Pytanie podatnika - Interpretacja - DD4-033-01569/ZKK/06/638

ShutterStock
Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 10.10.2006, sygn. DD4-033-01569/ZKK/06/638, Minister Finansów

Temat interpretacji

Pytanie podatnika

Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień konwencji z dnia 19.11.2004 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193),

Minister Finansów uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku w sprawie powstania obowiązku podatkowego w związku z mianowaniem na radcę ambasady polskiej w Sztokholmie.

UZASADNIENIE

Strona przedstawiła następujący stan faktyczny.

Pani X od maja 2000 r. mieszka w Szwecji wraz z najbliższą rodziną. Skończyła w tym państwie drugie studia, a później pracowała jako dziennikarz (korespondentka "X") i tłumacz literatury pięknej. W tym czasie wszystkie jej dochody pochodziły z zarobków w Polsce (honoraria autorskie za teksty do polskiej prasy, za książki jej autorstwa oraz tłumaczenia literatury szwedzkiej). W styczniu 2006 r. założyła w Szwecji firmę i zaczęła płacić podatki od swoich polskich honorariów tylko i wyłącznie w Szwecji (w 2005 r. Podatniczka zapłaciła podatek zarówno w Polsce jak i w Szwecji). Nigdy nie uzyskiwała dochodów od pracodawców działających w Szwecji, a płaciła szwedzkie podatki od dochodów polskich. Podatniczka nie posiada obywatelstwa szwedzkiego. Ma pozwolenie na stały pobyt oraz szwedzki numer osobowy, jest szwedzkim rezydentem podatkowym. W Polsce nie posiada majątku i obecnie nie uzyskuje dochodów w Polsce.

Podatniczka deklaruje, iż w najbliższych latach zamierza mieszkać w Szwecji. Twierdzi, iż Szwecja jest krajem jej stałego pobytu.

W październiku 2006 r. rozpoczyna pracę dla polskiego MSZ, obejmując stanowisko dyrektora Instytutu Polskiego w Sztokholmie, a zarazem radcy ambasady RP w Sztokholmie.

Zdaniem Podatniczki, jako obywatelka polska i pracownik dyplomatyczny polskiej placówki w Szwecji w randze radcy ambasady powinna płacić podatki w Polsce. W przeciwnym razie doszłoby do naruszenia art. 34 Konwencji Wiedeńskiej o stosunkach dyplomatycznych z dnia 18.04.1961 r. (Dz. U. z 1965 r. Nr 37, poz. 232), zgodnie z którym przedstawiciel dyplomatyczny jest zwolniony od wszelkich opłat i podatków, osobistych i rzeczowych, zarówno państwowych, regionalnych jak komunalnych. Ponadto należy mieć także na względzie przepis art. 28 polsko-szwedzkiej konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, zgodnie z którym żadne z postanowień niniejszej konwencji nie narusza przywilejów podatkowych, przysługujących członkom misji dyplomatycznych lub urzędów konsularnych na podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów szczególnych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, zważono, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Powołany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a wymienionej wyżej ustawy).

Na podstawie art. 19 ust. 1 lit. a) polsko-szwedzkiej konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, inne niż emerytura, wypłacane przez Umawiające się Państwo lub jego jednostką terytorialną lub organ lokalny osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa lub jednostki albo organu, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Jednakże ust. 1 lit. b) tego przepisu zawiera wyjątek od ogólnej zasady wyrażonej w lit. a).
Takie pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia podlegają opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli usługi są świadczone w tym Państwie, a osoba świadcząca te usługi ma miejsce zamieszkania w tym drugim Państwie i:
i) jest obywatelem tego Państwa; lub
ii) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie w celu świadczenia tych usług.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów stwierdza, iż w przypadku Podatniczki nie ma zastosowania przepis art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż praca będzie przez nią wykonywana na terytorium Szwecji. Zastosowanie ma natomiast przepis art. 19 ust. 1 lit. b) polsko-szwedzkiej konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, zgodnie z którym dochód uzyskany przez Podatniczkę, mającą miejsce zamieszkania w Szwecji od 2000 r., z tytułu usług świadczonych w Szwecji, podlega opodatkowaniu w Szwecji.

Tak więc nie jest zasadne stanowisko Podatniczki, iż powinna płacić podatki w Polsce od dochodów uzyskanych przez nią z tytułu pracy wykonywanej dla polskiego MSZ.

Zdaniem Ministra Finansów, nie dochodzi także do naruszenia art. 34 Konwencji Wiedeńskiej o stosunkach dyplomatycznych, gdyż w przypadku Pani X ma zastosowanie przepis art. 38 tej Konwencji, który dotyczy przedstawiciela dyplomatycznego mającego stałe miejsce zamieszkania w państwie przyjmującym.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.

Minister Finansów