Temat interpretacji

Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawczyni może odliczyć od dochodu w zał. PIT/O do PIT-37 zakupione urządzenie o nazwie orbitrek jako wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych w poz. PIT/O część B poz. 3 ?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2012 r. (data wpływu 23 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu wydatku poniesionego na zakup przyrządu do ćwiczeń o nazwie orbitrek jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu wydatku poniesionego na zakup przyrządu do ćwiczeń o nazwie orbitrek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiony został następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności w stopniu lekkim, wydane w 2009 r., ważne do 31 stycznia 2012 r. (przedłużenie orzeczenia w toku) - symbol przyczyny niepełnosprawności 05-R10-N. W październiku 2005 r. Wnioskodawczyni przeszła operację kręgów szyjnych kręgosłupa i ma wstawione dwie protezy szyjne. W wyniku ucisku dysków na rdzeń kręgowy, przed operacją, nastąpiło jego uszkodzenie w związku z czym, ma ograniczoną sprawność rąk, głównie lewej ręki. W dniu 25 lutego 2011 r. Wnioskodawczyni zakupiła przyrząd do ćwiczeń o nazwie orbitrek, na który posiada wystawioną imienną fakturę VAT. Lekarz prowadzący wystawił w dniu 30 marca 2011 r. zaświadczenie lekarskie na nazwisko Wnioskodawczyni, w którym stwierdza i zaleca korzystanie ze sprzętu, który wzmocni i usprawni pracę mięśni. Orbitrek jest jednym z bardzo nielicznych urządzeń, na którym Wnioskodawczyni może ćwiczyć pracę mięśni rąk, barków i ogólnie pleców. Nigdy wcześniej nie korzystała z ulg związanych z niepełnosprawnością.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawczyni może odliczyć od dochodu w zał. PIT/O do PIT-37 zakupione urządzenie jako wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych w poz. PIT/O część B poz. 3 ...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z opisanymi warunkami w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy spełnia wszystkie wymogi i może skorzystać z tego typu odliczenia (ulgi).

Posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, fakturę VAT, zaświadczenie lekarskie. Aby zadbać o stan zdrowia musi codziennie wykonywać ćwiczenia wszystkich części kręgosłupa oraz mięśni. Brak ćwiczeń powoduje bóle kręgosłupa i mięśni. Czynności codzienne wykonuje sama, jednak np. prace porządkowe sprawiają Jej kłopot. Uszkodzenie części szyjnej kręgosłupa powoduje, że ręce są mniej sprawne. Jest to związane również z trwałym uszkodzeniem rdzenia kręgowego spowodowanego uciskiem dysków na rdzeń przed operacją.

Zakupione urządzenie pomaga Jej utrzymać sprawność fizyczną, ułatwiająca wykonywanie codziennych czynności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, iż wydatkami, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi są wydatki poniesione na:

1. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,
4. zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
5. odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,
6. odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne,
7. opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł,
8. utrzymanie przez osoby niewidome i niedowidzące, zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł,
9. opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,
10. opłacenie tłumacza języka migowego,
11. kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia,
12. leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo),
13. odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
    1. osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
    2. osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a)
14. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł,
15. odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
    1. na turnusie rehabilitacyjnym,
    2. w zakładach, o których mowa w pkt 6,
    3. na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.

Na podstawie art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności,
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721 z późn. zm.), ustawa ta dotyczy osób, których niepełnosprawność została potwierdzona orzeczeniem:

1. zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności określonych w art. 3 lub
2. o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy na podstawie odrębnych przepisów, lub
3. o niepełnosprawności, wydanym przed ukończeniem 16 roku życia

- zwanych dalej osobami niepełnosprawnymi.

Natomiast w myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, ustala się trzy stopnie niepełnosprawności, które stosuje się do realizacji celów określonych ustawą:

1. znaczny;
2. umiarkowany;
3. lekki.

Orzeczenie ustalające stopień niepełnosprawności stanowi także podstawę do przyznania ulg i uprawnień na podstawie odrębnych przepisów (ust. 2).

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności w stopniu lekkim, wydane w 2009 r., ważne do 31 stycznia 2012 r. (przedłużenie orzeczenia w toku) - symbol przyczyny niepełnosprawności 05-R10-N. W październiku 2005 r. Wnioskodawczyni przeszła operację kręgów szyjnych kręgosłupa i ma wstawione dwie protezy szyjne. W wyniku ucisku dysków na rdzeń kręgowy, przed operacją, nastąpiło jego uszkodzenie w związku z czym, ma ograniczoną sprawność rąk, głównie lewej ręki. W dniu 25 lutego 2011 r. Wnioskodawczyni zakupiła przyrząd do ćwiczeń o nazwie orbitrek, na który posiada wystawioną imienną fakturę VAT. Lekarz prowadzący wystawił w dniu 30 marca 2011 r. zaświadczenie lekarskie na nazwisko Wnioskodawczyni, w którym stwierdza i zaleca korzystanie ze sprzętu, który wzmocni i usprawni pracę mięśni. Orbitrek jest jednym z bardzo nielicznych urządzeń, na którym Wnioskodawczyni może ćwiczyć pracę mięśni rąk, barków i ogólnie pleców.

Należy zaznaczyć, że katalog wydatków wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest zatem ich interpretacja rozszerzająca.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Mając na względzie ww. przepis, należy stwierdzić, że określenie indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone właściwości.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:

• pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,

• zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu i ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,

• cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż niekwestionowanym jest w przedmiotowej sprawie fakt, iż przyrząd do ćwiczeń o nazwie orbitrek w przypadku Wnioskodawczyni ma na celu wzmocnienie i usprawnienie pracy mięśni i tym samym ułatwienie wykonywania czynności życiowych. Jednakże wydatek poniesiony na zakup tego przyrządu nie mieści się w dyspozycji art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ przyrząd ten nie jest sprzętem, urządzeniem czy narzędziem technicznym niezbędnym w rehabilitacji i nie posiada cech indywidualnych, o których mowa w pkt 3 tego przepisu. Przyrząd ten stanowi dobro powszechnego użytku, z którego w zwykły sposób korzystać może ogół osób niezależnie od faktu ewentualnej niepełnosprawności. Trudno zatem mówić o indywidualnym charakterze opisanego we wniosku przyrządu do ćwiczeń o nazwie orbitrek.

Reasumując, w świetle powołanych wyżej przepisów niewystarczającym jest, aby wydatek poniesiony przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną był związany z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych. Koniecznym jest, aby był on wymieniony w zamkniętym katalogu wydatków w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowy wydatek dotyczący przyrządu do ćwiczeń o nazwie orbitrek warunku tego nie spełnia. Tym samym brak jest podstaw, aby Wnioskodawczyni wykazała go w informacji PIT/O w poz. wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych i odliczyła od dochodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 146 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi