Temat interpretacji

Zaniechanie poboru podatku umorzenie kredytu hipotecznego na własne cele mieszkaniowe.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2018 r. (data wpływu 10 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaniechania poboru podatku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaniechania poboru podatku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wraz z mężem A.K. zawarła umowę o kredyt hipoteczny dnia 7 sierpnia 2008 r. z () (obecnie ..) Był to kredyt denominowany udzielony w złotych, w kwocie stanowiącej równowartość 605.326,83 franków szwajcarskich, z przeznaczeniem na własne cele mieszkaniowe kredytobiorców związane z budową budynku mieszkalnego (domu jednorodzinnego) na należącej do kredytobiorców nieruchomości położonej w P., objętej księgą wieczystą XXX. Zabezpieczenie kredytu stanowiła hipoteka umowna kaucyjna do kwoty 1.898.236,22 złotych ustanowiona na tej nieruchomości na rzecz (). W związku z upadłością męża Wnioskodawczyni A. K. XXXX - prawo własności nieruchomości przekształciło się z własności bezudziałowej (małżeńskiej) we własność udziałową po 1/2. Udział we współwłasności przypadający A. K. stał się składnikiem masy upadłościowej A. K. XXXX, zarządzanej przez syndyka. Z uwagi na złą sytuację finansową, kredytobiorcy zaprzestali spłacać kredyt, zaś bank wypowiedział kredyt i postawił zadłużenie kredytowe (przeliczone na złotówki według kursu z daty wypowiedzenia umowy kredytowej) w stan natychmiastowej wymagalności. Wierzytelność banku o zwrot kredytu została również zgłoszona przez bank do masy upadłościowej A. K. W dniu 15 stycznia 2018 r. Wnioskodawczyni zawarła z () umowę ugody, której przedmiotem było określenie warunków spłaty zadłużenia kredytobiorcy (Wnioskodawczyni jako współdłużnika obok A. K. z tytułu długu kredytowego) na rzecz banku w kwocie 1.524.425,69 zł. Mocą ugody Wnioskodawczyni zobowiązała się do zapłaty do dnia 28 lutego 2018 r. kwoty 268.000 zł, a () do umorzenia w stosunku do Niej pozostałego zadłużenia w kwocie: 1.256.425,69 zł oraz dalszych odsetek naliczanych od dnia zawarcia ugody, do dnia jej wykonania przez Wnioskodawczynię. Zapłacona () kwota 268.000 złotych pochodziła ze sprzedaży udziału Wnioskodawczyni w ww. nieruchomości i została zapłacona bezpośrednio na rzecz banku przez kupującą od Wnioskodawczyni udział w nieruchomości (osobę trzecią). Obecnie Wnioskodawczyni jest w trakcie wyprowadzki z zajmowanej dotychczas nieruchomości w P. (przeprowadza się do mieszkania syna w G.). Przyczyną zawarcia umowy ugody oraz zwolnienia z długu Wnioskodawczyni była przede wszystkim trudna sytuacja majątkowa i osobista Wnioskodawczyni związana z odpowiedzialnością majątkową za zobowiązania jej męża A. K. w związku z ogłoszeniem upadłości przedsiębiorcy: A. K. XXX, brakiem innego majątku Wnioskodawczyni pozwalającym zaspokoić dług kredytowy, a także szczególną sytuacją osobistą związaną ze śmiercią syna i niskimi własnymi dochodami. Ugoda została wykonana w całości przez obie strony, doszło zatem do umorzenia w stosunku do Wnioskodawczyni części kredytu zaciągniętego na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni, który był pierwotnie zabezpieczony hipoteką umowną kaucyjną ustanowioną na rzecz kredytodawcy. W jej treści - § 5 ust. 2 zapisano wprost, że: zwolnienie z długu, o którym mowa w ugodzie stanowi umorzenie osobie fizycznej kwoty wierzytelności z tytułu kredytu zaciągniętego na własne cele mieszkaniowe i zabezpieczonego hipotecznie zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 21 listopada 2017 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 2167). Wnioskodawczyni dotychczas nie korzystała z umorzenia wierzytelności z tytułu innego kredytu zabezpieczonego hipotecznie, natomiast (). zobowiązało się do wystawienia formularza PIT-8C. Hipoteka umowna kaucyjna zabezpieczająca ww. kredyt hipoteczny wygasła na mocy art. 313 ust. 2 ustawy Prawo upadłościowe, tj. w związku ze sprzedażą przez syndyka udziału A. K. (w masie upadłości) w obciążonej nią nieruchomości w toku postępowania upadłościowego A.K.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w wyżej opisanym stanie faktycznym zastosowanie znajduje § 1 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 21 listopada 2017 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe, tj. Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do obliczenia oraz zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot umorzonego przez bank kredytu hipotecznego oraz odsetek?

Zdaniem Wnioskodawczyni, okoliczności przedstawionego przez nią stanu faktycznego wyczerpują dyspozycje § 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 21 listopada 2017 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym denominowanym we frankach szwajcarskich udzielonym na cele mieszkaniowe, bowiem:

1. umorzony kredyt został udzielony na własne cele mieszkaniowe kredytobiorców, w tym Wnioskodawczyni, tj. na budowę domu jednorodzinnego, w którym Wnioskodawczyni następnie stale zamieszkiwała,
2. kredyt został zabezpieczony hipoteką umowną kaucyjną na nieruchomości kredytobiorców, a ustanowienie zabezpieczenia w postaci hipoteki nastąpiło wyłącznie w związku z zaciągnięciem przez Wnioskodawczynię kredytu na własne cele mieszkaniowe,
3. Wnioskodawczyni, której wierzytelność z tytułu kredytu uległa umorzeniu, nie skorzystała z umorzenia wierzytelności z tytułu innego kredytu zabezpieczonego hipotecznie, zaciągniętego na własne cele mieszkaniowe,
4. kredyt zaciągnięty został przed dniem 15 stycznia 2015 r.,
5. kredyt został udzielony przez () czyli podmiot uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw,
6. przychód powstał w dniu wykonania ugody, czyli przed dniem 31 grudnia 2018 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni, na zaniechanie poboru podatku dochodowego od umorzonej kwoty wierzytelności z tytułu kredytu i odsetek, nie ma wpływu fakt, że ustanowiona na jego zabezpieczenie hipoteka umowna kaucyjna wygasła przed zawarciem umowy ugody. Przyczyną powyższego był bowiem fakt sprzedaży obciążonej nieruchomości w toku postępowania upadłościowego męża Wnioskodawczyni będącego jednocześnie współkredytobiorcą oraz współwłaścicielem nieruchomości. Okoliczność ta wpisuje się wprost w zasadniczy cel przedmiotowego zaniechania poboru podatku. Jak wskazano bowiem w uzasadnieniu projektu ww. rozporządzenia: aktualne pozostają argumenty, że decyzje kredytodawców o częściowym umorzeniu spłaty kredytu, nie powinny wiązać się dla kredytobiorców z koniecznością opodatkowania dochodu uzyskanego z tytułu tego umorzenia. Skoro bowiem kredytobiorcy stracili możliwość regulowania zobowiązań wobec podmiotu udzielającego kredytu, tym bardziej będą mieli trudności w zapłaceniu podatku dochodowego od osób fizycznych należnego z tytułu otrzymania przysporzenia majątkowego w postaci umorzenia tych zobowiązań. Ponownego podkreślenia wymaga, że przedmiotowy kredyt zaciągnięty został na własne cele mieszkaniowe kredytobiorców, tj. budowę domu na należącej do nich nieruchomości gruntowej, co stanowi cel mieszkaniowy w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni zamieszkiwała w tymże domu do dnia jego sprzedaży, ta zaś nie była następstwem swobodnej decyzji stron, a ogłoszeniem upadłości jej męża. Nadto, w przedmiotowym rozporządzeniu zaniechanie poboru podatku dochodowego nie zostało uzależnione od losu zabezpieczenia hipotecznego wierzytelności wynikającej z udzielonego kredytu ­ konieczne jest jedynie ustanowienie hipoteki na określonej nieruchomości oraz w związku z zaciągnięciem przez osobę fizyczną kredytu na własne cele mieszkaniowe. Nadto, w przepisie § 1 pkt 1 ww. rozporządzenia skutek w postaci zaniechania poboru podatku dochodowego nie został uzależniony od waluty kredytu hipotecznego. Zależność taka występuje dopiero w § 1 pkt 2 ww. rozporządzenia. Niemniej, jak była o tym mowa wyżej, Wnioskodawczyni zaciągnęła kredyt hipoteczny w walucie szwajcarskiej. Jak zaś wynika z treści uzasadnienia przedmiotowego rozporządzenia: wydanie tego rozporządzenia uzasadnione jest ważnym interesem podatników, którzy zaciągnęli kredyt zabezpieczony hipotecznie na własne cele mieszkaniowe od uprawnionych do ich udzielania podmiotów, i na skutek decyzji Banku Centralnego () i będącego jej konsekwencją znacznego wzrostu kursu szwajcarskiej waluty w stosunku do złotego, znaleźli się w trudnej sytuacji mogącej przełożyć się na możliwość terminowego regulowania zobowiązań z tytułu tych kredytów, w następstwie czego kredytodawca umorzy im zobowiązanie (lub jego część). Co ważne sytuacja opisana w tym fragmencie uzasadnienia wystąpiła właśnie w odniesieniu do Wnioskodawczyni. W związku z powyższym, otrzymanie od banku PIT-8C nie będzie obligowało Wnioskodawczyni do obliczenia oraz zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od umorzonych kwot kredytu hipotecznego oraz odsetek. W przypadku zaniechania ustalania w całości zobowiązania podatkowego, obowiązek podatkowy nie przekształca się bowiem w zobowiązanie podatkowe (A. Soszka, Zaniechanie ustalania zobowiązań podatkowych oraz poboru podatku, PP 1999/4/30-32). Zaniechanie poboru wywiera zatem taki skutek, że organ uprawniony nie będzie domagał się zapłaty należności, która uprzednio zaistniała (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 listopada 2000 r., sygn. III SAB 78/00).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów są inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania w szczególności, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Natomiast na podstawi art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem A.K. zawarła umowę o kredyt hipoteczny dnia 7 sierpnia 2008 r. z () (obecnie.) Był to kredyt denominowany udzielony w złotych, w kwocie stanowiącej równowartość 605.326,83 franków szwajcarskich, z przeznaczeniem na własne cele mieszkaniowe kredytobiorców związane z budową budynku mieszkalnego (domu jednorodzinnego) na należącej do kredytobiorców nieruchomości położonej w P., objętej księgą wieczystą XXXXXX. Zabezpieczenie kredytu stanowiła hipoteka umowna kaucyjna do kwoty 1.898.236,22 złotych ustanowiona na tej nieruchomości na rzecz (..). W związku z upadłością męża Wnioskodawczyni A. K. XXXX - prawo własności nieruchomości przekształciło się z własności bezudziałowej (małżeńskiej) we własność udziałową po 1/2. Z uwagi na złą sytuację finansową, kredytobiorcy zaprzestali spłacać kredyt, zaś bank wypowiedział kredyt i postawił zadłużenie kredytowe (przeliczone na złotówki według kursu z daty wypowiedzenia umowy kredytowej) w stan natychmiastowej wymagalności. W dniu 15 stycznia 2018 r. Wnioskodawczyni zawarła z () umowę ugody, której przedmiotem było określenie warunków spłaty zadłużenia kredytobiorcy (Wnioskodawczyni jako współdłużnika obok A. K. z tytułu długu kredytowego) na rzecz banku w kwocie 1.524.425,69 zł. Mocą ugody Wnioskodawczyni zobowiązała się do zapłaty do dnia 28 lutego 2018 r. kwoty 268.000 zł, a () do umorzenia w stosunku do Niej pozostałego zadłużenia w kwocie: 1.256.425,69 zł oraz dalszych odsetek naliczanych od dnia zawarcia ugody, do dnia jej wykonania przez Wnioskodawczynię. Zapłacona (..) kwota 268.000 złotych pochodziła ze sprzedaży udziału Wnioskodawczyni w ww. nieruchomości i została zapłacona bezpośrednio na rzecz banku przez kupującą od Wnioskodawczyni udział w nieruchomości (osobę trzecią). Ugoda została wykonana w całości przez obie strony, doszło zatem do umorzenia w stosunku do Wnioskodawczyni części kredytu zaciągniętego na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni, który był pierwotnie zabezpieczony hipoteką umowną kaucyjną ustanowioną na rzecz kredytodawcy. W jej treści - § 5 ust. 2 zapisano wprost, że: zwolnienie z długu, o którym mowa w ugodzie stanowi umorzenie osobie fizycznej kwoty wierzytelności z tytułu kredytu zaciągniętego na własne cele mieszkaniowe i zabezpieczonego hipotecznie zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 21 listopada 2017 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 2167). Wnioskodawczyni dotychczas nie korzystała z umorzenia wierzytelności z tytułu innego kredytu zabezpieczonego hipotecznie, natomiast (..) zobowiązało się do wystawienia formularza PIT-8C. Hipoteka umowna kaucyjna zabezpieczająca ww. kredyt hipoteczny wygasła na mocy art. 313 ust. 2 ustawy Prawo upadłościowe, tj. w związku ze sprzedażą przez syndyka udziału A. K. (w masie upadłości) w obciążonej nią nieruchomości w toku postępowania upadłościowego A.K.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1876 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Tym samym, umorzoną Wnioskodawczyni kwotę kredytu wraz z odsetkami należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 21 listopada 2017 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 2167) zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od:

1. umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na własne cele mieszkaniowe i zabezpieczonych hipotecznie, udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, w przypadku gdy:
   
   
   
   1. zabezpieczenie w postaci hipoteki ustanowiono na nieruchomości lub udziale w nieruchomości lub prawie wieczystego użytkowania gruntu lub udziale w takim prawie, lub spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego lub udziale w takim prawie, lub prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziale w takim prawie, w związku z zaciągnięciem przez osoby fizyczne kredytu na własne cele mieszkaniowe,
   2. osoby fizyczne, których wierzytelność z tytułu kredytu uległa umorzeniu, nie skorzystały z umorzenia wierzytelności z tytułu innego kredytu zabezpieczonego hipotecznie, zaciągniętego na własne cele mieszkaniowe;
2. świadczenia otrzymanego przez osoby fizyczne z tytułu umowy kredytu zaciągniętego przed dniem 15 stycznia 2015 r. na własne cele mieszkaniowe i zabezpieczonego hipotecznie, od podmiotów uprawnionych do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, w walucie obcej lub w polskich złotych, lecz nominowanych lub indeksowanych do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania.

W myśl § 3 rozporządzenia w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe kwoty wierzytelności, o których mowa w § 1, obejmują:

1. kwoty kredytu (kapitału);
2. odsetki, w tym odsetki skapitalizowane, i prowizje;
3. opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń.

Z kolei § 7 ww. rozporządzenia stanowi, że zaniechanie, o którym mowa w § 1 i § 2, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2018 r.

Natomiast § 4 komentowanego rozporządzenia reguluje, że przez własne cele mieszkaniowe, o których mowa w § 1, rozumie się wydatki na cele, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.).

Zgodnie z treścią ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

• położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Z powyższego wynika, zatem że zaniechanie poboru podatku znajdzie zastosowanie do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na własne cele mieszkaniowe i zabezpieczonych hipotecznie, udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, w przypadku, gdy osoba fizyczna, której umorzono zobowiązanie z tytułu kredytu nie skorzystała z umorzenia zobowiązania z tytułu innego kredytu na własne cele mieszkaniowe zabezpieczonego hipotecznie (§ 1 pkt 1 ww. rozporządzenia).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane powyższej przepisy prawa stwierdzić należy, że w stosunku do uzyskanego przez Wnioskodawczynię przychodu związanego z umorzeniem Jej wierzytelności względem banku (kredytu i odsetek), wynikających z umowy kredytu hipotecznego, zastosowanie znajdzie zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie Rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 21 listopada 2017 r. w sprawie w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. W konsekwencji, Wnioskodawczyni nie musi wykazywać w zeznaniu rocznym, jako przychodu kwot związanych z umorzeniem wierzytelności wobec banku, nawet w sytuacji gdy bank wystawił dla Niej informację PIT-8C z tego tytułu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej