Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 24.02.2008 r. (data wpływu 29.02.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów ze sprzedaży książek - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.02.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów ze sprzedaży książek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest emerytem, który od 32 lat pisze powieści o współczesnej historii polski. Napisał ich już kilkanaście, ale żadnej nie zdołał wydać. Wciągu tych lat ponosił koszty związane z pisaniem przykładowo: kilka komputerów, szereg drukarek, papier, tusze, introligatornia. Ponadto nie dająca się zliczyć ilość godzin trudnej pracy po kilka godzin codziennie, inwencja intelektualna... w sumie nie dające się oszacować niewspółmiernie duże koszty własne.

W ubiegłym roku wydał dwie książki za pośrednictwem internetowego wydawnictwa, w którym, mimo obietnic wydawcy ci nie zdołali sprzedać ani jednej książki, a koszt jaki poniósł wyniósł kilka tysięcy złotych.

Aktualnie nawiązał bezpośrednią współpracę z drukarnią, gdzie koszt jednego egzemplarza książki, przy nakładzie 30 sztuk, wynosi około 20 złotych. Wszystkie książki mają numer ISBN. Wydanych kilkadziesiąt egzemplarzy Wnioskodawca oddał do sprzedaży w księgarniach. Przewidywany dochód z tego tytułu będzie wynosił kilkaset złotych. Wnioskodawca zaznacza, że będzie dalej wydawał książki aby dotarły do czytelników i z tego tytułu będzie, otrzymywał niewielkie należności pieniężne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy powinien zostać zwolniony z opodatkowania ze względu na niewspółmiernie niskie dochody.

Wnioskodawca chciałby legalnie wystawiać rachunki księgarniom, które wystawiają jego książki.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w pkt 3 wymienia się: pozarolniczą działalność gospodarczą.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujący sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
  
  

Przepis art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi: za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.
   
   

Jak wynika z powyższego dla celów podatkowych dana działalność prowadzona przez podatnika może być uznana za działalność gospodarczą pod warunkiem, że uzyskiwane przychody nie stanowią jednego ze źródeł przychodów, o których mowa wyżej, czyli nie są to przychody m.in. z:

• działalności wykonywanej osobiście,

• najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innej umowy o podobnym charakterze.
  
  

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

1. zarobkowym celu działalności,
2. wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
3. prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
   
   

Tak więc, aby określoną działalność uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych musi ona mieć charakter zarobkowy.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, iż działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nie osiągnięcia dochodów.

Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Ze stanu faktycznego zaprezentowanego we wniosku wynika, że dokonując sprzedaży wydanych książek nie działał Pan tylko i wyłącznie dla zaspokojenia swoich własnych potrzeb. Działania te miały na celu osiągnięcie korzyści ze sprzedaży, co jest charakterystyczne dla przedsięwzięć realizowanych w ramach działalności gospodarczej.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby działalność gospodarcza wykonywana była w sposób zorganizowany i ciągły. Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Jak wynika z opisanej we wniosku sytuacji, wydawanie i sprzedaż przez Pana książek nie miały charakteru incydentalnego ani sporadycznego zamierzenia. Co więcej, zaznacza Pan, że będzie nadal je wydawał. Posiada Pan w ramach krajowego systemu ISBN, jako wydawca wydawnictw zwartych, własne oznaczenie identyfikacyjne oraz pulę numerów zarezerwowanych wyłącznie dla wydawanych przez Pana publikacji. Podjęte przez Pana czynności (wydanie kilkudziesięciu egzemplarzy książek) a następnie ich sprzedaż za pośrednictwem księgarni wskazują na stałe i planowe działania i bez znaczenia dla zakwalifikowania tych działań do działalności gospodarczej ma zarówno czas, w jakim się to odbyło, jak i fakt niezgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej.

Na podstawie gruntownej analizy powołanych przepisów stwierdzić należy, że wykonując analizowane powyżej czynności prowadzi Pan działalność zarobkową, wykonując ją w sposób zorganizowany i ciągły, we własnym imieniu i na własny rachunek co równoznaczne jest, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Konsekwencją tego jest to, że uzyskane przez Pana z tej działalności przychody winny być zakwalifikowane do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl art. 9 ust. 2 tej ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tejże ustawy (tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej), są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego, natomiast podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą w trakcie roku podatkowego - do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu (art. 9 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym). Należy przy tym mieć na względzie także szereg innych ustawowych warunków determinujących możliwość skorzystania z tej formy opodatkowania, w szczególności rodzaj działalności, wielkość przychodów.

Zatem podstawową formą opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej są zasady ogólne przy uwzględnieniu skali podatkowej. Nadmienić jednak należy, że podatnik może przy spełnieniu ustawowych warunków wybrać sposób opodatkowania dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w treści art. 30c wyżej powołanej ustawy, tj. przy zastosowaniu stawki podatku w wysokości 19% (tzw. podatek liniowy).

Zasadnym jest również wskazać, iż do uzyskiwanych przez Pana przychodów nie znajdzie zastosowania art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten bowiem reguluje zasady opodatkowania przychodów z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, co nie ma miejsca w zaistniałym stanie faktycznym. Istotą przychodów z działalności wykonywanej osobiście jest natomiast by miała ona charakter incydentalny, jednorazowy, a więc by nie nosiła znamion pozarolniczej działalności gospodarczej o której mowa w wyżej cytowanym art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W kwestii dotyczącej zwolnienia z opodatkowania uzyskiwanych przez Wnioskodawcę niewspółmiernie niskich przychodów należy zauważyć, że przepisy art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują takiego zwolnienia.

Ad.2.

Zgodnie z art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Pojęcie działalności gospodarczej zdefiniowane w art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej, to każda działalność zarobkowa w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każda inna działalność zarobkowa wykonywana we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców.

Obowiązek wystawienia przez podatnika rachunku w trybie art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej powstaje jedynie wtedy, gdy zgłosi takie żądanie kupujący lub usługobiorca. W myśl art. 87 § 4 ww. żądanie takie pod adresem sprzedawcy (usługobiorcy) rodzi obowiązek wystawienia rachunku, jeżeli zostało zgłoszone do 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Podatnik nie ma obowiązku wystawienia rachunku, jeżeli żądanie takie zostało zgłoszone po upływie 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Unormowanie to nie powoduje jednak, że podatnik nie może wystawić rachunku, jeżeli nabywca zwróci się o to po upływie terminu 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Stosownie do art. 87 § 3 Ordynacji podatkowej, jeżeli wystawienia rachunku zażądano jeszcze przed wykonaniem usługi lub wydaniem towaru, podatnik obowiązany jest go wystawić nie później niż w terminie 7 dni od dnia wykonania usługi lub wydania towaru. Natomiast gdy żądanie wystawienia rachunku zostało zgłoszone po wykonaniu usługi lub wydaniu towaru, wystawienie rachunku następuje w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia żądania.

Zgodnie z § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. z 2005 r. Nr 165 poz. 1373) rachunki potwierdzające dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi, powinny zawierać co najmniej:

• imiona i nazwiska (nazwę albo firmę) oraz adresy sprzedawcy i kupującego bądź wykonawcy i odbiorcy usługi;

• datę wystawienia i numer kolejny rachunku,

• odpowiednio wyraz oryginał albo kopia,

• określenie rodzaju i ilości towarów lub wykonanych usług oraz ich ceny jednostkowe, ogólną sumę należności wyrażoną liczbowo i słownie,

• czytelny podpis wystawcy rachunku oraz odcisk pieczęci wystawcy rachunku, jeżeli się nią posługuje.
  
  

Rachunek może zawierać również inne dane, w tym termin i zasady płatności itp.

W przypadku, gdy oryginał rachunku uległ zniszczeniu lub zaginął, ponownie wystawiony rachunek, w myśl § 14 ust 2 ww. rozporządzenia zawierać winien wyraz duplikat oraz datę jego ponownego wystawienia.

W świetle powyżej powołanych przepisów zarówno osoby prowadzące działalność gospodarczą, jak również nie prowadzące działalności gospodarczej mają prawo do wystawiania rachunków.

Reasumując w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym uzyskany przychód ze sprzedaży wydanych przez Pana książek nie korzysta ze zwolnień i stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prawo do wystawiania rachunków mają zarówno osoby nie prowadzące działalności gospodarczej, jak również prowadzące działalność gospodarczą.

Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Pana do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.