Temat interpretacji

Opodatkowanie dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej podatkiem liniowym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2018 r. (data wpływu 15 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej podatkiem liniowym jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej podatkiem liniowym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2017 r. rozpoczął prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej wybierając formę opodatkowania podatek liniowy, zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W 2017 r. Wnioskodawca wykonał jedną usługę na rzecz firmy, z którą w tym samym roku, ale przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, podpisał umowę o pracę. Zakres świadczonych prac na podstawie umowy o pracę był taki sam jak usługa, którą wykonał dla tej firmy. W związku z tym, z mocy prawa za rok 2017 Wnioskodawca nie mógł opodatkować dochodów podatkiem liniowym, lecz na zasadach ogólnych.

Wnioskodawca, o tym, że utracił prawo do opodatkowania dochodów podatkiem liniowym dowiedział się dopiero w kwietniu 2018 r. przy rozliczeniu rocznym za 2017 r.

Wnioskodawca w 2018 r. oraz w latach następnych prowadzić będzie pozarolniczą działalność gospodarczą, którą zamierza nadal opodatkowywać podatkiem liniowym. W 2018 r. Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz obecnego lub byłego pracodawcy (stosunek pracy ustał w 2017 r.), zatem uważa, że przysługuje mu prawo do opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, zgodnie z art. 30c ww. ustawy.

Ustawodawca w art. 9a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych posłużył się zwrotem zrezygnował, a nie zrezygnował lub utracił. Rezygnacja nie jest pojęciem tożsamym z utratą prawa, co zostało wyraźnie rozgraniczone, np. w art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług: Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia. Dlatego też zdaniem Wnioskodawcy utrata prawa do opodatkowania, zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest skuteczna tylko w roku podatkowym, w którym zaistniały okoliczności powodujące utratę tego prawa. Utrata prawa w roku podatkowym nie ma wpływu na wybór sposobu opodatkowania na rok podatkowy i lata następne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy oświadczenie o wyborze formy opodatkowania, które Wnioskodawca złożył na początku działalności (podatek liniowy) ma zastosowanie w latach kolejnych, pomimo utraty z mocy prawa do podatku liniowego w 2017 r.?

Wnioskodawca uważa, że wyboru formy opodatkowania dokonuje się na podstawie oświadczenia. W momencie rozpoczęcia działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonał wyboru opodatkowania w formie podatku liniowego. Utrata prawa do tej formy rozliczania, o której wspomniał Wnioskodawca w stanie faktycznym nie wiąże się z koniecznością złożenia ponownie oświadczenia o wyborze formy opodatkowania (oświadczenie o utracie prawa). Nie zmienia się tym samym sytuacja podatkowa w latach następnych.

Zgodnie z art. 9a ust. 4 ww. ustawy, wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Zawiadomienie o rezygnacji ze sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Jak wyraźnie widać w przepisie, mówi on o rezygnacji a nie utracie prawa, w związku z tym nie ma on zastosowania w sytuacji Wnioskodawcy, dlatego zgodnie z zasadą in dubio pro tributario, o której mowa w przepisie art. 2a Ordynacji podatkowej Niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika. Skoro w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 9a mowa jest o rezygnacji a nie utracie prawa, to zdaniem Wnioskodawcy sprawa powinna być rozstrzygnięta na jego korzyść i powinien mieć możliwość dalszego stosowania podatku liniowego.

Ponadto Wnioskodawca podkreśla, że obywatel ma prawo oczekiwać od organów władzy publicznej umiejętności należytego formułowania przepisów prawa podatkowego. Nie można obciążać go negatywnymi konsekwencjami finansowymi braku takiej umiejętności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 9a ust. 1 ww. ustawy dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG (art. 9a ust. 2).

Stosownie do treści art. 30c ust. 1 ww. ustawy podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub z tytułu prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do wpłacenia zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek.

W myśl art. 9a ust. 4 omawianej ustawy wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Zawiadomienie o rezygnacji ze sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, podatnik może złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w 2017 r. rozpoczął prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej wybierając formę opodatkowania podatek liniowy, zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W 2017 r. Wnioskodawca wykonał jedną usługę na rzecz firmy, z którą w tym samym roku, ale przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, podpisał umowę o pracę. Zakres świadczonych prac na podstawie umowy o pracę był taki sam jak usługa, którą wykonał dla tej firmy. W związku z tym, z mocy prawa za rok 2017 Wnioskodawca nie mógł opodatkować dochodów podatkiem liniowym, lecz na zasadach ogólnych. Wnioskodawca w 2018 r. oraz w latach następnych prowadzić będzie pozarolniczą działalność gospodarczą, którą zamierza nadal opodatkować podatkiem liniowym. W 2018 r. nie wykonuje usług na rzecz obecnego lub byłego pracodawcy (stosunek pracy ustał w 2017 r.).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że uregulowanie prawne zawarte w art. 9a ust. 4 w sposób niewątpliwy statuuje prawo podatnika do kontynuacji opodatkowania w sposób liniowy, bez potrzeby ponawiania oświadczenia w tym zakresie w kolejnych latach podatkowych. Kontynuować jednak można tylko uprawnienie uprzednio nabyte, a więc ust. 4 ma zastosowanie tylko do takich sytuacji, gdy w roku poprzednim podatnik korzystał z opodatkowania tzw. podatkiem liniowym. Nieskuteczność wcześniejszego oświadczenia o wyborze sposobu opodatkowania przesądza o braku podstaw do korzystania z tego sposobu opodatkowania w latach następnych, gdyż niemożliwe jest kontynuowanie nienabytego prawa. Przypomnieć trzeba, że oświadczenie składane w oparciu o ust. 2 art. 9a dotyczy wyboru sposobu opodatkowania tylko w danym roku podatkowym. Sposób ten może być stosowany w kolejnych latach (na mocy art. 9a ust. 4), ale tylko pod warunkiem, że uprawnienie takie powstało po stronie podatnika na skutek jego pierwszego zgłoszenia.

W związku z tym, że Wnioskodawca utracił w 2017 r. prawo do opodatkowania podatkiem liniowym, złożone w 2017 r. oświadczenie o wyborze formy opodatkowania na zasadach art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma znaczenia dla formy opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej uzyskiwanych w latach następnych, w tym w 2018 r.

Skoro zatem Wnioskodawca nie złożył zgodnie z art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 29 kwietnia 2018 r. właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia 2018 r. pisemnego oświadczenia o wyborze sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c zobowiązany jest do opłacania podatku dochodowego na zasadach ogólnych, przy zastosowaniu skali podatkowej, na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej