Interpretacja indywidualna z dnia 28.08.2018, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.456.2018.1.KO, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Koszty uzyskania przychodów

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 marca 2018 r. (data wpływu 13 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 lipca 2018 r. (data wpływu 6 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów (pytanie Nr 2) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 i art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym Organ podatkowy pismem z dnia 19 lipca 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.349.2018.1.KO, 0111-KDIB2-2.4014.85.2018.3.SK wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 19 lipca 2018 r. (data doręczenia 26 lipca 2018 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 31 lipca 2018 r. (data wpływu 6 sierpnia 2018 r.), nadanym w dniu 31 lipca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Polski w trakcie roku podatkowego (wiosna/lato 2018). Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza sprzedawać na giełdzie nabyte wcześniej jednostki wirtualnej waluty (zwane dalej kryptowalutą), działalność ta ma być prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły z nastawieniem na osiąganie zysku. Dla celów ewidencji osiąganych przychodów i ponoszonych kosztów w działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadził będzie podatkową księgę przychodów i rozchodów (PKPiR). Koszty będą księgowane metodą kasową (uproszczoną), wynikającą z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; dalej jako PIT. Wnioskodawca chce rozliczać się od dnia osiągnięcia pierwszego przychodu liniowo tj. na zasadach, o jakich mowa w art. 30c ustawy o PIT.

Nabycie prawa własności jednostek kryptowaluty będzie realizowane w sposób pochodny, a mianowicie anonimowo za pośrednictwem giełdy internetowej. Anonimowość giełdy powoduje, że Wnioskodawca nie wie, kto jest rzeczywistym sprzedającym kryptowaluty. Środki pieniężne przeznaczone na zakup wirtualnej waluty będą przechowywane na koncie użytkownika (tzw. portfel). Kryptowaluty będą nabywane od innych uczestników giełdy. Dla każdego z użytkowników giełdy inni jej użytkownicy pozostają anonimowi. Kryptowaluty mogą być dowolnie przesyłane z portfela lub do niego. Giełda ewidencjonuje każdą transakcję i każdy transfer pieniędzy i kryptowalut. Giełda to pośrednik w kupnie-sprzedaży kryptowalut. Zgodnie z zasadami działania giełdy walut wirtualnych, do zawarcia transakcji wymiany dochodzi wówczas, gdy użytkownicy złożą identyczne zlecenia określające cenę zakupu lub sprzedaży kryptowaluty w przeliczeniu na walutę tradycyjną (tj. walutę uregulowaną prawnie, np. PLN, USD, EUR). System informatyczny rejestruje transakcje wymiany oraz dokonuje przeksięgowania indywidualnego stanu posiadania obu użytkowników biorących udział w transakcji. Potwierdzeniem dokonanej transakcji jest wygenerowane zestawienie transakcji, które umożliwia giełda.

Wnioskodawca posiada także pewną ilość jednostek kryptowalut, którą nabywał okazjonalnie (incydentalnie) jako osoba fizyczna nieprowadząca pozarolniczej działalności gospodarczej w 2017 r. oraz na początku 2018 r. Wprawdzie w 2017 r. i na początku 2018 r. Wnioskodawca jeszcze prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą, ale miała ona inny profil (PKD: 43.39.Z wykonywanie pozostałych robót budowlanych wykończeniowych), jednakże tę działalność zaprzestał z dniem 28 lutego 2018 r. Działalność została wykreślona z dniem 1 marca 2018 r. Wnioskodawca nabywane wówczas kryptowaluty traktował jako dodatkową inwestycję pewne hobby. Posiada dowody nabycia tych jednostek kryptowalut. Wnioskodawca ma zamiar do nowej założonej działalności gospodarczej wprowadzić kryptowalutę jako towar na dalszą sprzedaż.

Wnioskodawca w dniu założenia nowej działalności gospodarczej sporządzi oświadczenie o wniesieniu posiadanych kryptowalut do działalności gospodarczej, a nadto remanent początkowy, który to remanent podlegać będzie wpisowi do podatkowej księgi przychodów i rozchodów na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej. Składniki majątku objęte takim spisem z natury wyceni się według cen zakupu lub cen nabycia albo według cen rynkowych, jeżeli będą one niższe od cen zakupu lub nabycia. Wartość spisu z natury Wnioskodawca zamierza zewidencjonować w kolumnie 15 księgi. Przed osiągnięciem pierwszego przychodu Wnioskodawca złoży oświadczenie, o jakim stanowi art. 9a ust. 2 ustawy o PIT.

Koszty, jakie będą ponoszone w przyszłości w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, powiązane będą z zakupem i sprzedażą kryptowalut, a zatem: koszty zakupu kryptowaluty, koszty prowizji ponoszonych z tytułu obrotu na giełdzie, ewentualny koszt zakupu sprzętu komputerowego (np. laptopa), bądź koszt jego amortyzacji, jeżeli cena nabycia będzie wyższa niż 10 000,00 zł, koszty energii elektrycznej i inne typowe wydatki biurowe.

W opinii Wnioskodawcy, gdy do nabycia wirtualnej waluty dochodzi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na obrocie kryptowalutą, to należy ją uznać za towar handlowy stanowiący obrotowy składnik majątku przedsiębiorcy. W związku z tym, gdy przedmiotem działalności gospodarczej jest handel wirtualną walutą, Wnioskodawca po stronie kosztów uzyskania przychodów, będzie stosował takie zasady ich ujmowania, jakie obowiązują w przypadku towarów handlowych. Nabywanie kryptowaluty, przeznaczonej do dalszej odsprzedaży, stanowić będzie towar handlowy w prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z § 3 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r., poz. 728).

Zgodnie z § 17 ust. 1 ww. rozporządzenia, zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi (kol. 10), z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.

W myśl § 19 ust. 1 ww. rozporządzenia, zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży wyrobów, towarów handlowych i usług są dokonywane w kol. 7, na podstawie wystawionych faktur, a w przypadku sprzedaży nieudokumentowanej fakturami na podstawie wystawionego na koniec dnia dowodu wewnętrznego, w którym w jednej kwocie wykazana jest wartość tych przychodów za dany dzień, o ile nie jest prowadzona ewidencja sprzedaży lub ewidencja przy zastosowaniu kas rejestrujących. Zapisy, o których mowa w ust. 1, będą dokonywane jeden raz dziennie po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym, z zastrzeżeniem § 30 ust. 1 w zw. z § 19 ust. 2 ww. rozporządzenia.

Dzienne zestawienia sprzedaży kryptowaluty będą sporządzane w oparciu o następujące dokumenty:

1. potwierdzenia wykonania pieniężnych przelewów bankowych na rachunek, udostępniane przez giełdy kryptowalut;
2. wyciągi elektroniczne z giełd zawierające zapis transakcji wykonanych na giełdach w postaci plików arkuszy kalkulacyjnych (np. Excel) udostępniane przez giełdy kryptowalut,
3. potwierdzenia zrealizowania transakcji w postaci wiadomości elektronicznej e-mail otrzymywanej na adres e-mail wykorzystywany dla celów przyszłej działalności gospodarczej; w przypadku korzystania z serwisów internetowych oferujących elektroniczne usługi sprzedaży/skupu kryptowalut na odległość,
4. potwierdzenia otrzymania pieniężnych przelewów bankowych na rachunek bankowy prowadzonej działalności gospodarczej.

Wszystkie, wyżej wymienione dokumenty będą zawierały informacje określające rodzaj kryptowaluty, nazwę, kod/oznaczenie identyfikujące kryptowalutę, ilość, datę i sposób nabycia, koszt nabycia. Wnioskodawca posiada takie same dokumenty, jeżeli chodzi o kryptowaluty nabyte w przeszłości, tj. w szczególności w 2017 r. (a które zamierza wprowadzić do nowej działalności gospodarczej).

Wnioskodawca zamierza jako koszty uzyskania przychodów kwalifikować wydatki poniesione na:

1. zakup typowych urządzeń biurowych (np. komputer),
2. opłaty za energię elektryczną,
3. opłaty za ewentualny najem lokalu, gdzie znajdować będzie się sprzęt komputerowy oraz inne wydatki ponoszone w związku z koniecznością zapewnienia lokalu do prowadzenia takiej działalności gospodarczej,
4. zakup jednostek krytpowalut, kupowanych po to, aby sprzedać je drożej,
5. opłaty (prowizje) ponoszone na rzecz giełd.

Wydatki przedstawione w punktach od a) do c) Wnioskodawca dokumentował będzie fakturami VAT lub dowodami opłat w postaci bankowych potwierdzeń przelewu [jak np. opłata za czynsz najmu na rzecz wynajmującego, czy np. podatek od nieruchomości (w przypadku lokalu własnościowego)].

Z kolei, koszty poniesione na zakup jednostek kryptowalut dokumentowane będą poprzez inny dowód księgowy, o jakim mowa w § 13 pkt 5 rozporządzenia w sprawie PKPiR w postaci potwierdzenia przelewu na rzecz giełdy, na którym będą dane, o jakich mowa w § 12 ust. 3 pkt 2, a mianowicie: oznaczenie Wnioskodawcy, oznaczenie giełdy, daty dokonania operacji gospodarczej [odpowiednio: data przelewu na rzecz giełdy wraz z uzupełniającą adnotacją odnośnie tego, kiedy za dane środki pieniężne zostały zakupione jednostki kryptowalut (różnica w zakresie liczby dni: od 1 do 2 dni)].

Wnioskodawca dla ułatwienia rozliczeń i transparentności wszelkich operacji bankowych utworzy dwa oddzielne rachunki bankowe, gdzie:

1. jeden służył będzie przelewom wychodzącym, czyli ponoszonym wydatkom związanym z zakupem jednostek kryptowalut i prowizjami;
2. drugi przeznaczony będzie do otrzymywania przelewów przychodzących, czyli przychodów wynikających ze zbywania jednostek kryptowalut.

Podsumowując, Wnioskodawca w swojej działalności gospodarczej nie będzie znał tożsamości podmiotów, które finalnie kupią od Niego jednostki kryptowaluty. Analogicznie nie będzie znał tożsamości osób, które mu dane jednostki sprzedały. Giełda stanowiła będzie swoistą platformę pośredniczącą w transakcjach. Nie zmienia to jednak faktu, że Wnioskodawca będzie dokonywał realnych wydatków (na np. jednostki kryptowaluty) i osiągał będzie przychody (ze zbywania jednostek wydobytych lub nabytych wcześniej).

Minimalna treść dowodu księgowego, będącego innym dowodem opłat (lub innym dokumentem), wyznaczona jest przez treść § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia w sprawie PKPiR. Jest to:

1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
2. data wystawienia dowodu oraz data lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych.

W ocenie Wnioskodawcy pomijając oczywiste dowody poniesionych wydatków, takie jak faktury VAT za np. komputer, materiały biurowe, prąd potwierdzenia przelewów na rzecz giełd zawierają te dane. W takim przelewie znajduje się:

1. oznaczenie wystawcy, jakim jest bank, a dodatkowo wskazane są strony uczestniczące w operacji gospodarczej (Wnioskodawca i giełda);
2. data wystawienia dowodu, jakim jest data wygenerowania potwierdzenia przelewu, a ponadto widać na przelewie datę dokonania operacji gospodarczej, jaką jest data przelewu;
3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość: w tytule przelewu będzie napisane, na zakup jakich kryptowalut i w jakiej ilości jest dokonywany przelew.

Brak podpisu nie stanowi przeszkody, bowiem potwierdzenie przelewu nie wymaga takiego podpisu z mocy art. 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe. Wszelkie inne dane na takim dokumencie będą zawarte.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 31 lipca 2018 r. Wnioskodawca wskazał, że posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r, poz. 200, z późn. zm.). Przedmiot prowadzonej działalności będzie określony zgodnie z interpretacją przedstawioną przez Główny Urząd Statystyczny, tj. że obrót kryptowalutami należy zakwalifikować do kodu PKD 64.19.Z - Pozostałe pośrednictwo pieniężne. Działalność gospodarcza będzie prowadzona w formie jednoosobowej działalności gospodarczej (tj. samozatrudnienie). Wnioskodawca będzie kupował kryptowaluty, sprzedawał je, a także zamieniał posiadane kryptowaluty na inne kryptowaluty, kierując się dążeniem do maksymalizacji zysków (kupować taniej, a sprzedawać drożej). Wnioskodawca będzie także nabywał kryptowaluty w sposób pierwotny, tj. wydobywał je z użyciem specjalistycznych komputerów, o czym napisano we wniosku z dnia 5 kwietnia 2018 r. Wnioskodawca będzie obracał wszelkimi kryptowalutami, a zatem nie tylko Bitcoinem, ale także takimi walutami alternatywnymi jak: bitcoin gold, bitcoin cash, ethereum (przy okazji The DAO), cardano, czy tokeny Golem Network Token i Indahash coin. Wnioskodawca zamierza zatem handlować także takimi kryptowalutami, które stanowią tzw. altcoiny, czyli kryptowaluty, których nie da się wymienić na żadnej giełdzie bezpośrednio za waluty tradycyjne (tzw. FIATY), a najpierw trzeba wymienić je za tradycyjne kryptowaluty, np. Bitcoin. Wnioskodawca będzie dokonywał operacji poprzez polskie giełdy, ale również inne, tj. zagraniczne giełdy kryptowalutowe. Operacje kupna-sprzedaży oparte będą na walutę polską, a także o walutę inną niż polska (np. euro, dolary). Wnioskodawca zamierza zaliczyć przychody uzyskane z obrotu kryptowalutą do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy ponoszonymi kosztami, a uzyskanym przychodem z tytułu obrotu kryptowalutą jest następujący:

• zakup kryptowalut jest potrzebny po to, aby sprzedać je drożej;

• wynajem pomieszczenia (lokalu) potrzebny jest po to, aby wykonywać tam działalność gospodarczą, w tym przechowywać komputery, dokumentację;

• energia elektryczna kupowana będzie po to, aby działał komputer, za pomocą którego Wnioskodawca osiągał będzie przychód;

• zakup komputerów jest niezbędny do tego, aby móc przy użyciu ich mocy obliczeniowej wydobywać kryptowaluty i obsługiwać giełdy kryptowalutowe (zlecać transakcje, kupować taniej i sprzedawać drożej, analizować rynek).

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy będzie także wydobywanie kryptowalut. Sprzęt komputerowy, który zamierza kupić Wnioskodawca, będzie służył do wydobywania kryptowalut.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

, przy czym pytania Nr 1, Nr 3, Nr 4 i Nr 5 ostatecznie sformułowano w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy dopuszczalne jest dokumentowanie przychodu z tytułu obrotu kryptowalutami poprzez dokonanie wpisu w kolumnie 7 PKPiR, zgodnie z § 19 ust. 1 rozporządzenia w sprawie PKPiR oraz w oparciu o dowód wewnętrzny prezentujący dzienne zestawienie nieudokumentowanej fakturami sprzedaży jednostek kryptowalut?
2. Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki związane z zakupem i sprzedażą kryptowalut, a zatem: koszty zakupu kryptowaluty, koszty prowizji ponoszonych z tytułu obrotu na giełdzie, koszt zakupu sprzętu komputerowego, bądź koszt jego amortyzacji, jeżeli cena nabycia będzie wyższa niż 10 000,00 zł, koszty energii elektrycznej i inne mające związek z utrzymaniem komputerów?
3. Czy dopuszczalne jest dokumentowanie kosztów ponoszonych w związku z obrotem kryptowalutami (tj. w zakresie wydatków z tytułu nabywanych kryptowalut kupowanych w celu dalszej odsprzedaży) poprzez dokonanie wpisu w kolumnie 10 wydatków poniesionych na zakup jednostek kryptowalut i w oparciu o potwierdzenie przelewu wystawione przez bank, na którym będą widoczne dane, o jakich mowa w § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia PKPiR?
4. Czy dopuszczalne jest dokumentowanie kosztów ponoszonych w związku z obrotem kryptowalutami (tj. w zakresie wydatków z tytułu nabywanych kryptowalut kupowanych w celu dalszej odsprzedaży) poprzez dokonanie wpisu w kolumnie 10 wydatków poniesionych na zakup jednostek kryptowalut, a to wszystko w oparciu o potwierdzenie przelewu wystawione przez bank, zespolone trwale z wyciągiem elektronicznym z giełdy, zawierającym zapis transakcji wykonanej na giełdzie oraz potwierdzenie zrealizowania transakcji w postaci wiadomości elektronicznej e-mail, otrzymywanej na adres e-mail, gdzie wszelkie wymagane dane zawierało będzie potwierdzenie przelewu, zaś wskazane załączniki będą dodatkowo potwierdzać, jakie jednostki kryptowalut zakupił Wnioskodawca i gdzie jednocześnie będzie zachodziła spójność (tożsamość) pomiędzy kwotą dokonanego przelewu, a zakupionymi jednostkami kryptowalut i pobraną przez giełdę prowizją?
5. Czy dopuszczalne jest dokumentowanie kosztów ponoszonych w związku z obrotem kryptowalutami (tj. w zakresie wydatków z tytułu nabywanych kryptowalut kupowanych w celu dalszej odsprzedaży) w oparciu o potwierdzenie przelewu, o jakim mowa w pytaniu nr 4 i jeżeli w tytule tego bankowego potwierdzenia przelewu, wystawionego np. w dniu 1 kwietnia 2018 r., a wykonanego także np. w dniu 1 kwietnia 2018 r. znajdzie się przykładowo opis za zakup 35 jednostek kryptowaluty LIS (LSK) w dniu 31 marca 2018 r., a zatem czy taka adnotacja w tytule przelewu spełnia wymóg, o jakim mowa w § 12 ust. 3 pkt 2 lit. c) rozporządzenia w sprawie PKPiR i jednocześnie może stanowić tak opisany dowód prawidłowy dowód księgowy dokumentujący ponoszone koszty w związku z obrotem kryptowalutami?
6. Czy jeżeli Wnioskodawca dokona zakupu jednostek kryptowaluty poprzez giełdę od anonimowego użytkownika tej giełdy, to czy taka czynność prawna podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnej w świetle art. 1 ust. 4 pkt 1 i 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, jeżeli przyjąć założenie, że:
   1. nie wiadomo, gdzie mieszka sprzedający, a zatem nie wiadomo, gdzie wykonał on swoje prawo majątkowe, a w szczególności, czy było to terytorium RP;
   2. czynność prawna mogła zostać dokonana poza terytorium RP, a mianowicie poprzez giełdę mającą siedzibę na terytorium innego państwa?
7. Czy możliwe jest skuteczne złożenie, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego oświadczenia o wyborze sposobu opodatkowania według zasady, o jakiej mowa w art. 30c ustawy o PIT w sytuacji, gdy:
   1. do 28 lutego 2018 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych;
   2. założenie nowej działalności gospodarczej o odmiennym profilu nastąpi na przełomie wiosny/lata 2018 r.?
8. Czy możliwe jest wprowadzenie własnych kryptowalut nabytych jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej do nowej działalności gospodarczej, celem ich dalszej odsprzedaży, jako podmiot gospodarczy? W jaki sposób należy sporządzić spis z natury i jak wycenić kryptowaluty?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 2, dotyczącego kosztów uzyskania przychodów. Natomiast w zakresie pozostałych pytań wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki związane z wydobyciem, zakupem i sprzedażą kryptowalut, a zatem koszty zakupu kryptowaluty, koszty prowizji ponoszonych z tytułu obrotu na giełdzie, koszt zakupu, np. sprzętu komputerowego, bądź koszt jego amortyzacji, jeżeli cena nabycia będzie wyższa niż 10 000,00 zł, a nadto innych typowych urządzeń i materiałów biurowych, koszty energii elektrycznej i inne mające związek z utrzymaniem miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Zezwala na to art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki zostały faktycznie poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, tzn. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, nie zostały wymienione w art. 23 ustawy, zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, są odpowiednio udokumentowane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać celowość wydatku, tj. istnienie związku przyczynowego między jego poniesieniem a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł obiektywnie oceniając oczekiwać takiego efektu.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Warunkiem formalnoprawnym zakwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe udokumentowanie faktu poniesienia danego wydatku. Należy ponadto wskazać, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża podatnika.

Dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie związanych z uzyskiwanymi przychodami pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek poza wyraźnie wskazanymi w art. 23 ww. ustawy wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli są one racjonalnie uzasadnione, a każdy wydatek powinien być oceniany przede wszystkim z tego punktu widzenia. Wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione koszty pozwalają na normalne funkcjonowanie przedsiębiorstwa, a w sensie podatkowym zabezpieczają źródło przychodów.

Należy przy tym podkreślić, że ocena racjonalności poniesienia konkretnych wydatków jako kosztów uzyskania przychodu musi być dokonana w kontekście specyfiki (zakresu) prowadzonej działalności gospodarczej z uwzględnieniem istniejących czynników ekonomicznych, prawnych i innych mogących mieć wpływ na przedmiot działalności gospodarczej podatnika, przy uwzględnieniu płynności zmieniających się czynników wpływających na sytuację ekonomiczną przedsiębiorcy.

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wydatki w kontekście specyfiki (zakresu) prowadzonej działalności gospodarczej, jeżeli są one racjonalnie uzasadnione, mają związek z prowadzoną działalnością i przekładają się na uzyskanie bądź zabezpieczenie źródła przychodu przedsiębiorcy.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), pod warunkiem że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Należy podkreślić, że wirtualne waluty, zwane kryptowalutami, pełnią funkcję elektronicznej waluty, a system płatności umożliwia wysyłanie i odbieranie jednostek tejże waluty. Zarówno sama jednostka waluty, jak i cały system, występują pod różnymi nazwami takimi jak np.: Bitcoin, Ktherum, Litecoin, Lisk, Monero, Dogcoin. Niemniej jednak Bitcoin, Ktherum, Litecoin, Lisk, Monero, Dogcoin, jako systemy wirtualnej waluty, nie posiadają uregulowania w przepisach prawa. Waluty te nie mają żadnego centralnego organu, ani jakiejkolwiek instytucji sprawującej nad nimi nadzór.

Na gruncie polskiego prawa kryptowalut nie można traktować na równi z prawnym środkiem płatniczym, bowiem nie funkcjonują one jako instrument rynku pieniężnego w rozumieniu odrębnych przepisów. Kryptowaluty nie są pieniądzem elektronicznym, nie mieszczą się w zakresie ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2003, z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1768, z późn. zm.). W świetle obowiązujących przepisów prawa ww. kryptowaluty nie są walutami uznawanymi jako prawny środek płatniczy. Nie są również stosowane w rozliczeniach międzynarodowych w sensie prawnym, ponieważ nie posługują się nimi żadne instytucje publiczne. Nie funkcjonują jako instrument rynku pieniężnego w rozumieniu odrębnych przepisów. W konsekwencji, w zakresie zagadnień dotyczących obrotu kryptowalutami nie można automatycznie stosować rozwiązań, jakie mają zastosowanie do tzw. waluty tradycyjnej.

Kosztami uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia kryptowalut zakwalifikowanych do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej będą zgodnie z cytowanym uprzednio przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Polski w trakcie roku podatkowego (wiosna/lato 2018). Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza sprzedawać na giełdzie nabyte wcześniej jednostki wirtualnej waluty (zwane dalej kryptowalutą), działalność ta ma być prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły z nastawieniem na osiąganie zysku. Przedmiotowej działalności Wnioskodawcy będzie także wydobywanie kryptowalut z użyciem specjalistycznych komputerów. Dla celów ewidencji osiąganych przychodów i ponoszonych kosztów w działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadził będzie podatkową księgę przychodów i rozchodów. Koszty będą księgowane metodą kasową (uproszczoną), wynikającą z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca chce rozliczać się od dnia osiągnięcia pierwszego przychodu liniowo tj. na zasadach, o jakich mowa w art. 30c ustawy o PIT. Nabycie prawa własności jednostek kryptowaluty będzie realizowane w sposób pochodny. Wnioskodawca będzie kupował kryptowaluty, sprzedawał je, a także zamieniał posiadane kryptowaluty na inne kryptowaluty kierując się dążeniem do maksymalizacji zysków (kupować taniej, a sprzedawać drożej). Sprzęt komputerowy, który zamierza kupić Wnioskodawca, będzie służył do wydobywania kryptowalut.

Wnioskodawca będzie obracał wszelkimi kryptowalutami, a zatem nie tylko Bitcoinem, ale także takimi walutami alternatywnymi, jak: bitcoin gold, bitcoin cash, ethereum (przy okazji The DAO), cardano, czy tokeny Golem Network Token i Indahash coin. Wnioskodawca zamierza zatem handlować także takimi kryptowalutami, które stanowią tzw. altcoiny, czyli kryptowaluty, których nie da się wymienić na żadnej giełdzie bezpośrednio za waluty tradycyjne (tzw. FIATY), a najpierw trzeba wymienić je za tradycyjne kryptowaluty, np. Bitcoin. Wnioskodawca będzie dokonywał operacji poprzez polskie giełdy, ale również inne, tj. zagraniczne giełdy kryptowalutowe. Operacje kupna-sprzedaży oparte będą o walutę polską, a także o walutę inną niż polska (np. euro, dolary). Wnioskodawca zamierza zaliczyć przychody uzyskane z obrotu kryptowalutą do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Wnioskodawca zamierza, jako koszty uzyskania przychodów kwalifikować wydatki poniesione na:

1. zakup typowych urządzeń biurowych (np. komputer),
2. opłata za energię elektryczną,
3. opłata za ewentualny najem lokalu, gdzie znajdować będzie się sprzęt komputerowy oraz inne wydatki ponoszone w związku z koniecznością zapewnienia lokalu do prowadzenia takiej działalności gospodarczej,
4. zakup jednostek krytpowalut, kupowanych po to, aby sprzedać je drożej,
5. opłaty (prowizje) ponoszone na rzecz giełd.

Związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy ponoszonymi kosztami, a uzyskanym przychodem z tytułu obrotu kryptowalutą jest następujący:

• zakup kryptowalut jest potrzebny po to, aby sprzedać je drożej;

• wynajem pomieszczenia (lokalu) potrzebny jest po to, aby wykonywać tam działalność gospodarczą, w tym przechowywać komputery, dokumentację;

• energia elektryczna kupowana będzie po to, aby działał komputer, za pomocą którego Wnioskodawca osiągał będzie przychód;

• zakup komputerów jest niezbędny do tego, aby móc przy użyciu ich mocy obliczeniowej wydobywać kryptowaluty i obsługiwać giełdy kryptowalutowe (zlecać transakcje, kupować taniej i sprzedawać drożej, analizować rynek).

Odnosząc się do rodzajów transakcji, jakie Wnioskodawca będzie przeprowadzał na kryptowalutach, wskazać należy, że koszt uzyskania przychodu w prowadzonej działalności powstanie nie tylko w sytuacji, gdy dojdzie do transakcji zakupu kryptowaluty, ale także wtedy, gdy będzie miała miejsce zamiana jednej kryptowaluty na inną kryptowalutę. Zamianę walut wirtualnych należy traktować analogicznie, jak zamianę jakichkolwiek innych praw majątkowych (np. wierzytelności).

Zgodnie z art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Należy zauważyć, że przedmiotem umowy zamiany mogą być nie tylko rzeczy, lecz także wszelkie zbywalne dobra materialne, jak również niematerialne.

Z przytoczonego przepisu jednoznacznie wynika, że zamiana, to w efekcie forma zbycia jednej rzeczy (w tym prawa majątkowego), a w zamian nabycie własności drugiej rzeczy. Istotą umowy zamiany jest zatem wymiana dóbr. Nie zmienia to jednak faktu, że zamieniane rzeczy/prawa majątkowe mają swoją wartość, którą można określić (np. w przypadku zamiany Bitcoin na Ether na giełdzie kryptowalut giełda ta określa wartości zarówno Bitcoin, jak i Ether wyrażone w walucie tradycyjnej).

A zatem, także w przypadku, gdy w dokonywanej transakcji nie występuje element tradycyjnej waluty, a jedynie zachodzi zamiana jednej kryptowaluty, na drugą momentem powstania kosztu uzyskania przychodu z tytułu nabycia kryptowaluty jest moment wymiany jednej kryptowaluty na drugą. Wobec tego, Wnioskodawca wydatek na nabycie kryptowaluty, w ramach transakcji wymiany winien rozpoznać jako koszt uzyskania przychodu w momencie dokonania takiej transakcji.

Wobec powyższego, do kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia kryptowalut zgodnie z cytowanym przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczyć należy wszelkie koszty (faktycznie poniesione i prawidłowo udokumentowane), poniesione w celu nabycia kryptowalut (np. koszt ich nabycia, prowizje na ich zakup lub zbycie). Wydatki te bowiem spełniają kryterium celowości, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na nabycie kryptowalut oraz prowizje na realizację zakupu i sprzedaży kryptowalut, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży kryptowalut.

Odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu zakupu sprzętu komputerowego do wydobywania kryptowalut należy wskazać, że składniki majątku uznaje się za środki trwałe, jeżeli stanowią własność lub współwłasność, są kompletne i zdatne do użytku w dniu oddania do używania na potrzeby związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, a przewidywany okres ich używania będzie przekraczał rok.

Jak stanowi bowiem art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jednak zgodnie z art. 22d ust. 1 ww. ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Przy czym, w myśl art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Ustawodawca dopuszcza również w odniesieniu do składników majątku, których wartość początkowa w dniu przyjęcia do używania jest równa lub niższa niż 10 000 zł możliwość dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego (w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym).

Jak bowiem stanowi art. 22f ust. 3 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej lub prawnej, albo w miesiącu następnym.

Wobec powyższego wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup komputerów, o którym mowa we wniosku jeżeli ich wartość nie przekroczy 10 000 zł i nie zostaną zaliczone do środków trwałych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio w miesiącu oddania tych składników do używania. Natomiast w sytuacji, gdy komputery będą podlegały amortyzacji, to wówczas kosztem uzyskania przychodów będą odpisy amortyzacyjne według stawek ustawowych, możliwe jest przy tym dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego. Z kolei w sytuacji, gdy wartość zakupionych komputerów będzie wyższa niż 10 000 zł, to Wnioskodawca będzie zobowiązany dokonywać odpisy amortyzacyjne.

W niniejszej sprawie należy zaznaczyć, że nie mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia pomieszczeń wspólnych, wykorzystywanych zarówno do prowadzenia działalności gospodarczej, jak i na cele prywatne, ponieważ pomieszczenia wspólne nie służą wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem wydatki te nie mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy bowiem mieć na uwadze, że zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 49 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Reasumując, wymieniony w opisie sprawy zakup komputerów Wnioskodawca będzie mógł, na zasadach opisanych w niniejszej interpretacji, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w przyszłej prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

Należy również stwierdzić, że wydatki na energię elektryczną ponoszone są przez Wnioskodawcę w związku z pozyskiwaniem kryptowalut, które po sprzedaży będą stanowiły przychód z działalności gospodarczej. Zatem, o ile powyższe wydatki zostaną faktycznie poniesione i odpowiednio udokumentowane, będą spełniać warunki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca będzie mógł je zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga, że wydatki te nie byłyby ponoszone, gdyby nie prowadzona działalność gospodarcza. Poniesienie ich spowoduje, że zrealizowany będzie cel gospodarczy Wnioskodawcy, tj. uzyska On z wydobytych kryptowalut przychód w postaci ceny zbywanych kryptowalut. Koszty te nie powstają samoistnie, w oderwaniu od prowadzonej działalności gospodarczej. Umożliwia to bezpośrednie powiązanie ich z przychodami osiąganymi z tego tytułu.

Reasumując powyższe stwierdzić należy, że jeżeli poniesione wydatki będą spełniać wszystkie wymienione powyżej warunki, to będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Przy czym, obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że nie mają one charakteru wydatków osobistych, a ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Wskazać ponadto należy, że interpretacja podatkowa to odpowiedź na konkretne pytanie dotyczące podatków, dlatego wywołuje ona wyłącznie skutki w sferze podatkowej, a nie żadnej innej. Zgodnie z przepisami, Organ podatkowy jest przy tym związany treścią wniosku; nie ma uprawnień, ani nawet możliwości badania prawdziwości faktów, czy stwierdzeń, podawanych przez Wnioskodawcę. Formułując odpowiedź Organ podatkowy polega więc wyłącznie na tym, co napisano we wniosku i nie sprawdza legalnych aspektów działalności Wnioskodawcy. Uzyskanie interpretacji podatkowej nie rozstrzyga więc o legalności danej działalności.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Należy jednocześnie nadmienić, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej