Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana S. przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2007r. (data wpływu do tut. Biura 01 października 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych przez podatnika prowadzącego księgi rachunkowe - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 października 2007r. do tut. Biura wpłynął w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych przez podatnika prowadzącego księgi rachunkowe.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik - krajowa osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym. Ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze prowadząc pełne księgi rachunkowe zgodnie z ustawą o rachunkowości.W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nabywa towary handlowe (sprzęt elektroniczny m. in. komputery, aparaty fotograficzne, pamięci przenośne, drukarki) będące przedmiotem dalszej odsprzedaży. Ustalając wysokość miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych podatnik zalicza wartość towarów handlowych do kosztów uzyskania przychodów w dniu, w którym otrzymano towary wraz z dowodem zakupu (fakturą VAT) i w którym zaewidencjonowano je w księgach rachunkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ustalając miesięczne zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość towaru handlowego (nabywanego sprzętu elektronicznego) w miesiącu, w którym otrzymano towar wraz z dowodem zakupu (fakturą VAT), a przyporządkowania kosztów uzyskania przychodu do osiągniętych przychodów dokonać na koniec roku podatkowego poprzez skorygowanie kosztów uzyskania przychodu o wartość towarów pozostających w magazynie na koniec roku podatkowego, czy też należy uwzględnić wartość zakupionego towaru w kosztach uzyskania przychodu w miesiącu, w którym osiągnięto przychód z jego sprzedaży (potrącać koszty zakupu w miesiącu, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody)?

Zdaniem wnioskodawcy ustalając miesięczne zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wartość towarów handlowych będącą kosztem bezpośrednim (w rozumieniu art. 22 ust. 5) w dniu otrzymania towarów i dokumentu stwierdzającego ich nabycie (faktury VAT) ze względu na brzmienie w/w art. 22 ust. 5, w którym mowa jest o potrącalności kosztów bezpośrednich w roku podatkowym. W przepisie tym nie ma informacji o potrącalności kosztów bezpośrednich przy ustalaniu zaliczek na podatek dochodowy za poszczególne miesiące roku podatkowego w związku z tym, zdaniem podatnika, odpowiedniego przyporządkowania kosztów bezpośrednich do osiągniętych przychodów dokonuje się ustalając wysokość podatku dochodowego od osób fizycznych za cały rok podatkowy poprzez skorygowanie kosztów uzyskania przychodów o wartość towarów pozostających w magazynie na ostatni dzień roku podatkowego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Stosownie do art. 30c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub ust. 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30, 30d i art. 44 ust. 4, wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku.W myśl art. 30c ust. 2 w/w ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód ustalony zgodnie z art. 9 ust. 1, 2, 3, 3a i 5, art. 24 ust. 1, 2 i 4 zdanie pierwsze lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25. Dochód ten podatnicy mogą pomniejszać o składki na ubezpieczenie społeczne określone w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a). Wysokość składek ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie.Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 2, zdanie pierwsze, cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24 25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. W myśl natomiast art. 24 ust. 1 tej ustawy, u podatników, którzy zgodnie z obowiązującymi ich zasadami rachunkowości sporządzają sprawozdanie finansowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Ustawa z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (tekst jednolity z 2002r. Dz. U. Nr 76, poz. 694 ze zm.) rozstrzyga techniczne kwestie ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych przez podatników prowadzących księgi rachunkowe. Przy czym zapisy w księgach rachunkowych dokonywane zgodnie z przepisami w/w ustawy mają stworzyć możliwość ustalenia wysokości dochodu lub straty zgodnie z zasadą ustalania dochodu wyrażoną w cyt. wyżej art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W myśl art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.Stosownie do treści art. 22 ust. 5a tej ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego
   - są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
   
   

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 5a pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane jest zeznanie u podatników prowadzących księgi rachunkowe (art. 22 ust. 5b w/w ustawy).Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 5c w/w ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.Stosownie do art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa zatem datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.W związku z tym koszt podatkowy powstaje w dniu faktycznego zaksięgowania kosztu w księgach rachunkowych, a nie w dniu przeprowadzenia operacji gospodarczej, np. w dniu wystawienia faktury.Fakt posiadania zapasów towarów (przeznaczonych do sprzedaży) nie oznacza, że wydatki poniesione na ich zakup w danym okresie sprawozdawczym są kosztem uzyskania przychodów tego okresu. W/w wydatki poniesione na zakup towarów handlowych stają się bowiem kosztem uzyskania przychodu z chwilą sprzedaży tych towarów, wtedy bowiem mają związek z osiągniętym w tym okresie przychodem.Poniesione przez podatnika wydatki niezwiązane z osiągniętym w danym okresie przychodem z działalności gospodarczej nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów tego okresu a więc nie są uwzględniane przy ustalania dochodu do opodatkowania. Wartość niesprzedanego na koniec okresu rozliczeniowego, tj. miesiąca czy roku, towaru handlowego stanowiącego zapas jest elementem remanentu końcowego tego okresu. Wartość tego towaru będzie kosztem uzyskania przychodów okresu, w którym towar ten zostanie sprzedany czyli zostanie uzyskany przychód. Wobec powyższego nieprawidłowe jest stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2007r., iż przyporządkowania kosztów bezpośrednich do osiągniętych przychodów dokonuje się ustalając wysokość podatku dochodowego od osób fizycznych za cały rok podatkowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.