Temat interpretacji

opodatkowanie emerytury otrzymanej z Australii, Niemiec i Polski

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2018 r. (data wpływu 4 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 czerwca 2018 r. (data wpływu 14 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymanej z Australii, Niemiec i Polski jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymanej z Australii, Niemiec i Polski.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest obywatelem Polski i Australii. Od 19... r. rozliczała podatek w Australii jako rezydent tegoż kraju, ponieważ tam prowadziła ośrodek życiowy (mieszkała, pracowała a następnie przeszła na emeryturę). ZUS przekazywał Jej polską emeryturę na konto w Australii. Po śmierci męża, w czerwcu 2017 r. Wnioskodawczyni przyjechała do Polski w odwiedziny do najbliższych. W trakcie pobytu stwierdziła, że chciałaby wrócić do kraju na stałe i tak też zrobiła. Wnioskodawczyni kupiła mieszkanie, otworzyła konto bankowe i zleciła w ZUS aby Jej polska emerytura wpływała na polskie konto. Pierwszy wpływ nastąpił w sierpniu 2017 r. Na początku 2018 r. Wnioskodawczyni otrzymała PIT rozliczający tę emeryturę. Dodatkowo Wnioskodawczyni wskazała, że do dziś jest zameldowana w Australii, posiada tam konto i ma zamiar w tym roku znowu wyjechać tam na kilka miesięcy. Wnioskodawczyni wskazała, że australijski rok podatkowy kończy się w czerwcu, zatem, miesiące od stycznia do czerwca 2017 r. zostały już rozliczone w Australii. Dalej Wnioskodawczyni wskazała, że Australia pobiera podatek dochodowy od emerytury wypłacanej od lipca do grudnia 2017 r. Polski ZUS wpłacał podatek od emerytury polskiej do urzędu skarbowego w Polsce od sierpnia do grudnia 2017 r.

Wnioskodawczyni w uzupełnieniu wniosku wskazała, że w roku podatkowym 2017 przebywała na terytorium Polski dłużej niż 183. Do Polski przyjechała w dniu 4 czerwca 2017 r. w odwiedziny do rodziny i podczas tego pobytu podjęła decyzję o pozostaniu w Polsce na stałe. Wnioskodawczyni wskazała, że Jej ośrodkiem życia Polska stała się w dniu 1 sierpnia 2017 r. Dalej wskazała, że posiada miejsce zamieszkania w Polsce od 1 sierpnia 2017 r. Ponadto Wnioskodawczyni wyjaśniła, że otrzymuje emeryturę polską, australijską i niemiecką (przy czym niemiecka to tzw. wdowia emerytura po mężu, wypłacana przez instytucję o nazwie . , pierwszy wpływ na konto w Polsce w dniu 9 listopada 2017 r.). W 2018 r. Wnioskodawczyni nie otrzymała PIT-u rozliczającego emeryturę z Australii. Wnioskodawczyni wskazała, że rok podatkowy w Australii trwa od 1 lipca do 30 czerwca, w związku z tym PIT rozliczający emeryturę z Australii zostanie wystawiony po 1 lipca 2018 r. Instytucja australijska rozliczająca Jej dochody to .. Wnioskodawczyni wskazała, że otrzymała PIT rozliczający emeryturę z Polski i chciałaby rozliczyć podatek dochodowy od emerytury australijskiej oraz emerytury niemieckiej w Australii, a podatek dochodowy od emerytury polskiej w Polsce. Podczas pobytu w Australii Wnioskodawczyni pobierała emeryturę australijską, polską i niemiecką, od których naliczany był podatek dochodowy w Australii. W 2017 r. podczas trwania roku podatkowego od 1 lipca 2016 r. do 30 czerwca 2017 r. Wnioskodawczyni przyjechała do Polski. W związku z tym Jej dochody z tytułu emerytury australijskiej, polskiej i niemieckiej za pierwsze półrocze 2017 r., tj. od 1 stycznia 2017 r. do 30 czerwca 2017 r. zostały rozliczone i opodatkowane w Australii zgodnie z zakończeniem australijskiego roku podatkowego. Dochody Wnioskodawczyni z tytułu emerytury australijskiej, polskiej i niemieckiej za drugie półrocze 2017 r., tj. od 1 lipca 2017 r. do 31 grudnia 2017 r. zostały opodatkowane w Australii, ale nierozliczone, ponieważ rok podatkowy w Australii nadal trwa i skończy się 30 czerwca 2018 r. Wnioskodawczyni wskazała, że Australia pobrała już od Niej podatek dochodowy za 2017 r., przy czym w związku z odmiennym okresem trwania roku podatkowego rozliczyła PIT-em tylko pierwsze półrocze. Ponieważ Wnioskodawczyni w pierwszej połowie 2017 r. nie wiedziała, że zmieni ośrodek interesów z Australii na Polskę, a decyzję o pozostaniu podjęła podczas pobytu u rodziny w Polsce, podatki zostały już pobrane w Australii, w związku z tym płacąc podatek w Polsce za 2017 r. będzie w Jej ocenie podwójnie obciążona podatkami, tj. zapłaci podatek dochodowy w Australii i będzie musiała zapłacić podatek dochodowy w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(po uzupełnieniu wniosku):
W jaki sposób Wnioskodawczyni ma rozliczyć podatek dochodowy za 2017 r. w Polsce z tytułu emerytury polskiej, australijskiej i niemieckiej aby uniknąć podwójnego opodatkowania skoro podatek ten został już rozliczony za pierwsze półrocze 2017 r. i pobrany za cały 2017 r. w Australii?

Zdaniem Wnioskodawczyni (po uzupełnieniu), w związku z tym, że australijski rok podatkowy trwa od 1 lipca do 30 czerwca, a rok podatkowy w Polsce trwa od 1 stycznia do 31 grudnia i podatek z tytułu emerytury australijskiej, polskiej i niemieckiej za cały 2017 r. został pobrany w Australii, przy czym sześć pierwszych miesięcy 2017 r., tj. styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec zostało rozliczonych PIT-em przez instytucję australijską, a kolejne sześć miesięcy 2017 r., tj. lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad, grudzień zostanie rozliczonych po zakończeniu australijskiego roku podatkowego, tj. po 1 lipca 2018 r. Wnioskodawczyni uważa, że powinna zapłacić podatek dochodowy od emerytury australijskiej i niemieckiej za cały 2017 r. w Australii, podatek dochodowy od emerytury polskiej od stycznia do lipca 2017 r. powinna zapłacić i rozliczyć w Australii, natomiast podatek dochodowy od emerytury polskiej za okres od 1 sierpnia 2017 r. do 31 grudnia 2017 r. powinna rozliczyć w Polsce. Zdaniem Wnioskodawczyni, w innym przypadku będzie obciążona podatkiem zarówno w Polsce, jak i w Asutralii, czyli będzie podwójnie opodatkowana co wynika w szczególności z rozbieżności w trwaniu okresów podatkowych. Zgodnie z art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, swoje stanowisko Wnioskodawczyni opiera również na tym, że ośrodek życia przeniosła do Polski w dniu 1 sierpnia 2017 r. pomimo, że przebywała w Polsce wcześniej na wakacjach od dnia 4 czerwca 2017 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w 2017 r. przebywała na terytorium Polski dłużej niż 183, a Jej ośrodkiem życia Polska stała się w dniu 1 sierpnia 2017 r. Wnioskodawczyni wskazała, że posiada miejsce zamieszkania w Polsce od 1 sierpnia 2017 r. oraz, że otrzymuje emeryturę polską, australijską i niemiecką (przy czym niemiecka to tzw. wdowia emerytura po mężu wypłacana przez instytucję o nazwie Deutsche Rentenversicherung.

Zatem, mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Rzeczypospolitej Polskiej, natomiast w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie będzie miała stosowna Umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznycznych.

W myśl art. 18 ust. 1 Umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie. Zgodnie z powyższym, emerytury i renty otrzymywane z Niemiec, wypłacane osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu w Polsce. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji, gdy świadczenia (płatności) są wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Republiki Federalnej Niemiec, bowiem wówczas stosownie do art. 18 ust. 2 ww. Umowy, płatności takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Niemczech.

Jak wynika z informacji niemieckiego Federalnego Ministerstwa Finansów, niemieckie ubezpieczenie społeczne składa się z pięciu działów:

• ustawowe ubezpieczenie na wypadek bezrobocia,

• ustawowe ubezpieczenie emerytalne,

• ustawowe ubezpieczenie zdrowotne,

• ustawowe ubezpieczenie od następstw wypadków oraz

• ustawowe ubezpieczenie pielęgnacyjne.

Świadczenia pochodzące z wszystkich pięciu działów niemieckiego ustawowego ubezpieczenia społecznego, które wypłaca się osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce, zgodnie z art. 18 ust. 2 Umowy, podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Niemczech. Wszelkie inne świadczenia emerytalno-rentowe przekazywane osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

W odniesieniu do przeprowadzonej analizy przepisów prawa podatkowego, należy stwierdzić, że wskazana we wniosku emerytura wdowia jest wypłacana z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec (niemieckiej instytucji rentowej D R), o którym mowa w art. 18 ust. 2 ww. umowy polsko-niemieckiej i podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech. To oznacza, że niemieckie świadczenie emerytalne wypłacane z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec osobie fizycznej, mającej miejsce zamieszkania w Polsce zgodnie z postanowieniami ww. Umowy, nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Niemczech, a zatem do dochodu tego nie będzie miała zastosowania metoda o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wnioskodawczyni nie będzie miała obowiązku wykazywania w Polsce jako dochód do opodatkowania emerytury wdowiej, bowiem otrzymywana przez Wnioskodawczynię emerytura jako świadczenie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec, podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce. W związku z tym, ww. emerytura nie ma wpływu na sposób opodatkowania pozostałych dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawczynię i nie należy jej wykazywać w zeznaniu rocznym w Polsce.

Natomiast, w stosunku do obowiązków podatkowych Wnioskodawczyni względem świadczeń emerytalnych otrzymywanych z tytułu emerytury australijskiej i emerytury polskiej, będzie miał zastosowanie art. 18 ust. 1 Umowy z dnia 7 maja 1991 r. między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu sporzadzona w . dnia 7 maja 1991 r. (Dz. U. z 1992 r. Nr 41, poz. 177) i przepisy polskiego prawa podatkowego, tj. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 18 ww. Umowy, emerytury (w tym emerytury rządowe) i renty, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw (w Polsce), podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (w Polsce).

Umowa nie definiuje co należy rozumieć poprzez sformułowanie emerytury i podobne świadczenia, jednakże należy przyjąć, że oznacza wynagrodzenie, które jest wypłacane po przejściu na emeryturę i które w pierwszej kolejności, aczkolwiek nie wyłącznie, ma na celu zabezpieczenie źródła utrzymania osobie je otrzymującej.

Biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny, z którego wynika, że Wnioskodawczyni otrzymuje z tytułu wykonywanej pracy w Australii, emeryturę, należy uznać, że zgodnie z powołanym art. 18 ust. 1 ww. Umowy, emerytura australijska otrzymana przez Wnioskodawczynię jako osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce.

Przechodząc na grunt podatkowy, wskazać należy, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu jest emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwot emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Regulacje dotyczące poboru zaliczek na podatek od dochodów, które są wypłacane przez polskie organy rentowe oraz zasad sporządzania przez te organy informacji o pobranych zaliczkach oraz rocznego obliczenia podatku zostały zawarte w art. 34 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w przypadku emerytur i rent wypłacanych z zagranicy do poboru zaliczek na podatek dochodowy zobowiązane są z zasady osoby prawne i ich jednostki organizacyjne (np. bank) dokonujące wypłaty świadczeń stosownie do art. 35 ustwy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 34 ust. 1 ww. ustawy, organy rentowe są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki miesięczne od wypłacanych bezpośrednio przez te organy emerytur i rent, świadczeń przedemerytalnych i zasiłków przedemerytalnych, nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych, zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, rent strukturalnych oraz rent socjalnych.

Stosownie do art. 34 ust. 7 ww. ustawy, organy rentowe są obowiązane, w terminie do końca lutego, po upływie roku podatkowego, sporządzić i przekazać roczne obliczenie podatku, według ustalonego wzoru, podatnikom uzyskującym dochód z emerytur i rent, rent strukturalnych, rent socjalnych, świadczeń przedemerytalnych, zasiłków przedemerytalnych i nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych; obowiązek ten nie dotyczy podatników:

1. w stosunku do których ustał obowiązek poboru zaliczek,
2. którym zaliczki były ustalane w sposób określony w art. 32 ust. 1a-1c, chyba że podatnik przed końcem roku podatkowego złoży oświadczenie o rezygnacji z zamiaru opodatkowania w sposób określony w art. 6 ust. 2 lub ust. 4,
3. w stosunku do których, na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej, zwolniono organ rentowy w całości lub w części z obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy,
4. którym nie pobierano zaliczek na podatek dochodowy stosownie do postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Na podstawie art. 34 ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik poza dochodami uzyskanymi od organu rentowego:

1. nie uzyskał w roku podatkowym innych dochodów, z wyjątkiem określonych w art. 30-30c oraz art. 30e,
2. nie korzysta z odliczeń, z zastrzeżeniem ust. 10-10b,
3. nie korzysta z możliwości łącznego opodatkowania jego dochodów z dochodami małżonka bądź nie korzysta z możliwości opodatkowania, o którym mowa w art. 6 ust. 4,
4. nie uzyskał dochodów powodujących obliczenie należnego podatku w sposób określony w art. 27 ust. 8,
5. (uchylony),
6. nie ma obowiązku doliczenia kwot uprzednio odliczonych, z zastrzeżeniem ust. 11,

podatek wynikający z rozliczenia rocznego obniżony o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w roku podatkowym przez organ rentowy ze środków podatnika, jest podatkiem należnym od podatnika za dany rok, chyba że naczelnik urzędu skarbowego wyda decyzję określającą wysokość zobowiązania podatkowego w innej wysokości.

W świetle powyższego, w przypadku polskiej emerytury wypłacanej przez polski organ rentowy na konto bankowe w Polsce powstaje obowiązek podatkowy z tytułu ww. dochodów w Polsce. Płatnik w zakresie wynikającym z powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązany jest pobrać zaliczki na podatek od dokonywanych wypłat oraz wobec niezaistnienia okoliczności faktycznych wymienionych w ww. przepisach sporządzić i przekazywać podatnikowi roczne obliczenie podatku, według ustalonego wzoru.

W świetle art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy od wypłacanych przez nie emerytur i rent. W myśl art. 35 ust. 3 tej ustawy, zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1c, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty. Podatnik przy odbiorze emerytury lub renty, o której mowa w ust. 3, może wpłacić płatnikowi ustaloną zaliczkę w złotych. Wpłatę tę uznaje się za zaliczkę potrąconą przez płatnika (art. 35 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w ust. 3-8, zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez płatnika ze środków podatnika (art. 35 ust. 9 ww. ustawy).

Wobec powyższego, w sytuacji, gdy osoba mieszkająca w Polsce będzie otrzymywała emeryturę z zagranicy na konto bankowe w Polsce to na polskim banku jako płatniku będzie ciążył obowiązek poboru zaliczek na podatek, wynikający z art. 35 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, o których mowa w art. 31, 33, 34 i 35, jeżeli osiągają inne dochody, od których płatnicy nie mają obowiązku poboru zaliczek na podatek, są obowiązani wpłacić zaliczki na podatek należny od tych dochodów według zasad określonych w art. 44 ust. 3a.

Natomiast zgodnie z ww. przepisem, podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników, z emerytur i rent z zagranicy, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a (art. 44 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 44 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że uzyskiwanie dochodów z tytułu emerytury z Australii będzie rodziło obowiązek zapłaty w ciągu roku miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy, w sytuacji gdy wypłata tego świadczenia nie będzie następowała za pośrednictwem płatnika. Należy przy tym podkreślić, że przychód powstanie w momencie jego otrzymania, czyli wpływu środków na rachunek bankowy w Australii, a jego przeliczenia należy dokonać według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu (art. 11a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W tym miejscu należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 27 ust. 9a ww. ustawy, w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Zauważyć należy, że art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyraźnie wskazuje, że odliczeniu może podlegać tylko podatek dochodowy faktycznie zapłacony w obcym państwie. Ustawodawca wskazał bowiem, że od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów (tj. ze źródeł przychodów znajdujących się zarówno na, jak i poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej) odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Co więcej należy zwrócić uwagę, że dochody ze źródeł położonych za granicą podlegają w Polsce łącznemu opodatkowaniu z dochodami ze źródeł położonych w Polsce osiągniętymi w danym roku podatkowym. Stąd, łącznemu opodatkowaniu podlegają polskie i zagraniczne dochody osiągnięte w tym samym roku. Dlatego też w rozliczeniu rocznym za dany rok podatkowy można odliczyć jedynie podatek pobrany i zapłacony za granicą za ten rok podatkowy. Przy czym takie potrącenie może nastąpić do wysokości określonego limitu wskazanego w art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, w myśl art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8. Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że jeżeli Wnioskodawczyni otrzymuje jednocześnie zagraniczną i krajową emeryturę lub rentę, ma obowiązek złożyć zeznanie podatkowe o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, tj. PIT-36 w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym osiągnęła dochód z emerytury lub renty o wysokości dochodów podlegających opodatkowaniu zarówno z tytułu świadczeń emerytalnych lub rentowych krajowych, jak i zagranicznych i obliczenia według obowiązującej skali podatkowej podatku należnego od sumy uzyskanych dochodów.

Reasumując, wskazać należy, że skoro Wnioskodawczyni posiada miejsce zamieszkania w Polsce, to podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Zatem, Wnioskodawczyni uzyskując dochody z tytułu polskiej emerytury w Polsce oraz z tytułu emerytury australijskiej w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania powinna zastosować tzw. metodę odliczenia proporcjonalnego, o której mowa w art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tą metodą, podatnik osiągający dochody za granicą ma obowiązek wykazać łączne dochody w zeznaniu, a od podatku tak obliczonego według skali podatkowej ma prawo odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie. W rezultacie Wnioskodawczyni, od tak obliczonego podatku, ma prawo odliczyć podatek pobrany i zapłacony za granicą za dany rok podatkowy do momentu złożenia zeznania PIT-36 za 2017 r. Przy czym, jeżeli do czasu złożenia zeznania w Polsce nie zostanie zapłacony podatek za granicą, tj. w Australii, to nie będzie kwoty do odliczenia zgodnie z metodą unikania podwójnego opodatkowania. W takiej sytuacji, po dokonaniu zapłaty podatku za granicą, Wnioskodawczyni ma prawo złożyć korektę zeznania rocznego złożonego w Polsce i uwzględnić do odliczenia podatek zapłacony za granicą, dotyczący dochodów za dany rok podatkowy. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Natomiast emerytura wdowia wypłacana Wnioskodawczyni z Niemiec, o której mowa w art. 18 ust. 2 Umowy polsko-niemieckiej podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce. W tej sytuacji stanowisko Wnioskodawczyni zgodnie, z którym będzie Ona obciążona podatkiem zarówno w Polsce jak i w Australii, czyli będzie podwójnie opodatkowana co wynika z rozbieżności w trwaniu okresów podatkowych, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo zaznaczyć jednak należy, że niniejsza interpretacja nie odnosi się do kwestii opodatkowania Wnioskodawczyni dochodu w Australii. Zobowiązania podatkowe oraz sposób ich rozliczenia w Australii podlegają bowiem unormowaniu w przepisach prawa podatkowego tam obowiązujących.

Należy również zastrzec, że zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej