Zdaniem Wnioskodawcy, na oba pytania należy udzielić odpowiedzi twierdzącej.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.; dalej: UPDOF) reguluje kwestie opodatkowania osób fizycznych.

Art. 10 ust. 1 UPDOF wskazuje na poszczególne źródła przychodów i wymienia wśród nich m.in. stosunek pracy (pkt 1), działalność wykonywana osobiście (pkt 2), pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3), czy też inne źródła (pkt 9).

Art. 11 ust. 1 UPDOF wskazuje, iż przychodem, w tym ze stosunku pracy czy też innych źródeł, jest (...) wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Art. 11 ust. 2 UPDOF stanowi, iż wartość pieniężną świadczeń w naturze co do zasady ustała się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei art. 11 ust. 2a pkt 2 UPDOF wskazuje, iż w przypadku świadczeń w postaci zakupionych usług, wartością niepieniężną świadczenia w postaci takiej usługi jest cena jej zakupu. W przypadku gdy świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością świadczeń, a odpłatnością przez niego poniesioną.

Art. 10 ust. 1 pkt 9 UPDOF wskazuje jako odrębne źródło przychodów także inne źródła. Do tego źródła powinny być zaliczane przychody, które nie mieszą się w źródłach wskazanych w pkt 1-8 tego ustępu. Do przedmiotowych przychodów należy więc zaliczyć m.in. przychody uzyskiwane od osób prawnych przez osoby fizyczne, których nie łączy z nimi stosunek pracy.

Z art. 11 ust. 1 UPDOF wynika z kolei, iż zasady ustalania przychodu m.in. z tytułu nieodpłatnych świadczeń określonych w art. 11 ust. 2-2a są również stosowane do przychodów z tytułu innych źródeł. Szczegółowy opis przedmiotowych przychodów został zawarty w art. 20 ust. 1 UPDOF.

Art. 42a UPDOF wskazuje, iż m.in. osoby prawne dokonujące wypłat należności o których mowa w art. 20 ust. 1 UPDOF, od których nie są obowiązane do pobierania zaliczek, są obowiązani do końca lutego następnego roku do przekazania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu właściwemu wg miejsca zamieszkania podatnika informacji dotyczącej wysokości uzyskanego przychodu, od którego nie pobrano zaliczki na poczet podatku dochodowego, tj. PIT-8C.

Należy wskazać, iż w wyniku Wyjazdów Dziennikarze uzyskują możliwość przygotowania artykułów prasowych lub audycji radiowych m.in. w postaci wywiadów z osobami związanymi z Filmami czy też opisu obszarów lub budowli, które zostały wykorzystane w Filmach. Wyjazdy te stanowią więc możliwość realizacji ich obowiązków zawodowych związanych z opisywaniem wydarzeń kulturalnych, produkcji filmowych, w tym sposobu pokazania określonych miejsc w Filmach itp.

Przedmiotowa kwestia jest analogiczna do sytuacji występującej w przypadku dziennikarzy recenzujących premiery filmowe lub teatralne, którzy w celu możliwości opisania poszczególnych produkcji otrzymują od dystrybutorów lub teatrów możliwość bezpłatnego udziału w pokazach przedpremierowych, co ma na celu umożliwienie im wykonania ich obowiązków służbowych w postaci przygotowania publikacji lub audycji radiowych opisujących poszczególne filmy lub przedstawienia teatralne. Publikacje lub audycje te umożliwiają potencjalnym widzom zapoznanie się z daną produkcją przed zakupem biletów na nią, co przekłada się na wyższą sprzedaż gazet, słuchalność audycji radiowych lub większą widownie programów telewizyjnych. Przedmiotowe czynności umożliwiają więc dziennikarzom wypełnianie ich obowiązków służbowych związanych z wykonywanym przez nich zawodem.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż Wyjazdy, dające możliwość przygotowania materiału prasowego lub audycji przez Dziennikarzy nie stanowią ich przychodu. Przedmiotowe świadczenia, związane z możliwością zwiększenia przychodów zarówno dla Wnioskodawcy, jak i Dziennikarzy oraz wydawców czasopism, w których publikują lub właścicieli stacji radiowych lub telewizyjnych, w których są emitowane przygotowane przez nich audycje. Nie powinny być więc one traktowane jako przychody Dziennikarzy, np. z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Na zasadność powyższej argumentacji wskazuje również specyfika segmentu działalności Wnioskodawcy i Dziennikarzy, tj. działalności usługowej w zakresie kultury. Wyjazdy są związane z obowiązkami służbowymi Dziennikarzy, które przełożą się na wysokość osiąganych przez nich dochodów lub dochodów osiąganych przez ich pracodawców i zleceniodawców, zaś wykonane w wyniku Wyjazdów artykuły prasowe lub audycje radiowe i telewizyjne przełożą się na zwiększenie przychodów Wnioskodawcy.

Analogiczne rozumowanie w zakresie zasad ustalania powstania przychodów zostało przedstawione przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 24 listopada 2011 r. sygn. akt ITPB1/415-887b/11/AD, w której wskazano, iż: Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, jako dealer samochodowy podpisał Pan umowę użyczenia z firmą M. (centrala), na podstawie której otrzymał samochód osobowy bezpłatnie w celu przeprowadzenia jazd testowych. Celem prezentacji jest testowanie przez klienta samochodu ww. marki oraz klasy. (...) W tak przedstawionym stanie faktycznym brak jest podstaw prawnych by stwierdzić, że zawarcie umowy użyczenia samochodu skutkuje dla Pana powstaniem konkretnych korzyści, mających określony wymiar finansowy, świadczonych przez centralę. Posiadanie samochodu demonstracyjnego służącego do przeprowadzenia jazd testowych jest związane ze specyfiką prowadzonej działalności i ma na celu zintensyfikowanie sprzedaży samochodów. Prowadzenie takich jazd może przedłożyć się na zwiększenie dochodu ze sprzedaży nie tylko dla Pana, ale także dla centrali, tj. podmiotu, który samochód użyczył. Należy zatem stwierdzić, że w wyniku zawarcia opisanej umowy nie powstanie po Pana stronie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia (...).

Podobne stanowisko stwierdzające brak powstania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia po. stronie podmiotów, którym została przekazana na określony czas odzież motocyklowa do testów zostało zawarte w interpretacji indywidualnej Dyrektora izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 września 2011 r. sygn. ILPB1/415-776/11-5/ AMN.

Jednocześnie Wnioskodawca nie ma obowiązku obliczania i pobierania w stosunku do Dziennikarzy zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, ani sporządzania deklaracji lub Informacji podatkowych np. PIT-8C lub PIT-11. Obowiązek taki nie będzie ciążył na Wnioskodawcy ani w stosunku do Dziennikarzy będących pracownikami wydawców gazet lub właścicieli stacji radiowych lub telewizyjnych, ani Dziennikarzy prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie pisania artykułów prasowych lub prowadzenia audycji radiowych, ani Dziennikarzy publikujących lub prowadzących audycje radiowe lub telewizyjne na zasadzie umowy o dzieło lub umowy zlecenia.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie będzie obowiązany do obliczania, pobierania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych Dziennikarzy z tytułu ich uczestnictwa w Wyjazdach, ani do sporządzenia i doręczenia deklaracji lub informacji podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych związanych z udziałem Dziennikarzy w Wyjazdach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do postanowień art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, do źródeł przychodów zalicza się przychody z innych źródeł, przy czym pojęcie innych źródeł nie zostało wprost zdefiniowane w powołanym przepisie.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie w szczególności dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 cyt. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustalenie wartości przychodu otrzymanego przez podatnika w postaci nieodpłatnego świadczenia reguluje art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 68a cytowanej ustawy, wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest dystrybucja filmów na terytorium Polski. W ramach działań reklamowych organizowane są spotkania publiczności oraz dziennikarzy z aktorami lub reżyserami poszczególnych Filmów, w ramach pokazów premierowych lub festiwali filmowych.

Wnioskodawca planuje również organizację dziennikarzom współpracującym z gazetami, czasopismami, stacjami radiowymi lub telewizyjnymi wyjazdów do miejsc, w których odbywa się akcja poszczeg6lnych Filmów lub indywidualnych spotkań z aktorami lub reżyserami występującymi w poszczególnych Filmach w miejscach pobytu tychże aktorów lub reżyserów (w Polsce lub za granicą, np. we Francji). Wnioskodawca zakłada, że w większości przypadków po przedmiotowych Wyjazdach, uczestniczący w nich Dziennikarze opiszą daną produkcję w przygotowywanych przez siebie felietonach, opublikują wywiady z gwiazdami, doprowadzą do emisji przeprowadzonych wywiadów lub przygotowanych reportaży albo wspomną o nich podczas prowadzonych przez siebie audycji radiowych lub telewizyjnych.

Wnioskodawca, przy organizacji Dziennikarzom Wyjazdów, będzie pokrywać koszty takie jak przelot, pobyt w hotelu oraz koszty zwiedzania obiektów. Wnioskodawca nie zamierza podpisywać z Dziennikarzami, ani z ich pracodawcami lub podmiotami wydającymi poszczególne czasopisma lub prowadzącymi stacje radiowe albo telewizyjne żadnych umów dotyczących Wyjazdów, ani dotyczących publikacji materiałów zebranych lub stworzonych w związku z nimi. Dziennikarze publikujący w czasopismach lub prowadzący audycje w stacjach radiowych lub telewizyjnych w niektórych przypadkach są przez nie zatrudniani na podstawie umów o pracę, inni sprzedają swoje artykuły lub audycje na podstawie umów o dzieło lub umów zlecenia, zaś część przygotowuje przedmiotowe artykuły lub audycje w ramach prowadzonej przez nich pozarolniczej działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę nakreślone we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z przychodem z nieodpłatnych świadczeń, uzyskiwanym przez uczestniczących w krajowych i zagranicznych wyjazdach dziennikarzy, z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztów przelotu, zakwaterowania oraz zwiedzania obiektów, o których jest mowa w filmie, podlegającym opodatkowaniu, stosownie do treści art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na to, że jak wskazano w treści wniosku, Spółkę nie łączy z zapraszanymi dziennikarzami żaden stosunek prawny (w szczególności umowa o dzieło lub zlecenia), zapraszani dziennikarze uczestniczący w organizowanych przez Spółkę wyjazdach do miejsc, w których odbywa się akcja poszczególnych filmów lub indywidualnych spotkań z aktorami lub reżyserami występującymi w poszczególnych filmach, osiągają korzyść finansową, ponieważ Spółka nie będąc do tego zobowiązana z własnej inicjatywy i dla własnych korzyści pokrywa koszty uczestnictwa tych osób w wyjazdach. Brak jest jakiegokolwiek zobowiązania po stronie zaproszonego do udziału w wyjeździe dziennikarza z tytułu poniesionych przez Spółkę kosztów jego przelotu, zakwaterowania.. Spółka jedynie liczy na napisanie artykułu przez zaproszonego dziennikarza, jednakże ewentualnego napisania przez niego artykułu nie można oceniać w kategorii zobowiązania w związku z poniesionymi przez Spółkę wydatkami z tytułu uczestnictwa w wyjazdach. Z treści wniosku nie wynika bowiem, że w sytuacji, gdy zaproszony dziennikarz nie napisze artykułu, spowoduje to konieczność poniesienia przez niego kosztów związanych z pobytem na wyjeździe. Przysporzenie majątkowe po stronie dziennikarzy następuje zatem ze względu na brak obowiązku zapłaty za wykonaną usługę związaną z przelotem, zakwaterowaniem i zwiedzaniem obiektów, w których były kręcone zdjęcia do filmu.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika jaka jest wartość świadczeń otrzymywanych przez dziennikarzy od Spółki jako świadczeniodawcy z tytułu ponoszonych kosztów przelotu, zakwaterowania, kosztów zwiedzania obiektów, w których były kręcone filmy.

W przypadku gdy jednorazowa wartość kosztów związanych z uczestnictwem dziennikarzy w wyjazdach, tj. kosztów przelotu, zakwaterowania jest niższa niż 200 zł, uzyskany przez dziennikarzy przychód będzie korzystał z przedmiotowego zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast jeśli jednorazowa wartość kosztów jest wyższa niż 200 zł, wówczas pokryte przez Spółkę, wymienione powyżej koszty uczestnictwa stanowią nieodpłatne świadczenie, w rozumieniu przepisu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskane przez osoby biorące udział w przedmiotowych wyjazdach.

Zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Natomiast w przypadku, gdy w organizowanych przez Spółkę wyjazdach będą brać udział dziennikarze prowadzący działalność gospodarczą, a wyjazd nastąpi w związku z tą działalnością, wartość nieodpłatnych świadczeń będzie stanowiła dla tych osób w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Przychody te nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania na mocy ww. art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy bowiem zauważyć, iż zwolnieniem tym objęte są przychody, o których mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, tj. ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9. Natomiast u osób prowadzących działalność gospodarczą jak wyżej wskazano wartość otrzymanych świadczeń stanowi przychód ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza.

W tym przypadku Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia informacji PIT-8C, albowiem przepis art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdzie tu zastosowania.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa, wskazać należy, iż:

• przychód uzyskany przez dziennikarzy (nie prowadzących działalności gospodarczej) z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztów uczestnictwa w krajowych i zagranicznych wyjazdach, w postaci zapewnienia przelotu, zakwaterowania oraz kosztów zwiedzania obiektów, z którymi Spółki nie łączy żaden stosunek zobowiązaniowy, powoduje konieczność opodatkowania tego przysporzenia, zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychód z innych źródeł. W przypadku gdy wartość kosztów związanych z uczestnictwem dziennikarzy w wyjazdach, tj. kosztów przelotu, zakwaterowania kosztów zwiedzania obiektów, w których kręcono filmy przekracza kwotę 200 zł, brak jest możliwości zwolnienia z opodatkowania tego świadczenia w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zastosowanie w związku z powyższym znajduje przepis art. 42a ustawy podatkowej, nakazujący podmiotowi, nie będącemu płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, sporządzenie informacji o przychodach z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, tj. informacji PIT- 8C.

• przychód uzyskany przez dziennikarzy prowadzących działalność gospodarczą, z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztów uczestnictwa w krajowych i zagranicznych wyjazdach, w postaci zapewnienia przelotu, zakwaterowania oraz kosztów zwiedzania obiektów będzie stanowił przychód z nieodpłatnych świadczeń, który dziennikarze winni opodatkować łącznie z pozostałymi przychodami z działalności gospodarczej, w oparciu o treść art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym przypadku Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia informacji PIT-8C, albowiem przepis art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdzie tu zastosowania.

Krańcowo należy podkreślić, że przywołane przez Wnioskodawcę interpretacje dotyczące przepisów prawa wydane zostały w indywidualnej sprawie i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 538 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie