Temat interpretacji

Zwolnienie z opodatkowania świadczenia małżeńskiego otrzymywanego z USA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2018 r. (data wpływu 7 maja 2018 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło w dniu 13 czerwca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczenia małżeńskiego otrzymywanego z USA jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 25 maja 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.281.2018.1.DJD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 25 maja 2018 r. (data doręczenia 4 czerwca 2018 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem, które wpłynęło w dniu 13 czerwca 2018 r., nadanym w dniu 8 czerwca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni mieszka na stałe w Polsce i posiada tylko polskie obywatelstwo. W kraju przepracowała 40 lat i z tego tytułu otrzymuje emeryturę z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, z której podatek rozlicza w kraju. Wszystkie przepracowane lata ma udokumentowane. Wnioskodawczyni nigdy nie pracowała w USA (Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej).

W 1996 r. Wnioskodawczyni wyszła za mąż za obywatela Stanów Zjednoczonych. Następnie małżeństwo to zostało rozwiązane wyrokiem Sądu Okręgowego w Chicago w czerwcu 2011 r. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa Stanów Zjednoczonych Wnioskodawczyni otrzymuje świadczenie rodzinne z SSA (Social Security Administration Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w USA). Jest to świadczenie przysługujące dla rozwiedzionych małżeństw, tym samym jest rodzajem świadczenia rodzinnego, będącego odpowiednikiem świadczenia rodzinnego przyznawanego na podstawie ustawy o świadczeniach rodzinnych. Świadczenie to jest opodatkowane 30% stawką podatku i przelewane Wnioskodawczyni na rachunek bankowy w Polsce. Bank w Polsce nie potrąca podatku, ani składki zdrowotnej od tego świadczenia.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że świadczenie małżeńskie zostało Jej przyznane przez Administrację Ubezpieczeń Społecznych w USA od stycznia 2016 r. i jest wypłacane comiesięcznie. Od świadczenia pobierany jest 30% podatek federalny USA.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy świadczenie małżeńskie z USA jest wolne od podatku dochodowego w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawczyni, świadczenie małżeńskie z USA powinno być traktowane jako świadczenie rodzinne, które jest zwolnione według polskich przepisów od podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, wolne od podatku dochodowego są m.in. świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych.

W sytuacji, gdy świadczenie małżeńskie z USA stanowi odpowiednik świadczenia rodzinnego, według polskich przepisów, to zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, świadczenie to jest zwolnione z podatku.

Były mąż nabył prawo do emerytury w USA i z tego tytułu SSA przyznało Wnioskodawczyni świadczenie małżeńskie. Od świadczenia tego SSA potrąca podatek federalny w wysokości 30% całkowitej kwoty świadczenia, a resztę należnej kwoty wpłaca na konto bankowe Wnioskodawczyni w Polsce.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z Umową między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisaną w Waszyngtonie w dniu 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r., Nr 31, poz. 178), za rok podatkowy 2016 oraz 2017 w zeznaniu PIT-36 niesłusznie zapłaciła podatek uwzględniając wraz z dochodami z emerytury wypłaconej w Polsce, kwoty przyznane przez SSA ze świadczenia małżeńskiego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni mieszka na stałe w Polsce, posiada tylko polskie obywatelstwo i otrzymuje emeryturę z ZUS. W związku z tym, że Wnioskodawczyni była żoną obywatela Stanów Zjednoczonych przysługuje Jej świadczenie małżeńskie, wypłacane przez SSA (Social Security Administration Zakład Ubezpieczeń Społecznych w USA) od 2016 r. Wypłacane świadczenie zostało przyznane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w USA. Od świadczenia tego SSA potrąca podatek federalny w USA w wysokości 30% całkowitej kwoty świadczenia, a resztę należnej kwoty wpłaca Wnioskodawczyni na konto bankowe w Polsce.

Wskazać należy, że w kwestii opodatkowania uzyskiwanych za granicą dochodów istotne znaczenie mają zapisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z krajem, z którego są one uzyskiwane.

W opisanej sytuacji zastosowanie znajduje Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie w dniu 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r., Nr 31, poz. 178).

Umowa ta w zakresie podatków od dochodu nie zawiera odrębnego artykułu dotyczącego opodatkowania świadczeń przysługujących byłemu małżonkowi osoby uprawnionej do emerytury, wypłacanych z systemu ubezpieczeń socjalnych Stanów Zjednoczonych Ameryki (art. 19 ww. Umowy zawiera jedynie uregulowania dotyczące m.in. emerytur i rent lub podobnych dochodów, wypłacanych z funduszy publicznych z tytułu pracy lub osobiście świadczonych usług w związku z pełnionymi funkcjami rządowymi).

Oznacza to, że tego rodzaju dochód podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z postanowieniami art. 5 tej Umowy (Ogólne zasady opodatkowania).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. Umowy, osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł z tego drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Stosownie do art. 5 ust. 2 cytowanej Umowy, postanowienia niniejszej Umowy nie będą w żaden sposób stwarzały ograniczenia wobec włączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:

• prawo jednego z Umawiających się Państw przy określeniu podatków pobieranych przez to Umawiające się Państwo lub

• przez każdą inną umowę zawartą pomiędzy Umawiającymi się Państwami.

W myśl art. 5 ust. 3 powołanej Umowy, bez względu na postanowienia niniejszej Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Umawiające się Państwo może opodatkować obywatela tego Umawiającego się Państwa lub osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Umawiającym się Państwie (zgodnie z zasadami art. 4), tak jakby niniejsza Umowa nie weszła w życie.

Z przywołanych powyżej przepisów wynika, że Polska ma prawo opodatkować dochód uzyskany z tytułu świadczenia małżeńskiego wypłacanego ze Stanów Zjednoczonych osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Prawo to wynika z zapisu art. 5 ust. 3 powołanej Umowy, zgodnie z którym państwu rezydencji przysługuje pełne prawo do opodatkowania dochodów, w tym m.in. świadczenia małżeńskiego, osobie mającej na jego terytorium miejsce zamieszkania.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni ma obowiązek rozliczania się w Polsce ze wszystkich osiągniętych w roku podatkowym dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, ponieważ jako osoba mająca dla celów podatkowych miejsce zamieszkania w Polsce posiada w tym kraju nieograniczony obowiązek podatkowy. Jeżeli jednak uzyskiwane dochody w postaci świadczenia małżeńskiego stanowią świadczenia rodzinne przyznane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, obowiązujących w Stanach Zjednoczonych Ameryki to jest ono zwolnione od podatku, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni nie ma obowiązku odprowadzania podatku dochodowego od ww. świadczenia.

Wobec powyższego, uzyskiwanych dochodów z tytułu świadczenia małżeńskiego Wnioskodawczyni nie uwzględnia w rocznym zeznaniu podatkowym.

Zatem, Wnioskodawczyni za rok podatkowy 2016 oraz 2017 w zeznaniu PIT-36 niesłusznie zapłaciła podatek uwzględniając wraz z dochodami z emerytury wypłaconej w Polsce, kwoty przyznane przez SSA (Social Security Administration Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w USA) ze świadczenia małżeńskiego.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego należało uznać prawidłowe.

Ponadto wskazać należy, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Organ podatkowy nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do weryfikacji i oceny dokumentów załączonych do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego.

Końcowo należy zaznaczyć, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnić od stanu, który wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k - 14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej