, a w szczególności, czy było to terytorium RP;
2. czynność prawna mogła zostać dokonana poza terytorium RP, a mianowicie poprzez giełdę mającą siedzibę na terytorium innego państwa?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań Nr 1, Nr 3, Nr 4 i Nr 5, dotyczących dokumentowania transakcji nabycia i sprzedaży kryptowalut. Natomiast w zakresie pozostałych pytań wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Możliwe jest udokumentowanie przychodu z tytułu obrotu kryptowalutami poprzez dokonanie wpisu do PKPiR, tj. wpisu w kolumnie 7, w oparciu o dowód wewnętrzny prezentujący dzienne zestawienie nieudokumentowanej fakturami sprzedaży jednostek kryptowalut, który wskazywałby na to, jaki przychód miał miejsce. Pozwala na to treść § 19 ust. 1 rozporządzenia w sprawie PKPiR.

Ad. 3

Można udokumentować koszty ponoszone w związku z obrotem kryptowalutami (tj. w zakresie wydatków z tytułu nabywanych kryptowalut kupowanych w celu dalszej odsprzedaży) poprzez dokonanie wpisu w kolumnie 10 wydatków poniesionych na zakup jednostek kryptowalut, w oparciu o potwierdzenie przelewu wystawione przez bank, na którym będą widoczne dane, o jakich mowa w § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia PKPiR. Zgodnie z § 13 pkt 5 rozporządzenia w sprawie PKPiR, za dowody księgowe uważa się również inne dowody opłat, w tym dokonywane na podstawie książeczek opłat oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2. Przedstawiony problem i przepis prawny dotyczy tzw. nietypowych dowodów księgowych. W orzecznictwie dopuszcza się tzw. nietypowe dowody księgowe. Należą do nich: rachunek wystawiony przez osobę fizyczną - nieprowadzącą pozarolniczej działalności gospodarczej - od której kupiło się używaną rzecz, celem dalszej jej odsprzedaży; polisa dokumentująca zakup ubezpieczenia (i jego opłacenie). Do takich nietypowych dowodów księgowych zalicza się także wydatki wynikające z zawartej umowy sprzedaży. Przykładowo sama umowa sprzedaży zawierająca pokwitowanie zapłaty jest wystarczającym dowodem księgowym. Podobnie rzecz przedstawia się z potwierdzeniem dokonania transakcji, wystawionym poprzez Internet przez bank: wydrukowane (zeskanowane) i zawierające informacje kto, komu, kiedy, ile i za co zapłacił, może stanowić dowód księgowy. Taki dokument może być podstawą wpisu do KPiR, a co tym idzie podstawą uznania wydatku za koszty uzyskania przychodu i tym samym wpływać może na pomniejszenie kwoty ustalonego dochodu (podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych).

Ad. 4

Dopuszczalne jest także uwzględnienie (dokumentowanie) wydatku jako kosztu uzyskania przychodu w związku z obrotem kryptowalutami (tj. w zakresie wydatków z tytułu nabywanych kryptowalut kupowanych w celu dalszej odsprzedaży) poprzez dokonanie wpisu w kolumnie 10 wydatków poniesionych na zakup jednostek kryptowalut w oparciu o potwierdzenie przelewu wystawione przez bank, zespolone trwale z wyciągiem elektronicznym z giełdy, zawierającym zapis transakcji wykonanej na giełdzie oraz potwierdzenie zrealizowania transakcji w postaci wiadomości elektronicznej e-mail otrzymywanej na adres e-mail, gdzie wszelkie wymagane dane zawierało będzie potwierdzenie przelewu, zaś wskazane załączniki będą dodatkowo potwierdzać, jakie jednostki kryptowaluty zakupił Wnioskodawca i gdzie jednocześnie będzie zachodziła spójność (tożsamość) pomiędzy kwotą dokonanego przelewu, a zakupionymi jednostkami kryptowalut i pobraną przez giełdę prowizją. W takiej bowiem sytuacji podstawą wpisu będzie - w istocie rzeczy - dokument składający się z: potwierdzenia zawarcia umowy sprzedaży kryptowaluty wraz z potwierdzeniem uiszczenia ceny na rzecz sprzedającego przez Kupującego (podatnika). Przywołany § 13 pkt 5 rozporządzenia w sprawie PKPiR nie definiuje co to jest dokument. Co więcej, wskazany przepis wskazuje na dokumenty (liczba mnoga), byleby zawierały one dane, o jakich mowa w § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia. W ocenie Wnioskodawcy, prawidłowym i rzetelnym dowodem księgowym będzie dokument, który składał się będzie z: a) dowodu przelewu na rzecz giełdy, w którego tytule będzie napisane, na zakup jakich jednostek krytowalut został on dokonany; b) potwierdzenia zakupu jednostek kryptowalut (np. w postaci maila i raportu pobranego z giełdy), które to dokumenty będą stanowiły swoiste dowody zawarcia umowy sprzedaży. Wnioskodawca podaje, że umowa sprzedaży kryptowalut nie musi być zawarta na piśmie. Nie można zatem wymagać dowodu księgowego w postaci pisemnej umowy sprzedaży. Omawiane dowody mogą być zatem podstawą wpisu do PKPiR, a co tym idzie podstawą uznania wydatku za koszty uzyskania przychodu i tym samym wpływać mogą na pomniejszenie kwoty ustalonego dochodu (podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych).

Ad. 5

Dopuszczalne jest także uwzględnienie (dokumentowanie) wydatku jako kosztu uzyskania przychodu w związku z obrotem kryptowalutami (tj. w zakresie wydatków z tytułu nabywanych kryptowalut kupowanych w celu dalszej odsprzedaży) w oparciu o potwierdzenie przelewu, o jakim mowa w pytaniu nr 4, jeżeli w tytule tego bankowego potwierdzenia przelewu, wystawionego np. w dniu 1 kwietnia 2018 r., a wykonanego także np. w dniu 1 kwietnia 2018 r., znajdzie się - przykładowo - opis za zakup 35 jednostek kryptowaluty LIS (LSK) w dniu 31 marca 2018 r., albowiem taka adnotacja w tytule przelewu spełnia wymóg, o jakim mowa w § 12 ust. 3 pkt 2 lit. c) rozporządzenia w sprawie PKPiR, a zatem omawiany dokument może stanowić dowód księgowy dokumentujący koszty ponoszone na nabywane kryptowaluty (tj. jako koszty uzyskania przychodu) i tym samym wpływać może na pomniejszenie kwoty ustalonego dochodu (podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Do kosztów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu musi, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• powinien pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie może znajdować się na liście wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• musi być właściwie udokumentowany.

O tym, co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. To na podatniku spoczywa obowiązek wykazania, że określony wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Polski. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza sprzedawać na giełdzie nabyte lub wydobyte wcześniej jednostki wirtualnej waluty, działalność ta ma być prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły z nastawieniem na osiąganie zysku. Ponadto, Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności zamierza zakupić odpowiedni sprzęt komputerowy o znacznych mocach obliczeniowych. Dla celów ewidencji osiąganych przychodów i ponoszonych kosztów w działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadził będzie podatkową księgę przychodów i rozchodów. Koszty będą księgowane metodą kasową (uproszczoną), wynikającą z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca rozliczał będzie się przynajmniej w pierwszym roku swojej działalności na zasadach ogólnych.

Nabycie prawa własności jednostek kryptowaluty będzie realizowane w następujący sposób:

1. pierwotny kryptowaluta powstaje w tak zwanym procesie wydobywania, który możliwy jest dzięki wykorzystaniu posiadanego sprzętu komputerowego, oprogramowania pozwalającego na podłączenie do sieci danej kryptowaluty. Złożoność tego procesu określona jest w algorytmach tworzenia danej kryptowaluty. W wyniku wykorzystania mocy obliczeniowej własnego komputera, Wnioskodawca będzie otrzymywał określoną liczbę nowych jednostek wirtualnej waluty, które zapisywane będą w Jego wirtualnym portfelu,
2. pochodny zakup i sprzedaż kryptowalut będzie się odbywał za pośrednictwem giełdy internetowej. Środki pieniężne przeznaczone na zakup wirtualnej waluty będą przechowywane na koncie użytkownika (tzw. portfel). Kryptowaluty będą nabywane od innych uczestników giełdy. Dla każdego z użytkowników giełdy inni jej użytkownicy pozostają anonimowi. Kryptowaluty mogą być dowolnie przesyłane z portfela lub do niego. Giełda ewidencjonuje każdą transakcję i każdy transfer pieniędzy i kryptowalut. Zgodnie z zasadami działania giełdy walut wirtualnych do zawarcia transakcji wymiany dochodzi wówczas, gdy użytkownicy złożą identyczne zlecenia określające cenę zakupu lub sprzedaży kryptowaluty w przeliczeniu na walutę tradycyjną (tj. walutę uregulowaną prawnie, np. PLN, USD, EUR). System informatyczny rejestruje transakcje wymiany oraz dokonuje przeksięgowania indywidualnego stanu posiadania obu użytkowników biorących udział w transakcji. Potwierdzeniem dokonanej transakcji jest wygenerowane zestawienie transakcji, które umożliwia giełda.

Nabywanie kryptowaluty, przeznaczonej do dalszej odsprzedaży, stanowić będzie towar handlowy w prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z § 3 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r., poz. 728).

Dzienne zestawienia sprzedaży kryptowaluty będą sporządzane w oparciu o następujące dokumenty:

1. potwierdzenia wykonania pieniężnych przelewów bankowych na rachunek, udostępniane przez giełdy kryptowalut;
2. wyciągi elektroniczne z giełd, zawierające zapis transakcji wykonanych na giełdach w postaci plików arkuszy kalkulacyjnych (np. Excel) udostępniane przez giełdy kryptowalut,
3. potwierdzenia zrealizowania transakcji w postaci wiadomości elektronicznej e-mail, otrzymywanej na adres e-mail wykorzystywany dla celów przyszłej działalności gospodarczej; w przypadku korzystania z serwisów internetowych oferujących elektroniczne usługi sprzedaży/skupu kryptowalut na odległość,
4. potwierdzenia otrzymania pieniężnych przelewów bankowych na rachunek bankowy prowadzonej działalności gospodarczej.

Wszystkie, wyżej wymienione dokumenty będą zawierały informacje określające rodzaj kryptowaluty, nazwę, kod/oznaczenie identyfikujące kryptowalutę, ilość, datę i sposób nabycia, koszt nabycia.

Wnioskodawca dla ułatwienia rozliczeń i transparentności wszelkich operacji bankowych utworzy dwa oddzielne rachunki bankowe, gdzie:

1. jeden służył będzie przelewom wychodzącym, czyli ponoszonym wydatkom związanym z zakupem jednostek kryptowalut i prowizjami;
2. drugi przeznaczony będzie do otrzymywania przelewów przychodzących, czyli przychodów wynikających ze zbywania jednostek kryptowalut.

Minimalna treść dowodu księgowego, będącego innym dowodem opłat (lub innym dokumentem), wyznaczona jest przez treść § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia w sprawie PKPiR. Jest to:

1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwa i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
2. data wystawienia dowodu oraz data lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych.

W ocenie Wnioskodawcy pomijając oczywiste dowody poniesionych wydatków, takie jak faktury VAT za np. kupione komputery, prąd potwierdzenia przelewów na rzecz giełd zawierają te dane. Brak podpisu nie stanowi przeszkody, bowiem potwierdzenie przelewu nie wymaga takiego podpisu z mocy art. 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe. Wszelkie inne dane na takim dokumencie będą zawarte.

Na podstawie art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej księgą, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczania wysokości odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

W przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, przychody oraz koszty uzyskania przychodów podlegają w niej ujęciu na zasadach określonych rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r., poz. 728).

Zgodnie bowiem z Objaśnieniami do podatkowej księgi przychodów i rozchodów zawartymi w Załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia, kolumna 7 jest przeznaczona do wpisywania przychodów ze sprzedaży wyrobów (towarów handlowych) i sprzedaży usług.

Natomiast z punktu 10 tych objaśnień wynika, że kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu.

Stosownie do treści § 8 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, jeżeli na zlecenie podatnika prowadzenie księgi zostało powierzone biuru rachunkowemu, podatnik jest obowiązany prowadzić w miejscu wykonywania działalności ewidencję sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3, a w razie wykonywania działalności określonej w § 6 także ewidencje, o których mowa w tym przepisie.

Zgodnie z § 17 ust. 1 ww. rozporządzenia, zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi (do kol. 10), z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.

W myśl § 19 ust. 1 ww. rozporządzenia, zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży wyrobów, towarów handlowych i usług są dokonywane (w kol. 7) na podstawie wystawionych faktur, a w przypadku sprzedaży nieudokumentowanej fakturami na podstawie wystawionego na koniec dnia dowodu wewnętrznego, w którym w jednej kwocie wykazana jest wartość tych przychodów za dany dzień, o ile nie jest prowadzona ewidencja sprzedaży lub ewidencja przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zapisów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się jeden raz dziennie po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym, z zastrzeżeniem § 20 ust. 2 i 3 oraz § 30 (§ 19 ust. 2 ww. rozporządzenia).

W razie prowadzenia księgi przez biuro rachunkowe, zapisy są dokonywane w porządku chronologicznym na podstawie dowodów, o których mowa w § 12-16, oraz sum miesięcznych przychodów wynikających z ewidencji, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2, lub danych wynikających z zestawienia, o którym mowa w § 20 ust. 2, przekazywanych przez podatnika, zgodnie z postanowieniami umowy, w czasie zapewniającym prawidłowe i terminowe rozliczenia z budżetem, lecz nie później niż do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni § 30 ust. 1 ww. rozporządzenia.

Zgodnie § 12 ust. 3 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1. faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej fakturami, wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub

1a) (uchylony),

1b) (uchylony),

1c) dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenie przychodów na podstawie art. 22p ustawy o podatku dochodowym, zawierające co najmniej:
1. datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenia przychodów,
2. wskazanie faktury, a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury, wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych z płatnościami dotyczącymi transakcji określonych w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1829, 1948, 1997 i 2255 oraz z 2017 r., poz. 460), dokonanych bez pośrednictwa rachunku płatniczego,
3. wskazanie kwoty, o którą podatnik zmniejsza koszty uzyskania przychodów lub zwiększa przychody,
4. podpis osoby sporządzającej dokument, lub

1. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
   1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
   2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
   3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
   oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
   
   

Dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej (§ 12 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Natomiast § 13 ww. rozporządzenia stanowi, że za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
3. dowody przesunięć;
4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.

Ponadto, zgodnie z § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków) mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające przy zakupie nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku) ograniczając jednak tę możliwość do enumeratywnie wskazanych wydatków.

W myśl § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia, dowody, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć wyłącznie:

1. zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;
2. zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych, jagód, owoców leśnych i grzybów leśnych (PKWiU ex 02.30.40.0);
3. wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;
4. zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;
5. kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;
6. zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
7. wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;
8. opłat sądowych i notarialnych;

8a) opłaty skarbowej uiszczanej znakami tej opłaty do dnia 31 grudnia 2008 r.;

1. wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.

Mając na uwadze powyższe regulacje prawne, stwierdzić należy, że dokumentem będącym podstawą ujęcia operacji gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów powinna być co do zasady faktura, bądź rachunek, o którym mowa w § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Jednakże w sytuacji, gdy sprzedaż nie jest dokumentowana fakturą (rachunkiem) wartość przychodu może zostać udokumentowana dowodem wewnętrznym. O ile dowód ten spełniał będzie warunki uznania go za dowód księgowy wskazane w powołanym wcześniej § 12 ust. 3 cytowanego rozporządzenia, może on stanowić podstawę wpisu do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ponadto odnosząc się do kwestii dokumentowania kosztów uzyskania przychodów potwierdzeniem przelewu wystawionym przez bank, należy wskazać, że jeśli potwierdzenie dokonania przelewu elektronicznego zawiera wszystkie niezbędne, wskazane wyżej elementy, może zostać uznane za dowód księgowy.

Podsumowując, mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że:

• dopuszczalne jest dokumentowanie przychodu z tytułu obrotu kryptowalutami poprzez dokonanie wpisu w kolumnie 7 KPiR zgodnie z § 19 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz w oparciu o dowód wewnętrzny prezentujący dzienne zestawienie nieudokumentowanej fakturami sprzedaży jednostek kryptowalut,

• dopuszczalne jest dokumentowanie kosztów ponoszonych w związku z obrotem kryptowalutami (tj. w zakresie wydatków z tytułu nabywanych kryptowalut kupowanych w celu dalszej odsprzedaży) poprzez dokonanie wpisu w kolumnie 10 wydatków poniesionych na zakup jednostek kryptowalut i w oparciu o potwierdzenie przelewu wystawione przez bank, a na którym będą widoczne dane, o jakich mowa w § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów,

• dopuszczalne jest dokumentowanie kosztów ponoszonych w związku z obrotem kryptowalutami (tj. w zakresie wydatków z tytułu nabywanych kryptowalut kupowanych w celu dalszej odsprzedaży) poprzez dokonanie wpisu w kolumnie 10 wydatków poniesionych na zakup jednostek kryptowalut, w oparciu o potwierdzenie przelewu wystawione przez bank, zespolone trwale z wyciągiem elektronicznym z giełdy zawierającym zapis transakcji wykonanej na giełdzie oraz potwierdzenie zrealizowania transakcji w postaci wiadomości elektronicznej e-mail, otrzymywanej na adres e-mail, gdzie wszelkie wymagane dane zawierało będzie potwierdzenie przelewu, zaś wskazane załączniki będą dodatkowo potwierdzać jakie jednostki kryptowalut zakupił Wnioskodawca i gdzie jednocześnie będzie zachodziła spójność (tożsamość) pomiędzy kwotą dokonanego przelewu, a zakupionymi jednostkami kryptowalut i pobraną przez giełdę prowizją,

• dopuszczalne jest dokumentowanie kosztów ponoszonych w związku z obrotem kryptowalutami (tj. w zakresie wydatków z tytułu nabywanych kryptowalut kupowanych w celu dalszej odsprzedaży) w oparciu o potwierdzenie przelewu, o jakim mowa w pytaniu nr 4, jeżeli w tytule tego bankowego potwierdzenia przelewu, wystawionego np. w dniu 1 kwietnia 2018 r., a wykonanego także np. w dniu 1 kwietnia 2018 r., znajdzie się przykładowo opis za zakup 35 jednostek kryptowaluty LIS (LSK) w dniu 31 marca 2018 r., a zatem taka adnotacja w tytule przelewu spełnia wymóg, o jakim mowa w § 12 ust. 3 pkt 2 lit. c) rozporządzenia w sprawie KPiR i jednocześnie tak opisany dowód może stanowić prawidłowy dowód księgowy dokumentujący ponoszone koszty w związku z obrotu kryptowalutami.

Dodać należy również, że brak możliwości zaewidencjonowania danych wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów z uwagi na brak posiadania przez podatnika wymaganej w ww. rozporządzeniu formy ich udokumentowania - nie oznacza automatycznego braku możliwości uznania ich za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli zatem podatnik w inny sposób rzetelnie udokumentuje poniesienie kosztu podatkowego, powinien to uwzględnić w trakcie roku podatkowego w bieżącej zaliczce na podatek, jak również w rocznym rozliczeniu podatku dochodowego. Jednocześnie należy uznać, że w interpretacji indywidualnej nie można jednoznacznie przesądzić, co będzie zdecydowanie wystarczającym dokumentem do zaksięgowania wydatku w koszty podatkowe. Ostateczna ocena, czy wydatek został prawidłowo udokumentowany, leży w kompetencjach organów podatkowych właściwych dla Wnioskodawcy w danej sprawie w toku odpowiedniego postępowania. Organ wydający interpretację indywidualną nie może natomiast dokonać takiej oceny materiału dowodowego.

Wskazać ponadto należy, że interpretacja podatkowa to odpowiedź na konkretne pytanie dotyczące podatków, dlatego wywołuje ona wyłącznie skutki w sferze podatkowej, a nie żadnej innej. Zgodnie z przepisami, Organ podatkowy jest przy tym związany treścią wniosku; nie ma uprawnień, ani nawet możliwości badania prawdziwości faktów, czy stwierdzeń, podawanych przez Wnioskodawcę. Formułując odpowiedź Organ podatkowy polega więc wyłącznie na tym, co napisano we wniosku i nie sprawdza legalnych aspektów działalności Wnioskodawcy. Uzyskanie interpretacji podatkowej nie rozstrzyga więc o legalności danej działalności.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Należy jednocześnie nadmienić, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego .., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej