Temat interpretacji

Podsumowując, sprzedaż 11 grudnia 2017 r. nieruchomości położonej w G. przy ulicy M. nie stanowi źródła przychodu z uwagi na fakt, że została dokonana przez Wnioskodawczynię po upływie pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2018 r. (data wpływu 7 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 11 sierpnia 2001 roku Wnioskodawczyni zawarła z J. M. związek małżeński, akt małżeństwa nr wydany przez kierownika Urzędu Stanu Cywilnego. Dnia 25 lutego 2002 roku nastąpiło nabycie do majątku wspólnego nieruchomości w G. położonej przy ul. M. tytułem darowizny od B. i K. M. o wartości 170 000 (sto siedemdziesiąt tysięcy) złotych.

Dnia 7 września 2006 roku nastąpiło nabycie do majątku wspólnego nieruchomości położonej w G. przy ul. W. o wartości 250 000 (dwieście pięćdziesiąt tysięcy) złotych, pod zakup której Wnioskodawczyni z mężem zaciągnęła kredyt hipoteczny w Banku.

Dnia 27 stycznia 2011 roku Sąd Rejonowy III Wydział Rodzinny i Nieletnich ustanowił między małżonkami D. i J. M. rozdzielność majątkową małżeńską z dniem 1 listopada 2008 roku.

Dnia 24 maja 2012 roku nastąpił rozwód; wyrok Sądu Okręgowego. z dnia z dnia 29 listopada 2011 roku o rozwód, uprawomocnienie z dniem 24 maja 2012 roku.

Dnia 6 czerwca 2017 roku nastąpił podział majątku wspólnego (prawomocny wyrok Sądu Okręgowego Wydział Cywilny Odwoławczy, apelacja od wyroku Sądu Rejonowego z 12 lipca 2016 roku.

Prawomocnym wyrokiem sądu majątek wspólny małżonków D. i J. M. został podzielony w ten sposób, że:

Majątek został oszacowany na 735 698,12 zł (siedemset trzydzieści pięć tysięcy sześćset dziewięćdziesiąt osiem złotych i dwanaście groszy), w skład majątku weszły obie nieruchomości nabyte w czasie trwania małżeństwa tj.:

1. nieruchomość w G. ul. M. wartość 408 450,00 zł (czterysta osiem tysięcy czterysta pięćdziesiąt złotych),
2. nieruchomość położona w G. przy ul. W. o wartości 410 650 (czterysta dziesięć tysięcy sześćset pięćdziesiąt) złotych obciążona kredytem udzielonym przez bank w wysokości salda do spłaty 134 625, 97 (sto trzydzieści tysięcy sześćset dwadzieścia siedem złotych i dziewięćdziesiąt siedem groszy) na dzień 6 czerwca 2016 r. oraz ruchomości (meble, sprzęt audio, AGD, samochód), które nie są przedmiotem w niemniejszym zapytaniu więc ich spis wartości można pominąć.

Ww. Sąd przyznał Wnioskodawczyni na wyłączną własność nieruchomość położoną w G. przy ulicy M. (oraz nabyte nieruchomości) i zobowiązał Wnioskodawczynię do spłaty na rzecz byłego męża J. M. kwoty 186 967,90 zł (sto osiemdziesiąt sześć tysięcy dziewięćset sześćdziesiąt siedem złotych i dziewięćdziesiąt groszy) tytułem dopłaty do udziału wnioskodawcy, J. M. w majątku wspólnym, płatna jednorazowo w terminie 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia w ww. sprawie od dnia 6 czerwca 2017 roku.

Nieruchomość w G., ul. W. ww. sąd przyznał na wyłączną własność byłemu mężowi Wnioskodawczyni plus wybrane nieruchomości.

Dnia 11 grudnia 2017 roku na mocy umowy sprzedaży, akt notarialny Repertorium Wnioskodawczyni sprzedała przedmiotową nieruchomość w G. ul. M. za kwotę 409 000 (czterysta dziewięć tysięcy) złotych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze zbyciem przyznanej Wnioskodawczyni na wyłączną własność w dniu 6 czerwca 2017 r. (prawomocny wyrok Sądu Okręgowego nieruchomości w G. ul. M. występuje obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych w części ww. nieruchomości nabytej przez Wnioskodawczynię w drodze podziału majątku 6 czerwca 2017 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze zbyciem przedmiotowej nieruchomości za datę nabycia nieruchomości należałoby przyjąć datę nabycia tejże nieruchomości do majątku wspólnego małżonków tj. 25 lutego 2002 roku (umowa darowizny) co oznacza, że od momentu nabycia do momentu sprzedaży upłynęło ponad pięć lat (zbycie przedmiotowe), nieruchomość jest zwolniona z podatku dochodowego. Takie stanowisko jest najczęściej prezentowane w interpretacjach w takich przypadkach jak Wnioskodawczyni, ale Wnioskodawczyni spotkała się również z interpretacją, która nakładałaby obowiązek podatkowy w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od połowy wartości nieruchomości, ponieważ od 25 lutego 2002 roku Wnioskodawczyni jest właścicielką nieruchomości, którą otrzymała na własność w wyniku podziału majątku tu minął okres pięciu lat od momentu sprzedaży (11 grudnia 2017 r.), więc sprzedaż tej części jest zwolniona z podatku dochodowego, zaś pozostałe udziały w nieruchomości nabyte w drodze podziału majątku z dniem 6 czerwca 2017 r. podlegałyby opodatkowaniu ponieważ do momentu sprzedaży nie upłynęło 5 lat (sprzedaż nastąpiła 11 grudnia 2017 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że 25 lutego 2002 roku Wnioskodawczyni nabyła w drodze darowizny do majątku małżeńskiego nieruchomość położoną w G. przy ulicy M. , zaś 7 września 2006 roku nieruchomość w G. przy ul. W., również do majątku małżeńskiego.

Następnie 27 stycznia 2011 roku między ówczesnymi małżonkami ustanowiono rozdzielność majątkowa na dzień 1 listopada 2008 roku, zaś 24 maja 2012 roku nastąpił rozwód. W dniu 6 czerwca 2017 roku nastąpił podział majątku wspólnego, w skład którego wchodziły ww. nieruchomości. Sąd przyznał Wnioskodawczyni na wyłączną własność nieruchomość położoną w G. przy ulicy M. i zobowiązał Wnioskodawczynię do spłaty na rzecz byłego męża kwoty 186 967,90 zł, płatna jednorazowo w terminie 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia w ww. sprawie od dnia 6 czerwca 2017 roku. Nieruchomość w G. przy ul. W. ww. sąd przyznał na wyłączną własność byłemu mężowi Wnioskodawczyni plus wybrane nieruchomości.

Dnia 11 grudnia 2017 roku na mocy umowy sprzedaży, Wnioskodawczyni sprzedała przedmiotową nieruchomość w G. ul. M.

Aby odpowiedzieć na pytanie, czy w analizowanej sprawie sprzedaż przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić, od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w przywołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

W tym celu należy w pierwszej kolejności sięgnąć do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682) regulujących stosunki majątkowe między małżonkami.

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Co do zasady, wspólność majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w sytuacji umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, bądź w przypadku ustania małżeństwa, między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty, stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Natomiast - w myśl art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego - w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ukształtował się pogląd, wedle którego w sytuacji, gdy nieruchomość przypada danej osobie w wyniku podziału wspólnego majątku małżeńskiego, za datę nabycia tej nieruchomości w rozumieniu ww. przepisu należy przyjąć datę jej nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego).

Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, ze zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku.

Argumenty zawarte w ww. uchwale są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia udziału w nieruchomości dojdzie po ustaniu małżeńskiej wspólności ustawowej w wyniku rozwodu i dokonania umownego podziału majątku wspólnego.

Zarówno w wyniku podziału majątku dorobkowego, jak i w wyniku ustania wspólności ustawowej wobec śmierci jednego z małżonków następuje nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego wcześniej nabytego do ustawowej wspólności małżeńskiej i za datę nabycia w świetle uchwały należy uznać tą datę.

Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Mając na uwadze wyżej powołane przepisy prawa, przedstawiony opis stanu faktycznego, a także uchwałę NSA należy stwierdzić, że za datę nabycia przez Wnioskodawczynię sprzedanej nieruchomości należy uznać 25 lutego 2002 r.

Podsumowując, sprzedaż 11 grudnia 2017 r. nieruchomości położonej w G. przy ulicy M. nie stanowi źródła przychodu z uwagi na fakt, że została dokonana przez Wnioskodawczynię po upływie pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 , 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach - (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z poźn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej