Temat interpretacji

rozpoznanie wydatków faktycznie poniesionych na nabycie wycofanej części wkładu (wartość wkładu ustalona według wyceny wkładu na dzień jego wniesienia wyceniona przez biegłego rewidenta), jako kosztu uzyskania przychodu z tytułu zwrotu części wkładu ze spółki komandytowej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2018 r. (data wpływu 30 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozpoznania wydatków faktycznie poniesionych na nabycie wycofanej części wkładu (wartość wkładu ustalona według wyceny wkładu na dzień jego wniesienia wyceniona przez biegłego rewidenta), jako kosztu uzyskania przychodu z tytułu zwrotu części wkładu ze spółki komandytowej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozpoznania wydatków faktycznie poniesionych na nabycie wycofanej części wkładu (wartość wkładu ustalona według wyceny wkładu na dzień jego wniesienia wyceniona przez biegłego rewidenta), jako kosztu uzyskania przychodu z tytułu zwrotu części wkładu ze spółki komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca jest komandytariuszem spółki komandytowej.

Wnioskodawca wniósł bezpośrednio do spółki komandytowej wkład pieniężny oraz wkład niepieniężny. Wkład pieniężny w wysokości X oraz wkład niepieniężny w wysokości Y w postaci przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Wkład został faktycznie pokryty. Wartość wkładu niepieniężnego została wyceniona w oparciu o kryteria rynkowe. Wartości X i Y zostały ujęte w umowie spółki komandytowej oraz w jej księgach jako wartość wkładu wniesionego przez Wnioskodawcę.

Planuje się dokonanie przez spółkę komandytową zwrotu Wnioskodawcy części wniesionego przez Niego wkładu jednakże w kwocie nieprzekraczającej wartości faktycznie wniesionego przez Wnioskodawcę wkładu. Oznacza to, że wartość planowanego częściowego zwrotu wkładu będzie niższa niż suma środków pieniężnych wchodzących w skład uprzednio wnoszonego do spółki przedsiębiorstwa oraz kosztu historycznego poniesionego na nabycie pozostałego majątku tego przedsiębiorstwa (które następnie zostało wniesione aportem) pomniejszonego o dokonane (do dnia aportu) odpisy amortyzacyjne. Zwrot wkładu nastąpi w gotówce.

Wartość rynkowa wkładu na dzień jego wniesienia była wyższa niż koszty historyczne poniesione na nabycie jego poszczególnych składników. Przed wniesieniem wkładu w postaci całego przedsiębiorstwa, jego wartość została wyceniona przez biegłego rewidenta. Biegły rewident w ramach wyceny dokonał weryfikacji wartości księgowej przedsiębiorstwa oraz urealnił wartość środków trwałych do wartości godziwej. Kwota częściowego zwrotu wkładu (kwota zwrotu) będzie znacząco niższa niż koszty historyczne poniesione na nabycie jego poszczególnych składników, pomniejszonych o dokonane (do dnia wniesienia wkładu do spółki komandytowej) odpisy amortyzacyjne.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wystąpił do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego z zapytaniem Czy otrzymanie w gotówce zwrotu części wniesionego do spółki komandytowej wkładu będzie skutkowało opodatkowaniem Wnioskodawcy podatkiem dochodowym od osób fizycznych?. Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie w gotówce zwrotu części wniesionego do spółki komandytowej wkładu nie będzie skutkowało opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych zwróconych z tego tytułu środków.

Organ wydał interpretację indywidualną, w której stwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe, a w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od spółki komandytowej z tytułu zmniejszenia wniesionego do tej spółki wkładu, u Wnioskodawcy powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w wysokości odpowiadającej kwocie otrzymanych środków pieniężnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania wydatków faktycznie poniesionych na nabycie wycofanej części wkładu (wartość wkładu ustalona według wyceny wkładu na dzień jego wniesienia wyceniona przez biegłego rewidenta), jako kosztu uzyskania przychodu z tytułu zwrotu części wkładu ze spółki komandytowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie On uprawniony do rozpoznania wydatków faktycznie poniesionych na nabycie wycofanej części wkładu (wartość wkładu ustalona według wyceny wkładu na dzień jego wniesienia), jako kosztu uzyskania przychodu z tytułu zwrotu części wkładu ze spółki komandytowej.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazują enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia między nim, a osiągniętym przychodem związku przyczynowo-skutkowego. Ponadto, celem ponoszonego kosztu powinno być osiągnięcie przychodu i jednocześnie przedmiotowy wydatek nie może znajdować się wśród wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

• musi być należycie udokumentowany.

Jednocześnie, aby w ogóle mogło dojść do powstania kosztu uzyskania przychodu, podatnik musi ponieść faktyczny wydatek (ekonomiczny ciężar) związany ze zdarzeniem prawnym, mającym wpływ na uzyskanie przychodu. Kosztami podatkowymi są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku, Strona wniosła do spółki wkład pieniężny w wysokości X oraz wkład niepieniężny w wysokości Y w postaci przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Wkład został faktycznie pokryty. Wartość wkładu niepieniężnego została wyceniona w oparciu o kryteria rynkowe. Wartości X i Y zostały ujęte w umowie spółki komandytowej oraz w jej księgach jako wartość wkładu wniesionego przez Wnioskodawcę.

Przy częściowym zwrocie wkładu wniesionego do spółki komandytowej, wspólnik otrzymujący z tego tytułu środki pieniężne będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnej części wartości wkładu z dnia poniesienia wydatku (wartość wkładu ustalona według wyceny wkładu na dzień jego wniesienia wyceniona przez biegłego rewidenta), w takim procencie, jaki odpowiada procentowi, o który następuje obniżenie wkładu.

Podobne stanowisko, według Wnioskodawcy, wyrażają liczne interpretacje indywidualne organów podatkowych, m in.:

1. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 marca 2013 r., nr IBPBI/2/423-1610/12/JD, w której uznano w całości za prawidłowe stanowisko podatnika, że w sytuacji częściowego wycofania wkładu ze spółki osobowej Wnioskodawca będzie miał prawo do ujęcia w kosztach uzyskania przychodu części faktycznie poniesionych wydatków na nabycie udziałów w spółce komandytowej (wydatków na nabycie udziałów wniesionych na pokrycie wkładu w spółce komandytowej), tj. proporcjonalnie do wycofywanych wkładów;
2. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 listopada 2013 r., nr IPPB1/415-955/13-2/MT, w której stwierdzono, że w związku z uznaniem otrzymanych przez Wnioskodawcę środków pieniężnych za przychód z praw majątkowych, dla celów jego opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia wartości uzyskanego przychodu w związku z obniżeniem wkładu wniesionego przez Wnioskodawcę do spółki osobowej, o koszty uzyskania tego przychodu, tj. o wydatki faktycznie poniesione na nabycie wycofywanej części wkładu do Spółki Osobowej, które spełniać będą przesłanki wymienione w art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23;
3. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 lipca 2016 r., nr ILPB4/4510-1-139/16-4/KP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm.), użyte w ustawie określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

Stosownie do art. 102 tej ustawy, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

W sprawach nieuregulowanych do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 103 § 1 ww. ustawy).

Wkład wspólnika może polegać na przeniesieniu lub obciążeniu własności rzeczy lub innych praw, a także na dokonaniu innych świadczeń na rzecz spółki (art. 48 § 2 omawianej ustawy).

Z kolei, zgodnie z art. 50 § 1 Kodeksu spółek handlowych, udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu. Wspólnik nie jest uprawniony ani zobowiązany do podwyższenia umówionego wkładu (art. 50 § 2 tej ustawy).

Zgodnie z art. 54 § 1 ww. ustawy, zmniejszenie udziału kapitałowego wymaga zgody pozostałych wspólników.

Z powyższych regulacji wynika, że przepisy Kodeksu spółek handlowych dopuszczają możliwość zmniejszenia udziału kapitałowego, czyli zmniejszenia wkładów wspólników za zgodą pozostałych wspólników. Jednocześnie zmniejszenie udziału kapitałowego (czyli zmniejszenie wkładu) prowadzi do zmniejszenia praw i obowiązków wspólnika. Zmniejszenie praw i obowiązków danego wspólnika odpowiada zwiększeniu praw i obowiązków pozostałych wspólników.

Zgodnie z art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Spółka osobowa to spółka prawa handlowego, która nie posiada osobowości prawnej. Posiada jednak podmiotowość prawną, co oznacza, że może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Może także posiadać własny majątek, odrębny od majątków jej wspólników. Dochody spółek niebędących osobami prawnymi nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników takiej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce niebędącej podatnikiem podatku dochodowego uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki cywilnej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Niniejszy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. przez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Przypisanie do konkretnego źródła przychodów jest istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów, dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.

Stosownie do art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 omawianej ustawy źródłem przychodów jest m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady przychodem z działalności gospodarczej są otrzymane lub należne pieniądze i inne wartości uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest komandytariuszem spółki komandytowej. Wnioskodawca wniósł bezpośrednio do spółki komandytowej wkład pieniężny oraz wkład niepieniężny. Wkład pieniężny w wysokości X oraz wkład niepieniężny w wysokości Y w postaci przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Wkład został faktycznie pokryty. Wartość wkładu niepieniężnego została wyceniona w oparciu o kryteria rynkowe. Wartości X i Y zostały ujęte w umowie spółki komandytowej oraz w jej księgach jako wartość wkładu wniesionego przez Wnioskodawcę. Planuje się dokonanie przez spółkę komandytową zwrotu Wnioskodawcy części wniesionego przez Niego wkładu jednakże w kwocie nieprzekraczającej wartości faktycznie wniesionego przez Wnioskodawcę wkładu. Oznacza to, że wartość planowanego częściowego zwrotu wkładu będzie niższa niż suma środków pieniężnych wchodzących w skład uprzednio wnoszonego do spółki przedsiębiorstwa oraz kosztu historycznego poniesionego na nabycie pozostałego majątku tego przedsiębiorstwa (które następnie zostało wniesione aportem) pomniejszonego o dokonane (do dnia aportu) odpisy amortyzacyjne. Zwrot wkładu nastąpi w gotówce. Wartość rynkowa wkładu na dzień jego wniesienia była wyższa niż koszty historyczne poniesione na nabycie jego poszczególnych składników. Przed wniesieniem wkładu w postaci całego przedsiębiorstwa, jego wartość została wyceniona przez biegłego rewidenta. Biegły rewident w ramach wyceny dokonał weryfikacji wartości księgowej przedsiębiorstwa oraz urealnił wartość środków trwałych do wartości godziwej. Kwota częściowego zwrotu wkładu (kwota zwrotu) będzie znacząco niższa niż koszty historyczne poniesione na nabycie jego poszczególnych składników, pomniejszonych o dokonane (do dnia wniesienia wkładu do spółki komandytowej) odpisy amortyzacyjne.

W związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od Spółki, z tytułu zmniejszenia wniesionego do Spółki wkładu, u Wnioskodawcy powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie wskazać należy, że w związku z uznaniem otrzymanych przez Wnioskodawcę środków pieniężnych z tytułu częściowego zwrotu wkładu za przychód z działalności gospodarczej dla celów jego opodatkowania, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia uzyskanego przychodu o koszty uzyskania przychodu o wydatki faktycznie poniesione na nabycie wycofanej części wkładu ze Spółki, które spełniać będą przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera żadnych szczegółowych rozwiązań dotyczących ustalania kosztów uzyskania przychodów w przypadku przychodu otrzymanego tytułem zwrotu części wkładów w spółce komandytowej. To oznacza, że ma zastosowanie ogólna zasada określona w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazują enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia między nim a osiągniętym przychodem związku przyczynowo-skutkowego. Ponadto celem ponoszonego kosztu powinno być osiągnięcie przychodu i jednocześnie wydatek ten nie może znajdować się wśród kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Należy jednak zauważyć, że aby w ogóle mogło dojść do powstania kosztu uzyskania przychodu, podatnik musi ponieść faktyczny wydatek (ekonomiczny ciężar), związany ze zdarzeniem prawnym, mającym wpływ na uzyskanie przychodu lub zachowanie, bądź zabezpieczenie źródła przychodu.

Jak stanowi art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej księgą, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Przy częściowym zwrocie części wkładu niepieniężnego podatnik otrzymujący z tego tytułu środki będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnej części wartości wkładu z dnia jego poniesienia, w takim procencie, jaki odpowiada procentowi, o który następuje zwrot części wkładu.

Jednocześnie, aby w ogóle mogło dojść do powstania kosztu uzyskania przychodu, podatnik musi ponieść faktyczny wydatek (ekonomiczny ciężar) związany ze zdarzeniem prawnym, mającym wpływ na uzyskanie przychodu lub zachowanie, bądź zabezpieczenie źródła przychodu. Zatem, kosztami podatkowymi są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. To oznacza, że z wydatkiem musi się wiązać poniesienie określonego, trwałego ciężaru finansowego (majątkowego), np. uiszczenia kwoty pieniężnej, wydanie udziałów (akcji).

Ponadto z systematyki podatku dochodowego od osób fizycznych wynika, że koszty poniesione na nabycie przedmiotu aportu dla wnoszącego aport do spółki osobowej mogą zostać rozliczone tylko raz.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wniósł bezpośrednio do spółki komandytowej wkład pieniężny oraz wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa.

Za wydatki poniesione na nabycie lub objęcie prawa do udziału w spółce komandytowej należy uznać w odniesieniu do wniesionych środków pieniężnych ich wartość. Natomiast w odniesieniu do wniesionego przedsiębiorstwa kosztem uzyskania przychodów będą faktycznie poniesione przez podatnika (Wnioskodawcę) wydatki w związku z objęciem prawa do udziału w spółce komandytowej (tzw. koszt historyczny), a nie ich wartość określoną w umowie spółki komandytowej. Tym samym dla celów ustalenia kosztów podatkowych nie jest dopuszczalne określenie ich na podstawie dokonanej wyceny.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów w sytuacji wycofania przez Wnioskodawcę części wkładu ze spółki komandytowej będzie przyjęta dla celów podatkowych wartość składników przedsiębiorstwa, wynikająca z ksiąg i ewidencji, o których mowa w art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określona na dzień objęcia praw i obowiązków w spółce, niezaliczona do kosztów podatkowych przez Wnioskodawcę lub spółkę, w proporcji do wielkości zwrotu części wkładu.

Reasumując kosztem uzyskania przychodu z tytułu otrzymania środków pieniężnych w związku z częściowym zwrotem wkładu będą (w odpowiedniej proporcji) w odniesieniu do wniesionych środków pieniężnych ich wartość, natomiast w odniesieniu do wniesionego przedsiębiorstwa, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na nabycie składników majątku wniesionych w ramach aportu przedsiębiorstwa (tzw. koszt historyczny), niezaliczone wcześniej do kosztów uzyskania przychodów.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych & wskazać należy, że nie są one wiążące dla organu podatkowego. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące. W związku z tym, organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego zwykłego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy

z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej